Ji ber xanim bi roj ne li mal e, diçe kar, ez meş û piyasa
xwe ya rojê bi tenê dikim.
Gera, meşa bi tenê ne xweş be jî meriv fêr dibe.
Te dît dibêjin ji mecbûrê meriv goştê dîkan jî dikxwe.
Yê min jî ev mesele ye.
Ez her roj bi qasî saet û nîvekê li dora ”Albysjon”ê Gola Albyê piyase dikim.
Wek her roj îro jî derketim meşa xwe ya her tim…
Riya nabêna Alby û Fittja li dora nîv saetê ye û xweş e, him dar û ber e, sî ye, honik e û him jî peravê golê ye, meriv av û av dimeşe…
Problema wê tenê carnan psîkîlêt meriv nerehet dikin. Gerek meriv li xwe miqate be.
Ne her roj be jî, gelekên caran ez di wê riyê ra diherim û têm… Bi taybetî xanima min ji vê riyê pir hez dike.
Rojên tahtîlan em li ser wê riyê piyase dikin, diçin û tên û ji qal û bela dipeyivin.
Ez jê ra qala planên xwe yên dûrî aqilan dikim. Bi piranî nakeve serê wê, lê naxwze têkeve gewriyamin, dengê xwe nake…
Jin biaqil in, gelkî siyasî ne.
Di dawiya rê da gomeyekî me yê hêniyê heye, nêzî pirê ye. Em ji weir derabs nabin.
Min ew ji xwe ra kiriye hênî. Em heta wir diçin û paş da vedigerin malika xwe û li hewşa xwe qahwa xwe vedixwin…
Di zaroktiyê da gava me bi çirrê û çavgirtonkê dilîst me ji xwe ra kevirek ya jî dîwarek wek hêniyê nîşan dikir.
Min û xanimê jî eynî tişt kiriye.
Lê ji ber çirrê û çavgirtonk ne lîstika keçikan ya lawikan bû lema hênî jî pêşniyara min bû, min got xanim ev hêniya me ye…
Îro ji bo lazmiyekê min riya xwe bi sentrûma Fittjayê xist. Di çûnê da ez rastî Remzî Kerîm hatim û di vegerê da jî rastî Mistefa Uzun.
Dibistana(meketeba)riya min di ber ra derbas dibû herdu jî lê mamoste ne.
Min zanîbû Rezmî Kerîm li wê dibistanê mamoste ye, lê em cara rastî hev nehatin.
Çimkî dibistan li çepê riyê dikeve, riya meşê jê hinekî dûr e.
Tesadufên wiha xweş in, meriv pê kêfxweş dibe.
Li ser nigan me bîstekê li halê hev pirsî.
Min got weleh ez her roj ji vê jêrê derbas dibim, lê îro min got ez riya xwe bi sentrûmê xim. Baş bû min wer kir.
Dibê meriv ji hundur derkeve, aktîf be, bigere.
Heger meriv ji hundur dernekeve meriv rastî hin tesadufan jî nayê.
Welhasilî kelam meşa min ya îro bi surprîzeke xweş qediya…
Gera, meşa bi tenê ne xweş be jî meriv fêr dibe.
Te dît dibêjin ji mecbûrê meriv goştê dîkan jî dikxwe.
Yê min jî ev mesele ye.
Ez her roj bi qasî saet û nîvekê li dora ”Albysjon”ê Gola Albyê piyase dikim.
Wek her roj îro jî derketim meşa xwe ya her tim…
Riya nabêna Alby û Fittja li dora nîv saetê ye û xweş e, him dar û ber e, sî ye, honik e û him jî peravê golê ye, meriv av û av dimeşe…
Problema wê tenê carnan psîkîlêt meriv nerehet dikin. Gerek meriv li xwe miqate be.
Ne her roj be jî, gelekên caran ez di wê riyê ra diherim û têm… Bi taybetî xanima min ji vê riyê pir hez dike.
Rojên tahtîlan em li ser wê riyê piyase dikin, diçin û tên û ji qal û bela dipeyivin.
Ez jê ra qala planên xwe yên dûrî aqilan dikim. Bi piranî nakeve serê wê, lê naxwze têkeve gewriyamin, dengê xwe nake…
Jin biaqil in, gelkî siyasî ne.
Di dawiya rê da gomeyekî me yê hêniyê heye, nêzî pirê ye. Em ji weir derabs nabin.
Min ew ji xwe ra kiriye hênî. Em heta wir diçin û paş da vedigerin malika xwe û li hewşa xwe qahwa xwe vedixwin…
Di zaroktiyê da gava me bi çirrê û çavgirtonkê dilîst me ji xwe ra kevirek ya jî dîwarek wek hêniyê nîşan dikir.
Min û xanimê jî eynî tişt kiriye.
Lê ji ber çirrê û çavgirtonk ne lîstika keçikan ya lawikan bû lema hênî jî pêşniyara min bû, min got xanim ev hêniya me ye…
Îro ji bo lazmiyekê min riya xwe bi sentrûma Fittjayê xist. Di çûnê da ez rastî Remzî Kerîm hatim û di vegerê da jî rastî Mistefa Uzun.
Dibistana(meketeba)riya min di ber ra derbas dibû herdu jî lê mamoste ne.
Min zanîbû Rezmî Kerîm li wê dibistanê mamoste ye, lê em cara rastî hev nehatin.
Çimkî dibistan li çepê riyê dikeve, riya meşê jê hinekî dûr e.
Tesadufên wiha xweş in, meriv pê kêfxweş dibe.
Li ser nigan me bîstekê li halê hev pirsî.
Min got weleh ez her roj ji vê jêrê derbas dibim, lê îro min got ez riya xwe bi sentrûmê xim. Baş bû min wer kir.
Dibê meriv ji hundur derkeve, aktîf be, bigere.
Heger meriv ji hundur dernekeve meriv rastî hin tesadufan jî nayê.
Welhasilî kelam meşa min ya îro bi surprîzeke xweş qediya…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar