Mêzîna rûvî

Dibêjin hebû tunebû, du pisik hebûn. Rojekê herduyan bi hev ra seriyek penêr ji kozekê dizîn. Lê kirin nekirin, nikanîbûn li ser parkirinê li hev bikirana, ji wan yek jî bi para xwe nedihat serî.

Dawiya dawî gotin, em xwe bi xwe li hev nakin, ya çêtir ew e em herin ba mamê rûvî, bira ew bi hawakî adil penêrê me li me par bike.

Û rabûn rahîştin penêrê xwe û çûn ba mamê rûvî. Ji rûvî ra gotin:

-Mamê rûvî, em hatine ba te ji bo ku tu vî seriyê penêr bi hawakî adil li me herduyan par bikî, çimkî em bi xwe li hev nakin.

Rûvî di dilê xwe da bi pêşniyara pisikan gelkî şa bû, got:
- Wey ser serl min û ser çavê min. Ji xwe edalet û tiştên wiha karê min e. Ji bav û kalan da ye em rûvî qadîtiyê dikin û edaletê bicî tînin.
Rûvî seriyê penêr kir du perçe, ji bo ku biwezinîne.
Lê dema perçe kir, seriyek biçûk û seriyek jî mezin jê kir. Herdu perçe danîn ser mêzînî û mêzîn kişand. Çaviyekî mêzînê giran, yek sivik bû. Rahîşt seriyê mezin gepek jê xwar û dû ra dîsa danî ser mêzînê û cardin mêzîn kişand.
Lê îcar jî aliyê mêzînê yê din giran bû.
Rûvî vê carê jî ji wî perçeyî gepek baş xwar û dîsa mêzîn kişand.
Welhasil, gepek ji vî alî, gepek ji wî alî, rûvî tişt di penêr da nehîşt, bir ber qedandinê.
Pisikan bala xwe danê wiha here mamê rûvî tu penêrî li wan par nake. Lema jî jê ra gotin:
-Mamo, mala te ava, em alîkariya te naxwazin. Tu ka penêrê mayî bide me, emê bi xwe li hev par bikin.
Rûvî qeherî, bi awirekî tûj ji pisikan ra got:
-Heger we yê li hev par bikira we berê li hev par bikira. Ji vêsê da ye min kar û barê xwe berdaye û penêrê we diwezinînim. Ma qey ez xulamê bavê we me vî karî ji we ra belaş bikim? Ev penêrê ma ye jî heqê wezna min e.
Wiha got û penêrê mayî jî avêt ji devê xwe da .
Û dûra jî siktirî herdu pisikan kir, ew ji ba xwe qewitandin, penêr jî bi hawî giş li xwe heland...