Em ne mecbûr in ji du destûrên ji hev xerabtir yekê hilbijêrin

Gotina dawî ez di serî da bibêjim, em ne mecbûr in ji du destûrên ji hev xerabtir yekê hilbijêrin.
Koleyek heger ne li dijî koletiyê be, normal e di nabêna xwediyê xwe yê baş û xerab da, di nabêna sîstema wan da tercîhekê bike, bibêje ev ji yê din baştir e.
Lê gava kole li dijî koletiyê be, ewê bindestî û koletiya herduyan jî, koletiya yê ”baş” jî û yê ”xerab” jî red bike, bibêje ez piştgiriyê nadim we yekî jî.
Çimkî ez li dijî koletiyê me, ez dixwazim azad bibim. Ne ku ji we kîjan ewê ji min ra piçekî baştir û bi merhattir be.
Kurdistan di bin îşxalê da ye, kurd bindest in, nikanin tirkan ji welatê xwe derxin. Ev rast e.
Lê di vê referandûmê da kanin ji tirkan ra bibêjin em piştgiriyê nadin we yekî jî, çimkî hûn herdu alî jî hebûna me qebûl nakin. Herdu destûrên ji bo dengdanê hûn datînin ber me jî bi qasî hev nîjadperest û antî-kurd in.
Lema jî em we BOYKOT dikin!
Tu sebeb tuneye, tu kareke kurdan di ”Na” û Erê” da tuneye.
Çima û ji bo çi kurd ewê bibêjin ”NA” ya jî ”ERÊ”?
”Na”, parastina destûra kevn û ”Erê” jî parastina, qebûlkirina destûra nuh e.
Destûra kevn ji ya nuh ne baştir e.
Û destûra nuh jî mafekî nade me.
De îcar çima emê piştgiriyê bidin ji wan yekê?
Kesên îro BOYKOT bikin hindik bin jî, sibe ewê zêde bibin. Dibê meriv ji derekê dest bi siyaseteke Kurdistanî bike.
Çel, pêncî sal berê hewqas kurdî doza mafê xwe nedikir. Li her bajarekî du sê kesên kurdperwer hebûn û wan jî newêrîbû eşkere bigotana em kurd in.
Lê îro bi milyonan kurd dozamafê xwe dikin.
Fikrê BOYKOTê jî wiha ye, hêdî hêdî ewê berfireh bibe.
Dibê kurd êdî gava bi gav xwe ji tirkan û ji sîstema tirk dûr xin, doza azadiya xwe bikin, her konsepta tirkan qebûl nekin, destûra hebûna kurdan qebûl nake red bikin…
Çimkî di referandûmê da ”Erê” û ”Na” ya me, qedera me naguherîne, mafekî nade me, belovacî wê em bindestiya xwe qebûl dikin…