Serê sala ye Tirkiye bi belge û pasaportên gewr û nizanim kîjan rengî, yanî pasaportên xwediyên wan bê wîze kanin herin Ewrûpayê, qaçaxçîtiya însanan dike; heta nuha bi hezaran kes bi van pasaportan şandine Ewrûpayê.
Kesên bi vê riya rehet dişînin miheqeq merivên wan ên saxlem in, kadir û serokên îslamî û Daîşê ne, wan bi vê riya saxlem li dinyayê belav dikin.
Prof. Dr. Taner Akçamê tirk, di hevpeyvînek xwe da got,
“Di sedsala19a da li heremên kurdan şeva
gerdegê ya Ermenan mafê axayên kurdan bû.’’
Yanî li Kurdistanê axayên kurd berî zavayên êrmenî bi bûkên êrmenî ra diketin gerdegê.
132 nivîskar, lêkolîner û siyasetmedaran bi daxuyaniyekê Prof. Taner Akçam şermezar kirin û jê xwestin ew lêborînê ji kurd û êrmenîyan bixwaze.
Gava meriv nikanibe xelkê îqna bike, ji ser riya şaş vegerîne, bîne ser fikrê xwe, dibê meriv jê dûr keve.
Efendim Mustafa Karasû çi gotiye, Cemîl Bayik çi gotiye, nizanim kîjan serokê HDPê çi gotiye.
Min bi weşanxaneyekê ra li hev kir, ewê kitêba min ”Antolojîya
Çîrokên Zarokan” çapa sisiya çap bike.
Ji do êvarî da ye min dest bi redaktekirinê kiriye. Gava ez dest bi karekî
dikim nikanim sist bigrim, heta neqedînim jê naqetim, wer pê ra dijîm. Dinya min dibe ew kar.
Lema jî heta ez rastkirinê
diqedînim ezê wexta xwe zêde nedim medyaya sosyal, ezê kêm binivîsim.
Tirk li ser me, li ser êrmenîyan ji erd heta ezmên neheq in. Ji bo ku neheqiya xwe qebûl nekin zalimiyê û zulmê dikin. bênabên me terirîze dikin. Welatê me li me kirine dojeha ruyê erdê.
Ji bo ku welatên dagir kirine ji dest xwe nedin, welatên nuh dagir dikin, xelkê dikujin, mal û milkên xelkê talan dikin, xelkê bi çolan dixin.
Pezê Misto çor ketibûyê, yek li pê yekê dimir. Ji bêçaretiyê diçe ba melê gund, jê ra dibêje melle, hal mesele ev e, ji min ra niviştekê çêke, bira pezê min nemre. Mele jê ra dibêje:
-Tu merivekî bênemaz î, ku tu dest bi nimêjî bikî pezê te
ewê giş xelas bibin.
Misto tavilê dest bi nimêjê xwe dike. Lê mirina pez nasekine,
pezê wî yek li yekê dimre. Dîsa diçe ma melê, meselê jê ra dibêje. Mele dibêje:
Serokê TSÎP (Partiya Sosyalît a Karkiran a Tirkiyê) Ahmet
Kaçmaz jî vêsê di 83 salîya xwe da wefat kir, xatir ji dinyê, ji nas û dostên
xwe xwest û çû.
Gorra wî bihuşt be, serê malbat, nas, dost û hezkiriyên wî sax
be.
Ahmet Kaçmaz merivekî baş bû, xêrxwazekî miletê kurd bû, dostekî min ê hêja bû,
di salên 1980-1983a dema li Swêd bû hin bîranînên me bi hev ra çê bûn. Xwezî
berî mirinê min bîdîta, lê nebû, mirinê ew jî ji nava me bir.
Do min darikê xwe yê meşê nuh kir, min yê kevn da alîkî û ji
xwe ra yekî nuh, yekî bi pomp kirî.
Ferqa nabêna darikê min ê kevn û evê nuh, wek ferqa nabêna texsîya Muratê û
Mercedesê ye.
Heta çendakî berê ez bê darik dimeşiyam. Lê ev demeke ez û xanim êdî bi darikê meşê dimeşin. Çend sal bûn darikên me li qunikekî bûn, me bi kar nedianî. Lê ev çend
hefte ne em didin destê xwe û pê dimeşin.
Li Wêranşarê em peyva ”avî” û ”qirşî” wek nav, navdêr bi kar
tînin. Em ji jinên ji kanî û bîrê bi satilan avê dikşînin û qirşa bi pişta
xwe dibin mal ra, dibêjin avî û qirşî.
Ev her du pey di kitêba ”Folklora Qrejdaxê” da jî hene. Min jî berê qala van peyvan kiribû.
Kitêba Foloklora Qrejdaxê di warê biwêj(deyîm)pirsên pêşiyan, qirwelkan û
peyvan da xezîneyeke bêhempa ye, meriv çiqasî pesnê wê bide jî hindik e.
Beyana serokê Amerîkayê Joe Bîden a li ser naskirina Jenosîda
Êrmenîyan pir muhîm e.
Joe Bîden di beyana xwe da tiştên pir muhîm gotine. Ev
qebûlkirina Joe Bîden tarîxî ye, hêjayî teqdîrê ye.
Osmnîyan êrmenî bi derbekê da ji ortê rakirin, tirk me kurdan ji 1923a û vir da ye hêdî hêdî ji ortê radikin.
Yanî tiştê osmanîyan anîn serê êrmenîyan, tirkan jî anîne serê me.
Îro roja paqijiya taxa me bû. Me cîranan gişa bi hev ra paqijiya hawirdora xwe kir. Me der û dora xwe ji qirş-qal, çiqil û hejikên daran, ji kaxet û gemarê baqij kir.
Dinya sar bû, lê Xwedê kir baran nebarî. Xortê me yê biçûk îro ne li mal bû, yê din jî xwe qet ndade ber karê wiha, camêr serê xwe jî ji oda xwe dernexist û nehat gazîya me.
Ji bo ku serokê Tikriyê Erdogan bi Joe Bîden ra di telefonê da bipeyive ev sê meh in tirkan xwe çirandin, bi payinê kevzikî bûn. Lê Bîden telefon nekir.
Piştî xebata sê mehan, bi milyonan dolar dan şîrketên
lobîyan, kes nema nexistin nabênê, dawiya dawî Erdogan do gihîşt miradê xwe, gihîşt wê bextewarîya bi
serokê Amerîkayê Joe Bîden ra di telefonê da çend deqîqeyan bipeyive.
Min ji xanima xwe ra got, xanim, bi Xwedê tu yeka bexît e yanî tu yeka bi şans û siûd e, tu rastî min hatî, te ji xwe ra rehet kiriye. Pîrika te, dîya te di ezêb da bûn, ji kar û bar pişta xwe rast nedikirin. Kar ne bes bû, zulma mêrên wan jî ji ser wan kêm nedibû.
Lê te kêf kiriye, tu li telewîzyona xwe temaşe dikî, nanê te lê dikve, pasta ji te ra çê dibe, ew û qahwe tên ber te. Ji viya çêtir çi heye? Lê dîsa jî şêkir tuneye…
Kurdekî baş bi kurdî nizanîbû ji partiyeke kurd bûbû namzedê parlamentoya Tirkiyê. Li qezayeke bajarê xwe di civînekê da derketibû ser kursiyê û dipeyivî:
Min ji berfa me ya îro tiştek fêm nekir. Ji vêsê da ye xwedêgiravî dibare, lê ne erd girt û ne jî vekir; şilope ye, ne baran e, ne jî rindikî berf e.
Lê berf xizna erdê ye, zirara wê tuneye, tim li fêde me ye.
XXX
Dinya seroqûnî bûye,
li Stockholmê berfê dest pê kiriye, 2 derece sar a.
Zivistana me poşman bû, bi paş da hat.
Bela sebeb negotine emrê biharê kin e, meriv hew dibîne tew
qediya jî.
Zivistan zalim e, zû bi zû dev ji meriv naqere. Di 22ê
nîsanê da bi berfê paş da hat. Tobe, tobe...
XXX
Şerê li Qamîşloyê berdewam e. Hin çeteyên ereb ev çend roj
in li Qamîşloyê êrîşî hêzên ewlekariyê dikin. Xwedêgiravî ew çekdarên hin
eşîrên ereb in û girêdayî artêşa Sûriyê ne.
Bi bawriya min Tirkiye li pişt wan e, li ser daxwaza Tirkiyê êrîşî kurdan dikin
û dixwazin li Qamîşloyê bêîstîqrariyê çêkin.
Dema Tirkiye bi xwe nikanibe midaxele bike, bi çeteyên girêdayî xwe tevliheviyê
derdixe.
Hêvî dikim Amerîka û hêzên hevpeyman alîkariyê bidin kurdan. Kurd bi tenê bin
şer nasekine, Qamîşlo ewê têkeve talûkê.
Nivîsa min a do, a li ser xortê min jê ra got bi tirkî
nenivîsîne, bi kurdî binivîsîne, ji min ra got ”faşîst kurt” yanî ”kurdê faşîst”,
di medyaya sosyal da olaneke baş da, gelek kesan nivîs şirove kirin û li ser
asîmîlasyonê û rewşa kurdan fikrên xwe gotin.
Ez wan şiroveyan û bersîvên xwe li
jêr bi hev ra belav dikim. Bi vî hawî hûn kanin bibînin kê çi gotiye û neviyên egîdên Serîhildana Şêx Seîd çawa bûne faşîst...
Îro di twîtterê da min ji yekî ra got xorto, bi tirkî nenivîse, bi kurdî binivîse, komentara xwe ya bi tirkî rake, mêrik pirs bû, ji min ra got, ”faşîstkurt”! Yanî "kurdê faşîst" !
Heger ne ez şaş bim navê wî Mehemt Ayçîn bû.
Hûn dibînin tirkan em xistine çi halî, ez ji xortekî kurd ra dibêjim bi tirkî nenivîse, bi kurdî binnivîse, ji min ra dibêje tu ”faşîst î”.
Mezlûm Ebdî do(19/4-21)bi Wezîrê Parastinê yê Swêd Peter
Holtqvist ra civîneke vîdeokonferansê çêkir.
Tirkiyê wek her tim, dîsa xwe
çirandiye, Swêd protesto kiriye û gotiye:
“Swêdê bi vê siyaseta xwe ya metirsîdar, ne tenê bûye piştgirê
wan kesên ku yekparebûna axa Sûriyê û ewlehiya Tirkiyê kirine hedefa xwe, bi eşkereyî
hiqûqa navnetewî jî binpê kiriye û zirareke cidî daye peywendiyên di navbera
Tirkiyê û Swêdê.”
Protestoyên Tirkiyê li ba ewrûpiyan êdî bûne wek fissên tajiyan, normal tê
dîtin.
Omer Farûk Baran, di bloga xwe Perxudresê da gotiye, di ferhenga Musta Gazî da ew bi tesadufî li peyva ”hac”ê rast hatiye û bi vê yekê gelkî kêfxweş bûye. Çimkî li Sirûcê jî gotina, navdêra ”hac”ê tê bikaranîn…
Ferhenga Mustefa Gazî li ba min tuneye. Omer Farûk Baran gotiye:
”Peyva hac bi wateya hayê ne di ferhenga D. Îzolî de heye, ne di
ya Celadet Alî Bedirxan de, ne jî di ya Kamêran Botî de.”
Malpera ”Rîsale Heber”, malpereke Nûrciya ye. Li ser navê Seîdê Kurdî nivîsek belav kiriye. Dibêje, Bedîuzeman gotiye: ”Em misilman in, dixapin, feqet naxapînin, ji bo jiyanekê em tenezulî derewa nakin.”
Seîdê Kurdî ev gotin bi vî şiklî negotiye, rastiya vê gotinê
wiha ye:
”Em kurd in, dixapin, feqet naxapînin.”
Serê salan e Tirkiye qaçaxçîtiya însanan dike. Salê bi
hezaran kesan di bin navên cihê, di bin navê tuxtoran, folklorê, xortan û gelek
navên din da zilam û çeteyên xwe yên îslamî, faşîst bi pasaportên cuda, bi
balafiran dişînin Ewrûpayê.
Xwedêgiravî di heqê 6 belediyên AKPê da lêpirsîna
sextekariyê dane destpêkirin.
Lêpirsîn, mêpirsîn vir e. Serê şebekê, mezinê şebekê dewlet e, haja hukûmetê ji her tiştî heye, heger haja hukûmetê jê tunebe kes nikane sextekarîyeke wiha mezin bike.
Rojekê dilê Xoce Nesredîn bijya hejîran. Rabû çû daket bexçakî,
hilkişya ser dareke hejîrê.
Xoce hîn têra dilê xwe hejîr nexwaribû, ji siûda wî
ya xerab ra xwediyê bexçe tê ve derket. Mêrik bi Xoce da xeyidî, got:
-Ero tu kî yî, tu li ser darê çi dikî?
Xoce got:
Min nuha di Youtubê da li hevpeyvîna bi Lorîn S. Dogan xanimê sêr kir. Hevpeyvîneke xweş û samîmî ye. Min jê hez kir. Baş e ku Avestayê ev sohbet bi Lorîn S. Dogan xanimê ra kiriye. Çimkî zêde nayê naskirin.
Sê kitêbên wê derketine lê ez navê wê nuh dibihîzim. Belkî
jî min bihîstibû lê ji bîr kiriye. Çimkî ez tiştan êdî ji bîr dikim.
Tiştê bala min dikşîne, di van 20, 30 salên dawî da ji Mêrdînê, bi taybetî jî ji Nisêbînê, Qoserê gelek edîb derketine.
Rûdaw di xeberên xwe da gotina ”ENCAM, encam da, encam dan” pir bi kar tîne.
Maneya ”encam”ê netîce, talî, dawî ye. Yanî netîceya, dawiya karekî, xebatekê
ye. Encam kane baş be jî, kane xerab be jî. Yanî ne kar bi xwe ye, netîceya kar e.
Lê Rûdaw vê navdêrê wek jokêr li her derê, di cî da, ne di
cî da bi kar tîne. Mesele îro gotiye:
”HSDê li gundewarê Dêrezorê operasyonek encam da”
Sernivîsên wiha, cumleyên wiha pir bi kar tîne.
Gerek dîn, îdeolojî tu carî nebe sebebê meriv kesê pîs, xayin,
kesê bûye hevalê dijmin, dostê dewleta dagirker biparêze, jê hez bike, pesnê wî bide.
Kurdê bûbe hevalê Tirkiyê, dost û dilxwazê Erdogan, dixwaze bira allame-î cîhan
be, dixwaze bira hezar û yek kitêb nivîsîbin, dîsa jî meriv rahmê lê nake, di
heqê wî da gotinên baş nabêje.
Tirkiyê Efrîn dagir kir. 300 hezar kurd ji Efrînê da mahcirkirin. Bi sedan kuştin, wenda kirin.
Bi sedhezaran ereb, tirk û uygur li Efrînê di mal û gundên kurdan da bi cî
kirin.
Nufûsa kurdan li Efrînê daxistin ji sedî 20-30î. Mal û milkê kurdan
talan kirin.
Ev giş ne bes e, nuha jî erdên kurdan, zeviyên kurdan bi darê zorê bi wan didinfirotin.
Biçûk li mezinan dinêrin, hal û hereketê mezinan çi be, çawa be, biçûk jî wî exlaqî digrin.
Heger mezin, rîsipî, zana û entellektuelên miletekî tirsonek bin, oportunîst bin, newêrbin li ser şaşiyên hev fikrên xwe bibêjin, newêriribin tiştên şaş dibînin rexne bikin, ev tirsonekî û oportunîstî sîrayetî xortan jî dike, dibe kulturek.
Yekî torî kera wî li ber bû, diçû ser rezê xwe. Bi rê da du kes rastî wî hatin. Yên rêwî hîn neguhîştibûn ba yê torî, yekî ji hevalê xwe ra got:
-Evê ji hember da tê torî ye. Ez kanim kera wî pê bidim kuştin. Hevalê
wî keniya, got:
-Na lo, ji bo çi ewê kera xwe bikuje ?
Hevalî wî got:
Îro ez çûm min derziya vaksînê (biontech pfizer) li xwe xist, yanî ez aşiya xwe bûm û hatim
malika xwe.
Ez û xanim bi hev ra çûbûn. Min ji bo xwe wext veqetandibû. Ji bo ku me ji bo
xanimê jî wext veneqetandubû ew aşî nekirin, gotin gerek hûn ji bo wê jî wextê veqetînin.
Lawikê
me ewê ji wê ra jî wextê veqetîne, heta çend rojan ewê dora wê jî were.
Hêzên îslamî îro li her dera dinyayê hêzên herî radîkal in,
li dijî dagirkeriyê ne, li dijî midaxeleyên derve ne û dixwazin werin ser
hukim, ji bo wê dixebitin.
Îslamiyên filistînî serxwebûnê dixwazin, şerê Îsraîl
dikin.
Îro li dinyayê tenê îslamiyên kurd hevalên dijmin û
dagirkerên welatê xwe ne, ew tenê azadî û serxwebûna welatê xwe naxwazin û ji
bo wê naxbetin.
Bêyî îslamîyên kurd li tu dereke din hêzên îslamî ne hevalên
diminên xwe ne.
Li Midyadê ji bo ku misilmanên bi rocî êrîşî kesên bêrocî nekin,
xwediyê qahwê yê suryanî ji tirsa pêş qahwa xwe çadir kiriye.
Heger xuya bike
însan li qahwa wî çayê û qahwê vedixun, misilman,kesên bi rocî ewê êrîşî wan bikin.
Ev
kultureke pir prîmîtîv e.
Ji bo ku hinek bi rocî ne, ne rast e kesên nebirocî bi dizî bixun û vexun, xwe
li paş berdan veşêrin.
Di dema Osmaniyan da li yekî muxbîrî kirin, gotin wele evê han her roj araqê vedixwe û tim î serxweş e. Çûn mêrik girtin, birin ba serokê Yenîçeriyan*. Serokê Yênîçeriyan got:
Hey Xwedê nenasê Xwedê nenas! Tu çima araqê vedixwî, ma tu
nizanî ku yasax e?
Mêrik got:
Roja îniya borî yekî bi navê ”Key Borgelo” di twîtterê da li ser pêkenîneke min hin tiştên tewşomewşo gotibûn, meriv pêkenînekê çawa dibêje mêrik şîret li min kiribû. Li gorî efendî dibê min bigota ”hebû tunebû” û dû ra pêkenîn binivîsanda.
Xwedêgiravî ez di bin tesîra tirkî da me û hin cumleyên min li gorî qalibên tirkî bûne.
Heta nuha min biryara xwe nedabû ez aşî(vaksîn)bibim ya na; di vê meselê da dudil bûm.
Min tim roj bi rojan dida û qet bi dû nediketim. Digotin ewê nameyê bişînin. Lê
heta nuha ji min ra tu name nehat.
Piştî min dît hevalên min Keya Îzol û Qutbedîn Aliş vaksîn(aşî) bûn, min û xanimê jî biryara
xwe da em jî aşî bibin, herin derziyên xwe li xwe xin.
Qey şansê min xerab e, heçuyê min qelişîye. Ez çaxa
xwarineke xweş, şîranîyek lezîz çê dikim, xanima min ji dêlî kêfxweş bibe,
diqehere, pozê xwe hil dike, hezar û yek qusûr maneyê li xwarina min, li
şîraniya min dibîne.
Ya dibêje ya şor e, ya dibêje bêxwê ye. Ya min pir kelandiye, ya jî hinek pê ra maye.
Heger ew jî nebe, efendim min her der tê
gerandiye, min mitbax qilêrî kiriye.
Mêrik(Îlhamî Işik) çûye bûye endamê partiya GPê(Partiya Pêşerojê), bûye aqilmendê Ahmet Davutoglu; yanî bûye rêberê dijminê xwe, aqilmendê dagirkerê welatê xwe, berpirsiyarê kuştina bi hezaran keç û xortên kurd.
Bi sedan kurd, xwedêgiravî hin zana û ”ronakbîrên” kurd jî
ev aqilmendê dijmin pîroz kirine, gotine ser xêrê be.
Her cara ku ez rezaletên wiha dibînim ez hinekî din jî bêhêvî dibim.
Bêguman meriv kane gelek kêmasî û şaşiyên PDKê û YNKê kirine
li dû hev rêz bike û rexene bike. Ez jî tim rexne dikim, fikrê xwe dibêjim.
Bi rastî jî berpirsiyarên van herdu partiyan gelek şaşî
kirne, piştî hewqas sal dibê rewşa wan nuha baştir bûya, dibê ne di vî halî da
bûna. Dibê meriv viya bibêje.
Lê kêmasiyên Kurdistana Federe çi be jî ew beşekî Kurdistanê yê rizgarkirî ye, sitareke kurda ye.
Yekî dîn ji tîmarxanê reviyabû, derketibû ser minarê. Bala xwe dayê mele azanê dixwîne. Çû bi gewriya mele girt, got:
-Hutil batil, emê bi hev ra xwe bavêjin jêr.
Mele çuqasî li ber geriya, recayên nemayî jê kir jî, pere nekir, yê dîn got na, emê bi hev ra xwe bavêjin !
Di exlaq, terbîye û edeba zarokan da rola dê û bavan, malbatê pir muhîm e. Zarok li dê û bavên xwe dinêrin, ji wan gelek tiştan fêr dibin, di warê exlaq, şexsîyetê da gelek tiştan ji dê û bavên xwe, ji malbata xwe digrin.
Dê û bav kanin tiştên baş jî û tiştên xerab jî fêrî zarokên xwe bikin. Yanî terbîya malê muhîm e.
Ersîn Korkut aktorekî (artîstekî)kurd e, ji Hekarîyê ye;
bixaltiyê Yilmaz Erdoganê artîstê sînemayê ye.
Ji ber ku Ersîn Korkut gotiye ”Diyarbekir, Amed paytexta me ye”, tirk di
medyaya sosyal da wek gurên har lê hatin hev û ew lînc kirin, gef lê xwarin,
gotin gerek ew were girtin û cezakirin.
Piştî vê êrîşa mezin, Ersîn Korkut gotina xwe bi paş da girt, ji tirsa uzrê xwe
xwest, got min ne di maneya siyasî da, min di maneya kulturî da got, ”paytexta
me helbet Anqere ye.”
Du sê roj berê min vîdeoyek dît. Xortekî kurd telefona xwe dide du keçikên tirk û dibêje rismekî min bigrin. Dû ra kaxeteke A4 ala kurdî li ser vedike û dixwaze keçik rismê wî bigrin.
Keçeik ala kurdî nas dikin û pir diqeherin, risim nagrin û bi lîwik ra dikevin minaqeşeyê.
Hey gidî dinyayê, 20 sal çi zû, wek xewnekê derbas bû. Hîn
do bû, li Bagermossen ez dihatim ba te û me hetanî danê sibehan sohbet dikir û
bi pirranî jî em diketin gewriya hev, me qirik li hev zuha dikir.
Lê îro 20 salîya wefata te ye, di ser wefata te ra tam 20 sal derbab bû û em li
ser gorra te ne.
Di nav 20 salan da gorristan pir mezin bûye, cîranên te pir bûne.
Ji xanima mêrik ra lawikek bûbû. Wî û jinikê biryar dan ku
dergûşeke xweşik ji gedê xwe ra bidin çêkirin.
Mêrik çû ser necar, piştî hinek
birr û bazar, li ser buhayê wê li hev kirin. Mêrik derxist perê dergûşê jî
pêşin da hostê û jê rica kir, ji bo ku hinekî zû biqedîne. Hoste hinekî bînfire bû,
got:
Li Ewrûpayê welatê herî zêde girtî û girtîxane lê hene Tirkiye ye. Di xerabiyê da tirk tu carî pêşengiyê nadin kesî.
Tirkiye li Ewrûpayê dîsa bûye welatê yekê, lê ne di başiyê
da, di xerabiyê da, di pirbûna hefsan û hefsîyan da welatê yekê ye.
Li gorî rapora Konseya Ewrûpayê welatê herî zêde girtî û girtîxane lê hene Tirkiyê ye. Ji xwe Tirkiye bûye zîndaneke mezin, yên li derve jî girtî ne.
Amnesty Internationalê(Rêxistina Efûyê ya Navnetewî)di rapora xwe ya 2020a da Tirkiye pir rexne kiriye, edalet li Tirkiyê nemaye, zulmeke pir mezin li kurdan û mixalefetê heye.
Rexnekirin baş e, bira rexne bikin. Feqet rexne, gotin tesîrê li tirkan, li rejîma îslamî-faşîst nake, dibê zorê bibînin, dibê pozê wan were firikandin. Heta tirk zorê nebînin rexne-mexne tesîrê li wan nake.
Ev rexneya min ne li kurdên bi kurdî nizanin, ya jî kurdîya wan zeîf e, ez wan didim aliyekî. Rexneya min li kurdên kurdîya wan baş e.
Em tim dewletê rexne dikin, qala asîmîlasyona dewletê dikin.
Lê belê kêm caran asîmîlasyona kurd dikin rexne dikin.
Asîmîlasyona bi destê
siyasetmedar, hunermend, ronakbîr û nivîsakrên kurd tê kirin ji ya dewletê ne
kêmtir e, heta gelkî bi zirartir e.
Îro du berdevkên Yekîtiya Ewrûpayê çûn ber nigê Recep Tayyip Erdogan û bi
îhtîmaleke mezin dîsa ew bertîl kirin, soza çend mîlyar euro xûgiya din dan wî.
Serokê Konseya Yekîtiya Ewropayê Charles Michel û Seroka Komîsyona
Yekîtiya Ewropayê Ursula Von der Leyen îro li Anqerê bi Recep Tayyip
Erdogan ra civiyan. Civînê li Koşka Serokkomariyê 2 saet û 45 deqîqeyan dom
kiriye.
Yê Mesûd Barzanî wek "birayê" xwe bibîne
welatê wî dagir nake !
Serokwezîrê Îraqê Mistefa Kazimî gotiye:
“Peywendiya min bi
bira û hevalê min serok Mesûd Barzanî û Serokê Herêmê Kek Nêçîrvan Barzanî ra
heye, ez kek Nêçîrvan Barzanî û biraziyê xwe Mesrûr Barzanî wek nêzîktirîn
hevalên xwe dibînim.”
Her mange tê dotin, her peyv nayê gotin. Li ser kurdan û zimanê tirkî min tiştek nivîsî. Dema min xwend, min nivîsa xwe belav nekir, rakir. Min bala xwe dayê ez tû kim jor simêl e, tû kim jêr rî ye. Tirkan em perîşan kirine, peyva herî rast jî tu nikanî bibêjî.
Gava tu fikrê xwe, ya dilê xwe bibêjî tu yê dilê gelek nas, dost û hevalan bihêlî.
Di cimatê da yekî pesnê xwe dida, got:
-Wele tiştê ez zanim di sûka Sêrtê da sê mêr hene: Yek pismamê min î Misto ye, yek xalê min î Ehmo ye û yê sisiya jî ez navê wî nabêjim, hûn tê derxin. Cimatê çuqas israr kir jî navê yê sisiya negot, got hûn tê derxin.
Dema ez dibihîzim kurdên Kurdistana başûr wek turîst çûne Tirkiyê ya jî nexweşên xwe birine Anqerê û Stenbolê matmayî dimînim, ji hêrsa dixwazim porê xwe birûçikînim, kerasê xwe biçirînim.
Hebek xurûr, hestên netewî bi meriv ra hebe meriv wek turîst naçe li Tirkiyê nagere. Li Kurdistanê tuxtur tunebin, nexweşê meriv kal û pîr bi gîha û pincaran derman bikin jî meriv nexweşê xwe nabe Anqerê nexweşxaneyên tirkan.
Li Çewlikê(Bîngolê) hin kurd hatine bav hev û li hemberî
asîmîlasyonê derketine. Lê helbet ne ji bo xwe, ne li dijî asîmîlasyona xwe, li
dijî asîmîlasyona uyguran derketine, xwestine Çîn zimanê uyguran serbet bike.
Ehmeqîyeke ji viya mezintir nabe. Kurdên kole û totikvala ne ji xwe ra, ji uyguran ra azadiyê dixwaze.
Nan û av û hewa Kurdistanê li însanên wiha heram e. Kêmaqiliyeke ji viya
xerabtir tuneye. Haya wan ji koletiya wan tuneye.
Gava kurdek gotineke tahl ji kurdekî ra dike, yê gotina tahl
jê ra hatiye gotin di bin wê gotina wî da namîne, ji dixeyide, hew silavê didê,
dibe neyarê wî.
Lê bi tirkan ra eynî neyartiyê nake, zulma tirkan piştguh dike, ji xwe ra nake kul û derd.
Tirkan welatê me ji me stendine, em kirine koleyên xwe, zulm û neheqiyên nemayî li me dikin, her roj welatê me, bajar û gundên me bombebaran dikin.
Yûnanîstanê dîsa gazin ji Tirkiyê kiriye, gotiye Tirkiye botan
tije koçber dike û dişîne ser me, bela xwe di me dide, dewrîyeyên me tacîz
dikin.
Tirkiyê top avêtiye, rût bûye, gurrî bûye. Tirk di her warî da perîşan in, ji
nêza dimrin. Bi kurtêlan ketine. Însan dema rût û birçî bibe dest bi berdûşiyê, rêbiriyê dike, koda xwe ya vala li koda tije dixe, bela xwe di kesên dewletî dide.
Wezîrê karên derve yê Rûsyayê Sergey Lavrov gotiye Amerîka petrol
û çandinîya Sûriyê pêşkêşî kurdan dike, ji bo ku kurd ji Sûriyê veqetin.
Ev ne cara pêşîye ev bêbav tiştên wiha dibêje, berê jî çend caran li dijî
kurdan tiştên wiha got. Mêrik wek wezîrekî tirk li kurdan dinêre, retorîka wî ji ya Çavuşoglu ne cudatir e.
Recep Tayyip Erdogan çû ba jinika qereçî ya falavêj, got ji min ra falekê veke, hela taliya min çi ye?
Jinikê tasa xwe tije av kir, çend xîç û morî avêt ji nav da û tas çelqand, dûr û dirê lê nêrî, dû ra got:
Di jiyana însên da tiştê telefiya wê tuneye wext e, tu nikanî biguherînî. Wext ne
bi pêş da dihere, ne jî bi paş da û ne jî disekine.
Tu nikanî jê ra bibêjî derbas mebe, raweste.
Tu nikanî herî
wext û rojên bihurî.
Tu nikanî wexta buhurî, tiştê çûyî bi paş da bîne roja îro.
Tiştên
di jiyana te da hatine serê te, tiştên tu jê poşmanî tu nikanî xera bikî, hin
tiştên din têxî dewsê.
Lema jî pêşiyên me gotine, tiştê çû mekeve dû.
Me digot belkî havînê em ji koronaya malxerab xelas bibin,
lê wer xuya dike ewê dirêj bajo, ewê zû bi zû dev ji dinyayê bernede.
Dinyayê hîn zora
koronayê pêşî nebiriye, çêlik û neviya xwe bera bedena dinyayê da.
Dewlet û alimên dinyayê li korona ewilî(Kovîd-19) hatin hev, aşî dîtin, kêfa
her kesî hat, gotin em xelas bûn.
Xoce Nesredîn bala xwe dayê çend zarokên taxê ketine gewriya hev, li hev dixin. Çû ket nabêna zarokan, ew ji hev kirin. Got:
-Xêr e, hûn ji bo li hev dixin?
Zarokan gotin:
