Çend rêz ji bîranînên min -209-

Weşandina hin notên xwe yên rojane û nivîsên xwe yên kevn didomînim. Min got bira wenda nebin. Ew jî tarîxeke. Do ez çi bû me, çi fikirî me bira were zanîn.

1985-08-17
Me civîna Armancê li Jackobsbergê çêkir. Kemal(Wehbî Aydin)nehat civînê. Mumtaz(Nîmet Aydin) dereng jê ra gotiye.

Min du nivîsên xwe teslîmî Mûrad Ciwan kirin. Yek, wergera nivîsa Ebûbekir Pamukçu li ser edebîyata zarokan bû. Min ji tirkî wergerand kurmancî. Nivîs zêdeyî 13 rûpelî bû. Gelkî wexta min girt. Lê nivîseke hêja ye, zimanê wî jî pir baş e. Li ser edebîyata zarokan nivîseke bi kalîte ye. Min bi zewq wergerand.

Nivîsa din jî li ser Bûyera 49a ye. Nivîsa min e. Li ser Bûyera 49a ez bi Dr. Nacî Kutlay ra peyivîm, hafiza wî ecêb xurt e, her tişt di bîrê da bû. 50 nav yek bi yek hatin bîrê, ji min ra jimartin.
Ev cara pêşî ye li ser Bûyera 49a bi mahkûmekî wê ra tê peyivîn û nivîseke wiha bi kurmancî tê nivîsîn. Ji ber ku ev yek bû qismetê min pir kêfxweş û serbilind im.

Di civînê da me nivîsên ewê di jimara pêş da derkevin tespît kirin. Ez û Mûrad jî bûn redaksîyona Armancê.

XXX
1996-08-17

Ez û xanim em çûn mala Aslan(Mehmet Kaya). Diya wî Bedriya ji welêt hatibû, em çûn xêrhatina wê. Xwişka wê û lawê birê wê miribûn, me sersaxî jê ra xwest.

Got xweha te Serwetê çend rismên daweta xwe bi min ra şandibûn lê ez nizanim min çi kir, min li ku ji bîr kir.

Çaxa got ez nizanim min li ku ji bîr kiriye qet ne xema wê bû, ne xwe xemgîn kir, ne jî got li qusûra min nenêre, ya jî ezê lê bipirsim. Qet ne xema wê bû, fena ku hestê xwe wenda kiribe. Ez matmayî mam.

Meriv emanetê xelkê wenda bike xemgîn dibe, dibêje li qusûra min nenêre, ez li ber ketim.
Lê wê bi ken got û avêt dera han.

XXX
1999-08-17

*Vêsê destê sibê, seet di 03. 00 an da li Tirkiyê, li dora Îzmîtê, Stenbolê, Gebzeyê, Eskişehîrê erdhejeke(zelzeleyeke) di şîdeta 7.4 da çêbû, herêma Marmarayê giş hejiya. Li gor texmînên li dora 6000 hezar mirî û jî birîndar hene.

Zirara maddî pirr mezin e, li hin bajarên wek Golcikê, Yalowayê hema hema xaniyên saxlem nemane. Dibêjin li Tirkiyê heta nuha zelzeleyeke wiha bi tesîr çê nebûye, hemû Marmara wek hêlkanê hejiyaye.

Li alî din xebatên ji bo xelaskirinê tê meşandin jî di nuxta sifirê da ne, organîze ji bin da tunye, tedbîrên berî erdhejê hema hema qet nehatine girtin.

Li her derê kaosek mezin heye. Axir gelek dewletên din çûne gazî û hawara wan, ekîbên van dewlatan baş dixebitin û canê gelek însanî xelas dikin.

Bêbav ji me ra xurtin, tenê dikanin me baş bikujin, lê di felaketeke wiha da derket ortê ku çiqasî reben in. Heger ne xêra dunyayê be ewê nikanibin miriyên xwe jî ji bin xirbeyan derxînin. Di nav kesên mirî da gelek kurd jî hene.

Qada erdhejê jî gelkî fire ye. Ji Stenbolê bigire heta bi Sakaryayê, Îzmîtê, Yalovayê, Adapazariyê, Boluyê, Golcikê, Bursayê û gelek derên din di nav vê herêma erdhejê da ne.

Lema jî li gel zirara însanan zirara mddî jî bê hed û bê hesab e. Heta nuha jî hîn rafînerîya petrolê ya golcikê venemirandine. Xelk ji wan ra vedimirînin.

*Salim(Salim Çelîker) ji Londonê hatiye, telefonî min kir, got were em hevdu bibînin. Me li çayxana Hecî(Celam Saygili) hevdu dît, me bîstekê sohbet kir. Got ez kêfî hatime, ezê roja yekşemiyê vegerim.

XXX

2017-08-17
Ji Omer Şêxmûs ra

Kekê Omer merheba! Hêvî dikim siheta te li cî ye. Keko di 23ê îlonê(septemberê) da ez diçim Hewlêrê û di 29ê mehê îlonê da jî vedigerim. Nêta min heye herim Silêmaniyê jî. Heger numra telefon Abdulrezaq Feylê ya Kurdistanê li ba te heye xêra xwe ji min ra bişîne. Gelek silavên biratiyê Zinarê Xamo