Ax ji derdê van fêsad û gelacan !

Helbet kêmasî û şasiyên siyasetmedarên kurd pir in, gelekên wan xêrnexwazên hev in, tu carî xêra yê hemberî xwe naxwazin, dixwazin raqibên wan tim qurçimî bimînin, tu carî yeka wan nebe dudu.
Lê belê li gel vê jî ez dibêjim heger ne fêsadiyên fêsad û gelac û bekoewanan bûya têkiliyên hêzên kurd nuha baştir bû.
Di nava hemû partî û hêzan da hin kesên fêsad hene,  hal û karê wan fêsadî û nerindî ye. Tu dibêjî belkî li vê dinyayê karê wan tenê nerindî û xerabî ye. Ji bo ku di nava hêzan da fêsadiyê bikin li pelekî nexwendî digerin, her cara ku di nabêna hêzan da nexweşiyeke çê dibe, ew viya ji xwe ra wek fersendê dibînin û tavilê dest bi fêsadiyê dikin.
Ji merivên dewletê bêtir kurdan berra hev didin, tu carî nabin marîjok û avê li êgir nakin, tim wek gumgumokê pufî êgir dikin, naxwazin agirê neyartiyê di nava kurdan û hêzên kurd da vemire.
Û vê fêsadiyê jî bi saya şelafiya ji alîkî ra dikin.
Wek amigoyên futbolê halanan di alîkî hil didin û aliyên din jî dixin binê erdê.
Siyasetmedarên me bikanîbûna guh nedana van fêsad û amîgoyan, ewê xêrek baş bi gelê xwe bikirana…

XXX
-Camêrekî ferqa nesrê, (nivîsa serbest) û şiîrê çiqasî xweş, çiqasî delal aniye zimên. Gotiye:
Nesir (nivîsa serbest, pexşan) dişibe meşê, şiîrê jî meriv dikane bişibîne dansê. Armanceke meşê ya derî wê heye. Armanca dansê ew bi xwe ye.
VALERY