Hukûmet li pey xapandinê ye

Erdogan, berê jî çend caran gotibû li Tirkiyê êdî mesela kurd tuneye, mesela ”terorê” heye. Meriv ji beyan û axaftinên Erdogan yên nuha jî fêm dike ku mêrik her eynî tiştî dibêje.
Yanî Erdogan dibêje, ew bi Ocalan û PKK-ê ra ne mesela kurd, mesela ”PKK-ê û terorê” hel dikin; mesela kurd ji xwe tuneye.
Lê li hemberî vê şêla Erdogan, PKK dibêje, ew bi hukûmetê ra mesela kurd guftogo dikin. Lê ya girîng gotinên hukûmetê ye, ji ber ku ewê mafê kurdan bidin.
Ji xwe Erdogan di axaftinên xwe da navê kurd û mesela kurd jî qet nagre devê xwe, mêrik bi israr qala qedandina ”terorê” û vekişîna ”terorîstan” dike. Dema uslûb û termînolojî ev be, ev hewildan jî ewê tiştekî bi xwe ra neyne.
Lê mixabin li gel vê şêla Erdogan ya nîjadperest û pozbilind jî kurd ji hevdîtinan pir hêvîdar in. Ji ber ku piraniya gel ji xwestina mafên xwe yên netewî bêtir, dixwazin hema şer raweste. Loma jî gava li kuçe û kolanan ji kurdê sade dipirsin, tu çi dixwazî?, dibêje ez "barişê" dixwazim.
Yanî di serê milet da tu daxwazeke konkret tuneye, nabêje, ez ji dewletê viya, viya, viya dixwazim, tenê "bariş" û bariş"!

XXX
Di dîroka miletê kurd da îro rojeke pir reş e. 66 sal berê, di 30-ê adara 1947-an da Pêşewa Qadî Mihemed bi birayê xwe Sedrî Qadî û pismamê wî Seyfî Qadî ve li bajarê Mihabadê li meydana Çarçira, ew meydana ku salek berê Komara Mehabadê ya kurd lê hatibû îlankirin, ji alî rejîma Şahê Îranê ve hatin darvekirin.
Qadî Mihemd û hemû şehîdên Komara Mihabadê ewê her tim dilê miletê kurd da bijîn, bira gorrên wan buhuşt be.