Dibê meriv xwe bi ber bayê cahilan nexe

Kesê xwe dizane, kesê sergiran tu carî xwe bi ber paşgotinî û bêdebiyên kesên xwenezan û cahil naxe.

Cahilî bêguman ne bi meqam, xwendin û dîplpomayê ye. Dîplome însên otomatîkman kamil nake, nake însan, nake xwedî tecrûbe û dîtineke human û însanî. Nake xwedî kultur û edeb.

Di civata me da, li derûdora me gelek zircahilên xwedî çend dîplome hene. Lê bi wî navî û dîplomeyên xwe jî cahil in.

Wek tê zanî hin husûsiyetên merivên cahil hene. Merivên cahil berî hertiştî bi dîtin û baweriyên xwe pir bawer in, xwedî fikrên sabit in. Hûn ji wan ra çi bibêjin jî qet tesîrê li wan nake, ji ber ku ew qet guh nadin gotinên te, ew her li bilûra xwe dixin.

Tiştên tu dibêjî ji vî guhê wan dikevê ji guhê wan yê din derdikve. Ji bo wan li dinyayê rastiyek tenê heye, ew jî ”rastiya” ew pê dizanin, ew pê bawer in, ew wê diparêzin.

Bêyî vê ”rastiya” wan rastiyeke din tuneye, kesë ne bi vê rastiya wan, bi vê dïtina wan ra be ya kêmaqil in, ya nezan in ya jî nêtxerab in, naxwazin rastiyê bibînin û bibêjin.

Ya din cahil bi bi piranî merivên bêdeb û bêşerm in, qet li ber xwe nakevin. Ha tirrek û ha du tirr, li ba wan qet ferq nake. Ne ji gotinên xwe fedî dikin û ne jî ji bersîva meriv fêm dikin.

Welhasil ya herî baş û rast ew e ku meriv xwe bi ber bayê cahilan nexe.

XXX

De ser xêrê be, bîstek berê min çû raya xwe ji bo Parlamentoya Ewrûpayê da Kurdo Baksî. Heger li Huddîngeyê rayek jî ji Kurdo ra derkeve ew jî raya min e. Hêvî dikim qezenc bike û here li Parlamentoya Ewrûpayê bibe kelemê nav çavê Tirkiyê...