Di rojên wiha şilî-şepelî da ez dibêjim baş e ku ez xaneşîn im

Extîyarî(kalî, pîrî)ne xweş e, meriv nêzî dawiya jiyanê dibe. Jiyan çiqasî zor û zahmet be jî binê erdê ji ser erdê ne baştir e, ne xweştir e.

Li ser erdê ciyê meriv firetir e, meriv kane bigere, baz de, rabe, rûne, barke warekî din. Di binê erdê da ew şansê meriv tuneye, di gorra tarî û sar da meriv dibe ax, ji kurm, kêzik û mûrîyan ra dibe qût.

Lê di rojên wek îro şilî-şepelî, baran, sar û sermayê da ez dibêjim, ”baş e ku ez xaneşîn(teqawit)im.
Baran dibare, vizîna bê ye, 5 derece sar e. Yanî derve qet ne xweş e.

Li rawestgehên otobozan, li ber sar û sermayê nazikzik im. Li malika xwe, di hêlîna xwe ya germ da me. Li ber kompîtora xwe me û van rêzikan dinivîsînim, wek fîlozofan xem û xeyalan li hev siwar dikim.

Kalorîferên me xetimîne, baş naxebitin, hundur hinekî sar e. Îro hosteyên werin çêkin. Di kaxeta agahiyê da gotine ewê di nabêna 07.00-16.00a da werin.
Lema xanim jî vêsê zû, berî hefta rabû. Ez her sibe seet di hefta da radibim. Swêdî dibêjin ”morgonpigg”. Yanî kesê sibehan zû ji xew hişyar dibe, li ser xwe ye, enerjîk e.
Ji ber ku ew jî zû rabû, me bi hev ra xurîniya xwe kir. Em li bende hatina wan in, lê kanin dereng werin.
Li mitbaxê min di pacê ra li derve nêrî. Cîranên me hinek bi şemsî, hinek bêşemsî dibezin kar. Vizîna bê ye, şemsî carnan bi hewa dikeve, vaca dibe. Min ji xanimê ra got:
-Xanim, Xwedê kir em teqawit in, em li malika xwe ne. Di rojên wiha da ez dibêjim baş e ku em teqawit in, wek van kesên dibezin kar şil û pil nabin.
Xanimê got:
-Me jî bi salan gelek rojên wiha dîtin. Nuha jî dora wan e.
Min got erê rast e, ez tam 45 salan wek wan çûm û hatim. Sal pir zû derbas bûn. Nuha mazî, her tişt êdî bûye xewneke xweş, carnan em qal dikin û pê sebra xwe tînin.