Tirk ji bo ku rê li ber azadbûna kurdên Kurdistana Rojava bigirin, ji bo ku nehêlin kurd bibin xwedî federasyon li riyekê, li çareyekê digerin.
Ji bo xapandinê dixwazin gelek alternatîfan biceribînin. Gelek bertîlên
xapandinê pêşniyarî Evdila Ocalan, PKK´ê, PYD´ê û HSD´ê dikin.
Gerek PYD, HSD, PKK kurdên Rojava wek dema Şerê Cîhanê yê Yekê bi derewên
tirkan neyên xapandin.
Di merasima pêşwazîyê da Ehmed Şara bi destê Annalena Baerbock negirt.
Mêrik nîşan da cil guhertibe, qirawat girê dabe jî hîn cîhatçîyekî DEAŞ´î ye...
Ya rast ez hinekî nerehet im, nikanim tiştekî binivîsînim.
Dibê çend rojan nabênê bidimê.
Lê ez bi xwe nikanim, dibê her roj bloga xwe nuh
bikim. Lema guh nadim êşa parsuyên xwe.
Meriv bêşans be diranê meriv di pelokê da dişkê. Di roja pêşî ya sala nû da bêşansiya min dest pê kir. Di bêşansiyê da ez yekî bêraqibim, kes nikane bi min ra qayişê bikşîne.
Jiyana min îro guherî, ket kerasekî din. Ji îro pê da ez û xanimê tenê bin. Zar û zêç, xort kes li ba me nema. Êdî ez û xanimê hevdu îdare bikin.
Zarok giş bi firê ketin û çûn. Yê dawî jî îro bar kir, got bi xatirê we.
Heta nuha xortê me Serhat Arda li ba me dima.
Îro wî jî bar kir, çû bajarê Västeråsê. Li wir ji xwe ra kar û xanî dît. Pir baş bû, ew jî, em jî pir kêfxweş in.
Dixwazim di vê nivîsa xwe ya pêşî ya sala nû da qala çend tiştên xwe yên şexsî bikim.
Meseleyên din ên siyasî, hêviyên min ên ji sala nû bira bimînin ji nivîseke
din ra. Bira nivîs nebe şorbe.
Li gorî tarîxa nufûsa tirkan dane min îro ez bûm 75 salî. Roj, meh ne rast
e, lê sal rast e. Ez di sala 1950´î da hatime dinyayê.
Bi vê sala nû ra saleka din mezin bûm û salek din ji umrê min kêm bû. Yanî li
zirarê me.
