Xwezî pîvaneke nivîskariyê û şairiyê jî hebûya

Hin kar, hin sinet hene dibê meriv bizanibe, gava meriv nizanibe, ji heq dernekeve nikane bike.
Meriv şofêriyê nizanibe nikane erebê bajo.
Meriv ne tahmîrcî be nikane şanzûmanê, motorê û debriyeca texsiyekê, qamyonekê tahmîr bike.
Meriv ne hoste be nikane xaniyekî lêke.
Meriv ne cerah be nikane nexweşekî emelîyat bike.
Meriv ne terzî be nikane pantorekî, çakêtekî bidrû.
Meriv ne pîlot be, bibêje ez pîlot im jî nikane balafirê bi hewa xe.
Meriv ne tuxtorê dirana be nikane diranê kesî çê ke, kes jê ra nabêjê tuxtor.
Meriv ne matamatîker be, ji matamatîkê fêm neke nikane dersa matamatîkê bide.
Meriv bi zimanekî din nizanibe nikane tercumaniyê bike.
Lê yekî bayê edebiyatê bi serê wî neketibe, nizanibe edebiyat çi ye jî dibêje ez edîbim û dersa edebiyatê dide xelkê
Yekî nizane şiîr çi ye, dibêje ez şair im, şiîra dinivîse û dibe şair.
Yekî nizane roman çi ye romanan dinivîse, dibe nivîskar û li ser romanê, edebiyatê dersê dide xelkê.
Xwezî wek kar û sinetên din pîvaneke, mîtroyeke şairiyê, nivîskariya romanê jî hebûya