Zembûrê ser qembûr û xeyalên azadiyê

Gotineke kurdî heye, dibêjin, ”rûvî nediçû qulikê rabû hejikek bi dlêa xwe ve girê da.”
Yê min jî bû ev mesle, her şev nivîsandina meqalyekê ne bes bû, min rabû her şev xemîşokek/çîrokek jî lê zêde kir.
Yanî bû zembûrê ser qembûr…
Nuha dibê ez her şev du nivîsan amade bikim.
Erê çîrok berê hene, lê ez wek xwe naweşînim, ez dixwîni, çareke din rast dikim û carnan jî jin tiştan lê kêm û zêde dikim.
Yanî ew jî wexta min digre.
Dîsa di vê nabênê da ez hin çîrokên din jî dinivîsînim. Di vê çapa yekê da 125 çîrok in, bixêr çapa duduyan da ezê bikim 200, belkî hîn jî zêde.
Ez çîrokên xwe di ênternetê da diweşînim ji bo ku kurd bixwînin û jê feydeyê bigrin.
Ji xwe ez viya ji bo hemû nivîsên xwe jî dibêjim, her kurd dikane nivîsên min, çîrokên min, pêkenînên min biweşînin, lê bi şertê ku nekin malê xwe.
Ez lê rast hatime carnan hin kes li ser keda meriv rûdinin û dikin malên xwe…
Ev neheqî ye…
Ez hêvî dikim ku îcar jî wisa nebe, dibê ya çavkaniyê nîşn bidin ya jî navê min bibêjin…

Û çend gotin jî li ser îro û gazinên ji berfê û sermayê.
Vê sibehê saet di 07.00-an da berî ku ez herim kar min bala xwe da termometreyê...
Di bin sifirê ra 18 derece sar bû.
Û nuha jî wa ye (saet 23.00 ye)nêzî 14 dereceyan di bin sifirê ra ye…
Îsal berf û serma bela xwe ji Stockholmê venakin...
Gava zivistan wiha dirêj dikşîne swêdî nexweş dikevin, dikevin krîzê...
Gelek kes ji bankeyan pera deyn dikin diçin welatên germ…
Lê şoreşê Misir jî li swêdiyan heram kir, feqîra nuka nikaninherin wir jî…
Swêdiyan ji hukûmeta Misrê bêtir dixwest serîhildan û tevlihevî zû biqede ji bo ku herin tahtîlê… Belhazir di destê wan da Tayland tenê maye…
Yê min qet ne xema min e, ez germa Kurdistanê û meha nîsanê(çûna xwe ya Kurdistanê) xeyal dikim.
Ev xeyal hêviya min xurt û moralê min bilind dike.
Dixwaze bira heta dawiya nîsanê jî berf bibara, ne xema min e, ez guh nadimê. Ez ji xwe ra li gera xwe, li Kurdistana azad, li dost û hevalên ku ezê wan bibînim difikirim...
Kesê bêxeyal, bêhêvî wek miriyê li ser niga ye, bi ruh û psîkolojiya xwe tim nexweş e...
Xeyal, hêvî nexweşiyê, kalbûnê, heta mirinê ji min dûr dixe, ne ji derva be jî, lê di hundur da, di dil da min zînde û xort dihêle, nahêle ez kal bibim....
Loma jî ez dibêjim Xwedê kir ku xeyal û hêvî heye, heger xeyal û hêvî tunebûna nuha ez jî weke swêdiyan ketibûm depresyona zivistanê û tixtor bi tixtor digeriyam....
Ez ber fim berfa hûr kulî me
Ser şara zerya xwe barî me
Bi eşqa bêhiş ketim
Ji te têr anbim tim tî me