Orhan Pamuk merivekî ne li gorî navê xwe ye

Orhan Pamukê xwediyê Nobelê li gel ku vexwendeyê Konferansa Aştiyê ya Anqereyê bû, lê beşdarî konferansê nebûye.
Vê şêla Pamuk hin beşdarên konferansê matmayî hîştîye û Pamuk rexne kirine.
Lê belê dibê meriv ji tirsonekekî wek Pamuk tiştekî nepê, ew îşê xwe ji gelşên cîhanê û kurdan nayne, ew li kêf û rehetiya xwe dinêre…
Pamuk, çend sal berê û ew jî bêhemdî û ji safiya xwe gotina qetlîama ermeniyan ji devê xwe revand û got weleh dewlet zulmê li kurdan jî dike.
Li hemberî van gotinên Pamuk, kemalîst, nîjadperest û faşîstên tirk reaksiyeneke mezin nîşan dan.
Piştî vê bûyerê Pamuk, Tirkiye terikand û di heqê kurdan da hew devê xwe vekir. Û du sê sal in jî Pamuk di vî warî da qet dengê xwe nake. Fena ku ew ne li vê cîhanê, di guhê gê(ga) da be, li hemberî hemû bûyerên Tirkiyê ew kerr û lal e.
Loma jî pir ne xerîb e ku Pamuk neçe civîna Anqereyê.
Ji ber ku ev ne cara pêşî ye ku Pamuk axaftina li ser micadeleya kurdan red dike. Çend carên din jî li Ewrûpayê di hin civîn û kanalên telewîzyonan da nexwest li ser micadeleya kurdan ya li bakurê Kurdistanê(Tirkiyê)bipeyive.
Pêşiyên kurdan ji kesên wiha ra gotine, ”navî giran e, warî wêran e…”
Yanî merivekî ne li gorî qalib û navê xwe ye, xîret û mesûliyeta ronakbîriyê pê ra kêm e…


XXX
Helandina miletekî û kultura wî, bi helandina(asîmîlasyona) zimanê wî ve mimkûn e. Heta miletek zimanê xwe wenda neke, ew milet wenda nabe.
Tiştên miletan li ser nigan digrin û ji wendabûnê xelas dikin ziman û hin caran jî dîn e…