Her kesê ji xwe ra bibêje şair ne şair e

Her kesê xwendin û nivîsandina wî/wê heye heger bixwaze, piçekî xwe lê bike bela kane bibe nivîskar, şair, romannûs û çîroknûs.
Ev mimkûn e.
Lê nikane bibe nivîskarekî baş.
Meriv ne xwendibe, ne xwedî ilim û îrfan be, ne xwedî felsefeyeke jiyanê û dinyayê be, ne hakimê zimane xwe be, dîroka xwe nizanibe, edîbên miletê xwe nexwendibe, baş ders nekiribe, ji klasîk û edebiyata dinyayê bêhay be û zimanekî du zimanên biyanî nizanibe, nikane bibe edîb, şair û rmannûsekî baş.
Sebebê Melayê Cizîrî û Ehmedê Xanî mezin in, nemir in ev asas û ev zanîn e, ev techîzata wan ya kulturî, felsefî, tarîxî û zimanî ye.
Bi kurtî bêyî zanîn meriv nabe nivîskar û edîbekî baş.
Çawa ku bêyî xwendin meriv nabe hekîm, bêyî naskirina edebiyata xwe û ya cîhanê meriv nikane bibe nivîskarekî baş.
Yanî her kesê ji xwe ra bibêje şair ne şair e. Her kesê ji xwe ra bibêje romannûs(romancî) ne romancî ye.
Û her tiştên bi navê çîrok, şiîr û romanê were nivîsîn ne çîrok, şiîr û roan e.
Gotina vê rastiyê ne şaş e, ne dexesî ye, ne çavnebarî ye.
Lê li alî din hinek jî kanin ji edebiyata sivik, edebiyata ne edebiyata jî hez bikin.
Çimkî wek zanînê, wek reng, wek tahmê zewqa jî cihê ne, ne wek hev e in.
Ev jî normal e.

XXX

Hosteyekî şemsiyeya(sîwana)çend şiîrên xwe şandine ji Sheaksper ra û xwesitiye Sheaksper fikrê xwe li ser bibêje.
Sheaksper di bersîva xwe da gotiye:
-Ezîzê min, tu ji xwe ra şemsiya çêke, her tim şemsiya çêke, tenê şemsiya çêke heta ji te tê şemsiya çêke…
Hinekên me berî bibin hostê şemsiyan bûne romancî, şair û çîroknûs.
Kurd ne îngilîz in, lema jî kes nikane bersîveke wek ya Sheaksper bide…