Kurdan kelayên xwe nexistin

Do bi şev heta derengê şevê jî li gor netecîyên neresmî li Wêranşarê AKP-ê bi 146 dengan hilbijartina şarederiyê qezenc kirbû.
Ev netîce min nikanîbû qebûl bikira. Ji ber ku ew Wêranşara ku min li pey xwe hîştibû dibê di rojeke wiha da zilamê partiya dijmin nekira serokê belediya xwe. Min dixwest ev netîce derew be.
Bi xemgîniyeke mezin min nivîsa xwe qedand û weşand.
Lê dilê min ne rehet bû û tebatî nedihat min, li gel ku xewa min dihat jî saet heta donzdê şevê (24.00) ez neketim nava nivînan.
Min dixwest ev netîce biguhere û Wêranşara xopan bi vê xemgîniyê min neke xew.
Saet di donzdan da min dîsa kompîtora xwe vekir û li netîceyan nêrî. Min bala xwe dayê ku îcar DTP bi 112 rayan ketiye pêşiyê û bûye partiya yekem.
Bîna min hinekî hat ber min, min çû xanim şiyar kir û jê ra got, mizgîna min li te, DTP-ê li Wêranşarê qezenc kirye.
Çimkî bi xebera qezenckirina AKP-ê xanim jî gelkî li ber ketibû, loma jî min nexwest bi wê qahrê ra rakeve.
Lê vê sibehê min dît ku ferq ne 112 ray, tam 3503 ray bûye. Netîceyên do bi şev ne yên temam bûne.
Yanî DTP-ê 14.666 (%47,1) ray û AKP-ê jî 11.163 (%35,8)ray girtine. Bi gotineke din ferq pir mezin e.
Jixwe Wêranşara ez nas dikim dibê wiha bûya.
Namzeta DTP-ê ne bi dilê min bû, ez li dij bûm, lê netîce li gor dilê min e.
Gelek sipas ji hemû hemşeriyên min yên wêranşarî ra.
Em werin ser olana netîceyên hilbijartinan.Tiştê herî baş di hilbijartinan da AKP li Kurdistanê tûşî têkçûneke mezin bû, li gor hilbijartinên berê gelek deng wenda kir.
Û DTP-ê jî dengên xwe zêde kir.
AKP. Ji bo ku li Kurdistanê rayên xwe zêde bike gelkî xebitî, ji belavkirina zêr, pere, kinc, komir, meqarna bigre, heta bi sarîncok û makîneya kincan gelek tişt lim ilet belav kir, xwest milet bikire.
Ev cara pêşî ye ku ez dibînim siyaset hewqasî rezîl dibe. Lê li gel van bertîlan û awantajên îktîdarê jî AKP-ê li Kurdistanê têkçû.
Erdogan bi rengekî vekirî digot ew kela DTP-ê Diyarbekirê, Batmanê û Dêrsimê dixwaze.
Lê kurdan keleyên xwe bi xurtî parastin û nehîştin têkevin destê dijmin. Ya herî baş, ne tenê kelehên di destên xwe da parastin, 66 kelehên din jî ji dijmin stendin û teslîmî xwediyên wan kirin û hejmara belediyên xwe ji 32-an derxistin 98-an.
Girtina Wanê û Sêrtê bi serê xwe ji bo miletê kurd serkeftineke gelkî mezin e, lê hindik e.
Ji ber ku ji 21 wîlayetên Kurdistanê hîn 8 wîlayet tenê ketine destên kurdan, lê 13 wîlayet û bi sedan qeza û nehiye jî hîn di destên partiyên tirkan da ne, dibê ew jî yek bi yek ji wan werin stendin.
Dibê ji nuha û pêva hedefa kurdan gav bi gav girtina wan bajaran be jî. Dibê kurd ji bajarên ku girtina wan mimkûn e dest bi xebata xwe bikin.
Bi taybetî jî bajarên weke Mêrdîn, Ruha, Agirî, Mûş, Çewlik û Betlîs ku potansiyela netewî li van bajaran gelkî xurt e, divê di hilbijartinên pêş da ev bajar ji partiyên dewletê werin girtin.
Dibê kurd ji bo van bajaran xwedî program û stratejiyeke pir cidî bin û ji nuha da giraniyeke mezin bidin van bajaran.
Tirkan çawa di 50-60 salî da Sêwas, Erzîngan, Erzerom, Xarpêt, Meletî, Meraş helandin, kirin weke bajarên tirkan, divê kurd jî bi stratejiyeke jîrane di nava çend salan da hemû bajarên Kurdistanê yeko yeko paşda bigrin û ji nûva bikin bajarên kurdan.
Bêguman netîceyên hilbijartinên 29-ê adarê kurd him li hember dewleta tirk û him jî li hember cîhanê xurttir kir.
Êdî kurd bi dengekî hîn bilindtir dikanin bibêjin ku gelê kurd ji vê siyaseta dewletê ne razîye, guherandinê dixwaze.
Lê heger li Kurdistanê di hilbijartinan da partiyên dewletê rayên xwe zêde bikirana ev yek dihat wê maneyê ku kurd ji siyaseta dewletê razîne û doza tu amfekî netewî nakin.
Partiyên kurdan çiqasî xurt bibin ji bo miletê kurd hewqasî baş e û çareseriya meselê rehettir dike.
Dema hêzek mezin li pişt meriv tune be kes ne meriv digre cidiyê û ne jî bi meriv ra rûdine.
Ji bo ku tirk bi me ra rûnin û cîhan jî piştgiriya mafê me bike, berî hertiştî dibê gel bi me ra be.
Heta ku dijmin li Kurdistanê ji me xurttir be ewê bi me ra rûnene û mafê me yên rewa nede me.
Lê roja ku em ji wan xurttir bûn a wê demê ewê ji mecbûrî bi me ra rûnin û mafên me yên netewî qebûl bikin.
Yanî xwestin têr nake, dibê em kanibin ji wan bistînin.
Û stendina maf jî bi hêzê dibe…