Min hesabê însanên xerab nekiribû

Rojekê ji kûsî pirsîne, gotine:

-Heger tu bixwazî herî gundê hember, tu yê di çiqas wext da ji vir herî wir?

Kûsî gotiye:
-Min ba, baran, çamûr, kaş û hevraz, daketin û hilkişîn giş hesab kir, ewê sê rojan bikşîne, lê ez sê rojên din jî lê zêde dikim, ezê di şeş rojan da bi bigihîjim wir.
Gotina baş e, de ka em biceribînin.

Şeş roj derbas bûye, kûsî negihîştiye gund. Bi şopê ketine, li vir û li wir lêgeriyan e, di nîvê rê da dîtine. Gotine:

-Çi bû? Ka te gotibû ezê di şeş rojan da bigihîjîm gund. Wa ye te nikanîbû riya sê rojan di şeş rojan da jî biqedanda.
Kûsî keserek kûr kişandiye, gotiye:

-Qet nepirsin, min hesabê bê û baranê, çamûrê, kaş û hevrazan, kort û newalan, mit û giran û bînvedanê kiribû, lê min hesabê însanên(merivên) xerab nekiribû.
Her cara di rê da min dilezand, ez  zû dimeşiyam, yekî bi min digirt, ez ser piştê diqulibandim. Tim bûn asteng, bûn sebebê dernegmayina min…

Di jiyanê da kelemên, gelşê fizîkî û xwezayî tenê tunene, astengiyên, kelemên, gelşên însanên xerab derdixin pêşberî meriv jî hene. Hesabkirina wan pir zor e.

 

XXX

Fotografekî pir xweşik e, pir delal e. Cî miheqeq Qerejdax e. Çimkî ev girêdan ya herêma me ye. 

Girêdana jinên malan, jinên karkir e. Belkî jî xanim diçe bêriyê, ya jî ji bêriyê tê.

Dayika xurc(tûr) li piştê şermok e, mahsûm e, şerm dike li kamerayê binêre. Lê herdu zarokên di xurc da(di tûr da) bi meraq li kamerayê dinêrin. Pir jî xweşik in.

Cara pêşî ye du zarokên bi hev ra di tûr da li piştê dibînim.

Diyar zarok cêwî ne, dayika cefekar mecbûr maye herduyan têxe tûr û bavêje ji pişta xwe da.

Girêdana serê wê hirbiya(temezîya) sor û axbaniya zer e.