Çûk û fîl

Hebû tunebû, çûkek (çivîkek, beytikek) hebû. Çûkê hêlîna xwe li ser riya fîl çêkir. Dûra jî bi dilekî aram hêkên xwe tê da kirin û çêlikên xwe derxistin.

Rojekê fîl dîsa wek her tim di ber hêlîna çûkê ra derbas dibû, ji bo ku here avê vexwe. Fîl bala xwe dayê wa ye hêlînek tije hêk û çêlik li ser riya wî ye. Çû bi qestî pê li hêlînê kir, hêk û çêlikên tê da giş pelixandin, kuştin.
Dûra jî da rê û çû.

Dema çûk hat, dît ku ne hêlîn heye, ne hêk, ne jî çêlikên wê. Pê li hêlînê hatiye kirin, hêlîn pelixîye.
Çûkê ji xwe ra got:

- Hebe tunebe ev karê fîl e, miheqeq wî ev xerabî bi min kiriye. Bêyî fîl kes vê zulmê li min nake.

Çûkê firek da xwe, çû li ser serê fîl venişt. Ji fîl ra got:

-Birakê fîl, ma te çima ev zilma li min kir? Te hemû hêkên min pelixandin û çêlikên min jî kuştin. Te ez li darê vê dinyayê tik û tenê hîştim. Qaşo em cîranê hev bûn! Heta nuha bi qasî serê derziyê jî xerabiyeke min negihîştiye te. Te çima wiha kir? Ma qey te ez biçûk û reben dîtim lema te ev neheqiya li min kir?

Fîl awirekî tûj da çûkê, bi quretiyeke mezin jê ra got:

-Eynî wek tu dibêjî, ji ber ku çavê min te dibire lema min hêlîna te pelixand . Ez mezin û xurt im, dilê min çawa bixwaze ez wer dikim. Hema çi ji destê te tê texsîr meke. Te fêm kir?!

Dema fîl wiha got, çûkê êdî gotin zêde dirêj nekir, firek da xwe, bi hewa ket. Çû ba refê çûkan, giliyê xwe bi wan kir, serpêhatiya xwe ji serî heta dawî ji wan ra got. Dûra jî ji wan daxwaz kir ku ew alîkariya wê bikin.
Çûkan got:

-Em bi dil û can dixwazin alîkariya te bikin, lê belê tiştek ji destê me nayê. Em çûk in û ew jî fîl e. Ma em rebenên Xwedê kanin çi bi fîl bikin ku?

Lê çûk li dijî vê dîtina wan derket, li ber wan geriya, di daxwaza xwe da israr kir. Got:

-Dema em giş qela xwe bikin yek û em hemû bi hev ra herin li ser serê fîl venijin, bi nikilan bi ser û çavên wî kevin, heta ku wî kor dikin. Ew nikane tiştekî jî bi me bike.

Çûk hemû îqna bûn, gotin weleh tu rast dibêjî. Dûra jî giş bi hev ra firiyan, çûn li ser serê fîl danîn û serî û çavên wî dan ber nikilan. Nikil kirin, nikil kirin heta ku her du çavên wî jî rijandin.

Piştî ku fîl ji her du çavan jî bû, ma bê ronahî, bê xwarin û bê vexwarin. Ji ber êşa çavên xwe dikir hawar û orrîn. Tavilê mêş, kelmêş û mûriyan girtin ser birîn û çavên wî. Dest pê kirin lê çêriyan.

Lê belê çûkê dîsa dev ji fîl berneda, got eviya hîn jê ra hindik e. Firiya çû ser goleke tije beq.
Çûkê ji beqan ra jî serpêhatiya xwe got. Beqan jî li çûkê guhdarî kirin, dûra jî jê ra gotin:

-Hey çûka pepûk! Ma em beqên reben kanin çi bi fîl bikin? Ne qeweta me li fîl tê û ne jî ya te.

Çûkê ji beqan ra got:

- Na, qeweta me lê tê. Lê belê divê em alîkariya hev bikin, dema em hêza xwe bikin yek, emê kanibin zora wî bibin. Lema jî ez dixwazim ji we çend heb bi min ra werin, em herin ba korteke nêzî fîl. Hûnê di kortê da bikin qurrequrrr. Dema fîl dengê we bibihîze ewê bawer bike dengê we ji nav avê tê. Ji ber ku nuha gelkî tî bûye, lema jî ewê xwe li dengê we bigire û were û dûra jî ewê di kortê wer be.

Beqan daxwaza çûkê qebûl kirin û çûn ketin kortê, tê da kirin qurrequrrr...

Fîl dema qurrequrrra beqan bihîst tîbûnê hîn bêtir zor dayê. Bi hawakî korane berê xwe da dengê beqan û çû.
Dema gihîşt ser lêva kortê, xortima xwe berda jêr ji bo ku avê vexwe, lê belê got gurp, di dereke kûr wer bû.

Kort gelekî kûr bû, fîl nikanîbû jê derketa. Çûkê firek da xwe, çû li ser serê wî danî, jê ra got:

-Hey fîlê çavsor, tu bi hêz û mezinayiya xwe pirr stûr bûbû, te tu kes di ser xwe ra nedidît. Ji ber vê stûriya xwe te ne ez bi tiştekî hesibandim û ne jî ji min şayiş kir. Nuha tu dibînî bi vê çûkîtiya xwe min tu xistî çi halî...
Deng ji fîl derneket. Ma di kortê da...