Ji 42 rojnamevanên ku li ser fermana Erdogan 36 roj berê hatibûn binçavkirin jê 6 heb hatin berdan û 36 hebên wan jî ji alî dadgeha Stenbolê ya nobetdar ve hatin zindankirin.
Di dîroka Tirkiyê da ev cara pêşîye ku li dijî çapemeniya muxalif û hewqas rojnsmevan tewqîfateke hewqas mezin tê kirin.
Diyar e girtinên yeko yeko êdî ji bo hukûmeta AKP-ê têr nake, ew girtinên girseyî dike.
Yanî mêrika çita bilind kirine.
Wek tê zanîn dîsa li ser ferfmana Erdogan çend roj berê jî 47 abûqat bi carekê da girtibûn.
Û nuha jî 36 rojnamevanan bi carekê da tewqîf kirin.
Arinç du roj berê got, ewê nasnameya kurdan qebûl bikin û hemû mafên wan bidin.
Ê ev çawa mafdayin e min fêm nekir, ji alîkî da tu yê soza dayina hemû mafên kurdan bidî û ji aliyê din da jî bi girtinên wiha bixwazî çapemeniya kurd serkut û bêdeng bikî.
Ev herdu tişt qet li hev nakin.
Heger ne liberxwedan, înat û israra kurdan ya têkoşînê bûya tevgera kurd îro nedigihîşt vê nuxteya ku Arinç di meclîsê da mecbûrî vê axaftinê bike.
Loma jî dibê ev libexwedan, înat û israra di micadeleyê da berdewam bike heta ku kurd hemû mafên xwe yên netewî distînin.
Wekî din tu rê, tu çare tuneye, sistiyeke herî biçûk jî ewê hukûmetê di dana mafan da dudil bike.
A ji ber vê yekê jî dibê dewsa van 36 rojnamevanan tavilê werin dagirtin û têkoşîn ji berê xurttir dom bike.
Çeka kurdan ya herî xurt ev e, ancax ev înat û israr hukûmetê û dewletê bîne rê.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar