Ne ku ez ji tirkan hez
nakim loma, bi rastî jî tirk mirovên pir paşdemayî û pir cahil in.
Tirkiye cineta cahilên bi dîplome ye.
Ez bawer nakim li tu welatekî din bi qasî ku li Tirkiyê cahilên bi dîplome hene, cahil hebin.
Helbet gava kesên xwende cahil bin, milet bi kultur nabe, kêm zêde ew jî eynî mal e.
Yekî êrmenî li Stenbolê bi texsiyê rêwîtiyê dike, li ser pirsa şufêr, dibêje, ”ez êrmenî me”.
Şufêrê texsiyê lê dibêje, ”Estaxfurullah” begefendî…
Yanî miletê tirk ev e, xwediyê vê kulturê ye, tu eslê xwe jê ra dibêjî, ew dibêje, ”estaxfurlah”, fena ku te gotibe ez "kûçik" im, ew jî dibêje haşa !
Ez bawer dikim do ne pêr bû, di kanala telewîzyoneke tirk da min li xeberan guhdarî dikir.
Di xeberan da qala civîna heyeta Kamerûn û Tirkiyê dihat kirin.
Heyeta Tirkiyê, di bin serokatiya Wezîrê Deryayê û Ragîhandinê Bînalî Yildirim da bi heyeta Kamerûn ra tîcareta herdu welat ewê bi hev ra bikin dipeyivîn.
Piştî axaftina Bînalî Yildirim, dor hat ser wezîrê Kamerûnê. Ji bo ku heyeta Tirkiyê ji axaftina wî fêm bike, tercumanekî fransî anîbûn. Qey wisa bawer dikirin ku ewê bi fransî bipeyive.
Lê mêrik got ez naxwazim bi fransî bipeyivim, ezê bi îngilîzî bipeyivim.
Li ser vê daxwaza wezîrê Kamerûn, tirk ketin hev. Ji ber ku ji wan kesî bi îngilîzî nizanîbû û tercuman jî tunebû.
Bîstekê bû piste pista wan. Dû ra ji nav wê heyeta mezin axirê yek derket, got, ew baş nizane, lê dîsa jî ewê hewil bide.
Û dest bi tercumeyê kir.
Lê piştî du sê cumleyan îngiliyiziya wî qediya û heyeta tirk ma bê tercuman.
Wezîrî Kamerûnê mecbûrî rawestiya, ma li bende ku yek axaftina wergerîne tirkî. Çimkî dom bikira kesî jê fêm nedikir.
Bînalî Yildirim û heyeta pê ra pel pel li devên hev dinêrîn, nizanîbûn çi bikin. Û kamerayên telewîzyonan jî ev sahneya trajîkomîk dikşandin.
Dawiya dawî, wezîrê Kamerûn bala xwe dayê mazûbanên wî perîşan bûn û nizanin çi bikin.
Li ser vê, camêr got, heyran ji bo min ferq nake, ez kanim bi fransî jî bipeyivim û dest bi axaftina fransî kir.
A ev dewlet, dewleteke hewqasî paşdemayî ye. Û kesên wê îdare dikin jî merivên hewqasî reben û cahil in.
Bînalî Yildirim û heyeta pê ra muheqeq hemûyan jî li ser kaxtê unîversîte qedandine û dîsa li ser kaxetê her yek bi zimanekî ya jî du zimanan zanin.
Lê di rastiyê da vir e, hemû sexte ye, zanîna yekî jî ne li gorî wî navî û wê dîplomeya di bêrîka wan da ye.
Tu civateke din weke civata tirk paşdemayî û cahil tuneye. Li her welatî kesê unîversîteyê biqedîne, miheqeq bi zimanekî ya jî bi du sêzimanên biyanî zane.
Lê li Tirkiyê profesor jî nizanin. Çimkî carê fêrî viran û sextekariyê bûne, tu kes tîtila xwe û dîplomaya xwe heq nake.
Ji xwe li Swêd ne ehlîyet û ne jî dîplomayên Tirkiyê qebûl nakin, bi çavên sexte lê dinêrin…
Û mêrikan di vê şêla xwe da ne neheq in jî…
Tirkiye cineta cahilên bi dîplome ye.
Ez bawer nakim li tu welatekî din bi qasî ku li Tirkiyê cahilên bi dîplome hene, cahil hebin.
Helbet gava kesên xwende cahil bin, milet bi kultur nabe, kêm zêde ew jî eynî mal e.
Yekî êrmenî li Stenbolê bi texsiyê rêwîtiyê dike, li ser pirsa şufêr, dibêje, ”ez êrmenî me”.
Şufêrê texsiyê lê dibêje, ”Estaxfurullah” begefendî…
Yanî miletê tirk ev e, xwediyê vê kulturê ye, tu eslê xwe jê ra dibêjî, ew dibêje, ”estaxfurlah”, fena ku te gotibe ez "kûçik" im, ew jî dibêje haşa !
Ez bawer dikim do ne pêr bû, di kanala telewîzyoneke tirk da min li xeberan guhdarî dikir.
Di xeberan da qala civîna heyeta Kamerûn û Tirkiyê dihat kirin.
Heyeta Tirkiyê, di bin serokatiya Wezîrê Deryayê û Ragîhandinê Bînalî Yildirim da bi heyeta Kamerûn ra tîcareta herdu welat ewê bi hev ra bikin dipeyivîn.
Piştî axaftina Bînalî Yildirim, dor hat ser wezîrê Kamerûnê. Ji bo ku heyeta Tirkiyê ji axaftina wî fêm bike, tercumanekî fransî anîbûn. Qey wisa bawer dikirin ku ewê bi fransî bipeyive.
Lê mêrik got ez naxwazim bi fransî bipeyivim, ezê bi îngilîzî bipeyivim.
Li ser vê daxwaza wezîrê Kamerûn, tirk ketin hev. Ji ber ku ji wan kesî bi îngilîzî nizanîbû û tercuman jî tunebû.
Bîstekê bû piste pista wan. Dû ra ji nav wê heyeta mezin axirê yek derket, got, ew baş nizane, lê dîsa jî ewê hewil bide.
Û dest bi tercumeyê kir.
Lê piştî du sê cumleyan îngiliyiziya wî qediya û heyeta tirk ma bê tercuman.
Wezîrî Kamerûnê mecbûrî rawestiya, ma li bende ku yek axaftina wergerîne tirkî. Çimkî dom bikira kesî jê fêm nedikir.
Bînalî Yildirim û heyeta pê ra pel pel li devên hev dinêrîn, nizanîbûn çi bikin. Û kamerayên telewîzyonan jî ev sahneya trajîkomîk dikşandin.
Dawiya dawî, wezîrê Kamerûn bala xwe dayê mazûbanên wî perîşan bûn û nizanin çi bikin.
Li ser vê, camêr got, heyran ji bo min ferq nake, ez kanim bi fransî jî bipeyivim û dest bi axaftina fransî kir.
A ev dewlet, dewleteke hewqasî paşdemayî ye. Û kesên wê îdare dikin jî merivên hewqasî reben û cahil in.
Bînalî Yildirim û heyeta pê ra muheqeq hemûyan jî li ser kaxtê unîversîte qedandine û dîsa li ser kaxetê her yek bi zimanekî ya jî du zimanan zanin.
Lê di rastiyê da vir e, hemû sexte ye, zanîna yekî jî ne li gorî wî navî û wê dîplomeya di bêrîka wan da ye.
Tu civateke din weke civata tirk paşdemayî û cahil tuneye. Li her welatî kesê unîversîteyê biqedîne, miheqeq bi zimanekî ya jî bi du sêzimanên biyanî zane.
Lê li Tirkiyê profesor jî nizanin. Çimkî carê fêrî viran û sextekariyê bûne, tu kes tîtila xwe û dîplomaya xwe heq nake.
Ji xwe li Swêd ne ehlîyet û ne jî dîplomayên Tirkiyê qebûl nakin, bi çavên sexte lê dinêrin…
Û mêrikan di vê şêla xwe da ne neheq in jî…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar