Dibêjin kar xweş e sibê. Rast e, dibê meriv karê îro nespêre sibê. Sibe meriv kane, nikane, meriv heye, tuneye ne diyar e. Lema jî dibê meriv karê xwe îro taloqê sibê neke.
Li ser daxwaza
xanimê ev du roj in em gerra xwe ya rojane ne piştî nîvro, danê sibê dikin.
Vêsê saet di neha da(009.00)em ji mal derketin, em saet û
nîvekê, 6,6 km meşiyan û hatin mal.
Berê em danê esir ji gerrê dihatin mal. Ev du roj in me rutîna xwe ya rojane guhertiye.
Selahetîn Demirtaş gotiye, ”di vê qonaxê da ez dev ji siyaseta aktîf berdidim.”
Çima ev biryara daye em nizanin. Belkî di hevpeyvîna xwe ya dawî da hin tişt
gotibin.
Belkî hin hevalên wî ew êşandibin. Çimkî dewletê wek Evdila Ocalan ew îzole
nekiriye, rê li ber axaftinên wî negirtiye. Ew jî vê îmkanê zêde bi kar tîne. Belkî ev yek bûbe problem.
Helbet dewlet vê îmkanê bi zanîn dide Demirtaş, di
vî warî da hesabekî dewletê heye.
Hespa terqiya ker û kûçikên bi dorê kevin. Çimkî bi tenê ye, bêxwedî ye. Kesê oştî kûçikan bike, kûçikan jê biqetîne tuneye.
Ji Kemalê dêrsimî ra xerab hat, ker, kûçik û gur bi dorê ketine, dikin wî dabarînin.
Giş di hilbijartinê da sebebê têkçûnê dikin sûcê wî. Gazinan ji wî dikin, wî
rexne dikin.
Ji yê diz, zorba, hîlebaz, sextekar ra tiştekî nabêjin, giş kevir û kuçikan li
Kemalê dêrsimî dibarînin. Fena ku Erdogan hilbijartin bi heqê xwe, bi şiklekî
adil û demokratîk qezenc kiribe.
Selhahedîn Demirtaş bersîveke xweş û mêrane dayekeriyên gurên boz û faşîstên tirk.
Serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan di axaftina xwe ya piştî hilbijartinê da gotibû ”heta ez
serok bim Selhedîn Demirtaş ewê di zindanê da be.”
Tirkên lê gudarî dikirin jî gotibûn ”îdam, îdam…”, îdamkirina Demirtaş ji Erdogan xwestibûn.
Selhedîn Demirtaş bersîveke xweş daye faşîstên gurên har, gotiye:
Wezîrê karên hundur yê Tirkiyê Suleyman Soylu li ser
hevkariya AKPê ya bi Huda-Parê ra di 23ê gulanê da di hesabê xwe yê twîtterê da
beşekî axaftina xwe ya di kanaleke telewîzyonê da belav kiriye.
Soylu di wê
axaftina xwe da li ser tifaqa bi Huda-Parê da teştekî pir muhîm îfşa kiriye,
gotiye:
Prof. Nûrettîn Tûrgay hevalê min î Facebookê ye. Nivîskar û kurdekî dîndar e, mêrdînî ye, kurmancîya wî baş e, di Facebookê da ez carnan nivîsên wî, çîrokên wî dixwînim.
Bi tirkî hin serpêhatî, çîrokên xweş, di warê edîbe da
bi qalîte dinivîsîne.
Zimanê wî, edebîyata wî baş e, taswîrên wî xweş in, xweş li hev tîne.
Meriv çîrokên wî bi kêf dixwîne.
Lê çi heyf bi tirkî dinivîsîne.
Min di telewîzyona Swêd kanala 2a da li ser Stalîn li dokumentereke/belgefîlmekî bi navê ”Dawiya Cîhanê: Stalîn” temaşe kir.
Fîlm sê beş in, îşev beşa pêşî bû. Li ser Stalîn, Lenîn, şoreşa Bolşewîkan,
şerê Bolşewîk û Menşewîkan û êrîşa nazîyan dokumentereke meriv kelogirî dike.
Gelek tiştên min li ser Stalîn, Lenîn û qetlîamên kirine nizanîbû fêr bûm. Li
hemberî wahşta kirine meriv lal dibe.
Erdoganê cara sisiya bi zorbatîya xwe bû serok, di axaftina xwe ya piştî serketinê da qala Selahedîn Demirtaş jî kiriye, wek her tim dîsa gotiye:
”Hetanî ez serok bim Demirtaş ewê di zindanê be.”
Lê tirk bi vê soza Erdogan nehatine serî, kîtleyê bi yekdengî gotiye, "îdam, îdam...", xwestine Selhedîn Demirtaş îdam bikin...
Yanî milet ji Erdogan xerabtir e, îdamê dixwaze...
Ev bêperwatiya Erdogan tê maneya li Tirkiyê qanûn, edalet, mahkime, huqûq tuneye, Erdogan her tişt e, ew çi bixwaze wer dibe, tu kes nikane bêemiriya wî bike, ji emrê wî derkeve.
Girtiyên hevsan jî ne li gorî qanûnan, ne
li gorî edaletê û huqûqa heyî, li gorî daxwaza wî tên girtin û tên berdan. Ew nexwaze mahkime nikane tu kesî berde.
Wek dihat texmînkirin Erdogan bi hîlebaziyeke pir zîrekane "qezenc kir." Mêrik maskeyek ”demokratîk” li zorbatî û hîlebazîya xwe kir û li ser kursiya xwe ma.
Di axaftina xwe da hîle, zorbatî û sextekariyên bi hostayî hatine kirin xweş tarîf kiriye, gotiye,
”Me gotibû emê wisa qezenc bikin ku tu kes têk neçe...”
Maneya vê gotinê, min ji we ra gotibû ezê vî îşî wer xweşik li hev ragirim, her kesê mecbûr hîlebaziya min, vê tiyatroya min qebûl bike, bibêje hilbijartin bi
şiklekî demokratîk çêbû, milet careke din Erdogan hilbijart.
Li ser hilbijartinên Tirkê, Erdogan û Kiliçdaroglu fikrên me çi bin jî di tarîxa Tirkiyê da îro rojeke girîng e. Ji bo tirkan jî, ji bo me kurdan jî girîng e.
Ji bo wê jî tirk jî, kurd jî girîngiyeke mezin didin hilbijartina îro li Tirkiyê û li Kurdistanê çêdibe.
Ez ne dilxwaz û piştgirê Kiliçdaroglu me, lê dîsa jî
dixwazim Erdogan têk biçe, Kiliçdaroglu qezenc bike. Ev hêvîya min ne zêde ye,
lê daxwaza dilê min ev e.
Di nav du xeraban da meriv dixwaze yê herî xerab, yê herî zalim bela xwe bibîne.
Dawiya dawî ew roj jî hat, li Tirkiyê û Kurdistanê sibe hilbijartina serokkomariyê ye. Sibe ji herdu xeraban yekê bibe serokê Tirkiyê.
Ya Recep Tayyip Erdoganê bi hin sextekariyên pêşketî(jixwe ew profesorê, pîrî
vî îşî ye) dîsa qezenc bike, ya jî Kemal Kiliçdarogluyê xwe ji bo tirkîtiyê
diçirîne mûcîzeyekê bike, dawiyê bide dîktatoriya Erdogan a faşîzan.
Texmîna min Kiliçdaroglu qezenc bike jî Erdogan ewê bibêje min qezenc kiriye,
yanî ewê bi hîle û bi zorê têkçûna xwe qebûl neke.
Do bi şev di telewîzyona Swêd kanala 2a da min li belgefîlma(Girê bi Xumîn) li ser jiyana nivîskara îngilîz a meşhûr Emîly Brontê temaşe kir.
Belgefîlmekî
meriv nedixwest ji ber rabûya, pir mikemel çêkirine.
Xwezî li ser Mestûre Erdelan jî belgefîlmekî wiha hebûya, dinyayê û kurdan Mestûre Erdelan jî wiha nasbikirana.
Di tu hilbijartinê da wek vê carê kurd di tercîhên xwe da dudil û perçe nebûne.
Partiyên kurd, serokên kurd çi biryarê digrin bira bigrin, hevalên wan giş ewê
bi ya wan nekin, gelek kes ewê li gorî fikrê xwe hereket bikin.
Sebebê vê belavbûna kurdan ji ber alternatîfên hema hema wek hevin, bi dilekî rehet meriv nikane bibêje ev namzed ji yê din baştir e û raya xwe bidê.
Her sibe gava kompîtora xwe vedikim, xeberên li ser me kurdan dixwînim, bala xwe didim hal û ehwalê me, tiştekî min kêfxweş bike bi ber çavê min nakeve. Lê nikanim nexwînim, nikanim ji nedî va werim.
Xeberên li ser me hemû meriv xemgîn dikin.
Lê xemgînî, bêhêvîtî derdê me derman nake, rewşa me baştir nake. Em mecbûr in riyeke baştir bibînin.
Li Tirkiyê ji bo malbateke 4 nufûs sînorê birçîbûnê 11 hezar û 810 lîre ye, meaşê herî hindik jî 8
hezar û 500 lîre ye.
Yanî malbateke 4 nufûs 3 hezar û 310 lîre di bin sînorê birçîbûnê da dijî.
Wezîrê karên hundur ê Tirkiyê Suleyman Soylu di kanala CNN Tirkê da çend tiştên pir girîng îfşa kirine. Gotiye hevkariya bi HUDA-PARê ra hevkariyeke sitratejîk e, Tirkiyê ev gav bi zanîn avêtiye, 10 salên din hûnê tesîra wê bibînin.
Li ser mesela şerê bi PKKê ra jî gotiye, ”ew bi PKKê şer nakin, ew bi Amerîkayê
ra şer dikin.”
Dîsa li gorî Soylu, Amerîka, ji bo ku civata tirk ji ber hev da bixîne tevgera
LGBTê daye çêkirin û komeleyên LGBTê fînanse dike.
Ji vêsê da ye bi kar û barên hewşê û bexçe min pişt xist ber
xwe. Min bi ava bi tazîq kevirên hewşê şuştin û nabêna keviran bi qûma hûr
dagirt.
Makîna min a şuştinê tuneye, min ji cîranê xwe yê swêdî bi emanetî girt. Xanî firotiye, di hezîranê da dike ji vir bireve, here bajarê Gevlê.
Min got berî here ez bi makîna wî karê xwe biqedînim. Camêr merivekî pir baş e, ji pişta min dihere. Mihendizê kompîtorê û programçêkirinê ye. Çaxa serê min dikeve tengasiyê tê hawara min.
Serokê Partiya Zaferê Umit Ozdag gotiye bi serokê CHPê û berbijêrê serokkomariyê yê Tifaqa Milet Kemal Kiliçdaroglu ra li hev kirine, ewê piştgiriya wî bikin. Gotiye îro ewê agahiyên zêde bidin.
Umit Ozdag faşîstekî har e, pantirkîst e, neyarekî miletê
kurd e, di warê îdeolojîk da ne yekî li dijî Erdogan alîkariya Kemal
Kiliçdaroglu bike.
Dîyar e cepheya faşîst û neyarên kurdan di nav xwe da wezîfe par kirine, Umît Ozdag şandine ba Kemal Kiliçdaroglu, dixwazin dora Kiliçdaroglu jî bigrin.
Her cara di medyaya sosyal da paşnavên ”Turk, Ozturk, Hasturk, Şenturk, Başturk” yanî paşnavên ”turk” bi ber çavên min dikevin ez pir hêrs dibim, dixwazim çavên xwe bigrim.
Gelî kurdên bi xîret û miletperwer, van paşnavên tirkî yên irqçî, pantirkîst, ên bi zor,
bêyî îradeya we li we kirine li ser xwe nehêlin, biguherin.
Wek kurd şerm e
paşanavê meriv ”Turk, Ozturk, Hasturk” û nizanim çi ”turk” be û doza kurdayetiyê bike.
We qet dîtiya paşnavê tirkekî ”Kurd, Ozkurd, Haskurd, Başkurd”, nizanim çi "Turk" be?
Di medyaya sosyal da hin kes carnan nivîsên bi herfên mezin(versalan A,B,C) belav dikin.
Nivîsên, e-postên, mesajên bi herfên mezin xwendina wan pir zahmet e.
Ez bi xwe
nivîsên bi herfên mezin hatine nivîsîn naxwînim, nikanim bixwînim. Nikanim
herfan taqîb bikim.
Xwendina metneke tevayiya wê bi herfên mezin him pir zor e, him ji alî estetîk
va ne xweş e, him jî wek nivîskar ew bi hêrs nivîsîbe û bi herfên mezin wê
hêrsa xwe nîşanî xwendevanan dide.
Ev îşkence ye, irqçîtî ye, sûcekî li dijî mirovahiyê ye.
Dibê baroyên Kurdistanê, partiyên kurdan, parlamenterên kurd, siyasetmedar û
ronakbîrên kurd hemû bi dengekî bilind li dijî vê barbariya irqçî ya pûlisên
tirk derên û cezakirina wan bixwazin.
Nivîskarê amerîkî Stephen King nivîskarekî pir berhemdar e,
mubarek wek fabrîqeya nivîsandinê dixebite.
Nuha 76 salî ye 76 kitêb nivîsîne.
Camêr
ji bo her saleke umrê xwe romanek nivîsîye. 350 milyon kitêbên wî hatine
firotin.
Aqilê meriv nagire. Ji her kitêbek dolerek girtibe dike 350 milyon
dolar. Yanî mêrik bi qelema xwe bûye milyarder.
Hilbijartina tirkan gelek kes berra hev dane, hin kurdên bêhiş bera bedena kurdên ne li ser fikrê wan dane.
Ji ber ku hin kurd wek wan nakin, rayên xwe nadin partî û şexsên ew piştgiriyê
dikin, ya jî hilbijartinan boykot nakin, dixin binê erdê, dikin piştgirên
Erdogan ya jî kemalîst.
Li gorî yekî tu alîkariya Erdogan dikî, li gorî yên din tu alîkariya kemalîstan
û dewletê dike.
Berê li Kurdistanê wek devokên kurmancî, devokên tirkî jî hebûn. Tirkîye Diyarbekrê, ya Mêrdînê, ya Rihayê, ya Dîlokê, ya Bedlîsê hebû.
Dema kurdek bi tirkî dipeyivî ji devoka wî meriv zanîbû ji kîjan bajarê
Kurdistanê ye; amedî ye, mêrdînî ye, rihayî ye, bedlîsî ye di cî da dihat
zanîn.
Lê nuha ne wiha ye, di warê zimên da jî guhertineke pir mezin çê bûye. Devok-mevok nemane, tirkiya kurdan bûye tirkiya stenbolîyan.
Kanî ji çaviyê da şolîn dibe. Serok û siyasetmedarên me wek yên xelkê ne jîr û zane ne, pêş xwe baş nabînin, hesabê şaş dikin, xelk gêj kirine.
Ev jî dibe sebebê tevliheviyê, bêhêvîtiyê, minaqaşeyên bi zirar.
Gava rêber ne şareza be, rê dernexe, xelk nizane berê xwe bi ku da ke.
Gava di siyasetê da karê meriv baş nemeşe kêmasî, sûc yê rêber e. Xeta xwar ji
gayê pîr da ye.
Federasyona Erebî îro li Erebîstana Siûdî li bajarê Cîddeyê civiya. Piştî 12 salan serokê Sûriyê Beşar El Esad jî beşdarî civînê bû.
Yanî meriv kane bibêje êdî nabêna wî û ereban baş dibe. Serkêşiya vê
nabêncîtiyê Erebîstana Siûdî dike. Siûdî çi bike welatên din didin dû. Çimkî mezinê ereban e.
Gelo lihevhatina Esed û erebên din ji bo me kurdan baş e ya xerab e?
Di hilbijartinên 14ê gulanê da partiyên kurd, gelek welatparêz, dost û heval wek hev nefikirîn, tercîhên cihê cihê kirin.
Hinek çûn ser sindoqan, tercîhên cihê kirin, hinekan jî hilbijartin boykot
kirin.
Di siyasetê da carnan endamên partiyekê jî wek hev nafikirin. Ev tiştekî normal
e, dibê meriv şaş û anormal nebîne, xwe ji hev nexeyidîne. Nav û nîçokên ne xweş
li hev neke.
Saet 08.14 ye. Min kompîtor vekir, hîn riya xwe bi Facebookê û Twitterê nexistiye. Nizanim çi binivîsînim, di serê min da mijareka sabit tune ye. Jixwe ra dibêjim:
-Ma tu mecbûr î her sibe tiştekî binivîsînî?
Sibakê jî
nenivîsîne, tenê bala xwe bide nivîsîn xelkê, bixweîne lê nenivîsîne.
Malpera Kurdistan24ê seroka Parlamentoya Kurdostanê Rêwaz Fayiq xanim kiriye mêr. Gotiye:
”Serokê Parlamentoya Kurdistanê Rêwaz Fayiq berî civîna Parlamentoyê ji rojnamevanan re gotiye, ew hêvî dikin li ser madeyên yasaya hilbijartinan li hev bikin.”Zulm bi bêdengiyê, bi serîtewandinê kêm nabe, di ser da zêdetir dibe. Ji ber bêdengiya milet hinekî din aşûnî û har dibe.
Miletê serê xwe li hemberî zulmê bitewîne, li hemberî zulmê
û zulimkaran ranebe perîşantir dibe, bêtir zulmê bibîne.
Piraniya tirkan dibêjin bira kurd azad nebin bira zulm li me bibe, bira em di bin zulma dîktatorekî da binalin, bira em ruyê demokrasiyê, azadiyê nebînin.
Ji ber ku Hak-Parê 42 hezar ray girtiye di medyaya sosyal da hin kes berpirsiyarên Hak-Parê rexne dikin, hinek jî henekên xwe bi wan dikin.
Bi baweriya min ji dêlî ku meriv henekê xwe bi berpirsiyarên Hak-Parê bike, bi wan bikene, dibê meriv bi vê netîceyê biqehere, xemgîçn bibe, porê xwe birûçikîne û li sebebên vê têkçûnê bigere, bibêje çima wiha bû?
Li Rihayê AKPê bi sextekarî parlamenterîyek zêde qezenc kiriye. Ji dêlî ku YSP parlamentekî zêde derxîne, ew dane AKPê. Li ser îtîraza YSPê jimara parlamenterên YSPê ji 4a bûye 5.
Sextekariyên wiha di piraniya sindoqan da hatiye kirin, rayên Erdogan jî bi sextekarî zêde kirine, yên MHPê û AKPê jî. Di vî warî da delîlên cidî pir in.
Sextekariyên di hilbijartinan da kirine hêdî hêdî di medyaya sosyal da belav dibin.
Li Amedê 1745, li Nisêbînê 225 rayên YSPê ji MHPê ra nivîsîne. Ev sextekarî
hatiye îspatkirin.
Nûnerê HDPê yê YSKê Mehmet Ruştu gotiye, ”Me tespît kir zeptên ji hezar
sindoqan zêdetir ne rast in, şaş in. Jimarên zebtan ne rast in. Em rast dikin.”
Bindestiya salên dirêj û asîmîlasyonê bibê nebê tesîreke xerab li kurmancîya me gişan kiriye, dûzan, qalib û sentaksa kurmancî xera kiriye, trvlihev kiriye.
Ev tesîra xerab li hin bajarên Kurdistanê zêde bûye, li hin bajaran kêmtir
bûye.
Meriv vê tesîra xerab a asîmîlasyonê ji kurmanciya kesên ji bajarên cihê
fêm dike.
Yanî li Kurdistanê bajarê di bin tesîra asîmîlasyonê da nemabe, para xwe pir ya
jî hindik jê negirtibe tune ye.
Sernivîseke Rûdawê wiha ye:
”Hêzên Rûsyayê bêyî Tirkiyê gereke çavdêriyê li Kobanî encamdan”
Yanî çi?
Ji vê sernivîsa wek porrê dînan meriv tiştekî fêm nake, bi
kurmancî meriv wiha nabêje.
”Encam” bûye benîştê devê mixabirên Rûdawê, di cî da, ne di cî da wek jokêr tim bi kar tînin.
Bêguman bi vê netîceya hilbijartinan ez xemgîn bûm, lê şaşmayî, matmayî nemam.
Piraniyeke mezin, herî kêm ji sedî 90ê tirkan pantirkîst û antî-kurdin in. Rayên partiyan girtine îspata vê yekê ye.
Kî dijminê kurdan be, ew ezîzê ber dilê tirnan e. Civateke wiha demokrasiyê, wekheviyê, edaletê tercîh nake.
Erdogan çerxa hîle û firldaqan baş digerîne, mêrik şahê vî îşî ye, dixwaze heqiyekê, bingehek huqûqî bide sextekariyên xwe.
Netîceya hilbijartinan ez xemgîn kirim. Yê herî bêtir li
zirarê ye dîsa kurd in. Namzedên wan ê serokkomariyê hebûya nuha li karê bûn,
nuha di pozîsyoneke hîn xurttir da bûn.
Dibê kurd kumê xwe deynin ber xwe û baş bifikirin, gelo bi vê siyaseta bi tirkan ra em rast dikin ya şaş dikin?
Wek min texmîn dikir, Erdogan dibêje wî % 51.40ê rayan
girtiye û ew 10 pûan li pêş Kiliçdaroglu ye.
Rayên Kemal Kiliçdaroglu jî xwedêgiravî %42. 77 e.
Helbet ev reqem ne rast e, vir e, îcada
wî ye.
Ray hîn bi tevayî nehatine hilbijartin, ji sedî 64ê sindoqan vebûne, lê ez bawer nakim netîce were guhertin.
Kiliçdaroglu ji sedî 70î jî bigire, Erdogan ewê bibêje min qezenc kir û nehêle doba duduya.
Îro di tarîxa Tirkiyê û Kurdistanê da rojeke muhîm e, li Tirkiyê û bakurê Kurdistanê kurd û tirk diçin ser sindoqan.
Anket û texmînên pisporan hemû dibêjin heger hîle, sextekarî neyê kirin Erdogan qezenc nake, ketina wî sedîsd e.
Di tu anketekê da qezenc nake.
Lê her kes ne bawer e Erdogan qezenc neke jî têkçûnê qebûl bike, dev ji kursiya xwe berde.
Geleo Abdurrahman Kurtê şûrkêş û paşmêrê Erdogan kurd e ya tirk e?
Mêrik hosteyê siyasetê ye, dostê her kesî ye. Him hevalê dijmin e, him dostê kurda ye.
Li gorî bîyografîya wî ji Amedê ye, lê ne bi kurmancî, ne jî bi zazakî nizane, tim bi tirkî dipeyive û fedaîyekî Erdogan yê ji dil e. Gelo ev kurd e ya tirk e?
Çimkî li Amedê tirk jî hene.
66 Mele û alimên Îslamî beyaneka piştgiriya Erdogan belav kirine, di beyana xwe da xwestine misilmanên Tirkiyê û Kurdistanê di hilbijartina 14ê gulanê da rayên xwe bidin Recep Tayyip Erdogan.
Di nava 66 meleyan da du meleyên kurd jî hene.Yek, serokê Yekîtiya Zanayên Misilmanên Cîhanê Elî Qeredaxî ye, yê din jî Seyid Ehmed Pêncewînî ye.
Gelşên siyasî û îdeolojîk ên nabêna me dibê tu carî me nekin heval û piştgirê dijmin û rejîma îro ya antî-kurd.
Normal e partiyên me di warê siyasî da carnan li hev nekin, cihê bifikirin,
werin hemberî hev.
Ev cihêbûna siyasî gerek nebe sebebê meriv bibe hevalê dîktatoriya Erdogan.
Gerek ji bo me ya muhîm kar û berjewendiyên netewî bin, li gorî wê em gavan
bavêjin û tifaqa çêkin.
Dîktator ne bi qeweta xwe tenê, bi alîkarî û piştgiriya hinekên din dîktatoriya xwe û saltenata xwe didomînin.
Feqîr, fiqareyên motajî pariyek nanê tisî ne bi rayên xwe
Erdogan, diz û çeteyên dora wî li ser hukim dihêlin, hinekî din zengîn dikin.
Bela sebeb negotina xizano bi raya xwe nizano.
Heger xizanan bi raya xwe zanîbûna ray nedidan Erdogan, dibê ji sedî deh jî negirta.
Serokê Tirkiyê Erdogan ban ”birayên xwe yên kurd kirine”, dîsa demagojîya ”birayiya”(!) kenê guran pê tê kiriye, gotiye:
-Bêguman kêmasiyên me jî hene, tiştên me dixwest bikin, lê me nikanîbû bikira
jî hene…”
Ev rast e. Bi vê gotina dawî li xwe mikur hatiye, bêhemdî nêta xwe daye der.
Bi rastî jî dixwstin ne Efrînê
û Serê Kaniyê tenê, Kurdistana Rojava bi tevayî dagir bikin û kurdan bi zar û
zêçên wan va, bi qiç û pîlan va ji wir derxînin, Kurdistanê ji kurdan paqij bikin, tirk û ereban li gund û bajarên kurdan bi cî bikin.
Lê tam bi ser neketin, pilana wan nîvçe maye.
Tirkiye berê jî ne tu welat bû, tu carî nebû welatekî demokratîk û ewle. Metodên mafyayê, çete, faşîst tim wek hêzeke dewletê ya dizî hatiye bikaranîn.
Tirkiye ji bo kurdan tim dewleteke antî-kurd e. Bi nêzîkbûna hilbijartinan ra gelekî xerabtir bûye, bûye erdekî mayinkirî û kanalîzasyoneke pir genî.
Pêşiyên me gotine sibe tê xêr vêra. Vaye sibeyeke din jî hat, înşela xêrê vêra were.
Dilê min bihîstina xeberên xweş dixwaze. Tenê li tiştên baş
û xweş difikrim.
Dibêjin xêrê bixwaze bira Xwedê xêrê bide te, ez jî vêsê wer dikim.
Rewşa me û ya tirkan qet ne baş e, lê dîsa jî optîmîzim ji pesîmîzmê baştir e. Çawa be jî xweşbînî ji reşbîniyê baştir e.
Berbijêrê AKPê yê Wanê Burhan Kayaturk gotiye ”heta ew sax be ew Qetlîama Geliyê Zîlan ji bîr nake...”
Derew û demagojiye, yê dilê wî ji bo Qetlîama Gelîyê Zîlan bişewite nabe
berbijêrê AKPê û hevalê Erdogan.
Meriv welatparêz, dilşewatê Qetlîama Gelîyê Zîlan şûrê Erdogan nakşîne, reqlame
wî nake.
Çavê min ê rastê dêşe, piştî bîstek xwendin û xebat hêsir jê tê. Erebe kevn bûye, dema arizê, serwîs û tahmîratê ye. Ê helbet jiyan bê êş, bê derd û kul, bêyî çavêş nabe.
Ez ji kalbûnê ra tiştekî nabêjim, gazinan jê nakim, lê xwezî arizeyên wiha tunebûna. Gelşên wiha nahêlin meriv dilê xwe li xwendin û nivîsînê rehet bike.
Hin kanalên telewîzyonan li bajarên Kurdistanê li ser hilbijartinan fikrê xelkê dipirsin,dibêjin hûnê raya xwe bidin kê?
Fena ku li Tirkiyê û li bajarekî tirkan bin, pirsên xwe bi tirkî ji însanan dipirsin.
Dibê kurd bersîvên pirsên bi tirkî nedin, bi wan ra bi tirkî nepeyin.
Xelk ne di wê zanînê da ye bi tirkî bersîvê nedin pirsên wan.
Dibê kurdên welatparêz, ronakbîr, bepirsiyarên partiyên kurdî ji xelkê ra bibêjin
bi tirkî bersîvê nedin pirsên telewîzyonan, bi kurdî bersîvê bidin.
Ji xew rabûme, serê min tevlihev e. Min gelek xewn û
xerbeleyên tevlihev dîtine.
Hêdîka kompîtorê fevedikim.
Di twîtterê da ji
Kurdistanê xeberên bêmoral, hêvîşikestî bi ber çavên min dikevin. Moralê min
hinekî din xera dibe.
Difikirim çi binivîsînim?
Tiştekî li gorî dilê min nayê bîra min.
Berê xwe didim malpera xwe ya Facebookê. Fasebookê nivîseke min 8 sal berê bi bîra min xistiye. Nivîs li ser roja qedandina Şerê Cîhanê yê Duduya. Nivîsê dixwînim, kêfa min jê rat ê.
Îslamîstên tirk û ereb mêrikan ji her kesî bêtir nasyonalîst in, ji bo ala xwe canên xwe didin.
Îslamîstên me kurdan eksê wan in, ji bo miletê xwe ne dewletê dixwazin, ne jî alê û kurdperwerên
dewletê û alê dixwazin jî irqçî dibînin.
Ji bo îslamîstên tirk kesên li dijî ala tirk xayin in, dijminên miletê tirk in. Ji bo îslamîstên Huda-Parê yên Kurdistanê û ala kurd dixwazin
irqçî ne, dijminên Îslamîyetê ne, dibê şerê wan were kirin.
Min xurîniya xwe kir, telefona xwe kir sarjê û kompîtora xwe vekir.
Min bi dor bala xwe da malpera xwe ya Facebookê û Twîtterê.
Piraniya parvekirinan minaqaşeyên li ser hilbijartinên 14ê gulanê ne.
Belkî cara pêşî ye di hilbijartinekê da tercîhkirin hewqasî zor e û kurd
hewqasî dudil û berbelav in.
Hin kes tiştên ne xweş ji hev ra, ji kesên rayên xwe didin Kemal Kiliçdaroglu ra dibêjin. Ew jî wan di praktîkê da bi piştgiriya Erdogan sûcdar dikin.
Di van rojên dawî da min du kitêbên Necat Zivingî yên pir hêja li dû hev xwendin. Antolojîya ”Stêrkên Edebîyata Kurdî” û kitêba li ser jiyan û berhemên ”Evdirehîm Rehîmê Hekkarî”.
Herdu kitêb jî pir hêja ne, yek ji yekê muhîmtir e, herdu jî çavkanî û
xezîneyên pir hêja, kurdperweriyê û zanînê ne.
Kitêbên wiha dibê li mala her kurdî, di kitêbxaneya her kurdî da hebin.
Bîyografîya Evdirehîm Rehîmê Hekkarî(Evdirehîm Rehmî Zapsû) lêkolîneke
bîyografîke.
Tirkiyê îro dîsa bi droneran êrîşê xaleke leşkerî ya HSDê kiriye, di êrîşê da du şervanên kurd hatine kuştin.
Bi nêzîkbûna roja hilbijartinê ra êrîşên xwe zêde dikin.
Belayeke mezin di me geriya ye. Dibê em xwe ji vê belayê xelas bikin.
Ev rejîma îslamî-faşîst ji bo me kurdan talûkeyeke mezin e, ev hukûmet bikeve, kî were dewsê ji me kurdan ra baştir e û çêtirtir e. Ne li zirara me ye, li kara me ye.
Însan ji makzayî da ne baş e, ne xerab e, ne bi ehlaq e, ne jî bêehlaq e. Şertên madî, sosyal û menewî yên jiyanê, civata meriv di nav da mezin dibe şikilekî dide şexsîyeta û exlaqê însên.
20 salên îktîdara AKPê exlaqê civatê pir xera kir. Sîstemê, îdareya siysî gelek
tiştên xerab bi ber însên xistin, bi rengekî pir xerab bi exlaqê însên lîstin.
Însan
hewisandin sextekariyê, derewçîniyê, durûtiyê, pûlperestiyê, hîlle û xapandinê.
Namzetê AKPê yê rêza duduya yê Amedê Mehmet Saîd Yaz şertê xwe yê xwestina Kurdistanê eşkere kiriye, gotiye:
“Heger
Kurdayetiyê bidin min û dînê min ji min bistînin, ez wê Kurdayetiyê û
Kurdistanê naxwazim. Em wek Kurdên Misilman Kurdayetî û Kurdistanîbûna bê dîn û
bê îman naxwazin.”
Tu naxwazî lê ez dixwazim. Bira Kurdistan çêbibe Kurdistaneka çawa dibe bira bibe. Ya muhîm em miletê kurd ji bindestiyê derkevin, bibin xwedî dewleteke netewî.
Do bi şev di twîtterê da, di pervekirineke yekî bi navê Shaswar Mame da rastî vîdeoyeke li ser êzîdiyan hatim. Min lê temaşe kir. Ez di ciyê xwe da şok bûm, min velîst !
Di vîdeoyê da gelek meleyên soran û behdînî û hin kesên din(ew
jî behdînî ne) li hemberî ezîdiyan bi rengekî eşkere banga êrîşek nuh dikin.
Kîn û nefreta, jahra ji devên wan dibare ez tevizandim, qutifandim.
Bi girtinê, bi terora dewletê dixwazin îradeya miletê kurd bişkînin. Kurd ewê tu carî serî li ber zulma we, li ber terora we netewînin.
Pûlisên tirk îro jî li Rihayê 11 kes, li Silopyayê 7 kes, li Dîlokê 3 kes, nizanim li ku derê jî
çend kes girtine.
Her roj 20, 30, 40 kesan digrin. Girtina kurdan, terorîzekirina kurdan bûye
karê vê dewleta faşîst a rojane.
Li Silopiyayê ciwanan ji bo taximên tirk Beşîktaş û Galatasarayê hevdu perîşan kirine.
Do ne pêr(30/5)piştî maça taximên tirk Beşîktaş û
Galatasarayê li Silopiyayê di nabêna alîgirên herdu taximan da şer derket.
Bi
sedan xortên kurd ji bo du taximên tirk bi hev ketin, bi pihîn û hutikan hevdu
kel û kût kirin.
Xemsarî û tembeliya min tu nemabû li ser min buha mal bibe, lê bi
tesadufî di deqîqeya dawî da jê filitîm.
Yanî vê carê şansê min lêxist.
Hindik mabû ez beyannameya bacê ya îsal di wextê da neşînim.
Îro roja dawî ya şandina beyannama bacê (skattedeklarationê) ye, dibê meriv beyannama xwe bişîne. Heger meriv dereng bişîne 1250 kron cezayê wê heye.
Yanî ji ber tembelî û sersariya xwe me yê 2500 kron(250 dolar)ceza bida.
Bi qasî ez dibînim, di medyaya sosyal dixwînim û taqîb dikim di civîn û mitîngên partiyan ên hilbijartinê da axaftina bi kurdî li gorî salên berê hinekî zêde bûye.
Bikir hebe bazara kurdî ewê geştir bibe. Dibê em bikirên kurdî zêde bikin.
Hinek viya ji dil dikin, hinek jî ji xinizî dikin.
Kî ji bo çi bike jî pêşketineke baş e, kêfa meriv tîne. Lê pir hindik e, dibê
kurdî bibe zimanê siyasetmedaran ê yekê, yê sereke. Ne ku carnan ji bo reqlamê çend
gotinan bi kurdî bibêjin û dûra çerx bikin tirkî.
Serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan gotiye, îstîxbata Tirkiyê ”MIT”ê roja şemiyê serokê DAÎŞê, ”Ebû Husên el Qureşî” di 28ê nîsanê da li Sûriyê kuştine.
Lê negotiye li ku derê û çawa kuştine, yanî efendî baş cî nedaye vira xwe, bêbinke xuya dike.
Ji rûvî ra gotine:
-Dema tu dimeşe çima tu hewqasî li ba dike?
Rûvî gotiye:
-Ji bo ku him ji min tê, him li min tê.
Derew jî him ji efendî tê, him jî lê tê. Lema jî çi derewê bike jî heqê wî heye, lê tê.
