Porê min pir dirêj bûbû, min di xwe ra nedidît herim ser
berber. Esas Mistefa Kalpak dibêje porê dirêj li te tê, baweriya min jî ew e, lê dîsa min biryar da hinekî kin bikim.
Îro ez û xanim çûn dereke dûr, me makîneyek kinca(makîna kincşuştinê)
kirî. Makîna me demeke xera bûye, teqereqa wê em gêj kirine.
Di vegerê da min ji xanimê ra got, xanim, lêhatine, ezê herim ser berber, porê
xwe kurr bikim.
Min xanim şand malê, li sentrûma me ez çûm ser berberekî nuh. Di çûnê da min dîbû.
Kurd di dibistanan da ji zarokên xwe ra dersên kurdî hilbijêrin baş e, dibê her kurd vê hilbijartinê ji zarokên xwe bike.
Ev demeke hin kurd kampanîyeke ji bo hilbijartina dersên
kurdî dimeşînin. Karekî baş dikin, mala wan ava be.
Lê bi tiştên wiha kurdî ji mirinê, kurd ji asîmîlasyonê
xelas nabin, dibê kurd bi zarokên xwe bi kurdî bipeyivin.
Dibê zimanê kurdan yê
malê bibe kurdî, zarok bi zimanê kurdî mezin bibin.
Meriv bixwaze zimanekî fêr bibe, pir xweş fêr dibe. Nepalî di nav çend salan da soranî wek bilbilan dipeyivin, meriv nizane ne kurd in.
Li vê vîdeoyê miheqeq temaşe bikin.
Bibînin bê nepaliyên çend sal in li Kurdistana Başûr dijîn
kurdîyeke(soranîyeke) çiqasî mikemel dipeyivin.
Çimkî nepalî ji kurdan nefret nakin, bi çavê dijmin li kurdan nanêrin, lema di demekek kin da zimanê wan hewqasî xweş fêr bûne.
Bibêje, bibêje, heta ji te tê hin derewan li hev ragire û dûra jî xweşik makyaj bike û di medyaya sosyal da bifroşe xelkê. Çawa be derew jî belaş e, belavkirin jî belaş e.
Ji bo ku tu derewa dikî ez xwe ji te naxeyidînim, çimkî ev kar û sinetê te ye. Tu hosteyê derewa yî, tu nikanî dev ji vî pîşikê xweberdî. Tu derewa neke tu rehet nake.
Bi henekî be jî kêfa min ji derewan ra nayê, lê yên ji derewan hez dikin pir
in. Hinek jî feqîran dixapin, ji dilpakî
ji te bawer dikin.
Berpirsiyarên YNKê û PDKê do li Silêmaniyê civiyane û gelşên nabêna xwe minaqaşe kirine. Bi qasî xuya dike nabêna wan pir xerab e, ne zora Amerîkayê be nexwazin bi hev ra bipyivin jî. Çimkî ji halên xwe, ji talanê lêdixin memnûn in.
Piştî civînê konsulê Îngilistanê û yê Amerîkayê beyan dane,
kêfxweşiyên xwe anîne zimên.
Konsulê Amerîkayê di beyana xwe da gotiye malbateke yekgirtî ewê tim serketî be.
Nabe meriv her tim dilşa û bextewar be, jiyan, her tişt tim li gorî dilê meriv be, qet derdekî meriv, armanceka meriv tunebe. Wê demê merivê ji bo çi bixebite, bixwaze çi bidestxîne?
Dibê tim xewn û xeyaleka meriv hebe, bixwaze tiştekî bibîne, tiştekî
bixuliqîne.
Ez dixwazim Kurdistaneke azad û serbixwe bibînim. Ez dixwazim pasaporta
Kurdistanê têxim bêrîka xwe û bibim seyahekî kurd, qulik bi qulik li dinyayê
bigerim, mohra her welatî li pasaporta xwe xînim.
Îro li Stockholmê li Kitêbxaneya Kurdî 40 rojiya kurdperwerê hêja Munzur Çem bi merasimeke bi rêk û pêk, tam layiqî wî hat bibîranîn.
Bîranîn ji alî Gurûba Xebatê ya kovara Vate û Kitêbxaneya Kurdî va hatibû amadekirin.
Gelek nas û dostên wî hatibûn merasima yadkirinê, bi vê minasebetê careke din
xatir jê xwestin û ew bi hurmet bibîr anîn.
Mamoste Heyder Diljen bi zazakî û kurmancî pir mikemel moderatoriya merasimê kir.
Çar roj berê(24/1-23)li Şirnexê, li herêma Besta di nabêna leşkerên tirk û hêzeke gerîla da şerekî mezin derket.
Di şer da serokê cahşan(korîciyan)Nîmet Encu û 5 gerîla hatin kuştin. Belkî
kuştiyên dewletê zêde bin, agahiyek rat di destê me da tune ye.
Li gorî medyaya Tirkiyê nivîsîye Nîmet Encuyê hatiye kuştin ev 30 sal in çahş
bûye, li herêmê cahşekî bi nav û deng bûye.
Filistîniyan do li Qudsê 9 yahûdiyên siwîl kuştin. Pêr jî Îsraîl di bombebaranekê da 7 filistînî kuştin.
Filistînê rakêtekê, du rakêtan davêjin ji herêmeke Îsraîl da, Îsraîl jî Xezayê bombebaran dikin.
Serê salan e ev yek wiha dom dike. Hetanî filistînî dewleta Îsraîl qebûl nekin ev xweîn ewê her biherike, însan siwîl ewê bibin qurbanên van êrîşan.
Bi xêra vê qutîka kompîtorê ez her roj fêrî tiştekî nuh dibim. Carnan li ser hev fêrî çend tiştên min nizanîbûn dibim.
Ez her roj fêr dib û fêr dim, lê dawî nayê. Tiştê min fahm kiriye meriv çiqasî fêr bibe jî dawiya tiştê meriv nizane nayê.
Tu alemê cîhan be jî tiştên tu zanî li gorî tiştên tu nizanî ji deve ne guh e jî.
-Zanîna nezaniya xwe baş e. Lê meriv him nizan be, him jî xwe
zane bihesibîne nexweşiye talûke ye.
Lao Tzu
Bi rastî jî hetanî xerab nebe çênabe carnan rast e. Îro ez vê rastiyê jiyam.
Worda ez di kompîtora xwe da bi kar tînim Mîcrosoft Word 2010 e. Ev çendak bû
serî li min digerand, digot nizanim êdî kevn bûye, dibê tu yeka nuh bikire.
Bi kinî min nikanîbû rehet bi kar bianiye, her cara min vedikir, tekstek
derdiket, ji min ra hin tişt digot, min digirt, lê di her vekirin û girtinê da,
di her tikandina mişk da gelş tim dubare dibû.
Sebebê em nebûne xwedî dewlet û asîmîle bûne, hêdî hêdî dibin tirk ji
me da ye, em miletekî bêkêr û bêhiş in, ji nasyonalîzmê bêpar in, ji bindestiya
xelkê, tirkan nerehet nabin, lema em nebûne xwedî dewlet.
Hebûna tirkan li Kurdistanê, bindestî û îdareya wan me aciz nake, em nabêjin çi îşê tirkan li welatê me heye, çima tirkên me îdare bikin?
Tu carî piraniya me nexwestiye ji bindestyiya tirkan xelas bibe, bibe xwedî dewlet. Piranî tim hevalên dijmin bûne, bindestî parastine, şerê azadîxwazan kirine.
Mixalifên Recep Tayyip Erdogan hîn jî raqibekî ji wî baştir, yekî ne neyarê kurdan dernexistine.
Ji bo ku di hilbijartinan da meriv kanibe zora dîktatorekî
bibe dibê yekî ji dîktator baştir raqibê wî be, dibê maf û azadiya miletê kurd
qebûl û deklere bike.
Di nav partiyên mixalif da ez hîn alternatîfeke wiha
nabînim.
Piraniyeke zêde ya tirkan pantirkîst û tirk antî-kurd in, lema jî ne terafdarê demokrasîyê û azadiyan in, tercîha piraniya tirkan tim partiyên antî-kurd in.
Dibê meriv bi gur be ji bo ku gur meriv nexwin. Ji şansê xerab ra ne pêşîyên me kanîbûn bibin gur, ne jî em kanin bibin.
Lema jî gurên cîranên me pêşîyên me xwarin, nuha jî me dixwin.
Dinya tim ya guran bûye, miletên ne gur bûne tim bûne nêçîrên gurên har. Heta em jî nebin gur, ji guran xurttir nebin emê tim nêçîr û qûtên gur û keftaran bin.
Kurd bindest in, perîşan in, xizan in lê dîsa jî bi ray û divdîra xwe nizanin, ji xwe ra kûsiyan, ji dijminên xwe ra masîyan digrin...
Tirkan, ereban û farisan kurdên me yên bawermend, dîndar kirine hefad û şûrkêşên dînê îslamê.
Kî îslamê rexne bike, kî di heqê îslamê da cilqiyekê bike bi sedhezaran kurd hêc dibib, bi jin û mêran ve tavilê dadikevin meydanan û abûqatiya îslamê dikin.
Xizano bi ray û tivdîra xwe nizano.
Dîndar û îslamîstên tirk û ereb mêrikan nasyonalîst in, ji bo azadî û serxwebûna welatên xwe dixebitin.
Îslamîstên me li dijî dagirkeriya Tirkiyê dernakevin, ji bo azadî û serxwebûna
xwe danakevin kuçe û kolanan.
Ji bo şewitana Quranê û îslama welatên dagirker li
Batmanê bi hezaran kom dibin û şewitandina Quranê ji alî çilqikî, irqçiyekî
danîmarkî ve protesto dikin.
Leşker û pûlisên tirk hetanî nuha li Kurdistanê ne Quranek tenê, bi sedan Quran
tevî mal û mizgeftan topbaran kirin û şewitandin.
Însan ji bîr bikin jî arşîv, tarîx îxanetên xayinan ji bîr nake. Hin kes nuha bûne hevalên dewletê û neyarên miletê kurd.
Ew dibêjin belkî dinya ewê tim wiha be, Erdogan ewê tim li ser hukim be, dewletê ewê tim li pişta wan be.
Lê ne şexsên nemir hene, ne jî rejîmên ebedî. Tarîxê çawa xiyaneta Bînbaşî Qasim Ataç, Mehmet Şerîf Firat, Mehmet Şukru Sekbanê xayin ji bîr nekriye, ewê xiyanetên xayinên îro îro jî ji bîr neke.Tarîx merdiyê jî, namerdiyê jî ji bîr nake.
Jinikê nedihîşt feqîrê mêrê wê ji karê malê pişta xwe rast bike, rebeno karek
diqedand, jinekê karekî din jê ra didît.
Şîv diqedand, dûra gerek beroş, fera û
fol jî bişuşta.
Rojekê hew debar kir, pir qeherî, bi hêrs hutikek li masa mitbaxê xist, bi
qîrîn got:
-Mêr gotiye dibê biwêribe hutika xwe li masê xe û hêrsa xwe bide der.
Serokên Swêd bi tirsa ji serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan xwe lewitandin, xwe kirin pêkenînên ker û kûçikan û welatê xwe jî hetikandin.
Ji serokên Swêd wetnê bi bertîlkirinê, bi zeytkirinê ewê Erdogan nerm bikin û
destûra endametiya NATOyê pê bidin îmzekirin.
Ji kok da şaş difikirin. Erdogan bi bertîlkirinê, bi dîplomasiyê, bi libergerê
nayê rê. Zimanê ew jê fêm dike ZOR e, ÇO ye, dibê ji te bitirse.
Wezîrê parastinê yê Tirkiyê Hulûsî Akar gotiye, ”êdî tu muhîmî û maneya serdana Pal Jonson nema”.
Wezîrê parastinê yê Swêd Pal Jonson ewê di 27ê mehê da biçûya Tirkiyê. Lê îro
li Stockholmê li dijî Tirkiyê du protesto hene, Tirkiyê xwest hukûmeta Swêd
destûrê neda wan, qedexe bike.
Ev jî li Swêd ne mimkûn e. Sebebekî pir cidî tunebe pûlis çalakiyan qedexe
nake.
Cî li serokên YNKê û PDKê teng bûye, wer xuya dike Amerîka ji wan ra dibêje êdî bes e !
Bi qasî ez ji beyanên Mesrûr Barzanî, Nêçîrvan Barzan,
wezîrê karên derve yê Îraqê û Fûad Husên û hin serokên YNKê fêm dikim, serokên
YNKê û PDKê li hev nakin, têkiliyên nabêna wan pir xerab e.
Amerîkayê jî ji wan ra gotiye êdî bes e, ya li hev bikin, hêzên xwe, hukûmetên xwe, pêşmergeyên xwe bikin yek û têxin bin destê hukûmeta netewî, ya jî em hew alîkariya we dikin.
Wezîrê karên derve yê Rûsyayê Sergej Lavrov dîsa neyartiya xwe ya li hemberî kurdan nîşan daye, wek wezîrê Tirkiyê peyivîye, gotiye:
“Amerîka dixwaze li Sûriyê ji kurdan ra dewleteke biçûk ava
bike...”
Mêrik bi qasî wezîrê karên derve yê Tirkiyê Çavuşoglu li dijî azadî û serxwebûna kurda ye û vê neyartiya xwe jî tim dide xuyakirin. Ev jî bêşansiya me ye. Tu dibê qey kurdan marê biraştî daye van rûsan. Xwîna me bi wan tagl e, tu carî xêra me naxwazin.
Parlamentoya Almanya Federal îro(19/1-23)di civîneke taybet
da qetlîama Daîşê anî serê kurdên êzdî wek JENOSÎDê qebûl bikir.
Ji bo miletê
kurd û kurdên êzdî ev biyara parpamentoya Almanyayê biryareka tarîxî ye.
Mala
meclîsa Almanyayê û parlamenterên deng dan vê biryara tarîxî ava be.
Wezîra Karên Derve ya Almanyayê Annalena Baerbock piştî biryarê gotiye:
Ev 17 sal in ez Facebookê bi kar tînim, tê da dinivîsînim. Heta 5-6 meh berê Facebookê tu carî nivîseke min sansor nekir, kontotoya min negirt.
Lê bala min lê ye ev çend meh in ne kontoya min tenê,
kontoyên bi sedan kurdên din jî digre, bi hefteyan weşanê li wan qedexe dike.
Li Swêd, li Tirkiyê, li Almanyayê yanî li gelek welatan ji ber peyv û rexneyeke li dijî Erdogan hesabên kurdan bi hefteyan digre, nahêle kurd tiştekî binivîsin.
Do di Facebookê da li ser sextekariyên di hilbijartênên Tirkiyê da dibin rastî vê anekdotê hatim. Pêkenînek pir xweş e, hilbijartinên Tirkiyê xweş tarîf dike.
Li Tirkiyê û Kurdistanê di her hilbijartinê da bi hezaran mirî wek pîrê rayên xwe didin partiya ser hukim.
Ji bo hilbijartina 14ê gulanê ev anekdot tam di cî da ye, bi sedhezaran mirî
ewê rayê bidin AKPê û Erdogan.
Kalekî roja hilbijartinê piştî raya xwe daye ji mamûrê ser sandoqê pirsîye:
-Gelo xanima min jî hatiye raya xwe daye?
Înşela xêr be, min îşev pir xewn û xerbeleyên ne xweş dîtin. Ez her şev xewnan dibînim, lê ya îşev hinekî ecêb bû. Lema dixwazim qal bikim.
Bi min ra pereyekî zêde hebû, pere ne yê min bû, yekî emanet dabû ba min. Ez
diçûm mal.
Li kuçeyeke bajêr sûtal û pêxwasekî swêdî riya min birrî, xwest min bişêlîne. Got
ezê te saxî bikim.
Dijminên me him pir in, him jî xurtin, ev rast e.
Lê sebebê vê bindestiya me ya hetanî nuha ne ev tenê ye, ne
ji ber pirbûn û xurtbûna dijminan tenê ye, serok û mezin û rêberên me jî ne ne
jîr û jêhatî bûne, wek serokên miletên din ne millî bûne, nikanîbûne yekîtiya
miletê xwe çêkirina.
Ev yek do jî wiha bû, îro jî wiha ye.
Dozgerê(sawciyê)Stockholmê got li Swêd henek û mîzaha siyasî
serbest e, ne sûc e.
Dozgerê Stockholmê Lucas Eriksson li ser bidardekirina peykerê Serokê Tirkiyê Recep
Tayyip Erdogan beyan da got, ”protestoyeke wiha li gorî qanûnên Swêd ne sûc
e, serbest e”, lema di heqê çalakiyê da lêkolîn neda destpêkirin.
Di 11ê mehê da(11/1-23) li Stockholmê gurûbeke çep dostê kurdan peykerê Serokê Tirkiyê Erdogan li ber qesra belediya bajêr bi hesinê lampa kolanê ve bi darde kiribû.
Nûnerê Serokê Amerîkayê yê karûbarên Rojhilata Navîn Brett
McGurk do çû Kurdistana Başûr û bi serokê Kurdistanê Nêçîrvan Barzanî ra
civiya.
Ev demeke heyetên Amerîkayê li pey hev diherin Kurdistana Başûr û Rojava.
Armanca van serdanan li başûr ji ortê rakirina du hukûmetan û yekkirina hêzên
pêşmergeye.
Li Kurdistana Rojava jî yekkirina PYDê û ENKSê ye. Amerîka dixwaze li herdu
beşên Kurdistanê jî kurd wek miletekî, wek hêzeke netewî hereket bikin. Lê
serokên kurd bi israr dibêjin na, em yekîtiya xwe çênakin.
Çend saet berê min di malpera RÛDAWê da li ser Kurdistana Rojava hevpeyvîneka bi profesorekî tirk ra xwend. Lê min tavilê kopî nekir, min got ezê dûra bikim. Lê Rûdawê hevpeyvîn rakiriye.
Navê profeorê hevpeyvîn pê ra hatibû kirin baş nayê bîra min, ez bawer dikim navê wî Prof. Huseyîn Bagcî bû. Lê baş
nayê bîra min.
Hevpeyvîneke pir û pir muhîm bû. Nuha ew hevpeyvîn tune ye, Rûdawê rakiriye.
Diyar e tirk aciz bûn, gotin rake, Rûdawê jî rakir. Çimkî di hevpeyvînê da
mêrik rastrest digot ”ji bo ku Kurdistan çê nebe Tirkiye li Spriyê ye.”
Keç û xortên dildarên zimanê xwe, weşanxaneyek bi navê "Pall Weşanê" ava bûye.
Weşanxaneyeke pir balkş e, ewê tiştên nuh bikin, ewê kitêban
him fizîkî, him jî wek e-kitêb(yanî bi deng) biweşîne.
Berpirsên weşanxanê karekî
pir hêja dane ber xwe. Ez Pall Weşanê pîroz dikim û ji berpirsên wê ra
serketinê dixwazim.
Berdevkê Weşanxaneya Pallê gotiye, ”ev weşanxane ya nifşê nû ye. Bêhêvîtîya nifşê me heye, lê ew ê bişkê. Karê me jî dê li gor hewceyîyên vê rojê be.
Serokê Amerîkayê Joe Bîden qebûl kiriye balafirên F-16 bifroşin Tirkiyê.
Wezareta Karên Derva ya Amerîkayê biryara firotina 40 balafirên F-16 şandiye ji
komîteyên Kongreyê ra.
Piştî Serok qebûl kiribe Kongreyê jî qebûl bike. Kongre
pêşniyara Serok û hukûmetê zû bi zû red nake.
Yanî bi îhtîmaleke mezin Kongreyê
jî qebûl bike û ewê F-16an bidin Tirkiyê.
Serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan ji bo Silhedîn Demirtaş gotiye, ”Demirtaş ewê nikanibe zû bi zû ji wir derkeve.”
Mêrik dewlet e, Demirtaş êsîr girtiye, dibêje hetanî ez li
ser hukim bim ezê Demirtaş û kurdên min êsîr girtine bernedim.
Mêrik derewa nake, bi rastî jî bêyî emir û destûra wî ji
bavê hakimekî zêdeye Demirtaş berde.
Mahkime giş ketine bin emrê wî, ew çi emrî
bide wan, ew jî wiya bi cî dikin.
Berê kalikên me, pîrikên me, bavên me, dayikên me wefat
dikirin, me xeberên wefatên wan dibihîst.
Lê ew dewran derbas bû, nuha dor hatiye nifşên me, êdî heval û dostên me rahmet
dikin, êdî em her roj xeberên wefatên wan dibihîzin.
Nuha min çer kompîtora xwe vekir, min xebera wefta dostê min ê hêja Eyûb Onen dît.
Li Stenbolê wefat kiriye. Eyûb ji Wêranşarê dostekî minê hêja bû.
Du roj berê(11/1)li Stockholmê li ber Qesra Belediyê şiklekî
paçîn(bûk)yê serokê Tirkiyê Recep Tayyip Erdogan serserî bi hesinê lampeyeke
kolanê ve bi darda kiribûn.
Di rojnameyên Swêd da gotin komîteyeke swêdiyên
piştgiriya Kurdistana Rojava dikin ev tişt kiriye. Rojnameya Expresenê bi kesê
bûk çêkiribû û bi darda kiribû ra peyivî.
Komîteya piştgiriya Kurdistana Rojava di twîttê da gotiye:
"Tarîx nîşan dide taliya gelek dîktatoran çawa diqede. Erdogan, heger tu naxwazî rojekê li Meydana Taksîmê wek Benîto Mûssolînî werî bi dardekirin nuha îstîfa bike."
Çepên tirk ji nuha da nenûkên xwe di hev didin, tahma devê xwe xeş dikin, dua
dikin, dibêjin şalê maşalê HDP were girtin û em li ser sifra hazir rûnin, çend
çepên rût bi rayên kurdan bibin parlamenter.
Mêrikan hetanî nuha gelek caran bi vê riyê li kola kurdan siwar bûne û bûne parlamenter. Û di roja herî teng da jî bi kurdan ra nemişiyan e.
Qundûz heywanekî pir edxem e, pir bi zirar e. Neyarê darên
herî mezin û herî saxlem e.
Bi swêdî jê ra dibêjin ”bäver”, bi îngilîzî dibêjin ”beaver” bi kurmancî jê ra dibêjin
qundûz û ya jî seyê avê. Bi rastî jî heywanekî pir edxem e.
Li daristanê li ku derê dareka herî mezin, herî saxlem hebe dihere wê darê
dikurisîne û dixîne.
Hin kes dibêjin xwedêgiravî Prof. DR. Celal Şengur gotiye,
”li dinyayê çiqas ziman hene kurdî maka/dayika hemûyan e.”
Yanî ziman hemû ji kurdî sadir bûne, kurdî maka hemû zimanan e.
Hin kes jî ji vê derewa bi boçik bawer dikin û di medyaya sosyal da wê belav
dikin.
Prof. Şengur bi rastî jî tiştekî wiha gotiye ya na ez
nizanim.
Profesorek dibê peyveke hewqasî berradayî neke. Ziman hemû
ji kurdî sadir nebûne, kurdî ne maka/dayika her zimanî ye.
Li dinyayê tu zimanek ne dayika hemû zimanan e.
Problema min û diranan berdewam e. Îro dîsa çûm ser tuxtora diranan. Proteza min pudiyên min diêşîne. Ev çend car in eyar dikin lê baş nabe, nikanim bi kar bînim. Bê protez jî kox im, ne xweş e.
Xanima tuxtor got puduyê te yê jêr zeîf bûye, daketiye, protez êdî lê nayê.
Çend rojên din jî biceribîne, heger nebû dibê em ji te ra protezeka nuh çêkin.
Qey ev jî lotoya min e. Ez bawer dikim ji mecbûrî ezê yeka nuh bidim çêkirin.
Vêsê li Stockholmê hewa qet ne xweş e, ximîna baranê ye, guve guva bê ye. Gurrîna tavan û şîrqîna burûskan e.
Ez di hundurê germ da me şil nambim. Îro roja dibê meriv ji
mala xwe derneyê.
Lê piştî danê nîvro ezê herim ser tuxtorê diranan, hêvî
dikim heta wê çaxê dom neke.
Li kurdên di çandiran da ne difikirim. Gelo nuha ew di çi
halî da ne?
Dikevim xem û xeyalan, dilê min dişewite.
Min û xanimê ji betalî sohbet dikir, me qala şîva êvarî dikir, ji nişka ve lêkera "peçandinê" hat bîra min.
Min ji xanimê jî pirsîwê jî tesdîq kir, got erê meriv tiştê hişk û hûr dipeçîne.
Li ba me(li Wêranşarê) lêkerek bi navê ”peçandin”ê heye. Meriv dema
xurekên hûr û hişk, wek birincê, kuncî, dan û tiştên wiha hinekî davêje devê
xwe, dixwe, em dibêjin, ”ez dipeçînim.”
Min ji xwe ra hinek kuncî peçand.
Ez ne merivekî xewar im, sibehan zû radibim. Lê vêsê min dilê xwe li xewa şîrîn rehet kir, min miradiya xwe pê kir; ez heta saet 09.00a raketim.
Ez di hefta da şiyar bûm, lê min dît ezî westiyayî me, min
qultek ava ber serê xwe vexwar û dîsa raketim.
Xebata derengê şevê û xewa sibê xweş e.
Lê ev jî heye, gava meriv zêde rakeve xewnên tewşomewşo dibîne.
Serokê Komeleyên Ulkucuyan yê berê Alaattîn Aldmîr gazin ji teror û cînayetên hevalên xwe kiriye, gotiye ”dewlet ketiye destê mafya yê*.”
Alaattîn Aldemîr hevalên xwe baş nas dike, rast gotiye, bi
rastî jî dewlet ji zûda ye serapê ketiye destê Mafyayê.
Gorra we ji kurdan ra kola nuha hûn bi xwe dikevinê. Wahşê we ji bo kurdan
çêkir nuha we dixwe.
Serokên kurdan Kurdistan kirine welatekî ereban haya kurdan jê tune ye.
Ereban beşekî Kurdistanê bi zor ji kurdan sitendin. Beşê
mayî jî bi koça erebên birçî girtine. Kurdistan kirine Mûsil.
Li hin taxên Hewlêrê û li gelek herêmên Kurdistanê êdî ereb di piraniyê da ne, yanî mêrikan bi koça erebên birçî demografiya Kurdistanê guhertine. Êdî ne hewceyî şer û dagirkirinê ye, mêrikan bi rehetî Kurdistan girtine.
Li Tirkiyê minaqaşeyên li ser hilbijartinan geş bûye. Kes nizane pilana Erdogan çi ye, di hilbijartinan da ewê çi dek û dolabê bigerîne?
Erdogan kursîya xwe bi rehetî, bi hilbijartinan nade kesî,
ewê dîsa hokus pokusekê bike û li ser kursiya xwe bimîne. Hesabdar hesabê xwe zana, mêrik zane ewê çi bike.
Tiştê mêrik hetanî nuha kiriye elîf û bê ye, ya pir hîn li
pê ye.
Yanî tiştê we hetanî nuha dîtiye tenê nîna ye, tirnîna hîn ma ye.
HDP û partiyên din dibê wek nûnerên miletê kurd li meydanê bin, ne wek partiyênTirkiyê.
Bîstek berê, di vê sar û sermayê û berfê da em çûn li dora 7 km meşiyan. Ji şansê me yê xerab ra rê venedabûn, meş zor bû. Di vegerê da dest pê kirin.
Bi rê da min ji xanimê ra got li xwe miqate be, tu neşemite, erd şematok e.
Got ezê hêdî dimeşim.
Ez li pêş, ew li dû min, em hinekî meşiyan. Min hew dît got ”ay” !
Ez doş bûm, min bala xwe dayê li erdê vezeliya ye. Min got şalê tu zêde
neêşîya?
Di destpêka 1980î da dema me li Stockholmê rojnameya Armancê derdixist. Ji me ra ji xwendevanan, ji nas û dostan gelek nivîs û name dihatin.
Ez di redaksiyona Armancê da bûm û gelekê caran min bersîva nameyan dida. Ji
nivîs û nameyên wê demê hinek hîn di arşîva min da mane.
Di nabêna salaên 1983-1984a da min û kekê Celîlê Celîl jî çend nameyên şexsî ji
hev ra nivîsîn.
Pûlisên tirk li Mûşê bi gazê û bi guleyên rastîn êrîşî merasima cenazeyê Mîr Perwer kirine, nehîştine malbat cenazê xwe bi rehetî gorr bike. Cenaze bi darê zorê ji destê malbatê revandin...
Tiştekî pir ecêb e, tehamulî miriyên me jî nakin. Berra me
didin, me bi çolan dixin, li welatên xerîb me didin kuştin û dûra jî nahêlin em
miriyên xwe jî bi rehetî teslîmî axa sar bikin.
Zulmeke wiha, teroreka wiha nehatiye dîdin. Di gorrkirina miriyên me da jî me terorîze dikin.
Evdirehîmê Helebî tu carî derpê li xwe nedikir, tim başewala bû, bi fîstanê xwe yê bi erdê ra dikişiya digeriya.
Rojên ba hebûya, bê li fîstanê wî yê sipî dixist, fîstan bi hewa diket, qûna wî
derdiketin ortê, qopikê wî yê çilmisî li ba dibû.
Rojekê dema li çarşiyê digerîya ji nişka va ba û bahozek rabû, dîsa fîstanê wî
bi hewa ket û her dera wî dîsa derket ortê.
Esnafên der û dorê aciz bûn, gotin êdî bes e ji derdê vî mêrikî, em naxwazin her
roj terrik û gunê wî bibînin.
Erê meşa di berfê da xweş e, lê em ji sermê şewitîn. Em 70 deqeyî li daristanê di nav berfê da meşiyan. Tiştê baş belediyê rê vedabûn, meş rehet bû.
Xweza pir xweş bûbû. Sipîbozî û biriqîna berfê çavê me qarixî dikir. Dibê meriv berçavka rengîn bide berçavê xwe.
Xanim ji hal da ket, xwe bi zor xwe gîhand malê. Ez jê xurttir bûm.
Piştî westanek wiha qahwe pir xweştir dibe. Me bi fîncanek qahwa tahl westa xwe girt.
Li Tirkiyê bi emrê Mahkima Destûra Esasî dest dane ser alîkariya xezînê ya HDPê, hesabê partiyê jî bloqe kirine.
Ev biryara Mahikmeya Destûra Esasî tê maneya ewê HDPê
bigrin.
Dibê kurd êdî qebûl bikin ev dewlet ne ya me ye, dewleta
tirka ye.
Tirk naxwazin êdî kurdan di meclîsa xwe da bibînin. Dibê kurd jî vê rastiyê qebûl bikin û dev ji çûna meclîsa tirkan berdin û avakirina partiyên nuh berdin.
Serê sibê ya elah ya fetah ez ne li bende vê xebera reş bûm,
ez pir xemgîn bûm.
Kekê Mehdî ne nexweş bû, min got qey dilê wî sekinîye…
Lê min tiştek nenivîsî, ez ketim xem û xeyalan, min sohbetên xwe yên pê ra û
hedîtina xwe ya dawî anî ber çavên xwe. Min got bira hinekî bimîne, ezê dûra
binivîsînim.
Berê her sibe dema ji xew radibûm karekî minê bikira, hedefeke min hebû. Minê bîranînên xwe, notên xwe yên rojane binivîsiya.
Lê bîranîn di dawiya salê da qediyan. Lema jî nuha sibehan dema ji xew radibim
bêhedef im, kompîtorê vedikim nizanim ezê çi bikim, çi binivîsînim.
Bûme wek rêwîyekî ketime rê, lê nizanim diherim ku, berê min bi ku da ye.
Bêhedefî, bêprogramî nebaş e, di jiyanê dibê tim hedefeke meriv, xeyaleka meriv
hebe.
Weşanxaneya Nûbiharê li ser kurdên Sosyalîst yên Sovyetê kitêbeke hêja çap kiriye.
Li ser berhemên kurdên Sovyetê yên edebî, tarîxî, zimên,
folklorîk gelek tiştan hatine nivîsîn.
Hin jê wan bi xwe nivîsîne, hin tişt jî kesên din nivîsîne,
xebatên wan, berhemên wan dana naskirin.
Lê hetanî nuha li ser rewşa wan ya aborî, îdeolojîk, siyasî, sosyal, kulturî
lêkolîneke akadamîk nehatiye kirin. Heger hatibe kirin min bi xwe nedîtiye.
Hereketa Zimanê Kurdî (HEZKURD) îsal jî xebatên xwe yên ji bo hilbijartina dersên kurdî didomîne.
350 kesên xwebeş li gelek bajarên Kurdistanê di nav xelkê da
dixebitin, belavokan belav dikin, ji dê û bavan dixwazin zarokên wan di
dibijstanên seretayî û navendî da desrsên kurmancî-zazakî hilbijêrin.
Xebateka hêjayî teqdîr û pesnê ye. Ji bo gelê xwe xebateka baş dikin. Dibê meriv vê xebatê berfirehtir bike.
Ev çend roj in ez bi pompeyekê pozê xwe dişom, fêda wê pir çê bû. Hinek ava bi
xwê diximê û serê wê dixim firnikek xwe û avê şirinxeyî pozê xwe dikim. Av ji
firnika din tê xwar, poz paqij dibe. Xêra wê pozê min hinekî vebû, ji vêsê da
ye bîna min hatiye ber min.
Yanî kanim bibêjim min zor anexweşiyê bir, êdî berbî başiyê diçim.
Arif Qurbanî di vê roja pêşî ya sala nuh da, di vê nivîsa xwe da ji kurdan ra
rastiyeke pir tahl gotiye, xebereke pir ne xweş daye kurdan.
Bi baweriya min her kurd dibê vê nivîsa Arif Qurbanî ya di Rûdawê da bixwîne û hin rastiyên başûr baş fêm bike.
Camêr bi kurtî gotiye hetanî PDK û YNK hebin yekîtiyeke netewî û Kurdistaneka
serbixwe ji bîr bikin. Ji van partiyan yek jî pêşmergeyên xwe nakin leşkerên
dewletê.
Dibê her kurd miheqeq vê nivîsa Arif qurbanî bixwîne û hêvîya xwe ji serxwebûna
başûr qut bike.
Îro roja pêşî ya sala 2023a ye. Ez hîn nexweş im. Ezê sibe zû herim ser tuxtor, belkî dermanekî baş bide min, min ji vî ezabî xelas bik.
Yanî ez kanim bibêjim 2023a ji bo min baş dest pê nekir. Hêvî dikim ji bo miletê me jî ne wiha be, ji sala 2022a baştir be.
Lê bi başî û xerabiyên wê ra me sala 2022a li dû xwe hîşt û em ketin saleka nuh, sala 2023a.
2022a ji bo hin kesan, hin miletan belkî saleka bi xêr û bereket bû,
saleka baş bû.
Lê ji bo me kurdan sala 2022a heta tu bixwazî saleka xerab bû, saleka qebîh,
mişt êş û trajediyên mezin bûn.
