Gur û ker

Dibêjin rojekê li perê gundekî gurek rastî kerekê hat. Gur dema çav li kerê ket, tama devê xwe xweş kir û ji kerê ra got.

- Ezê te bixwim.

Kerê tirsa xwe neda der û bi dengekî sakin got:

- Ma tu rast dibêjî?

Gur got:

-Helbet ez rast dibêjim. Ma heta nuha te dîtiye ku min henek kiriye? Ez merivekî cidî me, tu carî henek meneka nakim.

Kerê got:

- Wê çaxê rica min ji te, min li vê rastê nexwe. Li vir her kes kane me bibîne. Jixwe berê navê te li dinyayê bi harî belav bûye, îcar dema li vê rastê, li ber çavê her kesî tu min bixwî ji te ra ewê qet ne baş be.Ya çêtir ew e ku em herin nav daristanê, li wir min bixwe. Lê bira tu carî neyê bîra te ku ez dixwazim te bixapînim. Û ji bo ku tu ji min baş bawer bikî a ji te ra vî hefsarê min baş li dora hustiyê xwe bipiçikîne û bi kurtanê min ve girê bide. Emê herin dereke xewle, xalî û sakin. Li wir êdî tu kanî bi kêfa dilê xwe, bi bîneke fire min bixwî.

Pêşniyara kerê ket serê gur. Rabû hefsarê kerê baş li dora hustiyê xwe gerand û dûra jî bi kurtanê wê ve girê da. Dema kerê bala xwe dayê gur baş bi kurtanê wê ve hat girêdan, ji gur ra got:

- Nuha tu kanî bi dilekî rehet bidî dû min.

Gur bi hêrs û bi dengekî jixwbawer got:

- Zû min bibe dereke xalî û sakin! Ji birçîna dilê min dixerbile.

Kerê got:

- Ser serê min, hema tu emir bikî!

Û kerê dûra jî rasterast berê xwe da nava gund, mala xwediyê xwe. Dema ew nêzî gund bûn, gur li kerê ket şikê û bi hêrs jê re got.

- Ev rê ne riya daristanê ye, riya gund e. Tu min dibî gund, xwest bi diranên hefsêr biqetîne û xwe xelas bike.

Kerê bi zimanekî şîrîn jê ra got:

- Tu şaş î mamê gur, ez te di vê xaçeriyê ra dibim ji bo ku em zû bigihîjin nava daristanê.

Gur hîn dixebitî ku hefsêr biqetîne, kerê da çargaviyan û gur li dû xwe kişand, heta ew bir nava gund. Gur kir, nekir, xwe ji ben xelas nekir, hew carê mêze kir ku wa ye li ber deriyê xwediyê kerê ye. Xwediyê kerê, jina wî, zarokên wan bi hev re êrîş birin ser gur. Ji zarokên wan yekî, kêrek mezin avêt jê de. Şansê gur hebû kêr lê neket, çû li hefsarê hustiyê wî ket û hefsar qetiya. Bi qetandina hefsêr ra gur baz da û ji mirinê xelas bû…
Xemîşoka min li dîyaran, rahme li dê û bavê guhdaran