Dibê kurd mafê xwe wek qenciyekê nebînin

Li gorî beyana Erdogan ya li Bîngolê, ewê navê balafirxaneya Şirnexê bikin ”Balafirxaneya Şerefettin Elçî.”
Biryareke rast û jesteke baş e, lê ne lutif û minet e, mafê me ye û biryareke derengmayî ye.
TRT-6-ê ev yek ji kurdên cizîrî û şirnexî pirsî. Bêguman hemûyan jî kêfxweşiya xwe anîn zimên. Lê di bersîvan da tiştê bala min kişand ev yek wek lutfekê tê dîtin.
Kes nafikire ku ev heqekî me ye. Li welatê me, li bajarê me bêguman dibê navê balafirxaneyan, navê zanîngehan, navên xwendegehan(mekteban) bi kurdî bin û girêdaneke wan bi dîroka kurdan hebe.
Ma tirk navê kurdekî, navê farisekî, navê yûnaniyekî li balafirxaneyên xwe dikin?
Bêguman nakin.
Tiştê herî normal her milet ya navê mezinekî xwe ya jî bi zimanê xwe navekî li cî û derên wiha dikin.
Ev yek heqê kurda ye jî, dibê navên hemû balafirxane, xwendegeh û zanîngehên Kurdistanê navên kurdî bin, girêdaneke wan bi dîroka kurdan hebe.
Lê nuha ne wiha ye, navên hemû balafirxane, xwendegeh û zanîngehên Kurdistanê bi tirkî û navên mezinên tirkan e. Ev cara pêşî ye ku navê kurdekî didin balafirxaneyekê. Lê yên bi tirkî û mezinên tirkan bi hezaran in. Dibê kurd vê neheqiyê bibînin û li dij derkevin, doza navên kurdî bikin.

XXX
Di meha remezanê da ji pîrê elewî pirsîne, gotine:
-Pîrê hêja, ma tu di heqê meha remezanê da çi difikirî?
Pîr gotiye:
-Weleh ez ji bo fitarê tiştekî nabêjim, lê belê suhor pir dereng e, ew jî bigirtana danê nîvro ewê pir baş bibûya.

XXX
Remezan dihere û tê
Rojeke remezanê ya pir germ, erd û asîman keliya ye, Xoce Nesredîn bi rê da ji tîna behecîye, bala xwe dayê dike bibehece. Ji bêçaretiyê dageriyaye ser kaniyekê ji bo ku qultek av vexwe. Lê tam dema dike avê vexwe, ji nişka ve rêwiyek tê derketiye û bi hêrsek mezin ji Xoce ra gotiye:
-Xoce, ma bi vê riya xwe spî tu fedî nakî tu rociya xwe dixwî?
Xoceye awirekî tûj dayê û gotiye:
-Lawo de wê da biteqize, remezan dihere û dîsa tê, lê ku ez herim ez hew têm