Dema min ev xeber xwend ji hêrsa bedena min tevizî, fena ku yek destê xwe têke gewriya min û bixwaze min bexeniqîne û herdu destên min jî girêdayî bin, ez nikanibim tiştekî bikim.
Fena ku yek heqareteke pir mezin li min bike, lê devê min girêdayî be lê ez nikanibim bersîva wî bidim û tufî ruyê wî bikim.
Ev zulm û neheqiya li hemberî Hatîp Dîcle tê kirin bi min hewqasî zor û giran tê ku ez nikanim bi gotinan bînim zimên.
Heger nuha min kanîbûya xwe bigîhanda wê mexlûqata rezîl, bêheya û namerd minê destê xwe têkira gewriya wê û bixwesta wê bixeniqînim…
Ji bo ku meriv bi 80 hezar rayên diziyê, rayên yekî girtî parlamenteriyê qebûl bike, dibê meriv neînsan û pir bêexlaq be, ji bo kursiyekê dibê meriv ruhê xwe firotibe.
Gava meriv neînsan û bêexlaq be, meriv nikane heqnas û adil be jî.
Li cîhanê tu tişt bi qasî însên nikane bilind û nizm bibe, yanî ezîz û rezîl bibe.
Lê ji bo Oya Eronatê, gotina ”rezîl” jî weke pesindanekê ye, ji ber ku wê bi piştgiriya hukûmeteke zorba û bêedalet 80 hezar rayên kurdan şewitan û li bajarekî ku xelkê ew hilnebijartiye parlamaneteriya wî bajarî qebûl kir.
Ev bêedaletiyeke mezin û bêexlaqiyeke nedîtîye…
Herçiqas tê gotin ku Oya Eronat ji Diyarbekrê ye jî lê ez bawer nakim ku ew kurd be. Ruyê wê ji dûrva ban dike ku ew ne kurd e, ew bêesil û xerîbeke neyara miletê kurd e. Ruyê wê ruyê qetlê ye, ruyekî bêyom û qebîh e, mriv jê ditirse...
Lê esas Oya Eronat ne tu tişt e, ew rebeneke basît e, piyon e, maşeyeke di destê Erdogan da ye.
Organîzator û serkêşê vê zulmê Erdogan e.
Yê Eronat da pêş jî Erdogan e û yê pê da israrkirin jî Erdogan e.
Heger Erdogan jê ra bigota qebûl neke, Eronatê qebûl nekira û ewê îro neçûya qeyda xwe nekira.
Lê ji her kesî bêtir bîzatîhî Erdogan di vê meselê da israr dike û naxwaze Hatîp Dîcle bibe parlamenter.
Erdogan naxwaze ji ber ku ew merivekî neyarê miletê kurd e, ji kurdan nefret dike, tiştê osmaniyan û kemalîstan nikanîbû bikirana ew dixwaze bike, yanî dixwwaze tevgera kurd ya netewî bişkîne û kurdan jî bi riya terorê û asîmîlasyonê bike tirk.
Heger Erdogan bi qasî misqalê zereq jî dilê wî ji kurdan ra bixwesta û ne neyarê kurdan bûye ewê bi vê çavsoriyê 80 hezar rayên kurdan neşewitanda.
Deh donzde sal hefzrazana Dîcle dilê Erdogan rehet nekirye, dixwaze Dîcle di hefsê da birize.
Loma jî dibê kurd vî neyarê qewmê xwe baş binas in…
Bêyî Eronatê AKP-ê 6 parlamenterên din jî ji Diyarbekrê derxistin. Van 6 parlamenterên xwedêgiravî kurd, li hember vê zulma li gelê wan, li bajarê wan dibe heta nuha qet dengê xwe dernexistine.
Bifirkirin, meriv parlamenterê bajarekî be û li bajarê meriv bûyereke hewqas mezin biqewime lê meriv qet dengê xwe neke.
Meriv parlamenterê bajarekî be û li bajarê meriv bi sedhezaran însan her roj vê neheqiyê protesto bikin û pûlis jî gelê meriv, xwişk, bira, dost û merivên meriv tim bidin ber çopan, bi xaza jahrî însanan jahrdadayî û nîvkuştî bikin, lê meriv dîsa jî qet dengê xwe dernexe...
Hema parlamenteriyeke wiha bira têkeve binê erdê…
Ez meraq dikim, van kesana sibe ewê çawa herin Diyarbekrê û ewê bi çi rûyî derkevin nava gelê xwe?
Parlamenterê ku di rojeke wiha da nikanibe fikrê xwe bibêje, newêribe dengê xwe bike, nikanibe li gelê xwe xwedî derkeve hebe çi ye, tunebe çi ye?
Wan(parlamenterên AKP-ê yê Diyarbekrê), ûjdan û şexsiyeta xwe bi parlamenteriyê firotine, teslämä Erdogan kirine.
Heger ne wiha bûya dibê heta nuha wan jî bikanîbûya li hemberî vê neheqî û zulma li gelê wan dibe du gotin bigotana.
Kurdên di nava rêxistin û partiyên tirkan da kursî û meqamên wan çi dibin bira bibin ew êsîr û pepûkê ber destê tirkan e, ne mimkûn e ku bikanibin bibin xwedî fikir û şexsiyeteke serbixwe..
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar