Di siyasetê da ne pêşwazîkirina bi sedhezaran, netîce mihîm e

Siyaseta PKK-ê û DTP-ê ya van rojên dawî navê kitêba Lenîn, ”Gavek bi pêş da du gav bi paş da” anî bîra min.
Bi anîna 34 kesên ji Kampa Mexmûrê û çiyayê Qendîlê gavek bi pêş da avêtin û bi hela helayeke bêmane û şiklê pêşwazîkirina xwe jî du gav bi paş da avêtin.
Ê yanî bû çi?
Û me çi bi dest xit?
Li gor beyana Zubeyir Aydar, çûyîna koma aştiyê ya ku ewê di 28-ê mehê da ji Ewropayê biçûya texîr kirine, yanî çûyina gurûbê heta demeke ne diyar hatiye bipaşxistin.
Halbû biryar ew bû ku ev gurûb jî di 28-ê cotmehê da ji Ewrûpayê biçûya.
Lê ji ber şiklê pêşwazîkirina herdu gurûbên pêşî, muxalefetê û çapemeniya tirk ya faşîst û berdevkê artêşê bi demagojî û ajîtasyoneke nîjadperest ajotin ser AKP-ê û cî li hukûmetê teng kirin.
Li ser vê, hukûmetê jî li hember kurdan, PKK-ê û DTP-ê dest bi uslûb û zimanekî pir êrîşkar û nîjadperest kir.
Loma jî çûna gurûba Ewrûpayê nuha hatiye rawestandin.
Hukûmet jî ev du sê roj in êdî zimanê gefan û şer bikar tîne, serokwezîr û wezîrê hundur tiştên gelkî ne xweş ji bo PKK-ê û DTP-ê dibêjin û kurdan dehdît dikin.
Di siyasetê da ne nêt, netîce hesab dibe.
Nêta meriv çi dibe bira bibe, dema meriv di tevgera xwe da li karê derneket maneya xwe ew e ku meriv siyasetek şaş meşandiye.
Dema meriv tiştekî dike, dibê meriv kar û zirara xwe hesab bike. Tiştê li zirara xwe dibê meriv neke.
Nuha bi wê pêşwazîkirina bi sedhezaran PKK-ê, DTP-ê û miletê kurd çi kar kir, çi bi dest xist?
Qet…
Bira kar li wir bimîne, di ser da meriv dikane bibêje ku zirar jî daye ”pêvajoya” ku PKK-ê daye ber xwe.
Ez nizanim çima lê tim wiha dibe.
Her cara ku rewş hinekî baş dibe, qala lihevkirinekê, riyeke aştiyane tê kirin, tu hew mêze dikî ya çend leşker tên kuştin, ya jî bûyereke din ya pir ne xweş rû dide û hertişt dîsa diçe qeysa berê.
Îhtîmal heye ku îcar jî wisa bibe, ev hewildanên nuh jî weke carên berê rawestin.
Lê dikane nebe jî, ev yek bi qasî hukûmetê di destê PKK-ê da ye jî.
Siyset hinekî jî sinetê bidestxistina tiştê ne mimkûn e, dema meriv di siyaseta xwe da tiştekî pir zor, ne mimkûn bi dest nexist ya jî zirar jê dît, ev tê wê maneyê ku meriv li ser riyeke şaş e.
PKK-ê û DTP-ê bi anîna 34 kesên ji başûrê Kurdistanê hukûmet û dewleta tirk, rast derew mecbûrî hin sozan, hin tawîzan kir.
Carê negirtina endamên gurûbê ji bo PKK-ê û DTP-ê serkeftineke mezin bû, dibê ev serkeftin di cî da nehata heder kirin.
Lê mixabin şiklê pêşwazîkirineke bêfeyde bû sebeb ku hukûmet û dewlet dev biguherin û qala vegera nuxteya serî bikin.
Veger li gor peymanekê nebûye ku em bibêjin dewlet nikane dev biguhere û tiştekî bi me bike.
Garantiya me tenê aqlîselimîya birêvebirên dewletê ye, em hêvî dikin ku dewlet ewê dev ji siyaseta xwe ya şer, înkar û îmhayê berde û hin gavên berbî çareseriyê bavêje.
Lê dema çerx bike, poşman bibe em nikanin dewletê bisekinînin.
Siyaset ew e ku dibê meriv qeweta xwe û ya dijmin baş bizanibe û li gor wê hemleyan bike.
Mesela wa ye berpirsiyarên dewletê dibêjin ku kesên hatine dibê li gor qanûnan herin leşkeriya xwe bikin.
Baş e, dema bi rastî jî dewlet sibe here bi gewriya van kesan bigre û wan bibe leşkeriyê PKK û DTP ewê çi bike û dikane çi bike?
Ma tiştekî wiha ne sosireteke mezin e?
Gotineke Deng Xiaopîng ya gelkî meşhûr heye, dibêje, ”pisik reş e sipî ye pir ne girîng e, ya girîng ew e ku mişk bigre.”
Dibê ev yek ji bo PKK-ê jî wiha bûya, pêşwazîkirin bûye ya nebûye, deh kes çûne pêrgî ya yek milyon însan çûne pir ne girîng e.
Ya girîng ew e ku çi feydeyê digihîne nêt û armanca me kurdan?
Di siyasetê da carnan meriv dikane bi yek derbê ”nakawt” jî bibe, lê heger meriv jîr û biaqil tevbigere meriv dîsa jî dikane maçê qezenc bike…

Serokwezîrê Tirkiyê Receb Teyib Erdogan, di heypeyvîna xwe da gotiye ku wî berê bangî serokê PSK-ê yê berê Kemal Burkay û serokê DEP yê berê Yaşar Kaya kiriye, lê ew nehatine...
Erdogan, di hevpeyvîna xwe ya bi Murat Yetkin ya di rojnameya Radikalê da gotiye, ”min berê bangî wan kiribû. Min gotibû ku deriyê. Min got ez li benda wan im...”Erdogan, li ser vegera Burkay, Kaya û hin kurdên din yên li diyasporayê jî gotiye, ”pêwîst bû ew berî 34 kesan bihatana…” fîlan û bîvan.
Diyar e Erdogan xwe pir biaqil û xelkê jî kêmaqil dihesibîne.
Ji Burkay û Kaya ra dibêje bira vegirin, ”deriyê wî ji wan ra vekirîye…”Tu dibêjî qey dawetî mala bavê xwe şîvê dike.
Lawo te çi daye gelê Kemal Bûrkay û Yaşar Kaya ku ew vegerin û bibin "mîvanê" te?
Burkay jî û kurdên din jî doza azadiya miletekî dikin, te kîjan qanûn, kîjan heq daye miletê kurd ku tu ban Bûrkay û kurdên din dikî, dibêjî werin...?
Di şiklê bankirina te da "teslîmiyet" heye, tu dibêjî doza tiştekî nekin, vegerin û werin li welatê xwe bijîn.
Viya ne hewceye tu ji me ra bibîjî heyran, ji xwe em dizanin, dema em dev ji doza serxwebûna miletê xwe berdin û weke hinekan bibin mamûrê dewleta te û bi dû çend qurişan kevin helbet tu yê me bidî ser serê xwe û ”derêyê te hertim ewê ji me ra vekirîbe…”Lê te bê wê derê gotiye, kurdên bi xîret û heysîyet ewê tu carî dev ji doza miletê xwe bernedin û weke merivên têkçûyî û qediyayî xwe teslîmî dewleta te nekin, nebin ”mîvanê” we…