Kurd çima ji tirkan hez dikn?

Xortekî kurd di facebookê da gotiye, ” Dibê her kes nesîbê xwe ji micadeleya Galatasarayê ya bi şerf bigre…”
Wek tê zanîn, Galatasarayê pêr bi şev li Stenbolê zora Realmadrîdê 3-2 bir. Vê serkeftina GS-yê gelkî kêfa xortê kurd aniye û lema jî bi van gotinên jorîn pesnê GS-yê daye.
Helbet ne tenê ev xorta, ez bawer dikim bi sedhezaran kurd bi vê serkeftina GS-yê eynî wek tirkan kêxweş bûn.
Li vir pirsek tê bîra meriv.Gelo kurdên bakur çima hewqasî ji tirkan hez dikin, çima bi serkeftina wan kêfxweş dibin?
Di normalê da dibê meriv bi serkeftina dijminê xwe kêfxweş nebe. Lê kurdên bakur dibin. Ev jî ne tiştekî normal e.
Bêyî kurdan tu miletekî din xêra dijminê xwe naxwaze, bi serkeftina dijminê xwe kêfxweş nabe. Tu kes, ji kes, dewlet û miletê ku lê neheqî û zulm kiribe hez nake.
Mesele fînî û polonî ji rûsan qet hez nakin û bi serketina rûsan jî tu carî dilşa nabin.
Her wisa ereb û filîstînî ji cihûyan û cihû jî ji ereban, arnawit ji sirban, sirb ji arnawitan hez nakin û tu carî jî bi serkeftinên hev dilşa nabin.
Tirk jî wisa ne. Ma qet mimkûn e ku tirkekî ji Çorimê, ji Yozgatê bi bi serkeftina Diyarbekirsporê kêfxweş bibe?
Helbet ne mimkûn e, hûn li sernaserê Tirkiyê bigerin, hûn nikanin tirkekî alîgirê Diyarbekirsporê, Rihasporê, Wansporê, Meletyesporê bibînin.
Lê bi sedhezaran kurdên alîgirê taximên tirkan hene, di her serkeftineke Galatasarayê, Fenerbahçeyê û Beşîktaşê da bi sedhezaran kurd eynî wek tirkan kêfxweş dibin û serketinê pîroz dikin.
Lê kurdên başûr(Îraqê)û Rojhilat(Îranê) ne wiha ne, ew bi serkeftina taximekî Îranê û Îraqê kêfxweş nabin. Ev anormaliya tenê di mejuyê kurdên bakur da heye. Kurdên bakur ji dijminê xwe hez dikin, ji kesên ku zulm û neheqî li wan kirine, mafê wan xwariye hez dikin. Tirk çiqasî zulmê li wan bike, ew hewqasî ji wan hez dikin.
Dibê sosyolog û psîkologên kurd li sebebên vê paradoksê, vê Sendroma Stockholmê bigerin; kurdên bakur çima ji dijminê xwe hez dikin?
Kurd dibêjin xeta xwar ji gayê pîr da ye, yanî ev paradoksa ji rêber û mezinên kurdan da ye, wan dijminê kurdan bi kurdan dane şîrînkirin.
Wê rojê hevalekî ji min ra got ku, T. E. Lawrence, li derekê gotiye, min destê xwe avêt kîjan miletî, ew milet li hemberî tirkan rabû. Lê min kir nekir, min nikanîbû kurdan li hemberî tirkan bidim îsyankirin. Lawrence bi rastî wiha gtiye negotiye ez nizanim, lê heger gotibe rast e, tirk çi zulmê li kurdan bikin, kurd dîsa jî nabin dijminê tirkan, dîsa jî ji tirkan aciz nabin û naxwazin ji tirkan xelas bibin.
Tirk, gû jî bi me didin xwarin, hebûna me qebûl nakin, lê ew dîsa jî dibêjin em ”birayên” hev in. Û ji birayê xwe jî tu carî heqê xwe jî naxwaze, tim jê ra şelefiyê dike…