Wesyet

Dibêjin kûçikê yekî mir, bir li goristanê veşart. Yên ew dîtin çûn li ba qadî lê gilî kirin.

Qadî ji bo ku asasê meselê fêr bibe, ban mêrik kir û mesele jê pirsî.

Mêrik got:

-Rast e, min wer kir. Çimkî wesîyeta kûçik li min kiribû ev bû. Min jî wesîyeta wî bi cî anî.

Qadî dîn bû, got:

-Law zindîq, ma tu henekê xwe bi min dikî? Kûçik çawa wesîyetê dike?

Mêri got:

-Ezbenî, temî û wesîyeta wî ne ew tenê bû, got ji xêrata min 100 zerî bide qadî beg jî.

Qadî çer ev gotinên mêrik bihîst, got:

-Mirina rahmetî ez pir xemgîn kirim. Gorra wî behişt be…

Qadî: Di serdema osmanîyan da navê serokê mahkimê.

 

Şefaf

Mamoste di dersê de ji Misto ra dibêje:

-Misto, şefaf çi ye, rabe ji me ra îzah bike.

Misto gotina şefaf nizanîbû, lema jî xwe bir û anî, lê nikanîbû bersîv bida. Mamoste xwest alîkariyê pê ra bike, got:

-Şefaf, tiştekî wiha ye ku meriv dikane aliyê din tê ra bibîne. Numûneyekê bide.

Misto hinekî fikirî û got:

-Qulika nifta derî ye mamoste! Meriv xweş dibîne.

Şefaf:Zelal, tiştê ku meriv kane aliyê din tê ra bibîne.

 

Ne layiq

Rojekê feqîrek derket huzûra Îskenderê Mezin û jê ra got:

-Ey Îskenderê Mezin, ez merivekî feqîr im, hatime ba cenabê te, ji bo ku tu hinek pere bidî min.

Îskender got:

-Dayina perê hindik ne layiqî min e.

Mêrik got:

-Ê wê gavê zêde bide.

Îskdender got:

-Ê ew jî ne layiqî te ye.