Dar û bivir

Dibêjin rojekê êzingvanek çû daristanê û xwest dar doxekê (destiyekî) bidin bivirê wî.
Êzingvan bi zimanekî şîrîn ji daran ra got:

-Wek hûn dibînin, bivirê min bêdox e, ez rebenê Xwedê nikanim pê karekî bikim. Ez hatime ba we ji bo ku hûn dareke biçûk bidin min, ji bo ku ez ji bivirê xwe ra bikim dox.

Dara çamê ji darên din ra got:

Daxwazeke maqûl e. Tenê ji bo bivirê xwe doxeke biçûk ji me dixwaze. Bi baweriya min ji bo me şermeke mezin e ku em qedrê wî negrin û doxekê nedinê. Û ya din jî, camêr zirara me naxwaze, tenê ji bo bivrirê xwe doxekê dixwaze.

Spîndarê got na, dibê em nedinê, bira here ji xwe ra çareyeke din bibîne...

Dara çinarê ya herî mezin got:

- Na dibê em bidinê. Piştî ku hew qas rê hatiye û li me qesirîye, divê em qedrê wî bigrin û doxekê bidinê. Dibê em wî destvala venegerînin. Bi dayina doxekê ne em tu zirarê dibînin û ne jî diqedin. Dibê em vê çêyê bi êzingvan bikin û doxekê bidin bivirê wî.

Welhasil hinekan gotin em bidinê, hinekan gotin em nedinê, lê dawiya dawî piraniya daran gotin dibê em doxekê bidinê, dibê em êzingvan destvala venegerînin, tiştekî wiha ji bo me daran şermeke mezin e.

Û dû ra jî destûr dan êzingvan ji bo ku ji bo doxa bivirê xwe dareke biyê ya biçûk bibire.
Lê piştî ku êzingvan ji bivirê xwe ra dox çêkir û şûn da, hema rasterast berê xwe da dara çinarê ya herî mezin û berî hemûyan ew birî û wergerand erdê.

Dema daran dîtin ku nêta êzingvan çi ye, hemuyan keserek kûr kişandin û ji hev ra gotin:

-Me çewtiyek pir mezin kir. Heger me aqil bikira û dox neda bivirê wî, wî yê nuha nikanîbûya yeko yeko em wergerandina erdê. Lê me bi xwe, xwe ji bivirê wî ra kir dox, ji bo ku dû ra me bibire…