Heta kurd zora cinawirê tirk nebin li tu derê ji me ra rehetî tuneye

Li gorî serokê Daîreya îstîxbarata netewî ya Emerîka James Clapper, Tirkiye PKKê ji Daşîê tahlûketir dibîne û  ew bawer nake ku Tirkiye li dijî Daîşê ji nuha bêtir tiştekî bike.

Li ser pirsa ”hûn bawer dikin ku Tirkiye ji nuha pê da bêtir angajeyî şerê li dijî Daîşê bibe” Clapper, gotiye, ”na, ez bawer nakim…”

Aqil tunebe meriv biserketina dijminê xwe jî dilşa dibe

Gelek kurd bi serketana taximekî tirk li hemberî taximekî biyanî wek tirkan kêfxweş dibin. Piştgirî û kêfxwesiya kesên nezan, kesên ne şiyar, kesên ne siyasî meriv fêm dike. 

Lê gava kurdên şiyar û siyasî jî wek alîgir û sporciyên tirkan kêfxweş bibin ne normal e, di vir da çewtiyek, kêmasiyek heye.

Gelek kurd li dijî partiyên tirk in, lê belê li alî din jî dilxwaz û alîgirên taximên tirk in. 

Hovên wiha çi ji medeniyetê fêm dikin!

Terorîst û qatilên Daîşê li muezeya Mûsilê hemû peyker û esrên dîrokî bi zompan peremperçe dikin. Û vîdeoya vê hovîtiya xwe jî belav kirine.
Sûtalên kuçan, heşaşên ziqaq û kulxanan, hovên serê çiyan û çolên erebîstanê û Afrîkayê çi ji medeniyetê fêm dikin ku.

Dek û dolabên gorra Suleyman Şah û plana Erdogan

Veguheztina ciyê gorra Suleyman Şah hêdî hêdî zelal dibe. Wisa tê fêmkirin ku tedbîreke li hemberî kurdan û yekbûna Kurdistana başûr û rojava ye.

Diyar e tiştek bi ber guhê Erdogan û Davutoglu ketiye, loma jî ji nuha da tedbîra xwe digrin, ji kurdan ra gelşekê çê dikin.

Wek Kurdistana basûr, dixwazin li Kurdistana rojava, li dereke herî stratejîk şargeheke xwe ya leşkerî ji nuha da ava bikin. Sebebê neqilkirina gorr û sandoqa derwîn ev e. Ji nuha da li ser 10 donim erd qereqioleke mezin ava dikin.

Dengîr Mîr Mehmet Firat qala çîroka xwe û Erdogan dike

Ji avakarên AKPê û berdevkê Erdogan yê berê Dengîr Mîr Mehmet Firat ji HDPê bû namzet.
Min bi xwe ev biryara Firat pozîtîf dît û pê kêfxweş bûm. Xwezî gelek kurdên din jî biryareke wiha bidana.
Firat, ev cara pêşî ye bi riya rojnamevan Farûk Mercan, qala şerê xwe û Erdogan û sebebê veqetandina xwe ya ji AKPê kiriye.

Hukûmet cil û bergên kurdî jî qedexe dike

Bi qanûnên nuh yên ”ewlekariya hundur” hukûmeta AKPê şal û şapik û bergên kurdî ji ber ku dişibin kincên gerrîla yasax dike.

Di madeya 8, benda (b)da bi kurtî wiha tê gotin:
”Kesê bi amblem û îşaretên rêxistineke neqanûnî ya jî kincên dişibin unîformayên rêxistineke neqanûnî (yanî şal û şapik)beşdarî meş û ç alakiyan bibe wê werin cezakirin. Cezayê vî sûcî ji şeş mehan heta sê salan e.”
Yanî ji bo ku kurdan ji kok da ji ortê rakin, bikin tirk bêguman dibê kincên wan jî, sembolên wan jî, ala wan jî yasax bikin.
Jixwe ji bo asîmîlekirina miletekî, helandina miletekî berê kultura wî, folklora wî, muzîka wî, cil û bergên wî û zimanê wî tê qedexekirin. AKP jî viya dike.
Bi kurtî Erdogan û Davutoglu dixwazin hertiştê ku kurdan ji tirkan cihê dike, hertiştê ku beşekî kultur û jiyna kurda ye, hertiştê ku kurdayetiyê tîne bîra meriv yasax bikin. Dû ra, wek miletên din hêdî hêdî ewê jî bibin tirk.
Ûkurdên APKê, parlamenter û wezîrên kurd yên di nava AKPê û hukûmetê da bi silekî, bi teslîmiyet, bi bêxîretî li vê projeya wendakirina gelê xwe temaşe dikin; ne tenê temaşe dikin, piştgiriyê jî didin Erdogan û Davutoglu…
Ez çi bibêjim, ji bo hin kurdan sînorê bêxîretiyê tuneye, carê bûne zilamên neyar, Erdogan çi bîne serê gelê wan jî pê nerehet nabin….
Wisa xuya ye ev pakêt jî perçeyek ji ”pêvajoya çareseriya” Erdogan e. Bi qebûlkirina van qanûnên nuh Tirkiye ji bo hemû kurdan dibe girtîgehek mezin. Pûlis, cendirme û MIT çi bixwazin dikanin bînin serê kurdan, di Newrozê da ji bo lixwekirina şal û şapikên kurdî dikanin bi hezaran kesî bigrin û heryekê sê sal ceza bidin wan…
Bi rastî jî ”pêvajoya aştiyê” (!) pir baş diç e..
Welhasil hukûmet dixwaze bi ”hevdîtinên pêvajoya astiyê”(!) miletê kurd teslîm bigre, ked û xebata kurdan ya 40 salî tasfiye bike û hemû kadirên siyasî jî krîmînalîze bike, têxe zindanan.

Erdogan, serokwezîr û serokerkan wek zarokên xwe dibîne

Serokkomar Erdogan, cîguhestina gorra Suleyman Şah parastiyeû gotiye:
”Wek serokkomarekî gel hilbijartiye helbet ez nikanim li hemberî êrîşên li hemberî şexsê xwe, li hemberî serokwezîrê xwe, li hemberî serokerkanê xwe bêdeng bimînim…”

Mêrik ji serokwezîrê Tirkiyê ra dibêjie, ”serokwezîrê min” û ji serokerkan ra jî dibêjie  ”serokerkanê min.” !

Hafiza masî û kurd

Dibêjin hafiza masî tenê sê saniye ye. Ez bawer dikim hafiza piraniya kurdan ji ya masî jî kêmtir e. 

Heger ne wiha bûya dibê kurdên AKPê, parlamenter û wezîrên kurd yên AKPê, ji Erdogan û Davutoglu pirsa gorrên pêşiyên xwe bikirana. 

Ji Erdogan komediyeke nuh

Ji do da ye Erdogan û Davutoglu komediyeke pir xerîb û pir pespaya pêşkêşî miletê tirk û kurd dikin; navê lîstikê “operasyona” Gorra Silêman Şah e.

Do bi şev bi hela helayeke mezin, bi tank û topan çûne gorra Silêman Şah vekirine û hestiyên wî revandine Tirkiyê. 

Lê li gorî dibêjin hestî mestî tuneye, sindoqek vala ye. 

15 saliya malpera Avestakurdê pîroz be!

Malpera Avestakurd ya nûçeyan îro 15 saliya xwe pîroz dike. Avesta, ev 15 sal in weşana xwe bi kurmancî, bi rengekî bênabir didomîne. Ji bo malpereke internetê ya kurdî ev îstîkrar ne hindik e, ciyê şanaziyê ye.
Bêguman li ba xelkê 15 sal ne pir e, lê ba kurdan pir e. Bi taybetî jî ji bo malperên ne yên partiyan ne hindik e. Li ba kurdan tenê du numûne hene, ew jî Avesta û Nefel e. Van herdu malperên serbixwe, ne girêdayî tu hêz û partiyê îstîkrareke pir baş nîşan dan.

Misilman êdî nahêlin kurd herin mizgeftan jî

Li Swêd, li taxa Stockholmê li Tennstayê keçeka kurd bi tîşortê ”pêşmerege” çûye mizgeftê. 

Meleyê mizgeftê gava tîşîort li keçikê dîtiye dîn bûye û bi heqaret, bi tûkirin ew ji mizgeftê qewitandiye, bi zor derxistiye der. 

Kesên wê gavê li mizgeftê bûne wan jî heqaret li keça kurd kirine, tuyî ruyê kirine û ew ricimandine. 
Ji ber ku keç bûye lînc nekirine, weleh heger peya(mêr)bûya ewê çavê wî derxistana. 

Tirkiye li ber teqînê ye

Bi qasî xuya dike îşê Erdogan û AKPê him li der û him jî li hundur roj bi roj zortir dibe. Erdogan û îktîdara AKPê her ku diçe li derve îzole dibe, dinya pê dikene. 

Bi taybetî jî Erdogan li dinyayê êdî wek dîktatorekî îslamîst û neyarê Xerbê tê zanîn. Îmaja wî ya derve ji ya serokên Îranê xerabtir e. Emerîka xet kişandiya ser Erdogan û ewê jê ra nehêle.

Ka mêrên wek Osman Sebrî !

Oman Sebrî: Li dunyayê çiqas lawir hene hemû jî nêçîrê ji xwe re dikin, tenê tajî ji xelkê re dike…”

Dilawerê Zengî, qala bîranîneke xwe û gotineke apê Osman Sebrî ya dîrokî dike.
Dilawer dibêje, carekê ew û seydayê Tîrêj û kurdekî ku helbestên xwe bi erebî dinivisîne, dibin mîvanê apê Osman Sebrî.

Frederike Geerdink: "Li Amedê ne kurdiya min, tirkiya min bi pêş ket"!

Frederika Geerdink, rojnamevaneka hollandî ye, mesela kurd pir ji nêz ve taqaîp dike û ev sê sal in li Diyarbekrê dijî.
Frederike Geerdink, di heqê Diyarbekrê û esnafên diyarbekrî da gotiye:
” Li Amedê ne kurdiya min, tirkiya min bi pêş ket. Tabeleyên li Amedê jî bi zimanê tirkî ne. 

Nêçîrvan Barzanî li hember zorbatiya Erdogan dîsa hustuyê xwe xwar kir

Serokwezîrê Kurdistana Federe Nêçîrvan Barzanî îro li Tiriyê bi Erdogan ra dîsa bê ala kurd, li ber bi du alên tirk rûnişt. 

Wek kurdekî qebûlkirina vê zorbatiya Erdogan û Tirkiyê bi min pir zor tê.
Min berê jî çend caran li ser vê zorbatiya tirkan nivîsîye. Bi dîtina min gava tirk ala kurd qebûl nekin, dibê kurd jî bi ala tirk tenê bi wan ra rûnenin.

Dinya li pey serê kewê ye, kew jî dijminê qewmê xwe ye

Dinya li pey serê kewê ye, kew jî dijminê qewmê xwe ye. Tirk, ereb, faris, tirkmen, asûrî dijminatiya kurdan dikin, kurd jî li ser navê hin îdeolojî, fikir û baweriyan neyartiya hev dikin. Ev neyartiya kurdan ya li hemberî hev bawer bikin ji neyartiya dijminan xerabtir e. Ji ber ku dubendiyê û bêtifaqiyê dixe nabêna miletê kurd. Hêza kurdan di her warï da zeîf û kêm dike.
Panzehîra vê dubendî û bêtifaqiyê qebûlkirina hevûdu ye. Dibê bêyî şert em hevûdu qebûl bikin. Di siyasetê da, di fikir û baweriyê da tu carî rastiyên mutleq tunene. Û loma jî dibê em dev ji baweriya ”ez rast im, rastî ez im” û ew jî şaş in berdin. Bira herkes li ser fikrê xwe, baweriya xwe û îdeolojiya xwe be. Bi cudatiyên xwe yên siyasî, îdeolojîk û bawerî, dînî û mezhebî em hevûdu qebul bikin. Bira herkes li ser dînî xwe û baweriya xwe be. Em îşê xwe ji vê yekê nînin. Kî bi çi bawer dike bira bike. Ya muhîm em li ser kurdayetiyê û azadiya miletê kurd li hev bikin. Em li ser micadeleyeke netewî ya jib o azadî û serxwebûna miletê kurd li hev bikin.
Em li ser micadela li hemberî zulmê û li ser xelasbûna ji bindestiyê li hev bikin..
Bira ev yek tenê nuxta me ya mişterek be. Jixwe bêyî vê nuxteyê, yanî bêyî kurdayetiyê îdeolojiyeke netewî lihevkirin zor e. Tenê kurdayetî û siyaseteke netewî dikane me bîne ba hev û bibe nuxteya me hemûyan ya mişterek.

XXX

Kezeba min perçe dibe, dilê min xwîn digrî!
Îranê, rejîma meleyên faşîst û xwînxxwar guh neda reaksyonên kurdan û cîhanê û Nesîmî îdam kirin. Celadan ji zindana Samam têda bû telefonî malbata wî kirine û gotine werin termê wî bibin !

Komara Îslamî ya Îranê ji xwîna kurdan têr nabe !

Bêdeng nemîne!

Rejîma meleyên Îranê ji xwîna kurdan têr nabe. Komara Îslamî ya faşîst dike îro xortê kurd Saman Nesîmî îdam bike.
Ji bo ku ez nikanim vê wahşeta rejîma Komara Îslamî ya Îranê rawestînim wek kurde ez xwe pir xemgîn im û heznî dibînim. Ez xwe dixim şûna dê û bavê Saman Nesîmî û êşa wan di dilê xwe da his dikim.
Saman Nesîmî di 17 saliya xwe da ji alî pasdarên rejîma meleyên faşîst ve hate girtin û ev 5 sal in di zindanên Îranê da ye. Ji bo ku suc bi Saman bidin qebûlkirin gelek îşkenceyên nemirovane li Saman kirine. Tirsa malbata Saman Nesîmî ew e ku ev rejîma faşîst ewladên wan îro îdam bikin.
Li herçar perçeyên Kurdistanê gelê kurd ji bo azadkirina Saman Nesîmî rabûye ser piya û vê wahşeta meleyan protesto dikin.
Dibê her kurd, li ku dibe bila bibe û çi ji desta tê bike. Bêdengî karê meleyên hov rehettir dike. Li her dera dinyayê dibê kurd, ji kîjan fikrê û baweriyên dibin ferq nake, dibê vê waşteta meleyên faşîst şermezar û rûreş bikin.
Bi vê hovîtiya xwe tu ferqeke esasî di nabêna Komara Îslamî û qatilên Daîşê da tuneye. Daîş seriyan jêdike û Îran jî rojên çend kurdan bi vîncan ve bi darde dike. Herdu jî qetlê û barbariyê dikin, herdu jî qatil û hov in, ne mirovên vê serdemê ne.
Dibê dinya û Neteweyên Yekbûyî jî li hemberî van hovîtiyên Komara Îslamî bêdeng nemîne û midaxele bike.
Gelê kurd rojekê ewê hesabê van hovîtiyan ji melayên nemirov bipirse.
Bimre rejîma faşîst ya Konmara Îslamî ya îranê!
Bijî liberxwedan û têkoşîna miletê kurd ya ji bo azadî ü serxwebûnê.

XXX
Axaftineke dîrokî ye, ya dilê her kurdê welatparêz dibêje. Ci heyf ku îro Mam Celal ne di qada siyasî da ye. Hewcedariya kurdan îro ji her demê bêtir bi siyasetmedarekî wek Mam Celal mezin heye... 

Mesûd Barzanî:”Heta yek kurd jî bimîne em nahêlin dijmin careke din were Kerkûkê.”

Serokê Herêma Kurdistanê Mesûd Barzanî, do li Kerkûkê ragihand ku piştî van hemû şehîd û birîndaran ew qebûl nakin careke din tu hêz were Kerkûk û kurdistanê.

Derbarê hatina artêşa Iraqê û milîsên şîe nava Kerkûkê jî Barzanî got: “Ev rewşa niha li Başûrê Kurdistanê bi xwîneke pir ezîz temem bûye. Em razî nabin careke din ev sînor werin destkarîkirin. Divê herkes vê rastiya niha bigre ber çav. Hewqas pêşmerge şehîd û birîndar bûn ne ji bo ku hinekên din van deveran têxin destê xwe de.

Barzanî got, ”nasnameya Kerkûkê Kurdistanî ye û divê xelkê Kerkûkê biryarê li ser çarenivîsa xwe bide. Hêzên pêşmerge Kerkûk ji DAIŞê parastin. Heger ne ji pêşmerge ba nuha Kerkûk wek Mûsilê di destê DAIŞê da bû.”

Derbarê êrîş û nêzîkbûna Daîşê da jî got, ”Me biryar daye, heta yek kes ji me bimîne em nahêlin dijmin careke din were Kerkûkê.”

Barzanî got, guh nedin derew û hin beyanên derûdoran, miletê kurd bi hemû hêz û partiyên xwe ve yek û bi hev ra li dijî neyar şer dike.

Gotinên serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî yên derbarê Kerkûkê û herêmên ji Daîşê hatine rizgarkirin pir muhîm bûn. Got sînorên me xwîna şehîdan danî ye em qebûl nakin kes biguhere. Dibê hekes vê rastiyê qebûl bike.

Li ser hevkariya li dijî Daîşê jî Barzanî got, kî li hemberî Daîşê alîkariya me bike emê kêfxweş bibin. Lê em qebûl nakin kes dîtinên xwe, daxwazên xwe bi me bide dîktekirin.

Barzanî got, dijayetiya Daîşê bi gotinê nabe, praktîk lazim e. Yên dibêjin em li dijî Daîşê ne dibê li dij şer bikin. Yên şer nekin û di bin ra alîkariyê bidin Daîşê dibê netîceyên wê jî qebûl bikin. Em destûrê nadin li vir kes piştgiriyê bide Daîşê.

XXX

Ji bo miletekî di nabêna parastina hebûna xwe û zimên da têkilî û girêdaneke pir xurt heye. Tiştê miletekî li ser nigan dihêle, dibe qewet û sebebê berdewamiya hebûna wî û li ba ferdên mieltekî hestê(şiûrê) netewî gur û geş dike ziman e. Ziman, ferdên miletekî nêzî hev dike, dilşadiyeke mişterek bi wan ra peyda dike. Loma jî dibêjin hebûna miletekî bi hebûna zimên mimkûn e. 

Li gorî mele dinya sekinî ye

Îmamê Suûdî Şêx Bender El Hayberî, di civînekê da ji telebeyên xwe ra gotiye ”dinya sabit e, hereket nake.” 
Û dû ra jî ji ber xwe qedeha avê ya naylon rakiriye û nîşanî telebeyan daye û gotiye, ”Heger dinya bizîviriya gava balafirek li hewa disekine dibê Çîn berbî balafirê bihata. Na heger dinya bi alî ters ve biziviriya wê demê jî balafir tu carî nikanîbû bigihîje Çînê. Ji ber ku Çîn jî wek balafirê doş dibe…”
Gava însan ji ilim û irfan bêpar be û bi zanînên dînî û di çarçeveya kitêbên semawî da bifikire netîce ev e. Fêmkirina tiştên wiha bi ilmên dînî ne mimkûn e, bi ilmên pozîtîf(musbet)mimkûn e. Heta ku kesên wek Şêx Bender El Hayberî dersdarên zarokên misilmanan bin, miletên misilman ewê wiha tim paşdamayî bin.
Heta ku alema îslam, merivên misilman xwe bi ilmên dînî sînor bikin û bi referensên dînî li dinyayê û li bûyeran binêrin bersîva wan ewê tim ev e, ewê tim bibêjin ”dinya sekînî ye” û gava ”balafir li hewa disekine….”
Balafir çawa dikane wek erebeyekê li hewa park bike ez nizanim!
Lê di normalê da dîn nikane bersîva van pirsan bide. Çimkî dîn ne ilmekî musbet e, ew ne matamatîk, fîzîk û kîmya ye. Dîn, baweriyeke şexsî ye, baweriya bi Xwedê, bi hêzeke xwediyê hertiştî ye, baweriya bi hêzeke serxwezayî ye.
Ewrûpiyan di dîn da reform kirin, dîn û karên dewletê ji hev cuda kirin, dîn kirin baweriyeke sexsî. Û loma jî bi pêş ketin û bûn xwediyên hewqas keşif û îcad.
Lê ev reform hîn di alema îslamê da nebûye. Loma jî hîn bi milyonan mamosteyên wek El Hayberî dersên didin zarokên misilmanan. Bi zanîna kesên wek Şêx Bender El Hayberî miletên misilman ne mimkûn e bigihîjin ewrûpiyan.

Bersîva Adem Ogan

 Ademê hêja, bi minaqeşeyên wiha ne mimkûn e em hevûdu îqna bikin. Loma jî di bersîveke dirêj da ez tu feydeyê nabînim. Ya baştir ew e ku herkes li ser baweriya xwe, li ser rastiya xwe bimîne.
Tu armanceke min ku ez însanan ji ”îslamiyetê sar bikim” tuneye. Min tenê gotiye bi referensên dînî, bi îdeolojiya dînî meriv nikane bersîva hewecedariyên însanên îro bide û gelşên cîhana îro çareser bike.
Her rexneyek, beyankirina her fikrê dibê wek neyartiyê û reşkrin neyê dîtin. Ger wiha be tenê pesindan dimêne, her rexne dibe reşkirin.
Birayê ezîz, tu tiştek ne wek hezarûçarsed sal berê ye. Te gotiye wek xwe ye lê ne wisa ye. Hertişt pir hindik guheyrîye, tu tişt wek xwe nemaye. Ne dinya ew dinya berê ye, ne xweza ew xweza berê ye û ne jî însan bi hertiştê xwe însanên berê ne. Di xwezayê da gelek tişt serobinî hev bûne. Av, çem, kanî, daristan, çiya û banî guherîne, hinek wenda bûne û hinek jî ne wek duhezar sal berê ne. Yanî tebîet wek xwe nemaye û namîne.
Wext, hertiştî diguhere, heta keviran jî, tu tiştê ebedî tuneye. Lê hinek zû û hinek jî dereng.
Însan jî bi kultura xwe, bi toleransa xwe, bi norm û exlaqê xwe û bi hin mefhûmên din ne însanê hezar, duhezar sal berê ye.
Di nav vî hezarûçarsed salî da li dinyayê guhertinên wisa çêbûne ku aqilê her însanî nagre û bi zanînên dînî ne mimkûn e ku meriv kanibe wan fêm û îzah bike.
Îro însan wek teyran difirin. Yek li çîn û yek jî li maçîn li mala xwe rûdine û bi aletekî bi qasî pakêta çixrê him dengê hev û him jî rismê hev dibînin.
Ez li Stockholmê li mala xwe tilîkên xwe li klaviyeyê diximû tu jî li Rihayê li mala xwe tilîkên xwe li klaviyeyê dixî û ez nivîsên te û tu jî nivîsên min dixwînî. Em dikanin risimê hev bibînin û dengê hev jî bibihîzin.
Însanan, dinya xiritiyan bi hezaran îcadên wiha kirine.
Lê ji van îcadan yek jî bi nêrîneke dînî, bi riya Tewretê, Încîlê û Quranê nehatiye kirin.
Ji van milyonên îcad û kişfan yek jî ji alî şêxekî, melayekî, muftiyekî û alimekî misilman ve nehatiye kirin.
Hemû îcadên dinyayê, hema çi tê bîra te hemû jî ji alî dinya xiristiyan ve, ji alî lêkolîner û alimên ne misilman, ya jî kesên ku çembera dînî şikandine, kesên ku baweriya wan bi ilmên musbet hene ve hatine kirin.
Heger bersîva hertiştî di Quranê da heye, çima ev welat û miletên misliman hewqasî paşdamayî ne?
Dibê meriv hinekî realîst be û carê bala xwe bide dinyayê, welatên misilman di çi halî da ne û yên xiristiyan di çi halî da ne?
Tê gotin ku li dinyayê 63 welatên misilman hene. Yek ji yekî xerabtir e, hemû feqîr û di warê ilim û teknîkê da paşdamayî ne.
Îran, Afganîstan, Suûdî, Yemen welhasil meriv kîjan welatî numûne nîşan dide, nayê qebûlkirin, dibêjin ev ne îslama rastî ye!
Baş e, îslama rastî kîjan e û ewê çawa çê bibe?
”Îslama rastî” dikane bersîva hewcedariyên û gelşên mirovên vê sedsalê bide?
Mirovên îro dikanin jiyaneke îslamî, li gorî Quranê qebûl bikin?
Tiştekî wiha mimkûn e?.
Problem ne ku merivên misilman hebû pîs in, qêmaqil in. Mesele sîstem e, demokrasî ye, azadî ye, wekhevî ye.
Xerb hezar sal berê ji misilmanan paşdatir bûn. Lê wan bi demê ra xwe guhertin û loma jî bi pêş ketin.
Wek Xerbê kiriye, dibê misilman jî dîn û dewletê ji hev cuda bikin. Dîn baweriyeke şexsî ye. Bi îdeolojiyeke dînî bersîvên cîhana îro nayê dayin. Xumeynî, Usama bin Ladîn û kesên weke wan nikanin tiştekî bidin însaniyetê û civata îro pêşda bibin, azadiyê geş bikin, civatê modern bikin.
Min got ezê dirêj nekim, lê hinekî dirêj bû.
Di dawiya nivîsa xwe da te gotiye, ”xalê mine Zinar jî, bi nezanî, him misilmane û him jî li hember wî dînî derdikeve. ”
Te bi vê gotina xwe pir eyb kiriye, ez pê êşiyam. Ez ne mervekî nezanim û bi nezanî nebûme ”misilman” jî.
Ez ewladê û dê û bavekî kurd û misilman im. Yanî kurd û misilman hatime dinê, nebûme misilman. Min dê û bavê xwe, kurdayetiya xwe û ”misilmantiya” xwe bi xwe hilnebijartiye. Ez wisa hatime dinê.
Lê ji roja ku ez kamil(aqilbulux) bûme û virda ye, li gel ku min Quran û Mewlûda Kurmancî jî xwendiye, baweriya min bi tu dînî û bi ”axretê” tuneye. Û gava hewce bûye jî min gotiye ez merivekî ”ataîst” im.
Min di vî warî da tu carî durrûtî nekiriye. Çima ez ”bi nezanî bûme misilman” min fêm nekir?
Ya din ji ”dijayetiyê” bêtir ez hin aliyên îslamê rexne dikim, rast, çewt fikrê xwe dibêjim. Dibêjim gerek di îslamê da jî reformek bibe. Dibê meriv vî mafî li însanan qedexe neke.
Lê li alî din hurmeta min ji hemû dîndar û misilmanê ku xwe kurd dibînin û ji bo gelê xwe micadelê didin pir e. Û ez viya jî tim dibêjim.
Ji bo min baweriya dînî zêde ne muhîm e, ya muhîm kurdperwerî ye, welatparêzî ye.
Em miletek in, helbet di nava me da jî ewê gelek firkir û bawerî hebin. Ewê dîndar jî, çep jî, ataîst jî û komunîst jî hebin.
Demokrasî ne yek dîtin û yek bawerî ye, pluralîzm e, tolerans e, qebûlkirina fikir û îdeolojiyên cuda ye.
Ez gelkî qîmetê didim bawermend û dîndarên ku kurdayetiyê dikin, ji bo Kurdistnê dixebitin. Loma jî hurmeta min ji dîndarên Tevgera Azadî ra, ji alimekî we mamoste Kadrî Yildirim û ji her kesê wek wî ra pir e.
Lê ez bi xwe ne merivekî dîndar û bawermend im û loma jî ne mimkûn e ku bi çavê te li dîn û li îslamiyetê binêrim. Ev ne dijminatî ye…

Her miletek bi zimanê xwe heye

Fîrdewsî di Şahnameya xwe ya meşhûr da dibêje, ”Di sîh salî da min gelek zahmetî kişand. Lê di dawiyê da min ji zimanê farisî miletê ecem xuliqand.”
Şair û edîbê xelkê hezar sal berê girîngiya zimên û nivîsîna bi zimanê xwe zanîbûye û wêrîbûye bibêje, "min ji zimanê farisî miletê ecem xuliqand."
Ji ber ku wê demê erebî pişt li farisî şikandibû û farisî wek kurdiya nuha ketibû ber sikratê. Fîrdewsî bi berhema xwe ya nemir Şahnameyê ew ji mirinê xelas kir.
Pîşiyên me yên wek Melayê Cizîrî û Ehmedê Xanî xwe ji Fîrdewsî, Sadî û Şîrazî biçûktir nedidîtin, digotin kurdino em ji wan ne kêmtir in.
Lê şair, edîb û ronakbîrên me yên nuha hîn nikanin xwe bi şair û edîbekî  tirk û faris yê herî pespaye ra jî miqayese bikin.
Bira miqayesekirin li wir bimîne, hîn bi zimanê xwe nizanin û yên dizanin jî ji bo ku bi kurdî nenivîsin hezarûyek qal û qîlan dibînin.
2015-02-15

XXX
Ev serdem ne ya pêxemberan e !
Alema îslamê hîn bi bi fikirên, bi îdeolojiyên hezarûçarsed sal berê mijûl e, hîn dixwazin bi fikir û îdeolojiyek hezarçarsed sal berê civatê îdare bikin. Ev ne mimkûn e, fikir û dîtineke prîmîtîv e û ne li gorî vê serdemê ye.
Civata îro, însanên îro bi fikrên wext û modeya wan derbas bûne, bi qanûn û huqûqa hezarûçarsed sal berê îdare nabin.
Ev serdem ne serdema pêxemberan, xelîfeyan, ewliya û enbiyan û padîşahan e. Dema demokrasiyê, teknîkê, qanûnan, wekheviyê ye. Êdî kes nikane mafê jiyanê li hin miletan yasax bike. Ew dema hovîtiyê çû...
Her sedsalek li gorî xwe hin şerttan, hin îmkanên wiha peyda dike ku ew mexsûsî wê sedsalê, mexsûsî wê demê ne. Meriv nikane bi reçete û îdeolojiyeke hezarûçarsed, duhezar sal sal berê bersîva pirsên îro bide, gelşên civata îro, gelşên însanên îro çareser bike.
Dinya îslam û merivên misilman dibê xwe întîbaqî vê serdemê û van şertên nuh bikin. Ev serdem ne serdema serîjêkirina însanan e. Ne ew serdem e ku jin wek girtiyan di hunduran da werin hefskirin. Ev serdem ya azadiyan e. Dîrok paş da naçe, tim pêş da diçe. Dibê alema îslam jî vê rastiyê bibîne û li gorî wê xwe organîze bike.
Alema îslam, mirovên misilman dibê dev ji fikir û zanînên kevn yên wext û zemanê wan gelkî buhurîne berdin û li pêşerojê bifikirin, tim xwe bi rabirdû ra, bi demên borî, bi fikir û îdeolojiyên kevn ve girê nedin, ne li paş xwe, li pêş xwe binêrin.

2015-02-16

Aîdîyet berpirsiyariyekê dide meriv

Aîdîyet berpirsiyariyekê dide meriv. Redkirina wacib û berpirsiyariyên aîdiyetê ne normal e. Dibê kurd berî ku bibin ”enternasyonalîst” û herin gazî û hawara xelkên din, bi berpirsiyariya aîdiyeta xwe ya kurdbûnê rabin.
Kurdekî bixwaze şer bike, dibê here li Kobanê û Şengalê bi birayên xwe yên kurdan ra li dijî Daîşê şer bike.
Lê gava viya neke, here bi filistîniyan ra li dijî Îsraîl şer bike di wî kurdî da seqetiyeke heye. Ez dixwazim balê bikşînin ser vê seqetiyê…

XXX
Ne hewceye meriv ji Quranê û Pêxember numûneyan bide, ne hewceye meriv ayetan wek şahid nîşan bide, hema zulm, şîdeta li hemberî  jin û zarokan, tecawiza jinê, şîdet û çavsoriya li hemberî  însanên zeîf û bêçare bênamûsî ye, alçaxî ye, bêşerefî ye.
Dixwaze bira di heqê şîdeta li hemberî jinê da ayet hebe ya tunebe, dixwaze bira qanûn hebe ya tunebe, hema kesê însan û camêr be, ne bêşeref be, ne adî be, ji însaniyetê ne bêpar be tecawizî kesî nake, zulmê li însanê zeîf nake…

XXX

Li gorî hin xeberên di medya sosyal da belav bûne gelek merivên, kesên ji eşîra Seddam Husên li herêma Hewlêrê xwe avêtine dexlê kurdan û li wir bicî bûne. Diyar dîtin ku piştgiriya Daîşê êdî zirar e,loma dev jê berdan.
Ji bo ku bikanibin li Kurdistanê bimînin hin kurd bûne kefîlê wan. Li Kurdistanê ev yek mecbûrî ye...
Li gel ku bawerî bi wan nayê jî lê dîtina van rojan xweş e.
Ne siyasetmedar û nîjadperestên ereb, tirk û faris tenê, xelkê wan jî, nezan, cahil û gundiyên wan jî li dij in ku kurdbibin xwedî dewlet.
Yanî nezan, cahil û gundiyên ereb tirkan ne wek yê me ne, ew ji dewleta xwe bêtir dijminaiya kurdan dikin, naxwazin kurd ji bindestiyê xelas bibin. Dibê em vê rastiyê ji bîr nekin.

Barê me giran e aqilê me sivik !

Kesên xwedîdewlet li gorî kesên bêdewlet û bindest bêtir ji  xwe ra ne, berjewendiyên xwe baştir dibînin, bêtir neteweperest in.

Bi kesên xwedîdewlet ra aqilê dewletê heye. Kar û zirara xwe baştir dibînin, tu carî karê  û îşê li dijî berjewendiyên xwe nakin.

Mesela gundiyekî tirk jî wek siyasetmedar û brokratekî tirk hereket dike, dizane ji wî ra, ji dewleta wî ra, ji miletê tirk ra çi baş e û çi xerab e. Yanî bi her tirkî ra kêm zêde aqilekî, şêleke, hizreke netewî heye. Ev aqil jixweber heye, kesî derza vî aqilî nedaye wî.
Ev aqil û şêl li ba me kurdan pir kêm e, nêzî sifirê ye.

Jixwe heger ne wisa bûya bi milyona kurd nedibûn hevalên dijminên xwe, rayên xwe nedidan partiyên tirk, di wan partiyan da nedibûn berpirsiyar. Heger aqilê tirkekî bi wan ra hebûya, wanê jî wek tirkan dem û dezgehên xwe ava bikirana, rayên xwe bidana xwe.

Li ba gelek keç û xortên me yên li Swêd dijîn jî ev aqilê netewî zêde bi pêş neketiye, hîn kêm e. Ji aqilê me yê xortaniyê pêşdatir e, lê li gorî xelkên din kêm e…

Gelekên wan wek swêdiyekî humanîst û pir ”enternasyonalîst” difikirin. Wisa bawer dikin ku bi dilpakiyên xwe ewê bikanibin qûna dinyayê rast bikin. Ji herkesî, ji her miletî hez dikin, bêyî ku li halê xwe bifikirin dixwazin alîkariya herkesî, her miletî, her feqîrî bikin.

Gelê wan, zarokên wan li vir û li wir ji nêza dimrin lê ew hewil didin alîkariya xelkê din bikin. Wek swêdiyekî difikirin.

Em jî di salên 1970î da bi nezanî wiha difikirîn, em jî pir komunîst û enternasyonalîst bûn. Me jî digot zulm li ku hebe, neheqî li ku hebe emê li dij bin. Û li gorî îmkanên xwe em li dij derdiketin jî.
Helbet ev yek wek fikir ne şaş e, însaniyet, humanîstî baş e, lê dibê di vir da jî evzeliyek(priotet, oncelik), dorek hebe. Loma jî em di her warî da ji her miletî bêtir muhtacî alîkariyê ne.

Carê em miletekî bêdewlet û bindest in, em hinek tirk, hinek îraqî, hinek sûrî û hinek jî îranî ne. Hîn em ne xwedî nasnameyeke kurdî ne. Dibê em vê yekê wek heqareteke mezin qebûl bikin.
Di xortaniya xwe da me ji bo filistîniyan, erîtriyan, wîetnamiyan, kombiçiyan, afrîkiyan xwe diçirand. Me ji dîroka xwe bêtir, dîroka wan dizanîbû.

Me ji xwe bêtir li ser gel û miletên bindest dinivîsî. Me dijminên wan wek dijminê xwe dizanî.
Me ji serîhildan û micadeleyên kurdan bêtir, xwe kiribû heyranê serîhildan û micadeleyên gelên din.
Me ji navên rêber, serok û qehremanên kurdan bêtir, navê rêber, serok û qehremanên miletên din dizanîbû. Me xwe kiribû heyranê serok û qehremanên xelk û miletên din.

Lê piştî salan, piştî ku me hinekî dinya dît, me fêm kir ku me wek xiltan xwelî li serê xwe kiriye.
Me dît ku ne haya kesî ji me heye û ne jî kes me nas dike.

Wîetnamî, kamboçî, erîtrî, mozambîkî, somalî û reşikên din yên ku me ji bo wan serê hev dişkand, tew nizanin em çi mexlûq in.Tew nizanin miletekî bi navê kurd û welatekî bi navê Kurdistanê heye.
Û hîn jî nizanin û naxwazin bizanibin jî. Ji ber ku herkes li gorî berjewendiyên xwe nas dike ya jî nas nake, têkiliyan datîne û piştgiriyê dike.

Ma xortên wîetnamî û kamboçî çima ewê dîroka kurdan fêr bibin û ji bo kurdan bi hev kevin û neyartiya hev bikin?
Ev dinya wiha ye, herkes ji bo miriyê xwe digrî. Lê tenê em kurd di şîna xwe da jî ji bo miriyên xelkê digrîn.

Ji ber ku bi me ra aqilê, şiûrê netewî kêm bû loma me wiha dikir. Û loma em hîn jî wiha dikin.
Em 30-40 milyon kurd kole û bindest bûn, lê me piştgiriya miletên xwedîdewlet dikir. Ev ne biaqilî ye…
Barê me giran bû lê aqilê me sivik bû. Û îro jî ev aqil bi me ra hîn baş tuneye.
Ji bo dewletbûnê îdeolojiyeke netewî lazim e, her dewlet bi saya vê îdeolojiyê çê bûye. Miletê ji îdeolojiya netewî bêpar nikane bibe xwedî dewlet.  Û ev jî xwenaskirin û dîtina berjewendiyên  xwe ye…

Li ba me çima gotina ”cahş” tuneye?

Li Kurdistana başûr di nabêna salên 1960-1980î da ji bo kurdên bûbûn hevalbendên hukûmeta Bexdayê û rejîma Seddam li herçar beşên Kurdistanê jî kurdan ji wan ra digotin “cahş”. “Cahş”, gotineke erebî ye û maneya wê ker e. Yanî kesê bûye kerê neyar, yanî “xayin.”!
Ji ber ku li ba kurdên başûr hevalbendiya dewleta Îraqê û Seddam şermeke pir mezin bû, loma jî sifetê “cahşîtiyê” li wan kiribûn.
Kurdên din jî ev sifetê xerab ji bo kesên hevalbendên dijmin bikar dianîn. Ji wê demê da ye gotina “cahş” di lîteratura kurd ya siyasî da heye.
Lê li ba kurdên Tirkiyê hevalbendiya dewleta tirk û endametiya partiyên tirk, ketina parlamentoyê, wezîrtiya di hukûmetan da, parastina yekîtiya axa Tirkiyê û dijayetiya hêzên kurd tu carî wek şermekê û cahştiyê nehat dîtin.
Li Tirkiyê meqam û rutbeya kurdekî di dewletê da, di brokrasiyê da çi dibe bila bibe qet ferq nake, dixwaze bira wezîrê parastinê, wezîrê karûberê hundur be ya jî serokwezîr be, kes jê ra wek eyb û kêmasiyekê nabîne, kes jê ra nabêje “cahş” ya jî xayin. Di dewletê da rutbeya wî, wezîfeya wî çi be jî ne xem e, ew dikane di nava kurdan da bi serbilindî bigere.
Ji ber ku li Kurdistana bakur asîmîlasyon û hevkariya bi neyar ra hewwqasî bi pêssda ccûye ku exlaq û normên kurdan yê siyasî û civakî dejenere û laçqa kiriye.
Yekî kurd xwe înkar jî bike, li dijî gelê xwe jî be, dijminatiya partiyên kurd û kurdên azadîxwaz jî bike normal e, înssan ruyên xwe jê naguherîne, bi çavekî xerab lê nanêre, di civatê da bêîtîbar nabe.
Heta meriv dikane bibêje ku li gorî hevakriya wî ya bi dijmin ra, li gorî bilindiya meqam û rutbeya wî ya di nava dewletê da îtîbara wî li ba kurdan zêde dibe.
Li Tirkiyê di nava kurdan da tenê ajantiya dewletê wek karekî qirêt û pîs tê dîtin. Lê gelek kurd bi wezîfe û meqamên xwe wî karî eşkere dikin. Li gorî walî, Qeymeqam û wezîrê karûbarê hundur, wezîrê karûbarê derve ajantiya kurdekî belengaz çi ye ku!
Jixwe heger wek Kurdistana başûr li ba me jî hevalbendî û hevakriya bi dewletê ra, bi partiyên dijmin ra şerm bihata dîtin, bi “cahşîtiyê” bihata binavkirin kurd hewqasî rehet û serbest nedibûn hevkarên dewleta tirk û neyarên qewmên xwe.

Erdogan dîsa Obama da ber topan

Erdogan li Meksîkayê dîsa Emerîka û Obama daye ber topan, wek gundiyekî xwenezan dersa demokrasiyê daye serokê Emerîka Obama.
Dema meriv gotinên Erdogan yên derbarê sê misilmanên li Emerîka hatine kuştin dixwîne kenê meriv tê. Li gorî îdîa Erdogan, ji ber ku yên hatine kuştin misilman in loma Obama dengê xwe nake û vê terorê mahkûm nake. Li gorî dîtina Erdogan, Obama ne li dijî terorîstên xiristiyan yên ku misilmanan dikujin e.
 Gotinên vala û cahilan e; ne gotinên dibê ji devê seokkomarekî derkevin. Obama û siyastmedarên ewrûpî gava van beyanên hewqasî vala û bêmistewa ji devê Erdogan dibihîzin sedîsed nuha matmayî dimînin, ji xwe ra têr dikenin.
Lê beyanên Erdogan yên wiha ji bo me kurdan pirr baş e, qerekterê erdogan û rejîma wî ya totalîter nîşan dide.
Bi dîtina min hercar ku Erdogan devê xwe vedike û qala demokrasiyê dike û emerîka û Ewrûpayê bi nedemokratbûnê, bi dijminatiya misilmanan îtham dike ji xwe ra dijminan û ji me kurdan ra jî dostan çêdike.
Bi van beyanên Erdogan yên derbarê demokrasiya Emerîka û Ewrûpayê da siyasetmedarên emerîkî û ewrûpî dibînin ku Erdogan çi merivekî vala, bêkultur, boşboxaz û bêxlaq e.
Ev yek li Ewrûpayê sempatiyê li hemberî me kurdan zêde û antîpatiyê jî li hemberî Erdogan û rejîma wî xurt û berfirehtir dike.
Ez hêvî dikim di demeke nêz da li Tirkiyê yekî ji Erdogan biaqiltir neyê ser hukim û Erdogan çend salên din jî vê dîktatorî û rejîma xwe ya totalîter bidomîne…
Em milyar dolar jî bidin lobiîstan nikanin li dinyayê ji xwe ra hewqas sempatî dost qezenc bikin. Bi xêra Erdogan ewrûpî êdî hêviya xwe ji demokratbûna tirkan qut dikin û Tirkiyê wek dewleta li pişt terora Daîşê dibînin.

Bi vî aqilî em ji bindestiyê xelas nabin

Keçeka kurd bi navê Jiyan Haco li Swêd li bajararê Borlange ji bo zarokên somalî alîkariyê top dike. Jiyan bi xwe ji Qamîşloyê ye. Dê û bavê wê jî piştgiriyê didin vê xebata Jiyanê.
Bêguman xêrxwazî, alîkarîkirin bimehemetbûn, însaniyet xisletên baş in, dibê meriv teqdîr bike.
Lê di karekî wiha da jî dibê pîvan, aqil û mantixek hebe. Gava zarokên kurd ji herkesî bêtir muhtacî alîkariyê bin ne rast e meriv rabe ji bo zarokên miletekî xwedî welat û xwedî dewlet alîkariyê top bike. Yanî heq jî û dor jî berê zarokên somalî ya zarokên kurd e, ya kurda ye.
Gava bavê meriv, xweh û birayê meriv, merivên meriv, ferdên ji qewmê meriv, cîranê meriv, nasên meriv ji birçîna bimrin, li kuçe û kolanan parsê bikin, wek kurd meriva rabe ji bo zarokên li somaliyan alîkariyê top bike ne karekî aqilan e, bi dîtina min di vir da şaşiyek heye.
Ev bûyer jî nîşan dide ku kurd ne ji xwe ra ne, xwe nas nakin û belkî jî herî kêmaqilên dinyayê ne.
Îro li cîhanê tu kes bi qasî kurdan û zarokên kurdan ne muhtacî alîkariyê ne. Bi sedhezaran kurd li Tirkiyê bi parsê ketine. Bi hezaran jin û zarokên kurd li Tirkiyê û Kurdistana bakur ji birçîna xwe difroşin. Heger hebek hiş û hestên kurdayetiyê bi meriv ra hebe, dibê meriv berî somaliyan alîkariya zarokên gelê xwe bike. Yanî dora pêşî(prioriteringê) bide zarokên xwe. Li ba qûl jî û li ba Xwedê jî ya ev rast e. Yanî berê hundurê mizgeftê, dû ra derveyî wê.
Somalî xwedî welat û dewlet in. Neteweyên Yekbûyî, Tirkiye alîkariya wan dikin. Lê halê wan çiqasî xerab be jî ji yê kurdan hezar qatî baştir e.
Û li alî din gelek xortên somalî îro bi Daîşê ra li dijî kurdan şer dikin. Hema tenê ji Swêd bi dehan xortên somalî çûne bi Daîşê ra li Kobanê û li Sengalê li dijî kurdan şer dikin, serê kurdan jê dikin.
Li gel vê jî gava keçeke kurd ne ji bo Kobanê û Şengalê, ji bo zarokên somaliyan alîkariyê top bike, îspata wê yekê ye ku em kurd hîn nebûne milet, hestê kurdayetiyê bi me ra di bin sifirê da ye.
Û li gorî agahiya Jiyanê, dê û bavê wê jî vê yekê rast dibînin. Jixwe heger ne ev kêmaqiliya me bûya nuha wek somaliyan em jî xwedî dewlet bûn..

XXX

Platon gotiye, ”meraq ji bo fîlozofekî tiştê herî muhîm e. Ji ber ku bêyî vê tu destpêkeke felsefeyê tuneye.”
Bi meraqê meriv dide dû ilim û zanînê û tiştên nuh fêr dibe. Ancax bi meraqê meriv dikane meraqê ji dilê xwe derxe.

Ker û kurtanfiroş

Dibêjin kurtanfiroşê(palankerê,palikçiyê)gund mir, hemû kerên gund li meydana gund civiyan û dest bi şahiyê kirin, ziriyan, dan lotikan û mirina kurtanfiroş pîroz kirin.
Kerekî pîr, jihêzdaketî bi keran ra kêf nedikir, li ber dîwarê hewqekê xwe dirêj kiribû û kûr û dûr difikirî…
Ker çûn ba wî, jê ra gotin:
-Ma qey te nebihîstiye, kurtanfiroşê me miriye?
Kerê pîr got:
-Min bihîstiye. Bimre ewê çi bibe ku?
Gotin:
-Malneket, çawa ewê çi bibe? Piştî ku hoste mir, emê ji kurtên û pişta me jî ewê ji birînan xelas bibe. Emê azad bibin...
Kerê pîr got:
-Emê çawa azad bibin?
Keran got:
-Dema hosteyê kurtanan çêke tunebe, emê ji kurtanan xelas bibin. Emê bê kurtan di nava çayir û çîmenan da bidin lotikan û ji xwe ra kêf bikin.
Kerê pîr keniya û got:
-Kêmaqilno, mirina kurtanfiroş ne tu çare ye, dibê em ne ji kurtanfiroş, ji kerîtiyê xelas bibin. Ev kurtanfiroş mir, sibe ewê yekî din were. Û yê were jî ewê ji yê çûyî ne çêtir be. Heta em ker bin yên kurtanan ji me ra çêkin ewê tim werin dîtin...
Do li tirkiyê gava "kurtanfiroşên" berê basko bûn û ji desthilat da ketin, ketin zîndanan kêfa her kesî hat, herkesî kir dawet, gotin  baş bû ku em van zaliman xelas bûn. Wek kefraran ketibûn ser dilê milet, bîn li milet çikandibûn.
Lê "kurtanfiroşên" nuh ji yên berê xerabtir û zalimtir xuya dikin, miletê çawa ji van ”kurtanfiroşên” nuh xelas bibin ne diyar e…

XXX

Şerê çeteyan Tirkiyê roj bi roj berbî darbeyeke leşkerî ve dibe. Bi kêkmanî îhtîmala midaxeleyeke leşkerî her ku diçe zêde dibe. Axirê zû dereng Erdogan ewê bibe sebebê teşxele û tevlihevieyeke mezin...
Ji ber ku Tirkiye ji dewleteke demokratîk û şefaf zêdetir êdî dişibe rêxistineke mafîa û çeteyan. Beyanên berpisiyarên hukûmetê, îdîa û speklasyonên li ser hukûmetê û şiklê birêvebirina dewletê, MITê û polîsan nîşan dide ku li Tirkiyê qanûn manûn nemaye, dewlet wek organîzyasoneke mafîa tê îdarekirin. Û kesên dewletê îdare dikin jî ji siyasetmedaran bêtir dişibin grûbên mafîayê. Ji ber ku gava qanûn tunebe û yên hebin jî kes guh nedê dimîne metodên mafîwarî. Û dawiya berberî û şerekî wiha jî kaos e.
Di nava dewletê da çend grûbên çeteyan hene û di nabêna wan da şerekî bêaman didome.
Li weletekî wiha bêîstîkrar ewlehiya jiyanê ne mimkûn e, herkes ji xwe û ji jiyana xwe bi tirs e. Netîceya vê rewşê darbeyeke leşkerî û tevliheviyên mezin in, şrekî hundur jî pir ne dûrî îhtîmalan e.

XXX

Bernard Shaw gotiye, ”însan ne bi nîsbeta(pîvana, qiyasa) tecrûbeyên xwe, bi nîsbeta dersên ji tecrûbeyên xwe girtine kamil in.
Lema hin însan heta taliya emrê xwe jî kamil nabin, tim zarok dimînin. Ji ber ku yê meriv kamil dike ne sal û tecrûbe ne, dersên me ji wan girtine. Bi hin kesan ra qabîliyeta dersgirtinê tuneye.
Welhasil însan mexlûqekî ecêb e…

Kurdê ruhkole

Fatih Altayli, ji serokê CHPê Kemal Kiliçdaroglu pirsiye, gotiye:
 ”Heger Tirkiye were nuxteya perçebûnê hûnê çi bikin?”
Kemal Kiliçdarogluyê heramzade û kemalîst gotiye:
”Ji bo perçenebûna Tirkiyê hewce be emê rahêjin çekan.”
Mêrik carê ruhê xwe firotiye tirkan, loma jî pir normal e ku li dijî kurdan wek Kontr-gerilayekî rahîje çekan jî…
Kiliçdaroglu di meclîsê da ji qatilê bav û kalên xwe ra, ji qetlîama Dêrsimê ra li çepikan xwist, loma jî ev gotina wî jî normal e...
Kurdên carê bûne hevalên dijminê xwe ne mimkûn e ku dev ji vê îxaneta xwe berdin. Kiliçdaroglu yek ji wan kurda ye ji ber vê hevkariya xwe ya bi dijminê ra xwe fedî nake. Di ser da dixwaze ji tirkekî nêjadperest bêtir neyartiya kurdan bike, ji bo ku xwe têxe çavê tirkan û dewletê.
Loma jî dibê meriv êdî bi çavê kurd li Kiliçdaroglu nenêre. Jixwe ew bi xwe vê yekê bi şîdet red dike, dibêje ew tirk e.
Kurdê bibêje ez kurd im û doza kurdayetiyê bike dibê hevaltiya merivekî wiha neke, dibê nekeve partiya wî û raya xwe nedê.

 XXX
Heger tu bersîva, hemberiya qedir û qîmeta tu didî yekî nabînî, dibê tu jî miameleyeke li gorî wê pê ra bikî.
Qedir û qîmet wek alkolê ye, bunya her însanî mîktarê zêde ranake. Hin kes bi qedir û qîmeta zêde bêtir kamil û nefsbiçûk dibin û hin kes jî zû serxweş û pozbilind dibin.
Loma jî dibê meriv dozaja qedir û qîmetê baş eyar bike, mîqtarê zêde bunya herkesî ranake…

XXX

Di jiyanê da tu carî dost û hevalê xwe ji bîr neke û dijminê xwe jî efû neke. Îstîkrara di vî varî da meriv serkeftî dike. Dibê dost jî û dijmin jî di heqê te da tu carî dudil nebe...

XXX

Biaqilî û kêmaqilî

Gelek însan ji halê xwe, ji karê xwe, ji bedena xwe ya fizîkî û hin tiştên xwe yên ne razî ne. Lê hema hema herkes ji aqilê xwe razî ye, kes ji aqilê xwe gazinan nake, nabêje xwezî hinek aqilê din bi min ra hebûye, xwezî ez hinekî din biaqil bûma. Ya jî xwezî ez hewqasî jî ne kêmaqil bûma.
Ez dibêjim belkî merivê herî kêmaqil jî wiha nabêje, gazinan ji aqilê xwe nake. Lê xwedê kir ku herkes bi aqilê xwe qîma xwe tîne.
Ez dibêjim di nava tiştên me da, tiştê herî bêtir em jê razî ne, tiştê herî kêm em jê gazinan dikin aqil e. Dirhemek be jî, lîtirek be jî kes naxwaze kêm û zêde bike, kêfa herkesî ji aqilê wî ra tê, ji aqilê xwe hez dike û heta bi aqilê kesî jî nade...
Lê herkes ji aqilê xwe razî be jî, kes ji aqilê xwe gazinan neke jî, bêguman herkes bi qasî hev ne biaqil e. Nîsbî be jî aqil ji aqil zêdetir e.
Gelo pîvaneke biaqiliyê, kêmaqiliyê û ehmeqiyê heye û heger hebe çi ye?
Meriv çawa û bi çi dikane biaqilan û kêmaqilan ji hev bigerîne?
Çimkî bêxwediyê aqil ne caw e ku tu li mîtroyê xî û bibînî bê bi kê ra çiqas, çend mîtro û çend santîm heye...
Welhasil jihevgerandina biaqilan ji kêmaqilan ne karê aqil e. Lê li gel vê jî meriv dikane derbarê “aqil”, biaqilî û kêmaqiliyê da tiştekî bibêje; ew jî kar, xebat û berhem e. Pîvana, mîtroya biaqilî û kêmaqliyê xebat û berhemên meriv e, dibê meriv bala xwe bide wê.
Haaa, helbet cahil û cehalet jî heye, lê dibê meriv wiya tevî biaqiliyê û kêmaqiliyê neke, nêzî hev bin jî tam ne eynî tişt e. Li gorî kêmaqil, cahil tim cesûr e, kûpê aqil e, her roj bi heskan aqil li xelkê belav dike. Belav dike çimkî cahil e, qusûra wî tuneye...

XXX

Gava menfaet(berjewendî) û kursî tê meydanê hin însan bi lez û bez derbasî hereketê dibin. Kût, nexweşên giran jî tavilê sax dibin, dibin bistim û wek leşkeran dikevin nava liv û tevgerê. Û ji bo ku berî herkesî kursiya xwe saxlem bikin, xwe dixin pêşiya herkesî…
Yaho bi rastî jî menfaet keviran nerm dike, miriyan ji gorrê radike, îdeolojiyan pûcc dike…
Axxx, axxx, heger li ba kurdan têra xwe pere û kursî hebûya, kes bi tirkan ra nedima, li hemberî yekê tirkan, me yê dudu bida wan…

XXX

-Jiyan liberxwedan e, hezkirin bawerîpêanîn e. Ji bîr neke, însan gelek caran hakimê dinyayê û carnan jî êsîrî dilekî ye.
///Mewlana

HDP têkeve meclîsê nekeve meclîsê qet ne muhîm e

Ev demeke kurd û tirk, gelo HDP wek partî têkeve hilbijartinên meha hezîranê ya jî bi namzetên serbixwe têkeve baştir e, minaqeşe dikin.
Hinek dibêjin ew nikane benda ji sedî deh derbas bike û hinek jî dibêjin ewê derbas bike.
Bi baweriya min HDP benda ji sedî deh derbas bike û bi dused parlamenteran jî têkeve meclîsê ji bo me kurdan tu feydeya wê tuneye, ewê zirara wê hebe. Heta nuha di meclîsê da çi kirin, ji nuha pêda jî ewê eynî tiştî bikin.
Heger benda ji sedî deh derbas bike ewê çend kesên din li Tugluk, Zozanî, Nursel Aydogan, Demirtaş, Tuncel, Onder, Levent Tuzel, Erol Dora û Kurkçu zêde bibin. Bi van kesan û bi vê siyaseta tirkbûnê kurd nagihîjin mafên xwe. Dewlet û hukûmet bi taktîkên wiha kurdan dixapîne.
Loma jî bi dîtina min baştir e ku HDP îcar nekeve meclîsê. Piştî têkçûneke wiha belkî li xwe vegerin û dev ji partiya Tirkiyê û ji siyaseta tirkkirina kurdan berdin.
Ji ber ku Demirtaş û Zozanî pir vekirî gotin ewê êdî ”kîmlik siyaseti” nekin, yanî êdî siyaseta kurdayetiyê nekin, wan berê kir, lê ji nuha û pêda ewê nekin. Loma jî tu sebeb tuneye ku kurd rayên xwe bidin kesên wiha, partiyeke wiha ku li dijî siyaseta kurdayetiyê ye.

Ferginame Ferginame Ê gelek bash e. Hûn jî bang kurdan bikin, bila reyên xwe bidin partiya AKP, li gor we ew daha kurdewar e. Tenê biravoo! Mashallah rewshenbiriya rastiyan têgihîshtinê ev e, ha!!!!!!!!!!??????????

Zinarê Xamo Weleh kurd ne mecbûr in di nabêna "weba û kolerayê" da tercîhekê bikin.
Ya din kî bi hukûmetê û AKPê ra li serê kurdan dolabê digerîne diyar e.
Kurd çima ewê rayên xwe bidin kesên dibêjin, "artik kimlik siyasetî yapmayacagiz", yanî emê êdî siyaseta kurdayetiyê û Kurdistanê nekin.?
Ez li dijî partiya Tirkiyê me. Dibê kurd bi partiyên xwe û tirk jî bi partiyên xwe tifaqê bikin.
Ma Levent Tuzel heta nuha ji me kurdan ra çi kela fetih kiriye, çi jahr belav kiriye?
Em 30-40 Tuzel, Kurkçu û Tuncelên din hilbijêrin çi ye, hilnebijêrin çi ye?

Ferginame Ferginame Gelo haya te ji kirina te heye ku tu bi vê nivis û rika xwe propogandaya AKPê dikî û mirovan teshvîkê AKPê dikî. Her çendî ez ji awayê hersêyan heznakim jî, Tu agahiyên shash li ser Kurkçû, Tuzel û bi taybet jî li ser Tuncel didî. Wan neçûn di dozgeriya Amedê de giliyê tevgerekî nekirin.

Zinarê Xamo Ferginame, diyar e li gorî te, ji bo ku meriv bi kurdekî baş be dibê meriv bibe propagandîstê HDPê û Tuzel ? Û her kurd mecbûr e raya xwe bide HDPa partiya Tirkiyê û piştgiriya wê bike. Kî piştgiriya HDPê neke ew propgandeya AKPê dike.
Li gorî vê pîvana te, bêyî HDPê dibê partiyeke din, tevgereke din tunebe. Yên hebin ya dibê bibin propogandîstên HDPê û Tuzel ya jî xerab in û hevalên AKPê ne…
Yanî bi kurtî tu dibêjî PKK çi bike, kurd mecbûr in piştgiriya wê siyasetê bikin, siyaseteke li dijî vê, hevalbendiya AKPê ye.
Hemû zorba, totalîter û dîktator wiha difikirin, tim xwe tenê rast û yên hemberî xwe jî şaş dibînin.
Lê ev ne tu aqil e û ne tu rê ye. Her kurd wek te ne mecbûr e piştgiriya HDPê bike. Yên dikin azad in, ewê bikin. Tu azad î piştgiriya HDPê û Tuzel û Kurkçu û yên bikî. Tu azad î hêzên din û fikrên din rexne bikî. Ev mafê te ye. Lê nebêje heger hûn pişgiriya HDPê nekin, hûn hevalbendên AKPê ne. Eyb e!
Te gotiye, ”Wan neçûn di dozgeriya Amedê de giliyê tevgerekî nekirin.”
Fena ku min çûbe li dozgeriya Diyarbekrê giliyê tevgerekê kiribe. Ji bo ku meriv ji bo min tiştekî wiha bibêje, bi gotineke herî sivik dibê meriv dîn be!
Na heger tu ne ji bo min, ji bo hinekên din dibêjî, ew jî dîsa ne karê merivekî biaqil e.
Ma devê xelkê doxîna min e ez girê bidim?
Bi sedan kurd û lîder di mahkemeyan da bûna îtîrafçî, ma sûcê min e?
Çi ji min ra kê li kê gilî kiriye?
Kê di mahkimê da çi îfade daye?
Ya muhîm şêla min ya li hemberî kes û bûyerên wiha ye.
Û di ser da min ew kes û ew şêl rexne jî kiriye. Û tu jî bi viya dizanî. Ev ne şêleke dirist e.
Çimkî ew mahkime ne meşrû ne, dezgehên îşxalkaran e.
Min berê jî çend caran ji te ra got, tu ne mecbûr î tim hinekan biparêzî…

Berhemeke pîoner

Îro li Stokckholmê li Kitêbxaneya Kurdî danasîna kitêba Mistefa Aydogan ”Kaxez -Kaxezên Lîstikan Pinîkêr”ê bû. Ev sê roj in dîsa pişt ketiye ber min. Carnan li min wer tê. Ji bo xatirê Mistefa, hûn bigrin hema hema ez bi çarpiyan çûm. Çimkî di rojên wiha da çavê meriv li dost û hevalên meriv digere.
Li gel berf, sar û serma Stockholmê, gelek nas, dost û hevalên Mistefa hatibûn semînerê û guhdarîkirina wî. Mistefa Aydogan, bi fîlmên slayt û pêşkêşkirinekepir xweş û mikemel kêtêba xwe û çîroka peydabûna kexezê û kexezên lîstikan bi guhdaran da nasîn.
Kitêba li ser dîroka îcada kaxezê û belavbûna wê û dû ra jî dîrok û çîroka kaxezên lîstikê bi kurmancî kitêba pêşî ye. Loma jî meriv dikane Mistefa Aydogan wek pîonerê vê qadê bi nav bike.
Ji bo xwendevanên kurd û kurmancî ”Kexez”, kitêbeke pir balkêş e. Mistefa Aydogan bi hûrgulî, wek dîroknas û arkeologekî berê xwe daye gelek çavkaniyên li ser dîroka îcada kexezê û belavbûna wê ya li cîhanê. Û dû ra jî dûr û dirêj li ser lîstika Pinîkêrê(nezerê, xoşkînê), hatina wê ya Kurdistanê û hemû waryantên vê lîstikê rawestiyaye û fikrên xwe gotiye.
Min nuha bala xwe da kitêbê û pêşgotina wê xwend. Xebateke mikemel e, bi qasî naveroka wê, çap û mîzanpaja wê bêqusûr e. Ez bawer dikim kesê bi lîstika Pinîkêrê nizanibe jî gava kitêbê bixwîne, ewê gelkî jê hez bike. Çimkî kitêb ji lîstika Pinîkêrê bêtir, li ser dîroka kaxezê, belavbûnê wê û tesîra kexezê li ser pêşketina însan û medenitê ye.
Ji ber vê xebata wî ya hêja, ji ber ku kitêbxaneya kurdî bi vê berhema xwe ya pîoner(pêşeng) dewlemend kir, ez Mistefa Aydogan ji dil û can pîroz dikim û jê ra serkeftinên hîn mezin dixwazim.
Lê ev nayê wê maneyê ji ber ku kitêba "Pinîkêrê" nivîsîye ezê zora wî nebim, yanî bera wî nedim. Na, jixwe ji nuha û pêve ezê bêtir zora wî bibm, çimkî zora yekî xwedîkitêb birin xweştir e. 

XXX
Zorbatî
Li welatekî însan ji hukûmetê bitirsin li wî welatî zorbatî, tirs û dîktatorî heye.
Lê li welatekî gava hukûmet ji însanan, ji hemwelatiyên xwe bitirse li wî welatî azadî heye.
Bira hukûmet li wir bimîne, li Tirkiyê însan ji şexsekî tenê, ji Erdogan dibizin, diqutifin, ji tirsê bi xwe da dimîzin. Û heta hinek ji tirsa Erdogan ji Tirkiyê direvin.
Li Tirkiyê ne hemwelatî tenê ji Erdogan ditirsin, hukûmet jî ji Erdogan dibize, parlamenter û wezîr jî ji tirsê navê Erdogan bi selewatan digrin devê xwe.
Wezîr, parlamenter, brokrat, hevalên wî, welhasil herkes bi hurmeteke ji şalûziyê jî wêdetir qala mezinayiya Erdogan dike, pesnê wî dide.
Li wletakî wiha azadî tuneye, zorbatî, tirs û zulm heye. Tirsê, zorbatiyê piraniya însanan durû kiriye.

Bi van serokan em nikanin tu havlê bikin

Serokê HDPê Demirtaş, li ser hin paşgotinên ku HDP bi AKPê ra bi dizî bazariyê dike gotiye:
”Bira herkes rehet be, HDP ne partiya ku bazarên erzan bike. Yê bixwaze bira li rabirduya me binêre. Ma Mazlûm Dogan, Îbrahîm Kaypakkaya bazarî kirine? Ma Mahaîr Çayan û Deniz Gezmîş bazarî kirine?”

Erê Demirtaş bi eslê xwe kurd e û li ser navê kurdan siyasetê dike, lê bi îdeolojî, fikir û hestên xwe ne kurd e.

Zimanê me sîgorta hebûna me ye

Zimanê dayikê ji bo nasnameya zarok û xwenaskirinê gelkî muhîm e.
Zimanê dayikê bingeha qabîlieyta zarok ya fêrbûnê ye. Zarokên bi zimanê dayika xwe perwerde dibin zimanên din û mijaran hêsantir fêm dikin û fêr dibin.
Di ser da ji bo me kurdan kurdî nasnameyeke netewî ye, sîgortayeke hebûna me ye, nîşana ferqa me û neyar e.

XXX

Ziman, unsûrekî miletbûnê yê esasî ye, xerc û çîmentoyê yekîtiya miletekî ye. Gava zimanê netewî yê miletekî wenda bibe, bi muzîk û edebiyata netewî ra, hestê netewî jî wenda dibe.
Ji ber vê yekê ye tirk dixwazin rojekê berî rojekê me asîmîle bikin. Ji ber ku ew dizanin gava kurd asîmîle bibin wek milet ewê ji ber hev da bikevin, nîfaq û dubendî ewê têkeve nabêna wan. Ji xwe wa ye ji nuha da meriv tesîra vê asîmîlasyonê dibîne. Kurdên asîmîlebûyî bêtir xwe nêzî tirkan dikin.

XXX
Fikir ji zimên, ziman ji fikir dixuliqe. Herdu hevûdu temam dikin. Bi gotineke din ziman li gorî xwe fikrekê dixuliqîne.
Jixwe sebebê ku gelek kurd û siyasetmedar wek tirkan difikirin û wek tirkan dipeyivin yek jî ev sebeb e. Ji ber ku zimanê wan bi tirkî ye fikirên wan jî ne kurd û Kurdistanî ye. Erê ew kurd in lê felsefe, îdeolojî û siyaseta wan ya tirka ye. Bi gelek hîle û xurdeyên babet babetî kurdan dixapînin, ji bo ku rê li ber perçebûna Tirkiyê bigrin, ji bo ku kurd azad nebin û nebin xwedî welat

Adil Zozanî wiha kir ku em bibêjin rahmet li kefendiz

Di wext û zemanekî da yekî kefndiz hebû. Îş û karê wî kefendizî bû. Berî mirina xwe rojekê ban lawê xwe yê ku ew jî wek xwe kiribû kefendiz kir û jê ra got:

-Lawê min, tu zanî hemû jiyana min bi kefendiziyê derbas bû. Min bêyî kefendiziyê tu senetekî din fêrî te nekir. Berî mirina xwe, ez dixwazim temî û wesiyeta xwe li te bikim.  

Rica min ji te, tu yê vê wesiyeta min miheqeq bicî bînî. Ji bo ku xelk û alem rahmetê li min bîne.

Futbol û şiûrê netewî

”Êdî ew roj hatiye HDP wîzyona xwe ya Tirkiyê bi hilbijêran ra parve bike.  Heta nuha baweriyeke wiha hebû, fena ku HDP partiyeke bi meseleyên lokal ve mijûl dibe.

Bi dîtina min ji nuha û pêda dibê HDP êdî vê îmaja lokal derbas bike û li ser hemû meseleyên Tirkiyê xwedî program be, xwedî pêşniyar be, HDP êdî tevgereke îktîdara Tikiyê ya nuh e…”

Nikanin çêkin loma xera dikin

Heger cîhana xiristiynan hemû alet û edawatên xwe ji misilmanan bistînin, di destê misilmanan da ewê tenê hesp, deve, ga û kerên wan bimînin...
Heger Emerîka, ewrûpî, cîhana xiristiyan hemû îcad, alet û edwatên xwe ji misilmanan bistînin, misilmanên vegerin serdema navîn, ewê di destê wan da hesp, deve, ker, ga û gîsin û kêr, şûr û satorên wan bimînin.

Dîndarên bûne rêberên dijminên xwe

Kurdekî bi navê Ahmet Yildiz, bi qasî ku min jê fêm kir bi kêmanî dilxwazekî Daîşê ye, di minaqeşeyeke di Twitterê da şûrê Daîşê dikşan û êrîşî Emerîka dikir, digot heger ne Emerîka bûya pêşmergeyan nikanîbû Daîş bisekinanda. 

Daîşê ewê Kerkûk bigirta. Û di ser da jî ji yê hemberî xwe ra digot ”ez ji te kurdtir im”(!)
Min jî jê ra got, ”Madem tu kurdî û xêra kurdan dixwazî, çima tu ji alîkariya kurdan aciz dibî? 

Çima tu jî wek misilmanekî tirk, ereb û faris bi zimanê xwe nizanî? Çima tu bi min ra tirkî dipeyivî? 

Herkes nizane lê ew dizane wî çi sûcên mezin kirine

Ji bo ku sîstema serokkomariyê li Tirkiyê were qebûlkirin û Erdogan jî careke din xwe bike serokkomar ewê her tiştî, her sûcî bike.
Herkes nizane, lê Erdogan dizane wî gelek sûcên mezin, gelek sûcên ku dikane wî bibe ber ben, ya jî heta mirinê wî di zindanê da birizîne. Ew viya baş dizane.

Nezanî meriv dike berdevkê xelkê û neyarê qewmê xwe

Cahil û cuhûlên kurdan pir in. Kurd wek milet li gel ku ji her miletî bêtir zulm lê bûye, di dîrokê da gelekê caran hatine qirkirin û bi 40 milyon nufûsa xwe hîn jî bindest û bêdewlet in.

Lê dîsa jî pir rehetî qala zulma bav û kalên xwe ya li ermeniyan û asûr-suryaniyan kirine dikin.