Min do fersend nedît ku qal bikim.
Ji be ku ev du roj in pîreke birayê min Meyrem xanim mîvana me ye.
Îro wek rêberekî turîstan min ew li Stockholma xopan kuçe bi kuçe, kolan bi kolan gerand. Wek ew turîst û ez jî rêber im.
Nekenin, li vê dinyayê her tişt mimkûn e.
Dema roj xweş be wêrana Stockholmê jî gelkî xweştir dibe. Bi xêra mîvanên wiha firsenda gera li Stockholmê yekcaran ji min ra jî peyda dibe.
Nexwe ez wek havizê tenê riya mala xwe zanibe, tenê dizanim herim kar û werim mal.
Meyremê heta dawiya vê heftê ewê mîvana me be. Loma jî "rêberiya" min dikane çend rojên din jî hewce be.
Bêyî rêberiyê yekcaranan tercumaniya min jî pêwîst dibe. Ji ber ku malî û zarokên min ji bin da bi tirkî nizanin û Meyrem jî kurdiya wê ne baş e. Ji ber vê yekê jî dema herdu serî baş ji hev fêm nekin û îşaretên wan jî têr neke, wê demê ez dikevim dewrê û bi wê tirkiya xwe ya çatopato dest bi tercumaniyê dikim.
Yanî bi kurtî, heta dawiya vê heftê serê min qet ne vehesiyayiye, ez ne dikanim bela xwe di tirkan bidim û ne jî di kurdan.
Heta wê rojê Ergenekon çi dike bira bike, AKP serê kîjan çeteyî "difirîne" bira bifirîne, heta ku bela xwe neynin ber deriyê me kurdan ezê îşê xwe ji wa neynim.
Ez hêvî dikim qira hev bînin û li ser koka hev rûnin. Ez baş dizanin hey nakin, axir di hêvîkirina min da jî tu zirara me tuneye.
Tehtîla min heta do, bi hawakî sakin û bêdeng li hewşê derbas dibû, lê ji nişka ve ruh pê da hat û pir aktîv bû. Yanî meriv dikane bibêje ku bû wek tehtîla her turîstî.
Û helbet wê demê jî meriv ji xwe ra tiral tiral digere û tu kar û tu îşî nake, tu nivîsan nanivîse û tu teoriyan çênake.
Yanî bi kurtî heta roja yekşemiyê heger min tu tişt nenivîsand bizanibin ku ez tam bûme ”tursît” û "rêber" û li kuçe û kolanên Stockholmê xwe li ba dikim.
Lê pir mimkûn e ku di nabênê ra ji ”macareyên” xwe ez we jî agahdar bikim.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar