Hindik mabû min îro kulîlkên xanimê ji bîr bikira

 

Îro 8ê adarê ye. Min ji bîr kiribû herim ji xanimê ra baqek kulîlk bikirim. Em vedigerîyan malê, di nîvê rê da hat bîra min. Çiqasî  got meçe, tişt nabe, wek te kirîbe, min qebûl nekir, ez dîsa bi paş da vegerîyam, min çû kulîlkên wê kirî û anî dayê.

Rahmetiyê bavê min tu carî bîr nebir gulekê bide dayika min. Diya min jî tu carî ne li hêvîya tiştekî wiha bû.

Wê demê adeteke wiha tunebû, meriv çiqasî ji hev hez bikira jî, bi Mem û Zîn  û Leyl û Mecnûn ba jî gul nedida hev. Evîndariya wê demê bê gul û bê kulîlk bû, tenê bi dil bû.