Hin kes nikanin rindiyê bikin

Hin însan hene mexlûqatên pir ecêb in, tu dibêjî belkî tenê ji bo rexne û dijaytiya însanên din hatine dinyayê.

Tu carî ne dibin ”tez” û ne jî ”sentez”, tim ”antîtez” in.

Siyasetmedar, serok û partiyên kurdan çi dikin, li gorî van kesan ne baş û xerab dikin...

Miheqeq jê ra qusîrekê, kêmasiyekê, nêteke xerab û qulpekê dibînin.

Li gorî wan di nava kurdan da tenê  ew “hamîhama û xwediyê aqil û fahman” in, ew kûpê aqil in, bêyî wan hemû siyasetmedar û serokên kurdan kesên beradayî ne û tiştên tiroviro dikin û dibêjin.

Aqil tenê li ba wan heye, berî her karî dibê meriv here bi wan bişiwêre...

Dema kurd tifaqê nakin şaş dikin, tifaqê dikin dîsa şaş dikin.

Bi hev ra napeyivin, ji hev ra xebera didin şaş dikin.

Li hev tên, dibin dostên hev, dev ji berberî û djminatiyên hev berdidin û bi hev ra berê xwe didin dijmin, dîsa şaş dikin.

Welhasil tu dew tîr jî dikî qusûrekê lê dibînin, tu rohn jî dikî qusûrekê lê dibînin.

Tu xwê nakê, dibêjin bêxwê ye, tu xwê dikê, dibêjin şor e.

Tu carî ne mimkûn e ku ji tifaqekê, ji xebatekê, ji fikrekê, ji siyasetekê ra bibêjin baş û rast e, miheqeq kêmasiyekê, qusûrekê dibînin.

Ji ked, xebat û fedekariya bi milyonan însanî ra çavên wan kor û guhên wan kerr e, çavên wan tu carî xebateke baş nabînin, tim kêmasî û xerabiyê dibînin.

Ne tenê siyaset û xebatên dibin, însanan jî naecibînin, li gorî wan hema hema hemû siyasetmedar û serokên kurdan nezan, durû, keysparêz, menfeetparêz, sextekar, bêpirensîp yanî ji bin da ne tu tişt in û weselam.

Di nava kurdan da yên herî zana, biaqil, siyasetzan, dûrbîn û xwediyê hin meziyet û keramtên îlahî tenê ew in.

Lê çi hîkmetî îlahîye nayê zanîn, axirê ev celeb însan tu carî nikanin bibin destiyê çaqoyeke ko jî, her roj li vir û li wir xwe diçirînin, dikin nakin kes guh nade nade wan.

Weke sazbendê ji xwe ra lêxe û ji xwe ra bilîze, ew jî ji xwe ra dibêjin û ji xwe ra dinivîsînin.

Siyasetmedarên xelkê mezin dibin biaqil dibin, bi kamilî, tehamul û bînfireyiya xwe ji xortan ra dibin nimûne, yên me mezin dibin bi xwe da dikin, dibin weke zarokên şerûd, fêsadî û nerindî dibe karê wan….

Tu carî gotineke xêrê ji devê wan dernakeve, rojê hinekan di ber xwe ra dikin û dikin hedefên tîrên xwe yên jahrî…

Kesên ku tim dibêjin "ez û ez" û tu carî bi kesî qayil nabin kesên bêkir in, weke dara bêber in, dibê meriv zêde guh nede wan, hema heta ji wan tê bira pesnê xwe bidin...

Û her tişt û xebata ku ew li dij bin dibê kurd bizanibin ku ew tişt û ew xebat baş  û rarast e.

Gurê Kone

Hebû tunebû, gurekî pir kone hebû. Rojekê ji xwe re got:

- Ev halê min ne tu hal e, ez rojekê têr im, deh rojan birçî me. Lê heger min postê mîhakê li xwe kira wê gavê kesî ez nas nedikirim, ezê bi rehetî têketama nav kerî û minê têra dilê xwe ji xwe ra bixwara, bêyî ku şivan û kûçik jî bi min bihesiyana.

Wiha fikirî û dûra çû ji xwe ra postê mîhakê peyda kir, postê xwe li xwe kir û çû ket nav keriyek pez.

Post hewqasî baş li xwe kiribû meriv ew ji mîhakê nedigerand, meriv digot belkî bi rastî jî ew mîhî ye.

Ji ber vê yekê jî şivên ew nas nekir, ew jî bi şev bi kerî ra bir xist gomê. Dûra jî deriyê gomê baş lêkir û çû.

Lê demeke kin di ser ra derbas nebû şivan bi paş da hat, mîvanên wî hebûn, dibê mîhak bibira ji wan ra şerjê bikira.

Ji qeza qudretê ra mîha ku şivên bi serî girt, gur bû. Kêra kalanî di destê wî da û da hustuyê gur.

Dema gur dît ku mirin e, hema got çirp û ji nava post baz da, xwe di ser dîwarê gomê ra hol kir, ruhê xwe  bi zor ji destê şivên xelas kir.

Dibêjin ji wê rojê û vir da ye gur hew dikevin postê mîhan…

Çîroka sonda meclîsa Tirkiyê

Di rojnameya Hurrîyetê da li ser çîrok û dîroka ”sonda meclîsê” Yilmaz Ozdîl do nivîseke pir xweş nivîsîye.

Berî nuha bi çend rojan di nivîseke xwe da min gotibû ku nîjadperst û kemalîstên tirk ”di esasê xwe da ev sond ji bo kurdan çêkirine. Ji bo ku kurd bibêjin em tirk in.”

Min ev yek ne piştî lêkolînekê, li gorî refleksa xwe ya netewî texmîn kiribû û gotibû. Ji ber ku ez dizanim li Tirkiyê her tişt, hemû qanûn ji bo înkar û wendakirina kurdan çêkirin…

Loma jî ev sonda meclîsa Tirkiyê jî li dijî kurdan, ji bo bi darê zorê wan gotina bi siyasetmedarên kurd bidin gotin.

Bi şiyarbûn û liberxwedana kurdan ra naveroka sondê jî hatiye guhertin û bêtir bûye sondeke nîjadperest û li dijî hemû nirxên medenî û însanî.

Ozdîl dibêje, di dema Osmaniyan da endamên ”Meclîsa Mebûsan” bi navê ”padîşah û sedeqata bi welêt ra” sond dixwazrin.

Lê piştî ku dewleta Osmanî belav bû û komara Tirk ava bû, Mistefa Kemal di destpêkê da guh nedaye tiştên wiha û loma jî di roja vekirana meclîsa yekem da (23-ê nîsana 1920) sond nehatiye xwarin.

Ji ber ku di meclîsa yekê da kurd hene û Mistefa Kemal hîn baş cî nedaye nigê xwe.

Loma jî sond dikane jê ra bibe gelş.

Di Qanûna Esasî(Teşîlati Esasiye)ya pêşî ku di sala 1921-ê da jî sond tunebûye. Çimkî hîn kurd nehatine tasfiyekirin û ji kurdan ra dibêjin ev dewlet û ev meclîs ya kurdan û tirkan e.

Lê dû ra, nêzî serîhildana Şêx Seîd rewş tê guhertin, êdî kurd û hemû mixalif tên tasfiyekirin û dema dîktatoriya Mistefa Kemal dest pê dike.

Di sala 1924-an da li ser pêşniyara mebûsê Bîlecikê Fîkret Beg sond tê qebûlkirin.

Yanî cara pêşî di sala 1924 an da sond dikeve Qanûna Esasî.

Sonda 1924-an wiha ye:

“Ezê li dijî seadet û selametiya welêt û milet û hakimiyeta milet ya bêqeyd û şert armanceke muxalif nemeşînim û bi esasên cumhûriyetê ve girêdayî bimînim weleh.”

Di 1928-an da gotina ”weleh” derdixin û ”soza namûsê” dixin dewsa gotina ”weleh”.

Ev son heta sala 1960-î dimîne.

Piştî darbeya 1960-î sondê duguherin. Di Qanûna Esasî ya 1961-ê da  îcar “serxwebûnê, yekîtiyê û laîsîzmê” jî  lê zêde dikin.

Di virda êdî meriv dibîne ku naveroka sondê bêtir dibe siyasî û li dijî hin hêz û gelan.

Bi gotina ”yekîtiyê” qest yekîtiya Tirkiyê ye yanî kurd in û  bi ”laîsîzmê” jî qest hêzên dîndar in. ifgz9k

Heta darbeya 1980-î sond wiha dimîne.

Di vê sondê da ne navê ”miletê tirk yê mezin” û ne jî ”girêdayîbûna bi şoreş û înqîlabên Ataturk” heye.

Di Qanûna Esasî ya ku di sala 1982-an da ji alî cûntaya leşkerî ve hat çêkirin sond îcar him dirêjtir dibe û him jî naveroka wê bêtir dibe nîjadperest û li dijî kurdan.

Di vê Qanûna Esasî ya cûnta leşkerî da gotinên ”huqûq, şoreş û înqilabên Ataturk, sedeqeta bi qanûna esasî û li hemberî miletê tirk yê mezin ez li ser namûs û şerefa xwe sond dixwim” lê tê zêdekirin.

A ev sonda ku îro li meclîsê her kes sond dixwe, ev sonda ku di 12-ê îlonê da ji bal Kenan Evren û cûnta leşkerî ve bi darê zorê bi milet dan qebûlkirin e.

Erdogan û hemû parlamenterên AKP-yî li gel ku dibêjin ew ne kemalîst in, lê dîsa jî weke Denîz Baykal li ser şeref  û namûsa xwe sondxwin, dibêjin ewê bi ”înqîlab û şoreşên Ataturk ra” girêdayî bimînin û tu carî jê veneqetin.

Di esasê xwe da ev sond, sonda CHP-ê û kemalîstan e, sondeke nîjadperest û li dijî miletê kurd e, li dijî demokrasiyê û însaniyetê ye û loma jî dibê were rakirin. Dibê di meclîsê da tu sond mond tunebe, civatên medenî tiştên wiha nakin…

Loma jî dibê karê mebûsên kurd yê pêşî(heger herin meclîsê)daxwaza rakirina vê sonda nîjadperest be…

Edaleta rûvî

Rojekê şêr, rûvî û gur bi hev ra çûn nêçîrê. Hetanî êvarî bi hev ra nêçîrek baş kirin. Êdî dor hatibû ser parkirinê. Biryar dan nêçîra xwe bi hawakî adil û wek bira li hev par bikin.

Şêr wek serdar emir da gur û got:

- Gurê boz, ez bawer dikim tu ji heqê vî karî baş derdikevî, lema jî ez dixwazim tu li me par bikî.

Gur rabû bi dîqeteke mezin û bi şiklekî pir adil nêçîra wê rojê kiribûn giş kir sê par û dûra jî got:

- Fermo, ez xulam, bira her kes para xwe bigire.

Şêr bi parkirina gur pir aciz bû, bi hêrseke mezin xwe çindî ser gur kir û li hustiyê wî siwar hat. Çend lep avêtin ji belka guhên gur da, ew kir term û li erdê dirêj kir. Dûra jî bi xurrîneke mezin, vegeriya ser rûvî û îcar ji rûvî ra got:

- Law rûviyê şekalan, gurê boz ji heqê parkirinê derneket, hela îcar tu par bike...

Rûvî got, ser serê min ez xulam û rabû laş yek bi yek kişandin ber şêr. Ji xwe û gur ra jî tenê hûr û bûmbar û çend hestî hîştin. Dûra jî ji şêr ra got:

- Kerem ke ez xulam!

Kêfa şêr gelkî ji vê parkirina rûvî ra hat. Çimkî rûvî tam li gor dilê wî par kiribû. Bi pozbilindî ji rûvî ra got:

-Law rûvî, tu vê edaletê ji ku fêr bûyî?

Rûvî mizicî û got:

- Ez xulam, ez vê edaletê ji termê gur yê li erdê û ji dêla wî ya rep fêr bûm...

Erdogan zalim û zulimkarekî mezin e

Naskirina însanên durû û zaliman hertim ne hêsa ye, şert û mercên naskirina wan peyda nebe, mriv nikane wan baş bas bike.

Însanek zalim e ya na, ancax dema dibe xwedî desthilat, dema hukum û îktîdar dikeve destê wî diyar dibe.

Serokê AKP-ê û serokwezîr Erdogan, di dema muxalefetê da weke merivekî demokrat, weke ewliya û milyaketan dipeyivî, ji bo çareseriya mesela kurd digot, ”belkî meriv bi sîstema osmanî ya eyaletan çareser bike”, lê dema hukum ket destê wî,  bû serokwezîr, ji dêlî ku mafê kurdan bide û meselê hel bike, bû zalim û dîktatorekî mezin û xedar, dixwaze kurdan di tasek av da bifetisîne, nahêle kurd bîna xwe bigrin.

Êdî qet qala çareseriya mesela kurd ya bi ”sîstema osmanî ya eyaletan” neke, dibêje mesela kurd ji xwe tuneye, mesela ”terorê” heye.

Yanî wî jî weke yên berî xwe dest bi plana îmhayê û wendakirina kurdan kiriye, ji me ra dibêje, bi qasî ku ez dixwazim, weke ez dixwazim hûnê bi kurd bin, zêdeyî wê ez qebûl nakim.

Û gava em dibêjin, em viya qebûl nakin, ev ne edalet e, ev zulm e xwe dixeyidîne, pûlis û panzêrên xwe dişîne ser me.

Dixwaze bi zorê, bi şîdet û terorê tevgera kurd ya netewî bişkîne û kurdan bindest bihîle….

Lê dîrokê nîşan daye ku her zalim zû dereng miheqeq têk diçe.

Erdogan û saltanata wî jî ewê têk biçe, dîrokê bibe şahidê vê yekê jî.

Lê ev yek ewê hêsan nebe, dibê em kurd li ber xwe bidin û serî li hemberî zulma Erdogan netewînin.

Kesên îro li hemberî zulma ku dewlet û hukûmeta AKP-ê li kurdan dike bêdeng bibmînin ne tenê dibin hevalên zaliman û zulmê, ew zarokên xwe jî mahkûmî zulmê dihêlin…

Bêdengiya li hemberî neheqiyê û zulmê, zulmê kêm nake, zêdetir dike, cesaretê dide zalim û zulumkarên weke Erdogan.

BDP-ê pişta xwe bi Anqerê da kir û berê xwe da Diyarbekrê

Parlemenerên Eniya Ked, Demokrasî û Azadiyê ji dêlî Anqerê li îro li Diyarbekrê civiyan.

Piştî civînê, Gulten Kişanakê li ser navê gurûba BDP-ê li ber Bînaya Navenda Kulturî û Ciwanan ya Cegerxwîn daxuyaniyeke da capemeniyê..

Kişanakê got, heger Dîcle û hevalên wan yên din yên ji Doza KCK-ê hatin girtin neyên azadkirin, ewê boykotkirina parlamentoyê bidomînin.

Û dû ra jî axaftina xwe wiha domand:

“Me îro li Diyarbekirê civîna yekê ya gurûba xwe pêk anî. Ji îro pê de emê civînên gurûba xwe her hefte li Diyarbekirê pêk bînin.”

Ez vê biryara BDP-ê rast dibînim û pîroz dikim. Dibê gavê pasda navêjin. Serkeftina ya me ye, ya gelê kurd e...

Tûtî û pisik

Dibêjin yekî ji xwe ra tûtîyekî(papaxanekî) pir xweşik kirî û bir mal. Ji dêlî ku tûtî têxe qefesê, ew di hundur malê da serbest berda û lêxist û çû ser karê xwe.

Bi vê serbestiya di hundur da tûtî gelkî kêfxweş bû, ji odeyekê firiya odeyeke din, ji derekê û çû li ser dereke din venîşt.

Ji kêfa nizanîbû çi bikira, geh difiriya, geh vedinişt. Û wer jî dikir qîjewîj û qerepere.

Dawiya dawî çû li ser refekê danî û dest bi xwendinê kir.

Pisika malê heta wê gavê bi hawakî bêdeng û matmayî li tûtî temaşe dikir, êdî hew xwe ragirt, awirekî tûj da tûtî û bi hêrs pê da qîriya, jê ra got:

- Kurro tu kî yî û tu li vir çi digerî? Ji vêsê da ye bi wê qîjewîja xwe te ez ji guhan kirim. Dengê xwe bibire, ji qîje wîja te ez nikanim rakevim...

Tûtî jî awirekî tûj da pisikê û got:

-Ez tûtî me û nuh hatime vê malê û heta dilê min bixwaze jî ezê bikim qîjewîj. Çimkî karê min ev e. Heqê te tuneye tu emir bidî min, ji min ra bibêjî "devê xwe bigre !"

Li hemberî vê bersîva tûtî, pisik hinekî şeqizî, got:

- Tu tûtî yî, çi yî, baş guh bide min! Ez pisika vê malê me û jiyana min hemû li vê malê bihuriye. Diya min her tim şîret li min dikir, digot, li vê malê dibê meriv tim bêdeng be û rehet bisekine.

Tûtî mizicî û got:

- Ê wê gavê ji kerema xwe ra şîreta diya xwe bi cî bîne û nepeyive û emir nede xelkê. Lê belê herçî ez im, yê min wezîfa min cihê ye. Dibê ez tim bixwînim û bikim qîjewîj. Ne ku wek te tim rakevim û bikim pixe pixxx. Çimkî malxuyê malê ne ji bo raketinê, ji bo vî dengê min ê xweş ez kirî me. Lema jî dibê ew têr li dengê min guhdarî bike û pê dilşa bibe.Te fêm kir?

Pisikê bi hêrs û bi awirekî tûj, di bin çavan ra li tûtî nêrî, lê dengê xwe nekir, dîsa serê xwe da ser pepikên xwe û bû pixîna wê, raket…

Oya Eronat maşeya destê Erdogan e

Li gorî ku malpera ANF-ê dinivîsîne, Oya Eronat a ji AKP-ê ku piştî YSK-ê parlamenteriya Hatîp Dîcle îptal kir û di dewsa wî da ew kir parlamenter, îro çûye meclîsê û qeyda xwe çêkiriye.

Dema min ev xeber xwend ji hêrsa bedena min tevizî, fena ku yek destê xwe têke gewriya min û bixwaze min bexeniqîne û herdu destên min jî girêdayî bin, ez nikanibim tiştekî bikim.

Fena ku yek heqareteke pir mezin li min bike, lê devê min girêdayî be lê ez nikanibim bersîva wî bidim û tufî ruyê wî bikim.

Ev zulm û neheqiya li hemberî Hatîp Dîcle tê kirin bi min hewqasî zor û giran tê ku ez nikanim bi gotinan bînim zimên.

Heger nuha min kanîbûya xwe bigîhanda wê mexlûqata rezîl, bêheya û namerd minê destê xwe têkira gewriya wê û bixwesta wê bixeniqînim…

Ji bo ku meriv bi 80 hezar rayên diziyê, rayên yekî girtî parlamenteriyê qebûl bike, dibê meriv neînsan û pir bêexlaq be, ji bo kursiyekê dibê meriv ruhê xwe firotibe.

Gava meriv neînsan û bêexlaq be, meriv nikane heqnas û adil be jî.

Li cîhanê tu tişt bi qasî însên nikane bilind û nizm bibe, yanî ezîz û rezîl bibe.

Lê ji bo Oya Eronatê, gotina ”rezîl” jî weke pesindanekê ye, ji ber ku wê bi piştgiriya hukûmeteke zorba û bêedalet 80 hezar rayên kurdan şewitan û li bajarekî ku xelkê ew hilnebijartiye parlamaneteriya wî bajarî qebûl kir.

Ev bêedaletiyeke mezin û bêexlaqiyeke nedîtîye…

Herçiqas tê gotin ku Oya Eronat ji Diyarbekrê ye jî lê ez bawer nakim ku ew kurd be. Ruyê wê ji dûrva ban dike ku ew ne kurd e, ew bêesil û xerîbeke neyara miletê kurd e. Ruyê wê ruyê qetlê ye, ruyekî bêyom û qebîh e, mriv jê ditirse...

Lê esas Oya Eronat ne tu tişt e, ew rebeneke basît e, piyon e, maşeyeke di destê Erdogan da ye.

Organîzator û serkêşê vê zulmê Erdogan e.

Yê Eronat da pêş jî Erdogan e û yê pê da israrkirin jî Erdogan e.

Heger Erdogan jê ra bigota qebûl neke, Eronatê qebûl nekira û ewê îro neçûya qeyda xwe nekira.

Lê ji her kesî bêtir bîzatîhî Erdogan di vê meselê da israr dike û naxwaze Hatîp Dîcle bibe parlamenter.

Erdogan naxwaze ji ber ku ew merivekî neyarê miletê kurd e, ji kurdan nefret dike, tiştê osmaniyan û kemalîstan nikanîbû bikirana ew dixwaze bike, yanî dixwwaze tevgera kurd ya netewî bişkîne û kurdan jî bi riya terorê û asîmîlasyonê bike tirk.

Heger Erdogan bi qasî misqalê zereq jî dilê wî ji kurdan ra bixwesta û ne neyarê kurdan bûye ewê bi vê çavsoriyê 80 hezar rayên kurdan neşewitanda.

Deh donzde  sal hefzrazana Dîcle dilê Erdogan rehet nekirye, dixwaze Dîcle di hefsê da birize.

Loma jî dibê kurd vî neyarê qewmê xwe baş binas in…

Bêyî Eronatê AKP-ê 6 parlamenterên din jî ji Diyarbekrê derxistin. Van 6 parlamenterên xwedêgiravî kurd, li hember vê zulma li gelê wan, li bajarê wan dibe heta nuha qet dengê xwe dernexistine.

Bifirkirin, meriv parlamenterê bajarekî be û li bajarê meriv bûyereke hewqas mezin biqewime lê meriv qet dengê xwe neke.

Meriv parlamenterê bajarekî be û li bajarê meriv bi sedhezaran însan her roj vê neheqiyê protesto bikin û pûlis jî gelê meriv, xwişk, bira, dost  û merivên meriv tim bidin ber çopan, bi xaza jahrî însanan jahrdadayî û nîvkuştî bikin, lê meriv dîsa jî qet dengê xwe dernexe...

Hema parlamenteriyeke wiha bira têkeve binê erdê…

Ez meraq dikim, van kesana sibe ewê çawa herin Diyarbekrê û ewê bi çi rûyî derkevin nava gelê xwe?

Parlamenterê ku di rojeke wiha da nikanibe fikrê xwe bibêje, newêribe dengê xwe bike, nikanibe li gelê xwe xwedî derkeve hebe çi ye, tunebe çi ye?

Wan(parlamenterên AKP-ê yê Diyarbekrê), ûjdan û şexsiyeta xwe bi parlamenteriyê firotine, teslämä Erdogan kirine.

Heger ne wiha bûya dibê heta nuha wan jî bikanîbûya li hemberî vê neheqî û zulma li gelê wan dibe du gotin bigotana.

Kurdên di nava rêxistin û partiyên tirkan da kursî û meqamên wan çi dibin bira bibin ew êsîr û pepûkê ber destê tirkan e, ne mimkûn e ku bikanibin bibin xwedî fikir û şexsiyeteke serbixwe..

Serpêhatiya şêr, gur û rûvî

Dibêjin hebû tunebû, şêrek hebû. Rojekê şêr ji nişka ve nexweş ket. Çend rojan wer li erdê ma û naliya. Lawirên daristanê giş çûn serdana wî, li halê wî pirsîn, xwestin jê ra bibin alîkar.

Lê kesî nikanîbû tiştek bikira, jê ra dermanek bidîta. Serdarê daristanê di qulika xwe da(lanê xwe da) roj bi roj xerabtir dibû û diheliya.

Rojekê gur jê ra got:

- Serdarê mezin, ez nizanim bala te kişandiye ya na, lê tu dibînî heta nuha rûvî yek carê jî nehatiye serdana te û li halê te nepirsiye. Diyar e ew qet guh nade siheta te. Esas dema tu sax bû jî hurmeta wî qet ji te ra tunebû. Ew tu carî te weke serdarê xwe qebûl nake. Ji ber vê yekêye nayê li halê te napirse.

Tam di wê bîstikê da rûvî ji wir dibihurî. Dengê gur çû ket guhê rûvî. Rûvî riya xwe dagerand û çû ket qulika şêr. Dema gur rûvî li hember xwe dît matmayî ma, hinekî şeqizî.

Rûvî got:

- Serdarê mezin, dengê gur hat min, ez bawer dikim haya wî baş ji meselê tuneye. Dema dibêje ez li ber nexweşiya te nakevim, qet ne xema min e, rast nabêje, buhtana li min dike. Ya rast ez ji her lawirî bêtir bi nexweşiya te diêşim û gelkî jî xemgîn dibim. Gur hatiye li kêleka te rûniştiye, tenê dipeyive, paşgotiniyê û fêsadiyê dike. Naçe li dermanekî, li hekîmekî nagere.
Lê ez?
Ji roja ku cenabê te nexweş ketiye û heta îro, min nig di bin xwe va nekiriye, ez bi şev û roj wer li hekîmekî baş û li dermanan geriyame. Ez bi şev û roj hewqasî gerîyame, gerîyame êdî nikanim li ser xwe biedilim.

Şêr gotina rûvî birrî, got:

- Ê te tu derman dît?

Rûvî got:

- Erê, min dît. Ez nuha ji ba hekîmekî pir baş têm. Ji min ra got, here ji serdêr ra bibêje, bira postê gurekî nuhkuştî li xwe bipêçe û du rojan tê da îsrehet bike. Got bêyî postê gur tu derman û tiştekî din nikane wî ji mirinê xelas bike. Dermanê vê nexweşiyê tenê postê gur e.

Berî ku gur firsendê bibîne û li hember van gotinên rûvî tiştekî bibêje, şêr yek nekir dudu û xwe avêt ji ser da û dev kir gewriya gur. Çavên gur li hewa zoq bûn.

Rûvî keniya, di guhê gur da got:

- Bira ev ji te ra bibe ders, ji bo ku careke din tu fesadiyên weha nekî...

Kêla mahneyan tu carî tije nabe

Tê gotin, ji ber ku Hatîp Dîcle xwedêgiravî pesnê “terorê” daye loma jî mahkimeyeke Tirkiyê ji ber van gotinên wî 18 meh ceza dayê û ev yek jî bûye sebebê ketina parlamenteriya wî.

Lê gelo her kes dizane ku Hatîbp Dîcle çi gotiye û çawa pesnê “terorê” daye?

Rûvî û mirîşk

Dibêjin rojekê rûvî bi dizîka çû ket hewşekê, bi hêviya ku ji xwe ra qûtekî bibîne û pê zikê xwe têr bike.

Hewş xalî bû. Rûvî çavê xwe gerand, bala xwe da der û dora xwe, dît wa ye mirîşkek bi tena serê xwe li ser dîwarê hewşê lûsiyaye.

Dema çavên rûvî li mirîşkê ket gelkî kêfxweş bû, tahma devê xwe xweş kir, bi hêviya ku ewê mirîşkê bixwe.

Lê dîwarê mirêşk li ser lûsiya bû pir bilind bû, rûvî nikanîbû xwe bigîhanda mirîşkê. Lema jî xwest fenekê li mirîşkê bike û ji ser dîwêr daxîne jêr. Bi zimanekî nermik û şîrîn ji mirîşkê ra got:

- Êvar baş mirîşka delal!

Mirîşkê got :

- Êvar baş, mamê rûvî.

Rûvî peyva xwe domand û got:

-Wele min got ez seriyekî bidim te, li halê te bipirsim, hela ka tu çawa yî, halê te çi ye? Hêvî dikim siheta te li cî ye...

Mirîşkê got:

-Mala te ava mamê rûvî, ez baş im, îdare dibe...

Rûvî got:

-Bi qasî ku min bihîstiye tu hinekî nesax î. Loma jî min got ez werim saxtiya te bikim. Tu zanî em rûvî ji bav û kalan da bijîşk (tuxtor) in û ji hemû nexweşîyan baş fêm dikin. Îcar ka ji kerema xwe were jêr ji bo ku ez te baş miayene bikim. Hela ka nexweşîya te çi ye? Û dûra jî ezê dermanekî bidim te. Tiştê ji vir ji min ve xuya ye tu pir nexweş î û halê te tuneye. Dibê ez dermanekî bidim te, hîngî nexweşî li te girantir nebûye.

Mirîşkê xwe ji ciyê xwe nelivand, bi rûkenî got:

-Mala te ava mamê rûvî. Ez zanim bijîşkiya we rûviyan pir nav û deng e. Ez hewqasî nexweş im ku ez nikanim xwe ji ciyê xwe jî bilivînim.
Ez baş zanim dema ez dakevim jêr, tu yê di cî da min bixwî. Bijîşkiya te ev e, xwarina mirîşka ye. Ji ber vê yekê jî bi riya xwe da here. Ez bi van derewên te naxapim…

Piştî vê bersîva mirîşkê, rûvî fêm kir ew nikane mirîşkê bixapîne. Ji hêrsan diranên xwe qîç kirin û di ser xwe ra nexel nexel(xayin xayin) li mirîşkê nêrî.

Lê tiştekî bikira tunebû. Lema jî lêxist çû. Û mirîşk jî êdî ji xwe ra rehet lûsiya.

Tirsa şêr û fîl

Dibêjin rojekê şêr rabû çû ba fîl û jê ra qala derd û kukên xwe kir. Ji fîl ra got:

- Bira, jiyana min ne tu jiyan e, ez ji ber xwe û ji ber nav û dengê xwe fedî dikim. Herçiqas navê min wek serdarê hemû lawiran (heywanan) derketibe jî, lê ya rast ez ne layiqî vî navê xwe me. Wek tu jî zanî, ez heywanekî mezin im, gelkî bi hêz im û pirr jî xurt im. Heywanên daristanê hemû ji min ditirsin. Diranên min wek şûran in, bi wan ez kanim te ji hev zîfêl zîfêlî bikim. Lê li gel vê hêz û xurtiya min jî ez ji dîkekî ditirsim. Bi bihîstina azana dîk ra hinavê min diqete, çongên min dikevin ber min û ez qudûmşikestî dibim. 

Dema şêr, ji fîl ra qala vê tirsa xwe ya ji dengê dîk dikir, fîl ji alîkî da him bi baldarî lê guhdarî dikir û him jî herdu guhên xwe yên şekalî bi hawakî bênabên tim dilivandin û ew serê xwe yê mezin jî tim bi vî alî û wî alî da li ba dikir. Fena ku bênabên tiştek ji xwe diqewitand.

Vê yekê bala şêr kişand, bi meraqdariyeke mezin ji fîl pirsî, got:

- Birakê fîl, li qusûrê mêze neke, lê min meraq kir, lema jî ezê bipirsim. Ji vêsê da ye çima tu wer guhên xwe dilivînî û serê xwe li ba dikî?

Fîl mizicî, got:

-Ma qey tu nabînî? Ji serê sibê da ye li dora guhên min vingevinga kelmêşeke pîsik e, rehetiyê nade min. Heger ew têkeve guhê min mala min şewitî. Ji ber vê yekê jî ez guhên xwe tim dilivînim ji bo ku ku ew nekeve guhên min.

Şêr keniya, got:

- Birayê delal, ji bo ku ez ji dîkekî ditirsim, min gazinên xwe bi te kir, min derdê xwe ji te ra got. Lê qet nebe dîk ji kelmêşê mezintir e. Dîyar e tirsa her kesî ji tiştekî heye, tu kesê netirse, bêtirs tuneye.
Lê li qusûra min nenêre, tirsa te ya ji kelmêşekê jî hinekî zêde ye. Ya baş ew e ez gazinan zêde ji tirsa xwe nekim û şikiriya xwe bi halê xwe bînim. Tiştê min nuha fêm kir, tu kesê bêderd tuneye.

"Problem ne ji Apo ye, ji me ye, em hîn nebûne yek dewlet"

Rojnamevan Cengîz Çandar rapora xwe ya li ser çareserkirina mesela Kurd do di konferansa TESEV-ê da(Weqfa Aborî û Etudên Sosyal ya Tirkiyê) eşkere kir.

Rapor li ser daxwaza TESEV-ê ji alî Cengîz Çandar ve piştî xebat û lêkolîna nêzî salekê û hevdîtinên bi gelek berpirsiyarên dewletê, hukûmetê, serok û birêvebirên PKK-ê, BDP-ê, KCK-ê û bi riya abûqatan bi Ocalan ra hatiye amedekirin.

Kemîna ji kurdan ra kola bûn ew bi xwe ketinê

Tirk ketine rewşa nêçîrvanê di kemîna xwe wer be, kemîna ku ji bo kurdan kola bûn, bi kurdan ra ew jî tê werbûn û nikanin jê derkevin.

Van qanûnên xwe ji bo kurdan wiha çêkiribûn. Ji bo ku dema dilê wan bixwaze rê li ber kurdan bigrin, nehêlin kurd bipeyivin.

Lema jî hemû tevlihevî, dijayetî û gelşên di qanûnên wan da ji ber mesela kurd e, çimkî hemû qanûnên xwe li gorî kurdan ava kirine.

Lê îro bêhemdî ev qanûnên li dijî kurdan hinekî zirarê dide wan jî û hinekên wan jî di agirê kurdan da dişewitîne.

Ev tevliheviya piştî hilbijartinan jî careke din nîşan dide, heta ku kurd negihîjin azadiya xwe li Tirkiyê ne demokrasî bicî dibe û ne jî dawî li gelşên qanûnî û siyasî tên.

Ji ber ku hemû qanûn li ser esasê înkar û wendekirina kurdan hatine çêkirin. Heta ku di qanûna esasî û yên di da hebûna kurdan û mafên wan yê netewî neyê qebûlkirin li Tirkiyê ne îstîkrar çêdibe û aramî.

Kurd êdî weke milet, bi milyonan rabûne ser xwe û ji dewletê doza serbestî û azadiya xwe dikin, êdî ne çend telebe û ronakbîr û siyasetmedara tenê ne...

Dewlet û siyasetmearên tirk dibê vê rastiyê bibînin.

BDP-ê di demeke pir bi îsabet û di meseleyeke pir bi heq da biryareke pir rast û dîrokî girt, got em naçin meclîsê.

Çimkî kurd bi heq in û bi biryara YSK-ê zulmeke pir mezin li kurdan hatiye kirin. Kesên li dijî kurdan jî nikanin vê biryara YSK-ê biparêzin.

Yanî kurd li ser zemînekî pir bi heq in.

Ev gelkî girîng e.

Loma jî biryara neçûna meclîsê li Tirkiyê û li cîhanê olaneke pir mezin da. Kes nabêje kurd neheq in.

Ji ber vê yekê jî dibê BDP ji daxwaza xwe ya betalkirina parlamenteriya Oya Eronatê, qebûlkirina 6 parlamenterên girtî û sozdana guherandina qanûna esasî gavê paşda navêje.

Hukûmet û partiyên din îro ji her demê bêtir mecbûrî qebûlkirina van daxwazên kurda ne.

Dibê BDP vê îmkanê û fersendê ji destê xwe bernede û di van daxwazên xwe yên bi heq da israrkar be.

Ker û rûvî

Dibêjin hebû, tunebû, kerek hebû. Rojekê ji xwe ra got:

-Ev halê min ne tu hal e. Însan him li min suyar dibin û him jî barên xwe li min dikin. Dibê ez xwe ji vî halî, ji vê himalîya însên xelas bikim.

Wiha got û çû ji derekê ji xwe ra postê şêrekî peyda kir. Postê şêr li xwe kir û xwe bera nav daristanê da.
Di nav daristanê da wek ku bi rastî jî ew şêr be, dest bi quretîyê û çavsoriyê kir. Bi vî hawî çend rojan gelek lawirên nezan û kêmaqil tirsand, ew qutifandin.

Yê însan be dibê li hemberî zulmê bêdeng nemîne

Dostê hêja birêz Fehîm Işik do di facebookê da gotineke şoreşgerê mezin Steve Biko ya pir xweş weşand.

Biko dibêje:

”Kesên spî him pihînê davêjin ji qûna me da, him jî li hemberî vê pihînê dibê em reaksiyoneke çawa nîşan bidin dîkteyî me dikin.”

Ez biryra BDP-ê ya "boykota" meclîsê pîroz dikim!

Rêveberiya Licneya Navendî ya BDP-ê û parlementerên Eniya Ked, Demokrasî û Azadiyê, ji bo ku biryara YSK-ê ya derbarê Hatîp Dîcle da binirxînin îro li Amedê civinek pêk anîn. Di civînê da BDP-ê û hemû parlementeran bi yekdengî biryara boykotkirina meclîsê girtin.

Ji ber vê biryra di cî da û rast ez hemû parlamenterên Eniya Ked, Demokrasî û Azadiyê ji dil û can pîroz dikim.

Rûvîyê xwe bi şêr ra rewisand

Dibêjin hebû tunebû, şêrek hebû. Rojekê di nêçîrê da rastî rûviyekî hat. Şêr bala xwe dayê halê rûvî ne tu hal e, pûrta wî rûçikîye, ji birçîna zikê wî bi neweqê va zeliqîye, bi zorê xwe li ser nigan digire.

Şêr li hemberî vê jarî û perîşaniya rûvî şaş ma, jê pirsî, got:

- Rûvî, ma çima tu ketiye vî halî û wiha perîşan bûyî?

Rûvî bi hustuxwarî keserek kûr kişand û got:

Li ser sonda meclîsa Tirkiyê

Sonda mebûsiya Tirkiyê tiştekî pir ne li rê ye û li gorî dîtin û felsefeyeke nîjadprest û faşîst hatiye hazirkirin. Ev pir vekirî ye...

Li tu welatekî demokratîk sond û sosireteke wiha tuneye.

Li welatên demokratîk parlamenter sond mondê naxwin.

Li welatên medenî û demokratîk tiştên wiha pir eyb e, zorabtiyeke wiha prîmîtîv li dijî azadî û serxwebûna însan e.

Loma tuneye û tu kes jî qebûl anke.

Mesela li Swêd parlamenter tu carî mecbûrî sond û heqareteke wiha nabin, ji ber ku merasimeke wiha nedemokratîk û li dijî hemû hêjayiyên însanî tuneye.

Merasimên wiha ancaqx di rejîmên dîktator, nazîst û faşîst da dibin.

Kemalîstan di esasê xwe da ev sond ji bo kurdan çêkirine. Ji bo ku kurd bibêjin em tirk in.

Bêguman dibê kurd vê sonda nîjadperest û faşîst rexne bikin û têxin rojeva meclîsê û ji bo rakirina wê bixebitin.

Lidijbûna xwe ya li hemberî vê sondê diyar bikin.

Lê weke hinek dibêjin, sondnexwarin tiştekî din e.

Sondnexwarin neçûna meclîsê ye û ev jî ne rast e. Dibê ev yek di serî da ji hilbijêran ra bihata gotin.

Heger emê "sondê" nexwin, wê demê dibê em partiyan ava nekin û nekevin hilbijartinan û neçin meclîsê.

Berî hilbijartinan her kesî dizanîbû ku ev sond heye.

Û ne ev sond tenê, hemû sîstem û piraniya qanûnên Tirkiyê nîjadperest in û li dijî kurdan e.

Ma hemû zarokên me li mekteban her sibe sonda nîjadperest ”ez tirk im, rast im, xebatkar im” naxwin?

Ma bi milyonan kurd naçin leşkeriyê, marşên ji ji vê sondê xerabtir naxwînin, nabin mamûrê dewletê?

Ji ber ku li mekteban ev sond heye kes nabêje çima hûn zarokên xwe dişînin mekteban?

Kes, dê û bavan bi îxanetê sûcdar nakin.

Kes nabêje, dibê meriv zarokên xwe neşînin mekteban…

Bi dîtina min di mesela ”sondê” da propagandeya li dijî parlamenterên BDP-ê ne rast e û propagandyeke neheq e.tu c

Ji xwe kesên hatine hilbijartin wa ye ji nuha da diyar kirin ku ew li dijî vê sondê ne û ewê tu carî sadiqî vê sondê nemînin.

Ev beyan ji bîr û raya giştî ra eşkere dike ku parlamenterên kurd li dijî vê sondê ne û ewê girêdayî wê nemînin.

Tiştê dikin ne bi dilxwazî, bi darê zorê ye.

Ev şêl û protesto têrê dike.

Heta ku kurd bindestê dewleta tirk bin ewê tim marûzî zilm û zorbatiyên wiha bibin. Ji bo ku em sondên wiha nîjadperest nexwin dibê em weke milet azad bibin…

Şerê şêr û berêz

Havîn bû, rojeke pir germ bû, qijala nava rojê bû. Şêrek û berazek(xenzîrek) çûn ser çemekî ji bo ku avê vexwin û têr tîna xwe bişkînin. Her du jî pir tî bûbûn û lema jî dixwestin yek berî yê din avê vexwe.

Berêz ji nişka ve riya şêr birî, xwe xist ber şêrû jê ra got:

Di wexteke herî kin da dibê komîsyoneke lêkolînan were avakririn

Li gor çapemeniya tirk dinivîsîne Erdogan emir daye ku li bajarên ku BDP biserketiye lêkolînan bikin. Ji bo ku bizanibin çima û ji bo çi BDP li hin bajar, qeza û herêman biserketiye û li hin deran jî biserneketiye?
Ji bo ku ji nuhada tedbîrên xwe bigrin û ji bo guherandina wan sebeban têkevin nava hewildanan.

Esas dibê vê xebat û lêkolînê berî dewlet û AKP-ê kurd bikin.

Dibê bi qasî dewletê em jî bizanibin ku ji bo çi li hin bajarên Kurdistanê AKP hîn jî ji mer bêtir rayam digre?

Li welatê me sebebên vê xurtiya AKP-ê yên aborî, siyasî û sosyolojîk çi ne û çiqasî xurt in?

Gelo em çawa û çiqasî dikanin tesîrê li van şertan bikin û wan di lehê da biguherînin?

Em çawa û çiqasî dikanin elewiyên kurd ji bin tesîra kemalîzmê û CHP-ê derxin û bikşînin nava tevgera kurd ya netewî?

Em Dêrsimê û bajarên din yên Kurdistanê çawa dikanin bikin Culemêrg?

Yanî bi kurtî di demek kin da dibê ji bo van xebatan komisyonek were avakirin. Û ev komisyon dibê bi rengekî profesyonel wer li ser van mijaran raweste, lêkolînan bike û li gor netîceyên lêkolînên xwe pêşniyaran bibe ji siyasetmedaran ra.

Ji bo ku em bikanibin li welatê xwe siyaseteke rast û serkeftî bimeşînin dibê em rewşa welatê û gelşên civata xwe baş nas bikin.

Û ji bo naskirina civatê û dijmin jî lêkolînên ilmî lazim in. Ji bo siyaseteke rast û serkeftî bingeheke saxlem lazim e.

Bêyî bingeheke wiha ne mimkûn e ku em kanibin zora dijmin bibin...
e Û karekî wiha jî ancax BDP  dikane bike, bêyî BDP-ê kes nikane ji bin vî barî rabe. Loma jî di demeke kin da dibê BDP komîsyoneke lêkolînan ava bike....

Serpêhatiya piling

Dibêjin piling rojekê ji xwe ra got:

- Ez bi roj û şev wer di nav vê daristanê da me, bêyî vê daristanê min dereke din nedîtiye. Hela ka ez ji xwe ra herim hinekî bigerim û dinyayê bibînim.

Û dûra jî ket rê û çû.

Gera xwe ya Mêrsînê jî diqedînim

Mixabin ji mecbûrî min dîsa nabên da nivîsên li ser gera xwe. Diyar e ezê nikanibim her roj nivîsekê binivîsînim.

Lê dema wiha nebe û dem têkeve nabênê jî tama wê namîne. Loma jî heta ji min bê ezê dirêj nekim û zû biqedînim.

Di nivîsa dawî da ez çûm Mêrsînê ba birayê xwe Berzan.

Destbiratiya gur û rûvî

Dibêjin hebû tunebû, rûviyekî gelkî şît hebû. Rûviyê me rojekê li çolê rastî gur hat. Ji gur ra got:

- Birakê gur, were em bibin destbirakê hev û bi hev ra nêçîrê bikin. Dema em her du bi hev ra bin, tu nêçîra ku ji destê me xilas bibe tuneye.

Pêşniyara rûvî ket serê gur û got baş e.