Pênc sal berê jî eynî çîrok bû

Hukûmetê do li Diyarbekrê bi komeleyên siwî ra civînek li ser çareseriya mesela kurd çêkir.
Cîgirê serokwezîr Beşîr Atalay, wezîrê karûbarên hundur Efkan Ala û wezîrê xida û zîraetê Mehdî Eker di civînê peyivîn û dîsa qala plan û pakêta hukûmetê ya çareseriyê kirin.

Beşîr Atalay got ev sal û nîvek ew li ser planeke çareseriyê dixebitin, di vê planê da îcar çi ewê werekirin, kînga û çawa ewê werekirin hemû diyar in.

Yanî bi kinî wek carên berê dîsa ji kurdan ra qala planên hukûmetê yên pêşerojê kir. Gotin û sosên wiha ev 5 sal in ji kurdan ra tên gotin, lê netîce vala ye, emel tuneye, tenê gotinên vala ne.
Kurd êdî ji gotin û soz û planên wiha bêtir, li bende gavên konkret in. Ev pênc sal in Atalay ji kurdan ra eynî çîrokê dibêje.

Atalay di axaftina xwe da got ev sal û nîveke wan dest bi vê xebatê kirine, lê ne rast e, vê xebatê pênc sal berê di bin serokatiya Atalay da dest pê kir, lê netîceya heta nuha sifir e. Zindan dîsa tije ne, kurd hîn li serê çiya ne, hebûn û mafên kurdan yên netewî hîn di qanûnan da nehatine qebûlkirin.
Yanî ev pênc sal in serî li kurdan digerîni, di bin hin navan da wextê dirêj dikin.

Di sala 2009a da gava hukûmetê di bin serokatiya Atalay da dest bi xebata çareseriyê kir, Netkurdê bi min û hin kesên din ra hevpeyvînek kiribû, derbarê xebatên Atalay da ji me hin pirs kiribûn. Ez li jêr wan pirsên Netkurdê û bersîvên xwe yên 5 sal berê pêşkêşî we dikim.

 Bersîva pirsên  Netkurdê

2009-09-11

Kurdistan, welatê kurdan derî îradeya miletê kurd û bi darê zorê hate perçekirin û kurd ketin bin destên çar dewletên zalim û dîktator.

Ji bo ku welatê xwe rizgar bikin û weke her miletî ew jî bibin xwedî dewleteke serbixwe kurd ev 150 sal in ku têkoşîneke bênanbên didin.

Di vê têkoşîna dûr dirêj da kurdan li her çar perçên Kurdistanê bi sedhezaran şehîd dane û gelek eziyet û cefa kişnadine.

Weke her miletî kurd jî dixwazin azad û seribixwe bijîn, pêşeroj û qedera xwe bi destê xwe tayin bikin.

Avakirina dewleteke serbixwe bi qasî ereban, tirkan û farisan mafê miletê kurd e jî.

Dibê kurd ji xwestin û bilêvkirina vî mafê xwe yê avakirina dewleteke seribixwe tu carî netirsin û weke daxwazeke neheq û nelicî nebînin.

Zeîfiya kurdan, xurtbûna dijmin û nemisaîdbûna şertên der û hundur dibê tu carî nebe sebeb ku kurd li tu beşekî Kurdistanê jî dev ji daxwaza vî mafê xwe yê rewa berdin.

Li her çar beşên Kurdistanê jî ronakbîr, siyasetmedar û rêxistinênên kurd dibê her tim bi şiklekî vekirî bibêjin ku azadî û avakirina dewleteke seribxwe weke her miletî, mafê miletê kurd e jî, ev daxwaz ne sûc e û ne jî qebhet e…

Lê ji ber ku zora kurdan îro li dijmin nayê, şert ne misaîdin, kurd nikanin vî mafê xe yê rewa têxin praktîkê û ji ber vê jî li dijî bidestxistina hin mafên hindik dernakavin ew tiştekî din e.

Dijmin îro çi ”mafî”, çi tawîzî dide me bira bide, bêguman dibê meriv li dij dernekeve.

Ya girîng ew e ku em dev ji îdîal û hedefa xwe ya dewleteke serbixwe bernedin û vê daxwazê ji hedefa xwe dernexin, bi ”pakêtên” dijmin neyên serî.

Nuha jî ez werim ser pirsa we.

Di pirsa xwe da we gotiye ku hukûmeta AKP-ê nuha li ser “Vebûna Kurd” ku dûra navê wê kirin “Vebûna Demokratîk” kar dike.

Hukûmet dibêje ku ”ev ne pakêtek e, proseseke, ê di sê qonaxan da(nêz, navîn û dûrûdirêj)bê cîbicîkirin.”

Û ji bo meşandina vê projeya hukûmetê, ”wezîrê karûbarê hundur Beşîr Atalay weke koordînator hatiye tespîtkirin.”

Atalay, di vê çarçewê da ”bi derûdorên cuda ra rûdine, fikir û daxwazên wan yên li ser vê vebûnê dipirse.”

Piştî van agahiyan we gotiye, ”Eger wezîr Beşîr Atal bê ji we bipirse ku ”gelo lazim e di heryek ji van hersê qonaxên nêzîk, navîn û dûr de çi daxwazên kurdan bê bicîhkirin” hûnê madde bi madde kîjan daxwazan pêşkêş bikin?”

Heger Beşîr Atalay were fikrê min yên ji bo çareseriya mesela kurd ji min bipirse, ji ber ku ew wezîr e ezê jê ra tu ”tenzîlatê” nekim, weke ez ji kurdan ra dibêjim, ezê ji wî ra jî bibêjim ku bi ya min çareseriya herî baş û herî maqûl serxwebûna miletê kurd e, bi qasî tirkan mafê kurda ye jî bibin xwedî dewleteke serbixwe û dibê hûn viya qebûl bikin.

Lê heger hûn dixwazin bi kurdan ra bijîn û baweriya we ew e ku ev dewleta mişterek ewê li kara me herdu miletan be, wê demê divê em jî weke we xwedî eynî maf û deshilatê bin.

Û navê vê jî federasyon e. Yanî dibê Tirkiye û Kurdistan bi hev ra federasyonekê ava bikin.

Û herçî mesela ”qonaxan e” jî ezê bibêjim, dev ji ”qonax monaxan” berdin û mafê kurdan bidin.

Çima 3 qonax?

Dîtinên min ji bo ”hersê qonaxan jî” eynî ye, dewleteke federatîv e, yanî federasyon e.

Her wisa ezê jê ra bibêjim, bi dîtina min dirêjkirina meselê ne çareserî ye û zirarê dide herdu aliyan jî.

Heger bi rastî jî hûn dixwazin kurd û tirk di nava aştiyê da bi hev ra bijîn, dibê hûn mafê kurdan jî qebûl bikin, hertiştê me dibê mişterek û bi qasî hev be.

Nimûneyên vê yekê li cîhanê pir in.

Atalay nûnerê dewleta tirk e, pir normal e ku ew bixwaze serî li kurdan bigerîne, bi navê ”qonax monaxan” demê dirêj bike.

Lê ezê jê ra bibêjim, tu sebeb tuneye ku hûn serî li xwe bigerînin, demê dirêj bikin û vî mafê kurdan yê rewa ”piço piço” bidin.

Heger heqê kurdan ne heq e bibêjin ne heq e û em nadin.

Lê na ku heq e wê demê li ser hev, bi carê da bidin.

Çima ”qonax” bi ”qonax” û piço piço?

Dana bi ”texsîdan” ne çareserî ye û dibê tu carî nebe daxwaza kurdan.

Dibê kurd tim qala mafê xwe yê tam û rewa bikin û helbet dana dijmin ya bi ”texsîdan” jî red nekin, lê bes nebînin û ji ber vê dirêjkirininê jî rexne bikin.

Lê dibê kurd bixwe nebin alet û pêşengên vê siyaseta dewleta tirk ya bi ”texsîdan.”

Zinarê Xamo
Stockholm

2009-09-11