Me bîstik berê mîvanê xwe(lawkê xwe Azad) rêwî kir. Me
xurîniyek ekskulîsîv dayê û dûra jî pasta wî da ber.
Herçiqas got êdî ez ne
zorok im, tu rojbûnan pîroz nakim , lê me me got heyran, tu ji Lundê hetanî Stockholmê
hatiye, em devê te şîrîn ekin em te bi rê nakin. Û xêra te em jî devê xwe şîrîn
bikin.
Ji diya xwe ra got, her cara ez têm vir di nav 3-4 rojan da herî kêm ez du kîlo
qelewtir dibim û diherim mal. Vê carê belkî qelawtir bûm. Rûtîna min a berê
serobinî hev bû. Li mal hetanî çend rojan ez nikanim werim ser dûzan û rûtîna
xwe ya normal.
Berî rêwîkirinê me li hewşê bi hev ra du risimên bîranîna roja dawî girtin.
Nuha mal xalî ye, ez û xanim li hewşê rûniştine qahwa xwe
vedixun û qala sê rojên borî û wan bîranînên xwe dikin.
Jiyan wiha ye, her tişt destpêkek û dawiyek wê heye. Carnan
xweş dest pê dike û xweş diqede.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar