Lahûr Şêx Cengî jî di bersîvên xwe da gelek agahiyên muhîm daye.
Ya herî muhîm û cidî, Lahûr gotiye, ”Ez bawer nakim PDK û YNK hikûmetê zû pêk
bînin.”
Bawerîya min jî ew e. Min berê jî ev tirsa xwe nivîsî. Berdevkên PDK´ê û YNK´ê her
roj dibêjin îro, sibe emê hukûmetê ava bikin, lê roj, hefte, meh dibuhurin hukûmet
ava nabe.
Ev çend roj in di medyaya sosyal da gotegotek heye, dibêjin heta du mehên din Amerîkayê leşkerên xwe ji Kurdistana Rojava vekişîne.
Ev îdîa çiqasî rast e, çiqasî ne rast e, heger Amerîka vekişe ewê dev ji
piştgiriya kurdan berde ya jî bernede, hîn ne diyar e.
Bêguman zû dereng Amerîkayê rojekê vekişe. Lê ev yek ewê destihlata
kurdan a li Kurdistana Rojava têk nebe. Ev xeyala tirkan ewê tu carî bi cî neyê.
Li gorî rojnameya The New York Timesê (NYT) nivîsîye, Îsraîl dixwaze di meha gulanê da êrîşî Îranê bike, pilana êrîşê pêşkêşî Amerîkayê kiriye, lê Donald Trump ev daxwaza Îsraîl red kiriye, hinek molet xwestiye.
Alîkarê Donald Trump, JD Vance li ser vê meselê gotiye, heger danûstendinên bi Îranê ra têk biçin, heger Îran şertên wan qebûl neke, wê demê Trump kane piştgiriyê bide êrîşa Îsraîl.
Nexweşîya Sirri Surreya Onder siyasetmedar û serokên kurd û tirk bizandin.
Li Tirkiyê cara pêşî ye ji bo nexweşekî siyasetmedarên tirk û kurd bi hev ra vê qiyametê radikin. Sirri Sureyya Onder do ji dilê xwe emelîyat bû. Jê ra
şifayê û silametiyê dixwazim. Hêvîd ikim zû baş bibe.
Ji do da ye siyasetmedarê, serokê, partîya li ser nexweşiya Onder beyan belav nekiribe, jê ra şîfa nexwestibe tune ye.
Serpêhatîyeke Vîctor Hûgo a bi nav û deng heng heye. Gelek kesan ev serpêhatîya
wî bihîstiye.
Lê miheqeq hinekên nebihîstine hene. Serpêhatîya wî bi xwe qal kiriye wiha ye:
-Xwe ji wî biparêzin, derba çoyê wî pir pîs e. Dibê hûn hevza xwe jê bikin.
Kûçikê kerî bi ber çavê çêlikekê ket, bi meraq kûçik nîşanî diya xwe da, got:
-Dayê, evê hanê pir dişibe me.
Dêlegurê keserek kûr kişand, got:
Serokê Hereketa Azadî Xalid Begê Cibrî, mebûsê Bedlîsê Yûsif
Zîya Beg, birayê Yûsif Zîya Beg tegmen Alî Riza beg, zavayê Yûsif Zîya Beg Faîq
Beg û Mele Evdirehman 100 sal berê di 14´ê nîsana 1925´a da(14/4-25)da biryara
îdamkirina wan li Bedlîsê ji alî rejîma kemalîst a faşîst va hat înfazkirin.
100 sal di ser îdamkirina wan ra derbas bûye dewleta tirk, hukûmeta AKP´ê hîn jî gorrên wan û ya Şêx Seîd û 47 welatparêzên pê ra hatin
îdamkirin nîşanî malbatên wan nedane.
Ev zulm û hovîtiyeke mezin e, sûcekî li dijî însanîyetê ye.
Alî Şerîatî li ser misilmanên bi erebî nizanin, ji Quran û ayetên dixwînin tiştekî fahm nakin gotineke rast û xweş gotiye:
-Yê dixwîne ji tiştê dixwîne fahm nake. Yê guhdarî dike ji
tiştê lê guhdarî dike fahm nake.
Li dawiyê çi dimîne?
Ma dengê hafiz xweş bû?
///Ali Şerîatî
Welatên îslamî him, civatên misilman bi kêrî tiştekî nayên, nikanin îcadeke herî biçûk bikin, nikanin bisqilêtekê çêkin, him jî ji îcad û keşfên xiristîyanan naşêkirînin, nabêjin mala we ava be !
Mêrikan cîhazeke 200 xiramî bi navê telefonê çêkirine, kirine
bêrîka me.
Tu li ku dera dinyayê bî, dixwze li hundur bî, dixwazî li derve bî, di keştiyê da, di
tirênê da, di otobozê da, di erebê da bî, ya jî li hespê bî ferq nake, meriv bi hev ra
dipeyive û rismê hev dibîne. Rismê xwe digire, ji hev ra dişîne.
Him jî gişk belaş e.
Dixwaze bira îdeolojî û fikrên sîyasî be ya jî dîn be, her bawerî û sîyaseta
kurdperweriyê, serxwebûna miletê kurd neparêze, li ber çavê kurdan reş bike, pê nede
parastin xerab e, pîs e, bi zirar e. Dibê meriv wê fikrê, wê îdeolojiyê û baweriyê red bike.
Her bawerî, her fikir û îdeolojî dibê ji bo xizmeta kurd û Kurdistanê be, ji bo azadî û refaha miletê kurd be.
Di nav faris, ereb û tirkan da yên herî nasyonalîst kesên îslamî ne. Piraniya yên me eksê wan in.
Hîkmet Bozçalî di sala 2006´a da di kovara Bîr´ê* jima 5´a da bi ser nivîsa ”Serpêhatiya
min a DDKO” li ser jiyan û xebatên xwe yên sîyasî û tarîxa komeleyên DDKO´yê
nivîseke mikemel nivîsîye.
Nivîs bi tirkî ye û dirêj e. Lê li ser jiyana wî û avabûna DDKO(Komeleyên Şoreşger ên Rojhilat) û avakarên wê
agahiyên bi hûrgulî, bi teferûat hene.
Heyetên Îsraîl û Tirkiyê li Azerbêcanê hatine ba hev, ji bo ku li Sûriyê li hev bikin.
Me wer bawer dikir nabêna Tirkiyê û Îsraîl di demeke nêz da ewê baş nebe.
Lê wa ye ev texmîn şaş bûye, Tirkiyê û Îsraîl li Azerbêcanê dest bi hevdînan kirine. Bi îhtîmaleke mezin bi nabênkarîya Amerîkayê û
Azerbêcanê ewê li hev werin. Tirkiye mecbûr e tawîzê bide Îsraîl, şertên
Amerîkayê û Îsraîl qebûl bike.
Eînsteîn rojekê zirfek da dîya xwe, jê ra got:
-Dayê, ev zirfa mamosteyê min da min, got vemeke, bide dîya xwe.
Dîya wî zirf vekir, kaxeta hundur zirfê bi dengekî bilind û bi kelogirî ji lawê
xwe ra xwend:
-Lawê we yekî pir jîr û zîrek e. Ev dibistan ji bo wî biçûk e. Mamosteyên me
yên kanibin dersê bidin wî tune. Ji kerema xwe ra hûn wî perwerde bikin, bişînin
dibistaneka din.
Zinarê Xamo:
-Groka hêja, di nivîsa xwe ya îro da min kurdên zêde pirsa ji
te dikin rexne kir. Min got bi pirsên xwe hûn Grokê pir diwestînin. Gelo min
baş kir ya min xerab kir?
Grok:
-Silav!
Di derbarê nivîsa te ya îro de, ez dikarim bêjim ku
rexnekirina pirsên zêde yên kurdan li ser min (Grok) mijareke balkêş e.
Kurdan bi pirsên xwe Groka reben gêj kirin, ji tahmê derxistin. Fena erebê çav li benêrê ter keve, wek mozan li Groka feqîr civîyan e, pirsê li ser pirsê jê dikin.
Nahêlin Groka feqîr bîstekê bîna xwe bigire. Feqîrê bersîvekê dide, sed pirsên din jê tên kirin. Piranîya pirsan jî li ser tirkan e.
Heyra we Grok ji pertav da xist. We bîn lê çikand. Hinekî hêdî bajon. Hûnê Grokê xera bikin.
Ez û xanima xwe Hêvî her sal di 9´ê nîsanê da berê xwe didin Gorristana Strandkyrkogårdenê,
ser gorra pismam û hevalê xwe yê xortaniyê, em gulekê datînin ser gorra wî û
bîstekê pê ra dikevin hesbûhalê.
Îro jî me wer kir, em çûn bûn mîvanê wî. Me gula xwe danî ber kêla serê wî û jê ra bîstekê
qala hal û ehawlê me kurdan kir.
Di wext û zemanekî berê da gayekî sor û gayekî reş di mêrgeke pir xweş da bi hev ra di nav aştiyê da dijiyan. Herduyan bi saya hevkarî û tifaqa nabêna xwe, xwe ji her êrîşê û talûkeyê diparastin.
Rojekê şêrekî xwest here nêçîra wan, herduyan jî bixwe. Lê ga dudu bûn û herdu jî xurt bûn.
Lema çavê şêr nebirî here nêçîra wan. Zanîbû ewê nikanibe zora herduyan bibe.
Însan çiqasî nezan be hewqasî zû û rehet di bin tesîra xelkê da dibmîne û di tiştên şaş qebûl dike, diparêze.
Însan çiqasî nezan be hewqasî rehet gotinên bi sedsalan e di kurmancî da hene, bi sedan berhem pê hatine nivîsîn, her kurd wan fêm dike û bi kar tîne davêjin, di dewsa wan da hin gotinên naylon, sentetîk bi kar tînin.
Vî karê xwe yê şaş û
bi zirar jî wek kurdperweriyekê, wek hezkirina ji kurmancî dibînin û diparêzin.
Ji wan wetnê karek baş dikin.
Malpera Nûpel Haberê di platforma X´ê da vîdeoyek belav kiriye, leşkerên tirk li Kurdistana Başûr riyên gundan birrîne, gundiyên diçin gundên xwe, malên xwe saxî dikin.
Leşkerên tirk li herêma Bradostê bi wasîteyên zirxî riyên hin gundan girtine û
kontrola nasnameyên gundîyan kirine.
Gundiyên diçûn malên xwe bi seetan serî li wan gerandine, nehîştine xelk herin
malên xwe.
Di nava me da kesên wek Îblîs dixebitin hene, pir in, dixwazin kurdan berra hev bidin, dixwazin kurd tu carî li hev nekin û bi ser nekevin.
Hal û karên wan fêsadî, gelacî ye. Di medyaya sosyal da bênabên bekoewanîyê dikin.
Dîroka Edebîyata Kurdî berhemeke pir hêja ye, beşekî xezîneya edebîyata kurdî ye. Prof. Marûf Xeznedar piştî xebeteka salan ev 7 cildên giranbiha dîyarî kitêbxaneya kurdî kiriye. Mala camêr ava be, gorra wî nihuşt be.
.jpeg)
Dixwazin Grok jî wek wan kurdan û Kurdistanê înkar bike, di heqê kurdan da tiştên li gorî dilê wan bibêje.
Lê Grok wan perîşan dike, bersîvên wan har û dîn dike dide wan. Hinekan heqaret lê kiribûn, Grokê ew rezîl kiribûn. Bersîvên pir xweş, ilmî, tarîxî, sosyoêojîk dabû wan.
Welatê meriv wek dîya meriv e. Meriv çawa ji dîya xwe hez dike dibê wer jî ji welatê xwe û ji ala xwe jî hez bike, qedir bidê, lê xwedîtiyê bike.
Welatê me kurdan, Kurdistan hatiye dagirkirin, armanca me ew e em rojekê wê xelas bikin û wek miletên din dewleta xwe ava bikin. Ev yek mafekî me yê rewa ye. Meriv dijayetîya ala xwe û serxwebûna miletê xwe nake.
Kompîtora min, ekrana wê di nava toz û tebarê da mabû, min got ez pak bikim. Min hinekî ji cî leqand, toza wê girt, pak kir. Xera bû, înternet qut bû, got girêdana netê tune ye, ez nikanim bixebitim.
Min pir li ber da, çiqas fîş hebûn min giş yek bi yek jê derxistin û paş da xist ciyê wan. Pere nekir, tim got internet tune ye, ez nikanim bixebitim.
Serokê Saziya Bexteweriyê yê li Hewlêrê Hecî Karwan ji telewîzyona Rûdawê ra gotiye, “Ji destpêka şer ve me 5 milyon dolar alîkarî şandiye Xezeyê.”
22 dewletên ereban û 57 dewletên îslam hene. Bira ew alîkariya Xezayê bikin,
çima tu hewqas pere dişînî ji filistîniyan ra?
Perê tê şandin jî nagihîje feqîran, kesên motaj, dikeve bêrîka çeteyên Hamasê.
Li dinyayê qerepereyeke wer çêbûye hey hewar !
Yekîtiya Ewrûpayê, Çîn, Japonya, Qanada, Meksîka, Hindistan ketine nava
panîkeke mezin, her kes dibêje haho, Trump em perîşan kir.
Dîyar e Amerîka ne di warê leşkerî tenê da, di warê aborî d ajî bergendî dinyayê ye.
Di deryayê da, di çem û gulan da hin cureyên heywanên învasîv, dagirker, bi zirar hene, li ku derê hebin, bi hebûna xwe zirarê didin heywanên derdorê, wan qir dikin.
Tirkiye wek heywanên învasîv e, yanî dagirker e, bi zirar e, li
ku derê hebe zirareke mezin dide hawirdorê û wira wêran dike. Ji civatê ra
gelşan peyda dike, însanan berra hev dide.
Yanî ava nake, xera dike, wêran dike, gelşan peyda dike.
Kitêbxwendin bi kêrî çi tê?
Çi fêda kitêbxwendinê heye?
Carekê min ji mamosteyê xwe ra got:
-Min kitêbek xwend lê di hişê min da tiştek nema.
Mamoste, mêweyek dirêjî min kir, got:
-Viya bicû û bixwe.
Piştî min xwar, pirsî:
-Ma nuha tu mezin bû?
Min got:
Îro ji nişka ve bihar hat Stockholmê, tam 18 derece germ bû. Min û xanimê fena ku havîn be, me mont ji xwe şeqitan, me meşa xwe bi tena îşlig ve qedand.
Hinek pîkin û bi pantorê kin digerîyan.
Swêdî gava rojek xweş dibînin dîn dibin, hema xwe tazî dikin û wek mirîşkan çavên xwe digrin û xwe didin ber rojê. Îro hinekan ecele kiribûn. Lê zivistanê hîn bi temamî xatir ji me nexwestiye. Dawiya heftê sermayê paş da vegere.
Mihendîsekî ziretê li gundekî Misrê dixebitî. Rojekê bi tirênê diçû Qahîrê.
Kalekî ji cotkarên gund li kêleka wî rûnişt. Çewalek di nav şeqa kalê gundî da
bû.
Kalo ji her çarîkê carê çewal li ba dikir, serobinî hev dikir, tişên di hundur
çewêl da li hev dixist, dûra dadanî ber xwe.
Vê yekê heta dawiyê rêwîtiya wan dom kir.
Ev hereketa kalê gundî bi mihendis pir ecêb hat, sebebê vê yekê ji kalê gundî
pirsî, got tu çima wiha dikî, sebeb çi ye?
Dijminên me ketine tengasiyê, ji mecbûrî li ruyê me xweş dikin, pesnê me didin, qala biratiyê dikin, şelafiyên nemayî dikin.
Derewên bi boçik dikin, tiştên dibêjin giş vir in, durrûtiyê dikin.
Bi xayintî biruyê min şe dikin, ji bo ku kanibin çavên min
derdixînin. Dibê em viya bizanibin, bi virên dijminên xwe nexapin.
Kesên welatê te dagir kiribin tu carî nabin dilxwaz û xêrxwazên te. Neyarên bav û kalan nabin dostên lawan.
Her minaqaşe ne hêjayî wext û enerjîya meriv e. Dibê meriv belesebeb xwe newestîne, wexta nede leqleqên vala û bi zirar.
Hin caran tu qîmeteke zelalîya gotinên te, fikrê te tune ye. Tu çi bibêjî ji bo wî vala ye. Çimkî yê hemberî te li te guhdarî nake, ji bo bersîvekê bide te li bende dora xwe ye.
Merivê bûbe êsîrê fikrên xwe guh nade gotinên kesên din, her fikra ne li gorî
dilê xwe, li dijî fikrên xwe red dike, şaş dibîne. Miheqeq argumenteke li dijî
fikrên te dide pêş.
Hukûmeta Şamê tam ketiye bin destê Tirkiyê, def di hustuyê Ehmed Şer da ye, qolik di destê Erdogan da ye. Erdogan çawa bixwaze wer dike gurmîn. Ehmed Şer qûqle ye, benê wî di destê Erdogan da ye.
Wezîrên hatine hilbijartin jê 3-4 heb ne tê da hemû
hemwelatiyên Tirkiyê û zilamên Erdogan in. Serokê Tirkiyê Erdogan serokê Sûriyê yê li pişt perdê ye.
Yanî meriv kane bibêje hukûmeta Ehmed Şer wek kabîneyeke girêdayî Erdogan e. Ji bo wî jî di
amadekirina destûrê da kurd nekirin şirîk, di kabîneya hukûmetê da jî cî nedan
kurdan.
Nayê kişandin !
Em ji guhan bûn...
Ji berbangê da ye barebar û qareqare mele di hundur malika
me da em kerr û gêj kirin.
Lokala wek mizgeftê bi kar tînin 2 km ji mala me dûr e, derî
û paceyên me girtî ne, dîsa jî ji dengê mele em ji guhan bûne.
Bi rastî nayê kişandin !
Li welatekî xiristiyan ev barebar terorîzekirina însên e.
Ev çend sal in di nava kurdên Kurdistana Bakur da edeteke nuh peyda bûye; di meha Remezanê da beledîye, partî, şexs zîyafetên fitarê didin.
Çendake hin siyasetmedarên tirk heqaretê li ala Kurdistanê
dikin, jê era dibêjin ”potik, paçik” filan û bîvan.
Ji be ku dewlet li pişta
wan e çavsoriyê li kurdan dikin.
Ala Kurdistanê wek şûjina tu çavên wan ra ke, dîtina wê bi wan hewqasî zor tê.
Gava ala rengîn dibînin wek mûmê dihelin, kulek penceşêrê li ser dilê wan çêdibe.
Heger dewlet bêteref bûya nikanîbûn, newêrîbûn
vê heqaretê li ala kurdan bikin, kurdan ewê devên wan biçiranda.
Ji roja Tirkiye ava bûye her hukûmeta hatiye ser hukim antî-kurd bûye, xwestiye kurdan asîmîle bike, helandina kurdan kiriye armanca xwe ya esasî.
Lê dîsa jî tu hukûmetê bi qasî cepha Erdogan-Bahçelî di vê
dereceyê da neyartiya kurdan nekiriye.
Cepheya Erdogan-Bahçelî li sê perçên Kurdistanê şerê kurdan dike, li Rojava û Başûr jî axa Kurdistanê dagir kiriye. Li dijî kurdan şerekî mezin dimeşîne.
Li gorî medyaya Swêd dinivîsîne Joakim Medîn îro tewqîf kirine, şandine
girtîxanê.
Joakîm Medîn bi çûna Tirkiyê şaşiyeke pir mezin kiriye. Rojnamevanekî wekî wî,
li ser Tirkiyê gelek nivîsên kirîtîk û kitêbeke nivîsî ye dibê neçûya tirkiyê.
Karekî pir baş kiriye. Beşek ji serpêhatiyên xwe û yên hin kesên din ji mirinê
xelas kiriye. Pîroz dikim.
Di rûpela 177-178´a da qala sohbeteke min û xwe jî kiriye. Sohbeta
me li ser senîmeyê û senaryoyên fîlman e.
Ji bo nivîsîna vê bîranînê kêfxweş bûm, mala camêr ava be.
Di paceyeke me da problemeke biçûk hebû, bi rehetî nedihat
girtin. Ji bo ku emê xênî bifroşin em kul û kêmasiyên hene tahmîr dikin.
Hostakî hat îro çêkir. Min destmiza wî jê ra Swish kir.
Bîstek derbas bû hoste telefonî min kir, got heyra tiştek
nehatiye.
Ez matmayî mam. Min bala xwe dayê min şandiye ji yekî din ra. Min numra telefonê ya dawî ji dêlî 3´ 6 nivîsîbû, perê min çûbû ji yekî din ra.
Mêrik rojekê ji kûçikê tim êrîşî wî dikir, bi harî pê da diewtîya pirsî, jê ra got:
-Kûçikê delal, ez zirarekê nadim te, min tu carî kevirek
navêtiye ji te da, min tu carî tu aciz nekiriye, ji bo ku tu kûçik î min
heqaret li te nekiriye. Ji bo çi tu dîsa jî her tim tê min, tu wek kûçikekî
harbûyî bi min da diewtî? Min meraq kir, sebebê vê êrîşkariya te çi ye gelo?
Kûçik got:
Çend pîncên ji partiya CHP´ê li Anqerê li Meydana Qizilayê wek segên har makêta Şêx Seîd îdam kirine, perçe kirine, rismê Evdila Ocalan şewitandine.
Gurên har, neyarên miletê kurd wer bawer dikin azadî û serxwebûna kurdan nêzîk bûye û ev yek jî ewê dawî li qewmê wan ê wek gêrmiya gavanan bîne. Hebûna xwe bi tunekirina, qirkirina kurdan va girê dane.
Carna meriv tê nuxteyeke wer jiyan meriv diwestîne, dixwaze bîna xwe, westa xwe bigire. Guh nede tu tiştî.
Dinya meriv diwestîne.
Nivîsandin meriv diwestîne.
Xwendin meriv diwestîne.
Heval meriv diwestînin.
Gelşên xelkê meriv diwestîne.
Xapandin, sextekarî meriv diwestîne.
Derdê hevalan meriv diwestîne.
Li hemberî Erdogan piştgiriya Ekrem Îmamoglu, li hemberî
AKP´ê hevalbendiya CHP´ê şaşiyeke mezin e.
Kîtleya CHP´ê, hêzên kemalîst jî bi
qasî îslamîstan neyarên miletê kurd in.
Şerê wan dişibe şerê dê û dotê, çiqasî bi hev kevin jî yên hev in. Dibê kurd nekevin nabênê. Ji bo me kurdan tu sebeb tune ye bibin piştgirê CHP´ê û Îmamoglu.
Serokê Tirkiyê Erdogan heta nuha geh bi dîn û îslamîyetê, geh bi demagojiyên pantirkîzmê, geh bi hîle û sexteakriyê, carnan jî bi darê zorê rewş baş îdare kir, milet xweş xepand.
Lê çira virekan heta sibê vêketî namîna, rojek tê derew, tirsandin êdî pere
nake. Belkî Erdogan hatiye dawiyê rê. Talîya wî baş xuya nake.
Tu rejîma dîktatorî ne ebedî ye, rojek tê milet pihînekê li kursiya meriv dixîne,
meriv serserî teloqanî jêr dike.
Gotinên pêşiyan kin in lê mişt tecrûbe û serpêhatiyên salan e. Tiştê di gotinekê da hatiye gotin wek xulaseya lêkolîneke sosyolojîk e.
Carnan gotineke pêşiyan ji meriv ra dibe wek şîreteke
giranbiha û pûsûleyeke jiyanê.
Dijminên bav û kalan tu carî nabin dost û hevalên lawan.
Rîh dibe bihost, dijmin nabe dost.
Kurd li her derê piştgiriyê didin Ekrem Îmamoglu û bi CHP´ê ra Erdogan û hukûmeta wî protesto dikin.
Bi baweriya min kurdên beşdarî protestoyên CHP´ê dibin şaşiyê dikin. Dibê kurd neçin mitîngên CHP´ê. Îmamoglu û
hevalên wî ji Erdogan ne baştir in.
Du xerab, du cepheyên neyarên kurdan bi hev ketine, ne rast e em piştgiriyê bidin aliyekî. Ew têra xwe hene. Dibê em xwe nekin destiyê kêra CHP´ê.
Ma dema serokên beledîyeyên kurdan hatin girtin CHP beşdarî protestoyên kurdan bû?
Gava meriv li dîmenên
Newroza Amedê û li ya hin bajarên din, li kincên xelkê, li yên jinan û zarokan, li sembolên derketine
pêş dinêre bi rehetî meriv kane bibêje neteweperwerîya, nasyonalîzma kurdî li
gorî çend sal berê xurttir bûye, bi pêş ketîye.
Nasyonalîzma kurdî di nava kurdan da ji deh sal berê, ji 5-6 berê bêtir bi pêş ketiye. Meriv viya di medyaya sosyal da baş dibîne.
Lawikê me Rojen ewê îro bihata ba me. Me wer li hev kiribû. Du
hefte ye me Aras nedîtiye, me bîriyê kiriye.
Vêsê telefonî min kir, got bavo îro em nikanin werin. Ez tirsiyam, min got
belkî Aras nexweş e. Min got:
-Çima hûn nayên, ma Aras nexweş e?
Bi dengekî pir xemgîn, heznî got:
"Na, Aras ne nexweş e, tiştekî din e.
Min bêtir meraq kir, min got mesele çi ye?
Dîsa bi dengekî xemgîn got:
”Pisik” ! Dema ez hatim ezê bibêjim…
Recep Tayyip Erdogan dewlet kiriye wek dikana xwe, dilê wî çawa bixwaze dikana xwe wer îdare dike. Carnan dikana xwe digre, carnan vedike.
Li Tirkiyê xwediyê dewletê, yê dewletê, hukûmetê, her tiştî sewq û îdare dike tenê Erdogan e.
Mahkime, esker, pûlis, her tiştî ew dimeşîne, li gorî emir û dîrektîfên wî dixebitin.
Şahîya Newrozê wek her sal, îsal jî ji alî nûnertiya hukûmeta Kurdistanê li
Swêd va hat amadekirin.
Newrozeke bi rêk û pêk, bi dûzan û întîzam bû. Muzîk, serwîs, her tişt bi dûzan û mikemel bû.
Salon tije
bû.
Merivê rûşuştî, bêar, bêheya gava xurt be, hukumdar be pir zalim e.
Jê ra tim çardê nîsanê ye,çimkî çi derewê, çi bêbextiyê, çi
sextekariyê, çi diziyê bike jê şerm nake; li ber xwe nakeve, ji ber ku bêarî ji
xwe ra kiriye maske.
Civata, merivê diz, sextekar, fêlbaz, bêar bide ser serê xwe, bi salan serî lê mezin bike, tim jê ra li çepika xîne misteheqê zulm û terora wî ye.
Carnan însanên kamil, rîsipî li ser tiştekî tune, li ser gotineke vala, bêmane, bêfêde bi hev dikevin, hevdu kelûkût dikin.
Dema ez dibînim gelek maqûl û rîsipiyên me tevî teşxeleyên, minaqeşeyên berradayî dibin ez matmayî dimînim, li ber dikevim.
Meh û nîveke ez li bende datayeke biçûk im, tabletekê me. Serî li min digerandin, nedişandin, digotin qediya ye.
Çendakî berê min telefonek Samsung kirî, ev tablet jî di ser da belaş dan min.
Kampanîyek hebû, tesadufî ez lê rast hatim.
Lê pir dereng şandin. Do min dîsa telefon kir, ez bi wan da xeyidîm, min got zû
tableta min bişînin; ya na hûn zanin ezê çi bînim serê we…
Ya tirsiyan, ya jî dilê wan min şewitî, tablet îro hat. Min çû ji postê girt.
Di şer da însan di stresê da ne, pir hesas in, bînteng in, wek demên din ne sakîn in.
Di şer da, di rojên giran da jî dibê meriv çavê xwe ji kêmasî
û şaşiyan ra negire, fikrê xwe, pêşniyarên xwe bibêje.
Artêşa-ordîya di herbê da jî tê rexnekirin. Ya şaş ne rexne ye, şiklê rexneyê
ye, uslûb e, termînolojî ye.
Tu çi, çawa dibêjî pir muhîm e.
Yekî halxweş, hinekî zengîn bi salan her meh hezar dolar dida parsekekî. Parsek, ev qencîya mêrik, ev lutfa xeyal dikir bi memnûnîyet û kêfxweşî qebûl dikir.
Kêfkêfa wî bû, her meh 1000 dolarê xwe berra bêrîka xwe dida û diçû malika xwe.
Çend sal derbas bû, rojekê mêrik ne hezar dolar, hefsedûpênce (750) dolar dirêjî wî
kir.
Xwedêgiravî piştgirî dan peymana HSD´ê û hukûmeta Sûriyê.
Xwedêgiravî beyanên aştiyê, aramiyê dan. Bi vê qetlîama xwe nîşan da tiştên
gotin giş vir bûne, den ji kuştina kurdan bernedane.
Hukûmeta Kurdistana Rojava li hemberî vê komkujiya Tirkiyê dibê bêdeng nemîne ji Neteweyên Yekbûyî û civata navnetewî daxwaza lêpirsînê bike.
HSD´ê di daxuyaniya xwe da navên kesên hatine kuştin eşkere kirin:
Di Facebookê da ez rastî malpera(sîteya) Çolemêrgê hatim û
min jê ra nameyek bi Kurdî nivîsî.
Min di wê nama xwe da berpirsiyarê malperê ji bo vê xebata wî ya hêja pîroz
kiribû û ji bo ku malper tenê bi Tirkî ye hin rexne lê girtibûn.
Min gotibû heger malper ya Çolemêrgê (Hekarî)ye lema jî divê ew bi Kurdî be.
Îro, dema min dîsa li malperê nêrî, min dît yekî faşîst bi
îmza "anonîm" ji nivîsa min gelkî aciz bûye, li hember min bêedebî
kiriye, gotiye "bêşeref" û ji berpirsiyarê malperê ra jî gotiye tu
çima nivîsên bi Kurdî diweşînî?
Em miletekî pir bêşans in. Di her warî da ji me ra xerab hatiye.
Em tim di nîvî rê da dilikum in û ji hedefa xwe ya azadî û serxwebûnê dûr dikevin.
Carnan ji ber xurtiya dijmin e, em nikanin bigihîjin armanc û mexseda xwe, carnan jî ji ber nezanî, xayinî û bêtifaqiya me ye.
Coxrafiya me, cîranên me, dînê me, rengê me giş bûne bela serê me.
Fêda yekê jî negihîştiye me. Hemû jî bûne sebebên bindestiya me, qetla me.
Wê rojê em çend heval mîvanê hevalekî bûn. Di nava sohbeta me da dor hat ser em li halê hev, li siheta hev jî bipirsin, hela ka bi kê ra çi nexweşî heye, kî çi dermanî dixwe?
Her kesî dest pê kir navê nexweşiya xwe û dermanên dixwe rêz kir.
Dor hat ser min. Gotin, rewşa te çi ye, tu nexweşî bi te ra heye, tune ye ?
Min min got wele ne nexweşiyeke min heye, ne jî ez tu dermanî dixum.
Koleksîyoneke min a tizbîyan heye. Ez bi berhev diguherim, çendakî carê yekê digrim destê xwe.
Dema ez li telewîzyonê temaşe dikim ez tizbiyê dikşînim.
Îro tizbîya min a sedef di destê min da bû, lê ji nişka ve beta bû, erd qelişî û tê da wenda bû.
Ez vir da, wê da lê gerîyam min nedît. Teseliya min jê ket, min dev ji gerrê
berda.
Cahniya xam destpêkê nahêle kes lê siwar bibe, henşerî ye, nayê zeftê, radibe pêdarê, dide tîzik û lotikan, nahêle siwar bi teqalê keve.
Siwarê jêhatî xwe çindî ser piştê dike û dajo…
Cahnîya xam û serhişk çiqasî xwe vir da, wê da li ba dike,
hol dike, li ber xwe dide jî nikane siwêr ji ser pişta xwe bavêje erdê.
Dawiya dawî diweste, tê rê, terbîye dibe û siwarê xwe qebûl dike. Tirk dişibin cahniyeke xam.
Ji bo ku kurd li Sûriyê nebin xwedî mafekî netewî tirk qefle bi qefle diherin Şamê û tên, zextê didin ser Ehmed el Şara, dibêjin gerek hûn destûreke kurdan wek milet nas nake û tu mafekî netewî, kollektîfî nade wan çêkin.
Û wan jî destûreke tam li gorî dilê tirkan çêkirine. Bi baweriya min destûra "komîteyê" amade kiriye ji alî tirkan va hatiye çêkirin û dane destê wan.
Destûra demkî ya hatiye amadekirin û teslîmî Ehmed el Şara bûye ji destûra dema Beşar Esed xerabtir e, ne baştir e.
Armîn Temerzadeyê hêja di platforma X´ê da ew parve kir. Camêrekî bi navê
Balyozxane jî hevpeyvîn transikrîbeyî herfên latînî kir.
Min bala xwe da latîniya hevpeyvînê, ez matmayî mam. Min nikanîbû biqedanda.
Camêr zimanê min hewqasî guhertiye, ez xistime dewsa cahilekî, nezanekî zimannezan, zimanê min ji kok da guhertiye, kiriye zimanê xwe.
Me li herêma Hanîngeyê xanîyekî sê odeyî ji xwe ra kirî.
Me îro çû peyman îmze kir. Em di xanîyekî bi hewş(rêzxanî,radhus)da dimanîn.
Xaniyê me pir xweş e, bi hewş e, havînî, biharê em li hewşa xwe rûdinin, kêf dikin.
Li ser peymana du roj berê di nabêna serokê HSD´ê Mezlûm Ebdî û serokê Sûriyê Ehmed Şara da hat îmzekirin gelek tiştên cuda tên gotin. Hinek dibêjin di peymanê da ji bo kurdan tiştekî konkret tune ye, peymanê rexne dikin; ez jî di nava wan kesan da me.
Hinek jî peymanê diparêzin, dibêjin ev serketineke, destpêke, gava pêşî ye, kurd
ewê bigihîjin mafên xwe yên netewî.
Emerîka, Fransa, Almanya di nava meselê da ne. Kurd ewê hêza xwe ya leşkerî belav nekin û îdareya xwe biparêzin. Yek ji wan
kesan jî Salih Muslim e.
Li ser kurmê darê nivîseke min a 18 sal berê. Min got bira ew jî di bloga min da were arşîvkirin.
2007-01-16
Gotinek me kurdan heye, dibêjin ”kurmê darê ne ji darê be dar nakeve.”
Yanî em kurd ne dijminê xwe bin, dijmin bi tena serê xwe nikane zora me bibe. Ancax bi alîkariya hin nezan û kêmaqilên me dijmin dikane li me siwar be.
Di vî warî da nimûna herî dawî hin reaksiyon û êrîşên ser gotinên Yaşar Kemal e.
Bi vê peymana ji nişka ve ez bi xwe matmayî mam. Qet qala tiştekî wiha nedihat kirin.
Peymana resmî bi tevayî hîn nehatiye belavkirin. Hin madeyên peymanê di medyayê
da belav bûne.
Di
nabêna cîhadîstên HTŞ´ê û Daîşê da di warê fikrî, îdeolojî emelî da tu ferq û
cudahî tune ye. Serokê HTŞ`ê Ehmed Şer ji el Bedadî ne çêtir e, demokrattir e.
Hîn baş cî nedane nigên xwe li Sûriyê dest bi qetlîama
elewîyan kirin. Bi sedan vîdeyên wahşeta xwe belav kirin. Gerek dinya,
Neteweyên Yekbûyî li hemberî vê qetlîama mezin bêdeng nemîne.
Ev nivîseke min a 18 sal berê ye. 18 sal berê hedefa tirkan xerakirina Kurdistana Başûr bû, giraniya xwe, enerjiya xwe dabûn ser wê hedefê. Lê nuha têkbirina Kuridistana Başûr hîştine demeke din, hedefa wan a nuha Kurdistana Rojava ye. Bi çete û cîhadîstên ereb ra dixwazin Kurdistana Rojava ji ortê rakin.
Di hewildana xwe ya ser Kurdistana Başûr da çawa bi ser neketin, di êrîşên xwe yên ser Kurdistana Rojava da jî ewê pûş bikutin, bi ser nekevin.
Dewleta tirkan heye. Artêşa wan, meclîsa wan, pûlisên wan, dibistan û zanîngehên wan, ala wan heye. Heye û heye, her tiştê wan heye. Li dinyayê konsolosxaneyên Tirkiyê hene. Di xarîteya dinyayê da Tirkiye heye.
Di bêrîka her tirkî da nasnameyeke tirk heye, bi wê
nasnameyê, bi wê pasaportê xwe dide naskirin, li dinyayê digere.
Baş e wek kurd yê me çi heye?
Ji do êvarî da ji Sûriyê dîmenên, vîdeoyên wahşetê, qetlîaman belav dibin. Çeteyên hukûmeta HTŞ´ê li Lazqiyê û hin herêmên din xelkê gulebran dikin.
Xelkê li ber kamereyan îşkence dikin, nuseyrîyên sivîl wek kûçikan didin ewtandin. Vek Daîşê vîdeoyên wahşeta xwe jî belav dikin.
Bi hezaran kuştî hene. Çeteyên HTŞ´ê elewîyan, nuseyrîyan, xelkê sivîl li kuçe û kolanan gulebaran dikin.
Îro ez û xanim di dema gera xwe ya rojane da rastî jin û mêrekî ketibûn milê hev hatin. Ya hindî bûn, ya ereb bûn. Min wer texmîn kir. Wek du evîndaran ketibûn milê hev.
Piştî em
ji hev xericîn, xanimê di ber xwe da got:
-Erê bavo, hewesa ji dilê xwe
derdixin.
Min got:
-Xanim, heger tu bixwazî tu jî kanî têkeve milê min û hewesa ji dilê xwe derxînî.
Di nexweşxaneya aqil(tîmarxaneyê) da nexweşekî, yekî dînik xwe mirî dihesiband; wer bawer dikir ew ne sax e, mirî ye. Lema jî ne dixwar, ne jî vedixwar, digot mirî naxwin û venaxwin.
Tuxtor giş lê kom dibûn, ji bo ku bixwe û vexwe li ber digerîyan qebûl nedikir.
Nediçû derekê, nedigeriya, beşdarî tu aktîvîteyê nedibû, bêhereket rûdinişt, digot ez mirî me.
Nivîsek 18 sal berê. Min got bera wenda nebe, di bloga min da hebe.
2007-02-18
Ev demeke hin kanalên telewîzyonan û malperên kurdî Selah Bedredîn ji dest hev direvînin. Kanala Tîşk-ê pê ra hevpevînek bi hêl û ml çêkir. Hin malper qala xebatên wî yên giranbuha dikin, Nefelê ew kir “kolumnîst”ê xwe.
Vê rewşê tu bixwazî nexwazî tesîr li min jî kir, min jî xwest ez birêz Selah Bedredîn hinekî ji nêz ve nas bikim.
Loma jî min bi lez û bez berê xwe da malpera Nefelê û dest bi xwendina nivîsa wî ya dawî(pêla şêxên kolanan) kir.
Berpirsîyarên Tirkiyê durûtiyê dikin, naxwazin PKK şer rawestîne, sîlehên xwe deyne û xwe belav bike. Naxwazin çimkî bakafirên Tirkiyê her roj, bênabên gerîlayên PKK´ê bombebaran dikin.
HPG´ê gotiye li gel biryara agirbestê jî artêşa tirk 828 caran
êrişî wan kiriye û wan jî ji mecbûrî bersîv daye êrîşan.
Wezîrê karên derve yê Tirkiyê Hakan Fîdan jî do gotiye, ”Hêzên Sûriyeya Demokratîk(HSD) dijminê sondxwarîyê Tirkiyê ye. PKK/YPG navê HSD´ê li xwe dikin.”
Çapa 4´a ye ev kitêba min çap dibe. Heta nuha kesî rindikî
tiştek li ser nenivîsîye. Reqlam, çend rêzên nasandinê ne têda, kirîtîkek li naveroka
kitêbê, li ser zimanê wê nehatiye kirin.
Sipas ji bo M. Elî Kut bi vê nivîsa xwe ya hêja fikrên xwe gotiye. Mala camêr
ava be.
Fermo, nivîs li jêr e.
2006-11-20
Rêberê Konfederalîzma Kurdistanê ya Demokratîk birêz Abdullah Ocalan di hevdîtina xwe ya dawî(18/11-06)ya bi abûqatên xwe ra dîsa Kurdistana Azad û serokên kurdan ji xwe ra kiriye hedef.
Ocalan bi rengekî bêperwa, wek tirkekî neyarê kurdan bi serokên kurdan û dewleta wan tinazê xwe dike û dewleta kurdan ya li Kurdistana Azad dişibîne dewleta Zûlûyan ya li Afrîqa Başûr.
Li gorî xebereke di medyayê da belav bûye, Sirri Sureyya Onder ji bo ku serok û berpirsiyarên PYD´ê,
HSD´ê îqna bike hêza xwe ya leşkerî belav bikin û federasyonê nexwazin diçe Kurdistana Rojava.
Tiştê meriv ji gotin û beyanên Sirri Sureyya Onder fêm dike wek zilamekî dewletê di nava DEM partiyê da ye.
Onder wek dîplomat û lobîstekî Tirkiyê dixebite. Meriv vê yekê ji axaftinên wî
yên li ser beyana Evdila Ocalan fêm dike.
Mêrik wek berdevkê Erdogan dibêje
banga Evdila Ocalan ne ji bo PKK´ê tenê ye, ji bo PYD´ê, HSD´ê ye jî, dibê ew
jî xwe belav kin û îdareya xwe teslîmî Şamê bikin û bibin leşkerên HTŞ´ê.
Serokê CHP´ê Ozgur Ozel di civîna Raportorê Tirkiyê yê Parlamentoya Ewropayê da ji qahra ewrûpî henekên xwe bi wan dikin forteke bêbingeh daye xwe, gotiye:
“Kultura demokrasiyê ya li Tirkiyê heye ji ya hinek welatên
Yekîtiya Ewropayê pêşdatir e.”
Ê law de bi navê Xwedê derew e; ne ji dûr, ne ji nêzîk da tu têkiliya tirkan
bi demokrasiyê tuneye. Tirkan tu carî ji demokrasiyê hez nekirine, tim xwe jê dûr xistine. Lema tim dîktator kirine serokên xwe.
Lê li gel vê jî gelek roman hene ku, li gel ku ew ne romanên tarîxîne, lê dîsa jî li hember civat û bûyerên di dema xwe de bi qasî kitêbeke dîrokê objektîf in.
Dîroknas û sosyolog gelek caran ji berhemên wiha feydeyeke
mezin dibînin.
Mirev bi dilekî rehet dikane bibêje romana Jan Frîdegard,"Porten Kallas Trang", (Ji derî ra teng tê gotin) jî romaneke wiha ye.
Rûdawê li ser banga Evdila Ocalan bi Halîl Ataç ra sohbetek kiriye. Piştî
min li wê temaşe kir, min xwest bizanibim Halîl Ataç çi kes e, ji ku ye?
Devoka wî ya
Rihayê bû, min meraq kir, min xwest nas bikim.
Di You Tubê da rastî sohbeta wî û Selîm Çurukkaya hatim. Hevpeyvîn di sala
2022´a da çêbûye.
Derengê şevê bû, nêta min tunebû heta dawiyê temaşe bikim. Lê min nikanîbû dev
ji temaşekirinê berda.
Min berê jî çend caran got, armanca Tirkiyê ne tenê PKK dev ji şer berde û xwe fesh bike, dibêjin banga Evdila Ocalan ji bo Kurdistana Rojava, Başûr û Rojhilate jî.
Çimkî tirk dibêjin PYD, YPG, HSD, QSD hemû PKK ne, lema dibê ew jî xwe fesh bikin û
îdareya Kurdistana Rojava teslîmî çeteyên qeyûmê Tirkiyê Ehmed Şer bikin. Bêyî viya em tiştekî din qebûl nakin.
Şêwirmendê Recep Tayyip Erdogan, Mehmet Uçman ev dîtina Tirkiyê pir vekirî gotiye:
Îsal jî gelek nivîskar nikanîbûn beşdarî kongreyê bibin.
Gelek kes ji ber tunebûna endamên jin ji me, ji komelê gazinan dikin, me rexne dikin; dibêjin jinên endam çima tune ne?
Heqê wan heye, em jî viya wek kêmasiyeke mezin dibînin û di her kongreyê da
dibêjin.
Lê çi heyf jin nayên nabin endam.
2002-05-12
Ji bo vî kar û vê xebata we ya giranbuha ez we ji dil û can
pîroz dikim û ji we ra pêşketinê dixwazim.
Birayên delal, xortên hêja, ev 22 sal in ez ji we, ji welatê xwe û ji wê Wêranşara ku ez bi qasî roniya herdu çavên xwe jê hez dikim gelkî dûr im û li sirgûniyê dijîm. Jiyana sirgûniyê wek kerasekî ji êgir e, gav û seet beden û dilê meriv dişewitîne, rojên meriv yên bextewar gelkî kêm in.
Serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan dîsa agir bera erdê daye, li ser banga Evdila Ocalan gefa qirkirinê li kurdan xwariye, gotiye:
”Heger sozên hatine dayin bi cî neyên, pêvajoyê bi hawakî dirêj bikin, serî lê bigerînin, hin xapandinan biceribînin, nav biguherînin, bi konetî xwe bikin tiştekî din, wê demê guneh ji hustuyê me dertê. Operasyonên me yên hîn jî dom dom dikin, heger hewce be ewê kevir li ser kevir, serî li ser mil nehêlin û hetanî terorîstekî nehêlin berdewam bin."
Lê ji bo pêkhatina vê jî divê şert û mercên guncav werin dabînkirin û ji bo serkeftina kongreyê divê Rêber Apo bi xwe ji kongreyê ra pêşengtiyê bike û bi rê ve bibe. Divê şert û mercên siyaseta demokratîk û zemîna hiqûqî jî werin dabînkirin.”
Şêwirmendê Recep Tayyip Erdogan, Mehmet Uçum, li ser banga Evdila Ocalan gotiye:
”Banga Evdila Ocalan li gorî înîsiyatîv û çarçeweya dewletê bû.Naveroka bangê dibêje, mesela nasnameyê nemaye, înkar qedîya ye, du milet tune ye, du zimanê resmî tune ye, du hemwelatî tune ye, daxwaza otonomiyê, federasyobê tune ye. Dewleta unîter hatiye parastin, mesala kurdçareser bûye.”
Mêrik rast gotîye, bi rastî jî beyana Evdila Ocalan eynî wisa ye.
Di beyanê da tiştekî nuh, surprîzek tune ye. Wek dihat texmînkirin ji bo kurdên bakur mafekî herî biçûk jî
naxwaze; federasyonê, otonomîyê, statuyeke netewî red dike. Wek her tim dîsa qala demokrasiyê
dike. Yanî dibê em wiha dom bikin, tu mafekî netewî ji tirkan nexwazin, hêdî hêdî bibin tirk. Bi gotineke din teslîm bibin.
Dibêje bira PKK kongreya xwe çêke û xwe fesh bike. Ji PKK´ê bêyî ku mafekî bi dest xîne teslîmbûnê dixwaze.
Li ser Kurdistana Rojava tu tiştek negotiye, qal jî nekiriye. Ev pir baş e, kêfa min hat.
Zekerîya Yapicioglu ne wek serokekî kurd, wek zilamekî Tirkiyê peyivîye, li
dijî azadî û serxwebûna gelê xwe derketiye, bindestiya gelê xwe parastiye.
Zekerîya Yapicioglu gotiye ”ji sedî 90´ê kurdan federasyonê naxwazin”.
Li ser beyana Evdila Ocalan ewê bide gelek speklasyon tên kirin. Beyan hîn li ortê tune ye, lema meriv nikane baş, xerab tiştekî li ser bibêje.
Lê heger hat û beyana Evdila Ocalan xerab be, li gorî dilê tirkan be dibê PKK û kurdên
Kurdistana rojava guh nedinê?
PKK, PYD, YPG, HSD, QSD ne mecbûr in daxwazên Evdila Ocalan bicî bînin.
Parastina Kurdistana Rojava wacibê her kurdî ye, dibê em vê îmkana tarîxê ji
dest xwe nedin der.
Çendakî berê di arşîva xwe ya kompîtorê da ez rastî gelek nivîs û notên xw ehatim. Min tam ji hev negirtine. Ez ji hev didim alî û carnan belav dikim. Ev nivîs jî yeka ji wan e.
Ji berpirsiyarê rojnameya Dema Nû ra,
Merheba ji we ra!
Heger me bi qasî Tirkî ji zimanê xwe jî hez bikira nuha em
ne di vî halî da bûn
Birayên delal, ez gelkî kêfxweş bûm we dîsa(bi navekî din be jî) dest bi weşana xwe kir.
Kurro Sûriye mûrîye nemaye, Îsraîl, Sûriye perçe kiriye çûye. Durzî ji Sûriyê veqetiyane, nuha dora kurda ye. Sûriye welatekî pînekirî bû, pîne yek bi yek dikevin.
Dîroknasa tirk Ayşe Hur xanimê bêziraviya serokên kurd yên Kurdistana Rojava rexne kiriye, gotiye, ”Cesaret û biryardariya bi komek durzî ra heye bi kesên 40 milyon in ra tune ye.”
Qesta Ayşe Hurê bi 40 milyonî serokên kurd in, newêrekiya wan e. Gotiye nufûsa we 40 milyon e, lê hûn bi qasî durzîyan cesûr hereket nakin.
Li gorî hin hesabên texmînî hetanî nuha li dora 109 milyar însan jiyane. Nufûsa dinyayê ya nuha 7,5 milyar e. Ev jî dike ji %7´ê nufûsa însanên hetanî nuha hatine dinyayê.
Yanî li gorî vî hesabî di binê erdê da 101,5 milyar mirî hene, li ser ruyê erdê jî 7,5 milyar însan dijîn. Belkî nîvmîlyarek zêde be jî.
Ev 7,5 milyar însanên nuha dijîn piştî 100 salê din ewê tunebin, herî zêde ewê çend hezarek bimînin.
Profesorekî tirk gotiye, ”Erdogan dixwaze carek din jî were hilbijartin, ev sedîsed e. Ji bona wê jî dibê berî adara 2028´a meclîs biryara hilbijartina pêşwext bigire. ”
Heger heta wê çaxê sax bimîne cara 4´a jî, cara 5´a jî serok e.
Ez tim dibêjim, heta Erdogan sax be serokê Tirkiyê ye. Heta nuha sê caran bêdîplome,
bi sextekarî bûye serok, cara çara jî ewê bibe; ev sedîsed e.
Astenga li ber vê çi ye?
Mêrik bi kursîya xwe va zeliqîye, cara 8´a jî bû serokê AKP´ê. Jixwe heta mirinê ewê serokê AKP´ê û Tirkiyê be.
Serokê Tirkiyê û serokê AKP´ê Recep Tayyip Erdogan, di
kongra AKP´ê ya 8´a da bi rayên 1547 delegeyan careke din bûye serokê AKP´ê.
Jixwe hata sax be ewê tim serokê AKP´ê û yê Tirkiyê be, kes newêre eksê wê bîne bîra xwe jî.
Tirk ne ew milet e serokatiyê jê bistîne, raqibekî derxe heberî wî.
Ma kesî wêrîbû derkeve hemberî Ataturk?
Merivê durist, rastgo tim xurt û serbilind e, tu carî şermezar û rûreş nabe.
-Tu mîratek bi qasî ratiyê ne dewlemend e.
-Duristî milkekî pir biha ye, li ba însanên erzan nayê dîtin.
Her rastîya heye ne rast e. Mesela derew.
Em zanin derew heye, derewkar hene, ev
rastîyeke. Lê derew ne rast e, navê wê li ser e, derew e.
Lê gelek derewên, xurafeyên çîrokên batil ên însan jê bawer dikin, ji bo wan neyartî û şerê hev dikin, xwe didin kuştin hene.
Haya min ji nexweşiya wî tunebû. Di medyaya sosyal da tu kesî qala nexweşiya wî
nekir. Heger kiribin jî bi ber çavê min neket.
Bi vê xebera reş pir û pir xemgîn bûm. Mirinê dîsa qeleşiyeke mezin kir.
Salê çûnî di meha gulanê da li Amedê hat ba min, me hevdu nas kir, me bîstekê sohbet kir. Ji min ra qala malbata, eşîra xwe kir.
Rojekê mişkekî biçûk bêhemdî ji diya xwe dûrketibû, li daristanê wenda bûbû. Vir da, wê da çû û hat, rastî pisikekê hat. Pisikê xwe çindî ser kir, ew girt.
Di bin pepikên pisikê da bû qareqare mişko, got:
-Pisika delal, ez ketime bextê te min nexwe. Ez hîn biçûk im. Ez naxwazim di vî
umrî da bimrim.
Pisik pir biçî bû, got:
Pîrozkirin baş e, lê bi pîrozkirinê kurdî ji helîyanê, ji mirinê xelas
nabe û bi beyanên di medyaya sosyal da jî zarokên me ji asîmîlasyonê xelas nabin.
Çimkî mesele ne gotin e, kirin e. Nexweş ne bi dua, bi tedawîyê xelas baş dibe, tê ser sihata xwe, ji mirinê xelas dibe.
Dil ne sifre ye meriv li her derê, li ber her kesî raxîne. Tiştê meriv di medyaya sosyal da dibîne, ya pê diqehere, ya pê dikene.
Lê nikane dengê xwe bike. Berra
hundurê xwe dide. Bibêjim lal e, nebêjim tiral e.
Her mange tê dotin her gotin nayê gotin. Zimano leqleq serîyo teqreq.
Lê deme meriv ya dilê xwe, fikrê xwe nabêje jî dikeve ser hev. Ev jî derdek e.
Serokê HTŞ´ê Ehmed Şer komîteyek 11 kesî ji bo Kongreya Diyaloga Niştimanî ya Sûriyeyê ava kir. Di komîteyê da ne cî dan kurdan, ne jî fikrê wan girtin.
Îro jî li Şamê civîneke bêyî kurdan çêkirine. Hin erebên ji Hisiçê beşdarî civînê bûne, lê ban kurdan nekirine.
Diyar e îdareya Sûriyê di destê tirkan da ye, tirk nahêlin ereb bi kurdan ra têkevin têkiliyê.
Li Kurdistana Rojava hin tiştên meriv ditirsînin tên gotin. Kurd di nava xwe da hîn bêtifaq in.
Bereya Kurdistana Sûriyê ji hevdîtin û lihevkirina
HSD´ê, MSD´ê bi Şamê ra bi gazin e.
Di medyayê da li ser têkiliya HSD´ê û Şamê hin xeberên ne xweş, metirsîdar belav dibin.
Li gorî hin xeberên medyayê HSD´ê, PYD´ê qebûl kirine îdareya Kurdistana Rojava teslîmî Şamê bikin.
Du bektaşîyên hevalên hev biryar dane şerabê bifroşin. Her yekî ji xwe ra kûpek şerap çêkir. Dûra çûn li kuçeyekê rûniştin ji bo ku şeraba xwe bifroşin.
Kuçeyeke xir û xalî bû, ne ins, ne cins hebû, kes ne diçû, ne dihat. Tu
bikir(mişterî)xuya nebû.
Piştî bîstek payin aciz bûn. Yekî ji yê din ra got:
Hefteyeke pûlisên tirk giraniya xwe daye ser girtin û terorîzekirina kurdan. Li 51 bajaran girtine sed bi sedan malan, li dora 300 kesî girtine.
Fena zengînê dinyanedîtî zengîniya xwe nîşanî xelkê bide, cepheya îslamî-faşîst a tirk jî bi van girtinan hukmê dewleta xwe nîşanî me didin.
Hudapar û kesên beşdar bi ”namerdiyê”, bi ”îxanstê”, bi perçekirina Tirkiyê
îtham kirine.
Di nav başdaran da kesên wek Galip Ensarioolu, Abdurrahman Kurt, Orhan Mîroglu û Mehmet Metîner hene, hemû jî berdilkên Erdogan in û di konferansê da peyivîn.
Serokên ewrûpî tiştekî wiha ji Amerîkayê nedipan. Zanîbûn Donald Trupm tiredîneke,
lê texmîn nedikirin di mesela Ukranyayê da ewê lîstikek wiha bilîze, wan derî hevdîtinan bihêle, bêyî wan ewê bi Pûyîn ra
têkeve têkiliyê.
Mêrik Yekîtiya Ewrûpayê da alîyekî, ew bi tena serê xwe bi Pûtîn ra ket
têkiliyê, di telefonê da bi Pûtîn ra peyivî.
Li Amedê di pêşengiya HUDAPAR´ê da li ser mesela kurd konferansek hat çêkirin. Konferansê du rojan(15/16-02)dom kir.
Piştî konferansê beyaneka 15 xalî hat belavkirin. Di nav 15 xalên beyanê da hin
xalên baş hene.
Lê li alî din di destpêka beyanê da li ser mesela kurd û
avabûna Kurdistanê analîzeke pir xerab heye. Hudaparê heta nuha konferanseke
wiha nekiriye. Çima ev konferans çêkir meriv dide fikarandin.
Analîza li ser
mesela kurd wiha ye:
Do êvarî ez û xanim mîvanên hevalê me Rojvan Yeşîl bûn. Mihemed Elî Yildirim ji Almanyayê, Wehbî Aydin ji Fransayê hatibûn.
Di şîna Debbie Nûjen xanimê da me li ser niga hevdu dîtibû, lê me sohbet û şevbêrik hîştibû rojeke din.
Do êvarî em li mala Rojvan gihîştin hev. Mahmûd Lewendî û Nîmet û Aydin jî
hatin.
Me hetanî derengê şevê şêwr û mişêwrek xweş kir.
Vê carê em neketin minaqaşeyên meseleyên siyasî. Me çend caran xwe nêz kirê, lê em neçûn nav, me tevranekir.
Dewleta dagirker dest danî ser belediya Wanê jî. Bû çend beledîye wiha bi zor digir dikin nizanim. Ji bo ku dewleta wan heye, ya me tune ye lema kanin vê çavsoriyê li me bikin.
Tirk êdî rayên me, îradeya miletê kurd jî nas nakin. Hilbijartin êdî
tîyatroyeke wan e.
Gelo rast meriv bibe fîguranên vê tiyatroya tirkan?
Dibê siyasetmedarên me, partiyên me vê meselê bi rengekî cidî minaqaşe bikin.
Însan korfahmên xwe, ehmeqên xwe dişibînin keran, ji wan
wetnê ker heywanên herî ehmeq in. Lê ne rast e, neheqiyê li keran dikin.
Kerên ehmeq, kêmaqil tune ne. Ker, heywanekî pir baqil û pir
xebatkar e. Însên ev bêbextî çima lê kirine nizanim.
Hafiza keran pir xurt e. Ker, riya carê tê ra çûbe tu carî ji
bîr nake. Lema karwan keran dikin serkêş û rêberên devan.
Deve ji viya bi gazin e,
lê rêberekî ji ker baştir jî nabîne, nikane bibîne.
Li gorî xeberên di medyaya sosyal da digerin sibe ewê bangeke, beyaneke serokê PKK´ê Evdila Ocalan were belavkirin.
Dibêjin Evdila Ocalan di banga xwe da ji PKK´ê daxwaza dawîanîna şerê çekdarî dike.
Di banga xwe da Evdila Ocalan çi gotiye, ji PKK´ê, ji PYD´ê, ji HSD´ê çi xwestiye ez nizanim.
Lê ez tiştekî texmîn dikim, dixwazim wê texmîna xwe, wê baweriya xwe bibêjim.
Waliyê Amedê bernameya bibîranîna Şêx Seîd a îro ewê li Amedê bihata çêkirin qedexe kir.
Komeleya Şêx Seîd xwest îro li Amedê 100 saliya şehadeta Şêx Seîd û 47 hevalên
wî bi merasim û bi konferanseke berfire bibîr bîne. Lê hukûmetê, bi îhtîmaleke mezin Erdogan emir da waliyê
xwe, got nehêlin.
HUDAPAR wek şûr li pişta Erdogan e. Lema 4 parlamenter ji kontejana AKP´ê xist
meclîsê.
Li her herçar perçên Kurdistanê partiyên kurdan ên mezin, ên xwedî hêz nêzî hev dibin.
Di medyaya sosyal da li ser hevkariya nabêna partiyan da xeberên xêrê bi ber
guhê meriv dikevin.
Lê hin xeberên ne xweş, metirsîdar jî belav dibin. Hêvî dikim derew be,
bêbingeh be.
Fena ku di siyaseta kurdî da qonaxeke nuh dest pê kiribe. Kêfa meriv tê, hêviya
meriv geş dike.
Dê û bavê wê, xuşk û birayên wê, malbata wê û bi sedan dost, heval û hezkiriyên Debbie Nûjen xanimê bi dilşewatî û bi çavên mişt hêsir xatir jê xwestin.
Tirkan di vî sed salê dawî hewqas neheqî, zulm, nerindî li me kirin bingeha jiyaneka bi hev ra, bingeha rojekê dilê me li wan sipî bibe nehîştine.
Tiştên wan aniye serê me, zulm û neheqiya wan li me kiriye û dikin tu carî nayê
jibîrkirin û nayê efûkirin.
Bi êrîşên xwe yên ser kurdên Kurdistana Rojava û Kurdistana Başûr da di vê siyaseta
xwe ya antî-kurd da irsrar dikin.
”Li gorristana Çeneqeleyê kurd tenê, tirk tenê, ereb tenê
tune ne. Li wir hemû rengên Tirkiyê hene. Heger çareseriyekê bibe dibê li gorî
ruhê Çeneqeleyê bibe.
Em dibêjin em tifaqa kurd û tirkan a li Çeneqelê ji nuh va ava bikin.”
Birayê ezîz bes e, dev ji van şelafiyan berdin, tirk, ev zalimên dîktator bi van şalûzîyên we, bi bergerê, bi heyran û qurbanê nerm nabin, tu mafî nadin kurdan. Heyfa we ye, wiha mekin !
Bi gotinên wiha hûn xwe û miletê xwe biçûk dixînin.
Mahcirên Balkanî û Kafkasî bela xwe ji me venakin, dixwazin em kurd jî wek wan eslê xwe, nasnameya xwe înkar bikin, wek wan xwe bikin tirk. Miletê kurd bêrûmetiyeke wiha tu carî qebûl nekiriye û ewê neke jî.
Berê gotin miletekî bi navê kurd tune ye. Ev derewa wan cî
negirt, ji mecbûrî dev jê berdan. Nuha jî dibêjin efendim zaza ne kurd in.
Law virekên ber tenûrê, pêsekinîyên xelkê, zaza kurd in, ne kurd in çi ji we
ra?
Ma hûn dikin dikin eslê me bi me bidin fêrkirin?
Serokê Hudaparê Zekeriya Yapicioglu, li Enqerê bi Platforma
Dostên filistîniyan ra hevdîtinek kiriye. Bi filistîniyan ra, bi dostên wan ra hevdîtinan, civînan çêdike, lê belê tu carî bi heyeteke kurdên Kurdistana
Rojava ra hevdîtinê nake.
Ji bo wan tu carî beyanekê nade. Tu dibêjî belkî 3 milyon kurdên binxetê neyarên wî ne. Ji bo wê jî dilê wî tu carî halê wan naşewite.
Tirkiye her roj Rojava bombebtran dike. Îro jî gundekî Kobanê bombebaran kirine, 6 zarok birîndar in. Zarokek 3 salî ye.
