Ev demeke li gelek herêmên Kurdistanê şewatên mezin hene. Li
Dêsimê, li Bedlîsê şewatên mezin çê bûn. Nuh jî li Şemzînanê şewat heye. Li hin
deran hîn venemirandine, şewat berdewam in.
Ev ne şewatên jixweber, tesadufî ne, bi bomberan û topbaranên dewletê tên derxistin.
Li hin ciyan leşker bi qestî daristanan dişewitînin. Heger
ne tiştekî wiha be, hewqas şewat li pey hev, bi hev ra çê nabin.
Salên berê li Kurdistanê tu carî şewatên bi vî rengî û
hewqasî pir çê nedibûn.
Hêzên dagirker tebîeta, xweza welatê me kirin qirik,
her der şewitandin.
Ji ber ku tiliya wan di şewatan da ye venamirînin, bi rojan
lê temaşe dikin. Heger ne wisa bûya ewê tavilê vemirandana, ji bo vemirandinê
bixebitiyana.
Lê bi qasî xuya dike demekê li şewatan temaşe dikin, di ser guhê
xwe ra davêjin.
Ev wahşet e, sûcekî li dijî însdanîyetê ye.
XXX
Hin însan hene bêbext in û lema jî ji derewan, ji buxtanan
hez dikin.
Bi gotinê, bi rexnekirinê rast nabin. Kurmê şîrî heta pîrî.
Mêrikê bêbext tu carî dev ji vir û buxtanan bernade. Mar tenê post diguhere,
xuyê xwe naguhere.
Ez dibêjim êdî wext hatiye, hetta pir jî derbas bûye, kesên bi kurdî nizanin ya jî kurdîya wan qels e û tirkên bi kurdan ra di siyasetê da xwe bidin paş, rê bidin kesên bi kurdî zanin.
Çiqasî baş û fedekar dibe bira bibe, kesê/kesa bi kurdî nizane ya jî kurdîya
wî/wê zeîf e ya jî tirk e dibê nebe berdevk û siyasetmedarê, siyasetmedara
miletê kurd.
Kurdên bi kurdî nizanin û tirkên bi kurdan ra dibê xwe bidin paş, dibê kesên bi
kurdî zanin derkevin pêş, ew bibin serok û berdevkên kurdan.
Ew bi xwe viya nekin, dibê kurd kesê/kesa bi kurdî nizane
nekin siyasetmedar û serokên xwe, li kesên bi tirkî peyivîn gudarî nekin.
Yanî
li hemberî asîmîlasyonê dibê em seferberligê îlan bikin.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar