Îşev jî me mîvan hebûn

Ez ketime orta ”xelîl û celîl”, ez feqîrê Xwedê nizanim çi bikim...
Ez dibêjim mîvanên min hene, hinek xwendevan xwe dixeyidînin, dibêjin tu çivan didî xwe ji bo ku nenivîsînî.
Heyran weleh ez tu “çiv mivan” nadim xwe, mîvan mîvanên Xwedê ne û tên...
Mesela îşev jî mîvanên min ji Kurdistanê, ji Wanê şîrîn in.
Ma qey ezê deriyê mala xwe bigrim, mîvanên xwe biqewitînim?
Ez merivekî şevger û şêwirxweş im, ji mîvanan, ji sohbetê, ji şêwir û mişêwran û hingedinga çêkirina xwarinê pir hez dikim.
Dema mîvan tunebin ez çi karî bikim, çi xwarinê çêkim jî ne kes dibihîze û ne jî kes şêkir dike, xwarina min tim ya "bêxwê" ye ya jî "şor" e.
Yanî miheqeq kêmasî û qusûrek jê ra tê dîtin.
Lê dema mîvan hebin qenekê ez dibêjim(wek îşev) weleh ev xwarin gişt min çêkiriye...
Û yên mîvan jî camêran bêyî ku weke xanimê kêmasî û qusûrekê bibînin, bibêjin “şor e” ya jî bêxwê ye”, dibêjin pir xweş e, pir lezîz e, helal be ji te te ra ku te kanîbûye hewqas xwarin çêkira...
Mesela mînan îşev ji xwarinên min şorbe, kufte û bacanên dagirtî pir û pir ecibandin.
Ji mîvanan xanimekê got, “ev cara pêşî ye ku ez ji destê zilamekî xwarineke hewqas xweş dixwum.”
E dema meriv pesnên wiha ji devê mîvanan dibihîze li kêlek xanimê meriv bi karê xwe pir serbilind dibe, pişika meriv dinepixe...
Ê bawer bikin li vî welatî ev 30 sal in di mitpaxê da pişt li min qulûz bû, ji birînên kêran dest bi min ve naman lê xanimê dîsa jî yekcarê jî pesnê min nedaye û negotiye “ev cara pêşî ye ku ez xwarineke hewqas xweş dixwum...”
Hemû xwarinên min cewahir bin dîsa jî nabêje pir xweş e, pir pir(ew jî dema ez ûdê bidim ser) dibêje “ne xerab e...”
Yanî gotin ne eyb e, yanî dema meriv karek kir, meriv dixwaze şêkir tê hebe û were teqdîr kirin, nebe keda bersîs...
Bi kurtî ez ji mîvanên xwe yên îşev pir û pir memnûn mam û ez hêvî dikim ku mîvanên wiha tu carî ji mala me kêm nebin...
Piştî şîvê me bîstekê li kanala Kurd 1-ê temaşe kir.
Ji tesadufê ra dîsa programa Kevî hebû.
Fatma Sawciyê bi wan gotinên xwe yên zîrek û dilsoj û şaîrane û Rûken Baxdu Keskînê jî bi axaftina xwe ya ji dil û hestiyar hinav li me anî xwar, ez dam girîkirin…
Her cara ku ez li programa ”Kevî” temaşe dikim, ez bêtir bi însaniyet û kurdatiya xwe dihesim, hinekî din dibim însan û kurd.
Programa îşev li ser zarokên kurd yên karkir bû, zarokên ku ji ber zulm û terora dewletê bi malbatên xwe ra bi çolan ketine û debara malê ketiye hustiyê wan.
Zarokên ku li kuçe û kolanên Stenbolê benîşt, dismalên destan difroşin, solan boyax dikin, di konfeksiyonan û di karên giran da dixebitin.
Tiştê herî balkêş, zarok di wî temenê xwe yê biçûk da (7-16)weke zarokan nedipeyivîn, te digot qey ev ne zarok in, însanên mezin, zana û xwedî gelek tecrû be ne.
Erê ew zarok bûn, lê bersîvên wan, gotinên wan, tespît û analîzên wan yên siyasî û aborî, yên li ser nasnameya wan weke mezinên xwedî tecrûbe û serpêhatî bûn.
Hemûyan jî dizanîbûn ji ber ku ew kurd in ew ketine wî halî.
Hemû jî pir jîr û zana bûn, bi xurûr, kurd û welatperwer bûn.
Mesela xortekî(14 salî) şirnexî got, bavê wî korîcî ye/cerdevan e, loma jî wî nexwestiye bi perê wî mezin bibe, ji ber karê bavê xwe şerm kiriye û loma jî çûye Stenbolê nanê xwe derdixe.
Ji bo ku muhtacî bavekî cerdevan nebe.
Li hember zarokekî hewqasî bi xîret û bi namûs dibê meriv serê xwe bitewîne...
Hemûyan digotin ku ew li ba kurdan dixebitn, hemû karkir û hevalên wan kurd in, ew trkan nagrin nava xwe û bi wan ra hevaltiyê jî nakin.
Û ya herî girîng jî digotin, me biryra daye, me kiriye serê xwe emê tirkî napeyivin, em bi hev ra bi kurdî dipeyivin.
Yanî dewletê ew xistin vî halî ji bo ku bibin tirk û asîmîle bibin, lê xortê di atolyeya konfeksiyonê da dixebitî bêtir bûbû kurd, digot "me xistiye serê xwe emê bi hev ra bi tirkî nepeyivin."
Dîsa hemûyan jî digotin, ew dizanin ji ber ku ew kurd in ew ketine vî halî, ew jî dixwazin weke zarokên tirkan herin mekteban, heger li welatê wan kar hebûya ewê nehatana van deran.
Keçeikeke ji gundekî Nisêbînê got, ez gundê xwe bi hemû Stenbolê nadim...
Welhasil tiştê min di programê da dît, cîlekî bêtirs, bêtir kurd, bêtir mîlîtan û antîtirk mezin dibe...
Ev cîl ji PKK-ya îro sed qatî radîkaltir û "antîtirktir" e, heger dewlet di demeke nêz da mafê kurdan yê netewî nede, ev cîlê nuh radibe ewê topa dewletê bavêje, li kuçe û kolan ewê wan tarmûmar bike, tu kes nikane vî cîlî rawestîne.
Ji ber ku bêperwa û cesûr xuya bûn.
Carê vî cîlî pir kişandiye, li kuçe û kolanan mezin bûye û tiştekî wan ê wenda bikin jî tuneye, di serî û dilê wan da tenê fikrên tolhildanê heye...
Ez hêvî dikim ku mesele negihîje vî deraxî, lê ev jî di destê dewleta tirk da ye...