Dema li Tunisê û li Misrê gel li dijî rejîmên Ben Alî û Mubarek yên dîktator serî hildan û daketin kolan û meydanan, serokkomarê Îranê Ahmedî Nijad, bi xurtî piştgirî da daxwazên gelên Tunisê û Misrê yên azadî û demokarsiyê.
Wezîrê derve yê Îranê Salihî, di beyanekê da got, ”Weke her kesê piştvanê azadiyê, ew jî piştgiriya tevgera gelê Misrê dikin, ew jî piştgiriyê didin daxwazên gelê Misrê yên azadîyê û edaletê.”
Lê dema li Îranê, gel dadikeve kolanan û weke gelên Tunisê û Misrê ew jî doza azadiyê, serbestiyê û demokrasiyê dikin, rejîm bi rengekî hovane dajo ser gel û însanan gulebaran dikin.
Di van êrîşên rejîma îslamî da heta nuha bi kêmanî 3-4 kes hatine kuştin û gelek kes birîndar in û bi sedan kes jî hatine girtin.
Rejîma meleyan, ji daxwazên azadî û demokrasiyê yên gelên Tunisê û Misrê ra li çepikan dixe, lê dema gelên Îranê eynî daxwazan dike, bi çop, tank, top û çekan diçin ser gel.
Ev sextekarî û durûtiyeke pir mezin e.
Hger hûn hewqasî aşiqê azadî û demokrasiyê ne, berî hertiştî van mafan bidin gelê xwe.
Eynî durûtî hukûmeta AKP-ê jî nîşan da.
Erdogan û Abdullah Gul jî, ne di serî da be jî, lê di dawiyê da piştgirî dan daxwzên gelên Misrê û ji Mubarek ra gotin dibê tu guh bidî daxwazên gel û dev ji hukim berdî.
Lê ew bi xwe bi pênc pereyên xwe jî di daxwazên gel nadin û tim jî bi şîdeteke mezin diçin ser çalakiyên ji bo van mafan.
Gelê kurd heta nuha bi sedan car çalakiyên wiha li dar xistiye.
Di Newrozan da bi milyonan însan li Amedê û li gelek bajarên din yên Kurdistanê kom dibin û ji dewlet û hukûmetê mafên xwe yên netewî, azadî û demokrasiyê dixwazin.
Lê Erdogan, Gul û hukûmeta wan bira guhdarîkirin li wir bimîne, bi şîdet li dijî van daxwazên kurdan derdikevin, ji van daxwazan ra dibêjin ”teror.”
Û nuha jî bi hawakî durû, xwedêgiravî piştgiriya daxwazên gelên Tunisê û Misrê dikin.
Dev ji Misra xelkê berdin, li ”Misra” xwe binêrin, heger hûn pir demokrat û azadîxwaz in mafê kurdan bidinê, polîsan neşînin ser çalakvanên kurd, serok û kadirên kurdan negrin û navêjin binê zîndanan.
Kurd jî weke gelên Tunisê û Misrê, azadiyê, demokrasiyê û mafên xwe yên netewî dixwazin.
Erdogan û Gul, ji bo gelên Tunisê û Misrê demokrasiyê dixwazin, lê dema dor tê ser kurdan nahêlin zarokên kurd bi zimanê xwe perwerde bibin.
Vanan durû ne, bi dev tiştekî dibêjin lê di praktîkê da tiştekî din dikin.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar