Weke bav, dema meriv bi çavên serê xwe dibîne ku zarokên meriv ji meriv derbas kirine û bûne welatparêz û kurdperwerên baş, weke ku meriv ji dara bi destê xwe çandibe fêkî bixwe, hestekî pir xweş, bextewarî û dilşadiyeke mezin bi meriv ra peyda dibe.
Îro gava min li semînera lawikê xwe Serhat ya ser Kurdistanê gudarî kir, ez, xanim û birayê wî Azad em gelkî kêfxweş bûn, min j iwan ra negot, lê ba dilê min fena ku ez ji ”dara” xwe fêkî bixwim…
Di nava zarokên min da yê herî siyasî û ji bo kurd û Kurdistanê bênabên dixebite Serhat e.
Heta nuha min gelek nivîsên wî xwendibûn, lê di civîneke wiha fireh da min qet lê guhdarî nekiribû.
Ev cara pêşî bû ku di semînerekê da min lê guhdarî dikir.
Ya wî jî cara pêşî bû.
Loma jî ez ji wî bêtir bi heyecan bûm, ez ditirsiyam ku ewê bi heyecan be û xwe şaş bike.
Lê tirsa min belasebeb bûye, ew ji texmîna min jî zêdetir rehet û sîstematîk û serkeftî bû.
Dîrok û prosesa perçebûna Kurdistanê ji sedsala 19-an girt û heta roja îro û siyaseta AKP-ê anî.
Di perçebûna Kurdistanê da rola hêzên emperyalîst û nebûna yekîtiyeke netewî ji texmîna min jî baştir anî zimên.
Tam ev 30 sal in ku ez di gelek kovar û rojnameyan da dinivîsim, heta nuha belkî nêzî 2 hezar nivîsên min hatine weşandin.
Lê heta nuha ez tu carî beşdarî semînerekê, konferans û panelekê nebûme, ez yek carê jî li hember civatekê nepeyivîme.
Loma jî ez nizanim di rewşeke wiha da cara pêşî ezê çawa bim û çuqasî bi heyecan bim.
Lê Serhat, qet ne bi heyacan bû, gelkî rehet bû.
Ji xwe li Swêd zarokan ji biçûktî, li zarokxaneyê fêrî retorîkê, sinetê axaftinê, îqnayê û axaftina li hember kîtleyan dikin.
Loma jî meriv dikane bibêje ku zarokên vir, bi taybetî jî keçik çelziman in, li kuçê tu mîkrofonê bidî ber devê kîjan swêdî ewê fena abûqata bipeyive.
Tu dibêjî belkî berê bi rojan prove kiriye, li ser xebitiye.
Ji ber vê yekê jî bêyî tercûbe û prova jî zarok û xortên li vir mezin dibin fena me ne kutûm in, ne pepûk in.
Bêguman ev jî meziyet û mehareteke pir baş e.
Weke min got, axaftina wî baş bû, lê hin beşên dîrokê dibê baştir derz bike, hin perçe kêm bûn, ji bo rismekî temam dibê ew jî ciyê xwe bigrin.
Serhat nuha 21 salî ye, gelo dema em di salên wî da bûn me li ser kurd û Kurdistanê çi dizanî bû? Wê demê li Kurdistanê gelo çend xortên di salên wî da dikanîbû li ser Kurdistanê semînereke wiha bida?
Loma jî meriv bi dilekî rehet dikane bibêje ku zarokên me ji zûda ye ji me bihurîne, bi zanîn û kapasîteyên xwe fersah fersah ji me pêşdetir in.
Îro him li dervayî welêt û him jî li Kurdistanê bi sedan, belkî jî bi hezaran xortên weke serhat hene.
Taba me nebûye keda bersîs û bi avê da neçûye, darên me çandine hêdî hêdî fêkî didin, di rojên pêş da gelê me ewê ji vî fêkîyî bêtir feydeyê bibîne…
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar