Siyaset û exlaq

Wek tê zanîn gelek tarîfên siyasetê hene. Ji van tarîfan yek jî ”sinetê îdarekirinê” ye.
Yanî meriv kane bibêje siyaset, hunerekî îdarekinê, birêvebirinê, lihevragirtinê ye.
Lê li alî din siyaset di eynî wextê da sinetê retorîk û gotina xweş e, terbiye û edeb jî.
Yanî siyaset ne bêdebî, bêterbiyetî, çeqelî, berdûşî, qebedayîtî û zirzopî ye.
Çi heyf li Tirkiyê siyaset li ba siyasetmedarên tirk wiha bûye bêedebî, çeqelî, irqçîtî û di dereceya nazîzmê da neyartiya kurdan.
Her roj kêm zêde hemû serokên tirk bi uslûbeke bêmistewa, wek sûtalên û pêxwasên kolanan, wek serokên mafyayê gefê li kurdan dixwin, gotinên pir girann ji kurdan ra dibêjin.
Li Tirkiyê siyaset ji hunera gotina xweş û îdarekirina însên derketiye, bûye hunerê bêedebî û bêterbîyetiyê û neyartiya miletê kurd.
Ev bêedebî û bêexlaqiya siyasetmedarên tirk pir hindik di me kurdan jî geriya ye, hin kurd jî ji wan fêrî bêdebî û bêterbîyetiyê bûne, ew jî wek tirkan gotinên ne xweş ji hev ra dikin.…
Erdogan heta derekê kane hin însanan bixapîne, lê belê heta û heta nikane hemû civatê, hemû însan bixapîne.

X XX

Hûn kanin hin kesan hertim û hemû însanan jî carnan bixapînin, lê belê hûn nikanin hemû însanan hertim bixapînin.
Di vî warî da numûna herî dawî û herî trajîk Fetullah Gulenê mîtoman û sextekar e.
Çira virekan tu carî heta sibê vêketî namîne, rojaek hat her kesî fêm kir û bi çavên serê xwe dît Gulen fêlbaz û mîtomanekî profesyonel e.
Eynî tişt zû dereng qedera Erdogan jî.
Ji bo ku piçekî umrê xwe dirêj bike zor daye irqçîtiyê, panturkîzmê û neyartiya kurdan.
Lê dawiya neyartiya kurdan felaket e, wiha here dawiya dawî ewê rojekê êrîşî kurdên bike û bi vî rengî cengeke pir mezin û bi xwîn bide destpêkirin…
Hemû beyanên wî îşareta vê felaketê didin...