Aynê kurdan ji Yûnanîstanê ra nema !

Ezê îşev hinekî ji xeybê bipeyivim. Ez merivekî ne dîndar im, heger ez merivekî dîndar bûma minê bigota Xwedê aynê me kurdan ji Yûnanîstanê ra nehîşt.

Ez nabêjim, lê xanima min hercara ku di telewîzyonê da li xeberên li ser topavêtina Yûnanîstanê temaşe dike, dibêje, ”Oxxx, Xwedê aynê kurdan ji wan ra nehîşt”!

Lê axirê kê nehîştibe baş kiriye, Yûnanîstanê ev têkçûna aborî û siyasî heq kiriye. Ji ber ku di warê moral û exlaqî da têk çûye.

Weke tê zanîn Yûnanîstanê bi Abdulah Ocalan ra bi rengekî pir bêxlaq necamêrî û bêbextiyeke pir mezin kir, ew bi xayinî teslîmî Tirkiyê kir. Ne ji ber ku li hemberî Ocalan e, li hemberî kê, ev îxanet bikirana minê li hemberî wan eynî nefret his bikira.

Kî li hemberî kê bêbextiyeke bi wî rengî bike rûreşî û bêşerefiyeke mezin e.
Dewleteke cidî, xwedî qanûn, xwedî exlaqekî siyasî û esaleteke dewletiyê tu carî însanekî(kî dibe bira bibe)xwe avêtiye dexlê wê bi xayinî û bêbextiyeke wiha nedîtî teslîmî neyarê wî kesî nake.
Lê Yûnanîstanê kir.

Ev bêbextiya li hemberî kurdan ewê weke lekeyeke reş heta û heta li eniya dewlet û hukûmeta Yûnanîstanê ya wê demê bimîne.

Tiştê Yûnanîstanê li hemberî Ocalan kir di dîroka dîplomasiya cîhanê da weke bêexlaqî û bêbextiya herî mezin ewê tim were nitirandin.

Yûnaniyan bi teslîmkirina Ocalan wisa bawer kirin ku Tirkiye ewê mesela Qibrisê li gorî daxwaza wan çareser bike.

Lê tirkan him îşê xwe bi wan û bi Emerîka qedandin û him jî pihîneke baş li wan dan.
Ji ber ku Yûnanîstan dewleteke bêbext û xayin e, loma jî aynê kurdan jê ra nema, 13 salan piştî bêbextiya xwe ya bêemsal, weke dewlet top avêtin û rezîl bûn.

Yûnaniyan heta nuha jî bi derewan ji kîsê xelkê kêf dikirin. Lê piştî ku Yekîtiya Ewrûpa bi virên wan hesiyan êdî weke dewlet nikanin li ser nigan bimînin. Ez hêvî dikim ku hîn jî xerabtir bibe.

Kurd miletekî mezlûm, paqij, xwedî exalaq û xwedî bext e. Kurdan di dîrokê da bi kesî ra bêbextî û xayinî nekirine.

Ji ber vê mêranî û paqijiya kurdan aynê wan ji kesî ra namîne. Kesên zulmê li kurdan dikin zû derebg, bi hawakî li bela xwe rast tên…