Evîn sultanan jî dike koleyê evîndara xwe

 

Abdulhemîdê II. Her kes nas dike, lê belê Abdulhemîdê I. kêm kes nas dike. Di vê nivîsa xwe da ezê çend nameyên Sultan Abdulhemîdê I. pêşkêşî we bikim.

Evînê padîşahê osmanî Abulhemîdê I. kriye koleyê carîyeyekê, Rûhşah xanimê.

Di harema Abdulhemîdê I. da jî wek padîşahên osmanî yên din gelek cariye hebûn. Lê ew herî bêtir bi ser Rûhşah xanimê da miribû û wê jî zalimê rû nedayê Sultanê reben
Rûhşahê nehîştiye nigê Sultanê Osmanî bi nav nivînên wê bibe û bi sîng û berê wê yê gewr û boz şa bibe.

Li hemberî vê bê însafiya Rûhşahê, wî jî jê ra nameyên dilşewat nivîsandiye, ji bo ku lê were merhemetê û şevekê bibe mîvanê himêza wê.

Di nameyên xwe da li ber Rûhşah xanêmê digere, xwe dike koleyê wê, nigê wê maçî dike, dibêje ez ji te şefqetê dipêm, lê tu nayê zîyareta min. Heger tu li hemberî min hewqasî bêmerhemet be, ma gunehê kê ewê bi min were?

Gelo Rûhşah xanimê ev rica Abdulhemîdê I. qebûl kiriye ya nekiriye ez nizanim, ji ber ku  bersîva wê neket destê min, ez rastî nameyên wî tenê hatim.

Ka em bala xwe bidin nameyên ji Rûşahê ra nivîsîne:

”Rûşaha min! Abdulhemîdê te bi qurbana te be! Xwedê wê ji bona vê qusûra min  nexeyide. Efendim, ez qûlê (kolê) te me, tu dixwazî min bihingêve, dixwazî min bikuje, ez teslîmî te me...
Ez bi dora te bim, ji bo Xwedê îşev were.
Eger tu neyê, tu yê min nexweş bixinî û belkî jî tu yê bibî sebeba mirina min. Ez rûyê xwe di binê nigê te didim û rica dikim. Bi Quran ez nikanim xwe zeft bikim...”

”Bira Amdulhamîd bi qurbana te be
Efendim, ez koleyekî bûme êsîrê te. Tu dixwazî li min xe, tu dixwazî min bikuje. Ez dixwazim îşev werim. Eksê wê wele ezê nexweş bikevim, ya jî tu yê bibî sebebê mirina min. Ez ruyê xwe, çavên xwe di binê nigê te didim û rica dikim. Ji bo Xwedê, ez nikanim xwe zeft bikim.”

Ji nameya 2a

”Mirin hîn bi xêrtir e.
Fesubhanelah, ez li hêviya şefqeta te me, tu nayê zîyareta min. Ahd be ji Xwedê ra, ancax tu dawiyê li êşên min bînî, ancax tu kanî agirê min vemirînî.
Heger tu merhametê bi min nekî, ma kî yê bike?
Weleh her şev ez bêxew im. Heta sibê li ser danê niga me. Di vê perîşaniyê da li bende te me, gava tu neyê Xwedê jî qebûl nake. Dijminên min jî min di vî halî da bibînin ewê dilê wan bi vî halê min bişewite. Heger tu yê wiha bikî, weleh mirin ji bo min bi xêrtir e.”

Ji nameya 4a

”Bi qusûrekê min ji bîr meke
Abulhemîd, bi qurmana Ruhşaha xwe be. Bi qusûrekê min ji bîr meke. Gava laşê min bû turab(ax), heger ez dev ji te berdim bira Xwedê bela min bide, efendim.

Ez ruyê xwe di nigê te didim û ji  te rica dikim. Efendim, ez xulamekî girêdayî te me. Tu dixwazî li min xî, dixwazî min bikuje. Dixwazim îşev werim. Eksê, ezê nexweş bikevim, belkî jî tu yê bibî sebeba mirina min. Ez ruyê xwe, cavê xwe di binê nigê te didim, ji te rica dikim. Ji bo Xwedê, ez nikanim bi xwe!

Abdulhamîd, bira bi qûl û qurbanî Ruhşaha xwe be. Ji ber qusûrekê min ji bîr meke. ”

 (Arşîwa Qesra Topkapiyê/Topkapı Sarayı Arşivi, No: E 10193).