Nezanî xerab e

Bi rastî jî zanîna nîvçe pir xerab e. Ji dêlî zanîna nîvçe, meriv tiştekî nizanibe çêtir e.
Ji roja duşemiyê û virda ez tenê dizanim min ji ber vê nezaniya xwe çi kişandiye.
Wek dibêjin, tuxtorê nezan meriv ji can, meleyê nezan meriv ji îmanê dike. Yê min jî bû ev mesele. Nezaniya min ezab bi min da kişandin.
Wek min berê jî gotibû, mala wan ava, roja duşemiyê kompîtora min(det îcar dîtin û gotn ne yek e, xwezî we bidîta ku çuqasî delal û kibar e)anîn. Heger ez hema hinekî zane bûma minê di nava seetekê da li hev ragirta û dest bi nivîsê bikira. Lê ji ber ku ez ji bin da ji vê bêxwediya teknîkê fêm nakim, loma jî min ne tenê serî li xwe gêj kir, bi xwe ra min kezeb li Nîhatê(swêregî)feqîr jî reş kir.
Ev şend şev in Nîhatê reben bi sebra Hz. Eyûbê kurmaxwarî wer li ser telefonê ye û alîkariya min dike. Dawiya dawî wek kuçê koran, hema bi hawakî do derengê şevê li hev suwar hat û bêxwedî xebitî. Ez bi wê kêfê raketim.
Îşev dema ez ji kar hatim dîsa nexebitî. Lê dîsa bi alîkariya Nîhat û destpelandina min axir çêbû û nuha ez van rêzan pê dinivîsînim.
Xwedê kesî bê dost û heval neke.
Bira meriv bê mal û milk be, lê ne bê dost û heval be.
Ferqa wê(yanî delaliya ber dilê min ya nuh) û ya min a berê, wek ferqa Lada Sovyetê û Cadîllacê ye. Meriv naxwaze ji ber rabe.
Ya min a berê jî Dell û ya destan bû, lê hewqasî ne xweşik bû. Eva nuh (Dell Inspîron 1525 e)gelkî jê xwşiktir e. Ji şikil û şemala wê nayê gotin.
Helbet li gor vê xweşikayiya wê dibê ez jî heqê wê bidimê û tiştê hêja binivîsim. Yanî dibê li gor nivîsên xwe yên berê ez jî hinekî “terakkî” bikim.
Wek min got, înternet û Word îşev temam bûn û ev nivîsa pêşî yeku ez pê dinivîsim.
Di nav van sê hefteyên borî da li Kurdistan û cîhanê gelek bûyerên girîng qewimîn. Mixabin meriv nikane li ser hemûyan raweste.
Lê tiştek pir zelal xuyaye ku hukûmeta AKP-ê li Kurdistanê teroreke pir mezin dide meşandin. Berpirsiyarên mafê mirovan dibêjin, terora îro li Kurdistanê tê meşandin ji ya dema 12-ê Îlona 1980-ê zêdetir e ne kêmtir e. Li seranserê Kurdistanê gelê kurd di bin teror û zilmeke nedîtî da ye. Roj tuneye ku bi dahan, bi sadan kes neyên girtin û îşkencekirin.
Dewleta tirk bi vê terorê jî nayê serî, di sisiyê sibatê da li Çewlikê 10 gerîllayên kurd bi rengekî hovane û neînsanî qetil kir.
Artêşa tirk bi destûr û alîkariya Emerîkayê, Kurdistana başûr her roj bombebaran dike. Li gor
xebera PUKmedia-yê balafirên tirk di bombebarana îro da 2 pirên mezin(Ava Mark û Sîdan) û 2-yên biçûk li deverên Nêrve û Rêkanê ên bi ser nahiyeya Dêrelûkê qazaya Amêdiyê îmha kirine. Hemû ajansên Kurdistanê radigihînin ku topbaranên artêşa tirk hîn jî berdewam in. Tê gotin ku artêşa tirk hêzeke leşkerî ya gelkî mezin li ser sînorê Kurdistanê kom kiriye û îhtîmal heye ku ji bejayiyê jî têkeve kurdistanê. Heta xeberên şer yên di nabêna leşkerên tirk û pêşmergetan da jî ji herêmê tên.
Yanî tiştê xuyaye tirk bi destûr û alîkariya Emerîkayê haziriya êrîşeke gelkî mezin dikin. Di rojên pêş me da bûyerên gelkî mezin dikanin rû bidin û hêzên pêşmerge jî ji mecbûrî têkevin şer.
Li gor nûçeyên dawî, serokkomarê Îraqê Celal Telabanî, îşev ji nişka ve çûye Kurdistanê. Çavdêrên siyasî vê çûna ji nişka ve bi êrîşên Tirkiyê va girê didin. Êrîşên Tirkiyê yên îro, lêxistina piran bûyerên gelkî girîng in û ne mimkûn e ku kurd li hember van êrîşan bêdeng bimînin.
Bûyereke din ya gelkî girîng, di 17-ê sibatê da Kosowayê serxwebûna xwe yekalî, bêyî rizamendiya Sirbistanê îlan kir. Ev cara pêşî ye ku miletek bêyî rizamendiya dewleta serdest, bi şiklekî yekalî serxwebûna îlan dike û ji alî Emerîka û gelek dewletên din va tê naskirin. Berê tiştekî wiha ne mimkûn bû. Ev yek ji bo kurdan jî nimûneyeke berbiçav û baş e. Êdî mesela lihevkirina herdu aliyan û pîroziya yekîtiya wealtan ji navê rabû, ya herî girîng qebûlkirina Emerîka ya. Naskirina Neteweyên Yekbûyî jî ne girîng e, ya girîng piştgdiriya Emerîkaye, dema meriv piştgiriya Emerîka girt mesele temam e.
Lê pir mixabin Emerîka dev ji tirk û ereban bernade û vê piştgiriyê nade me kurdan. Bûyerên dawî, hevkariya wan ya bi tirkan ra vê yekê nîşan dide.