Kurd naxwazin rastiyê bibihîzin

Berê, heta salên 1980-î bûyer hewaqasî li ser hev nediqewimîn, hertişt hêdî hêdî, bi meşe kûsî dibû.
Hêza ku ji mehê carekê kovarek derxista ya jî belavokek belav bikira, hêzeke pir çalak û pir jêhatî bû.
Di 70-80 ya jî 100 rûpelî da meriv dikanîbû qala hemû bûyerên Tirkiyê, Kurdistanê yên girîng û heta di ber ra jî meriv dikanîbû qala çend bûyerên dinyayê jî bikira.
Lê bêxwedî nuha ne wisa ye, meriv rojekê li dû bimîne çû ji meriv da. Êdî hertişt bi sureta/şîpa ronahiyê diqewime û derbas dibe.
Bûyera meriv di eynî rojê da çirove neke, roja din kev dibe, weke nanê beyat êdî nayê xwarin, kes nakire.
Ev du roj in min tiştek nenivîsîye, ez nuha bala xwe didimê li tirkiyê û li Kurdistanê bi dehan, bi sedan bûyerên girîng yên ku meriv dixwaze li ser raweste qewimîne.
Meriv nizane qala kîjanê bike, qala kîjanê neke, yek ji yekê girîngtir e. Meriv şaş dimîne.
Û ya xerab meriv nikane qala hemûyan jî bike, bixwaze nexwaze, merivê yekê duduyan hilbijêre û dev ji yên din berde.
Nuha ez ketime orta Xelîl û Celîl.
Îcar ji ber ku navê ”Celîl” û Cemîl nêzî hev in, loma jî ezê îşev li ser bayana alîkarê serokwezîr û berdevkê hukûmetê Cemîl Çîçek rawestim.
Cemîl Çîçek, du roj berê di derbarê netîceyên hilbijartinan û serkeftina DTP-ê ya li Kurdistanê lê bi taybetî jî ya bi serkeftina DTP-ê ya li bajarê Îdirê ya dilê xwe got.
Cemîl Çîçek, di hevpeyvîna xwe ya bi Enîs Berberoglu ra wiha gotiye:
”Li herêmeke Tirkiyê ya diyar bêyî DTP-ê partiyeke din nema. Idîr girtin, yanî li sînorên Ermenîstanê ne. AKP-ê li wê herêmê tenê Mêrdîn qezenc kir. Temam, em dikanin bi girtina Anqerê kêfxweş bibin. CHP jî dikane bi girtina Îzmîrê pesnê xwe bide. Lê alîkariya vê pîrozkirinê nagihîje vê herêma Tirkiyê ya bi problem. Dibê meriv bi taybetî bi dîqet li wê herêmê binêre.”Herçiqas DTP, partiyeke ku li gor qanûnên Tirkiyê avabûye û kurd jî xwdêgiravî hemwealtiyên Tirkiyê ne, lê camêr nîşan dide ku vana hemû jî formalîte ne, di rastiyê da Çîçek û partiya wî bi çavê ”xayinan” li miletê kurd û nûnerên wan yên siyasî dinêrin.
Belediya Îdirê berê di destê MHP-ya faşîst da bû, DTP-ê ji dest wan derxist. Heger DTP-ê qezenc nekira, AKP-ê nedigirt, dîsa MHP-yê bigrta. Lê ji bo Çîçek ferq nake, bira DTP negre, kî digre bira bigre.
Çimkî Çîçek, DTP-ê weke partiya miletê dijmin û MHP-ê û CHP-ê û hemû partiyên tirkan yên din jî weke yên xwe dibîne.
Ji bo wî ya herî girîng dibê partiya dijmin qezenc neke, ji cepheya wî kî qezenc dike di netîcê da pir ne girîng e.
Ji ber ku ew dê û dot in, di rojên wiha da dibê li hember dijmin xwe bikin yek.
Jixwe li Diyarbekrê û li gelek deverên din jî CHP-ê û MHP-ê rayên xwe dan AKP-ê û li hember namzetên DTP-ê ji namzetên AKP-ê ra xebitîn.
Ez bixwe di vê siyaseta partiyên tirkan da tu şaşî û anormaliyekê nabûnim, mêrikan weke mirovên siyasetmedar li gor menfeeta miletê xwe hereket dikin, partiya wî qezenc nekir, bira partiya birayê wî, ya pismamê wî qezenc bike. Ya girîng bira dijminê wî negere.
Tiştê ez matmayî hîştim ne ev tifaqa tirkan e, acizî û rexnegirtina kurdan ya li gotinên Cemîl Çîçek e.
Bala min lêye di serî da DTP û hemû kurdên din ji wan gotinên Çîçek yên derbarê netîceya hilbijartinên Îdirê da gelkî aciz bûne û mêrik rexne dikin, dibêjin çima te wiha gotiye?
Ji dêlî ku sipasî mêrik bikin, ji ber ku camêr ya dilê xwe gotiye, dibêjin çima te wiha gotiye?
Heyran, hûn jî dizanin ku ne Cemîl Çîçek tenê , Erdogan jî, Baykal jî, Bahçelî jî û hemû serokên tirkan bi çavên dijmin li miletê kurd dinêrin, yek jî naxwaze yeka kurdan bibe dudu, lê hertim nayê hesabê wan vê yekê weke Çîçek vekirî bibêjin.
Lê di dilê xwe da piraniya tirkan, ji rastê wan bigre, heta bi dîndar û çepên wan, hemûyên wan weke Cemîl Çîçek difikirin û di praktîkê da jî siyaseteke li go rya dilê xwe dimeşînin.
De îcar çima ewê nebêjin?
Bi dîtina min bibêjin baştir e, qenekê hemû kurd ewê bibînin ku ev dewlet bi çavê dijmin li wan dinêre.
Mêrik ya dilê xwe gotiye, kurd diqeherin, dibêjin wiha nebêje.
Baş e, mêrik rabe derewan bike çi kara me têda heye?
Jixwe siyaseta dewletê li gor gotinên Cemîl Çîçek tê meşandin. Û kurd jî viya baş dizanin, lê dîsa jî dixwazin tirk eşkere nebêjin ji bo ku hinek kanibin baş ”biratiya kurd û tirkan” ya bi derewan biparêzin.
Mebûsê Îdirê yê AKP-ê Alî Guner jî piştgiriya gotinên Çîçek kiriye û wiha gotiye:
”Vira dereke hinekî hesas e. Li aliyekî Ermenîstan, li aliyekî jî Nahcuwan e. Herêma me li zemînekî şematok e. Dibe ku birêz wezîr ji ber vê yekê teredut kiribe, ez nizanim. Lê di netîceyê da hewqas artêşa me, pûlisên me û leşkerên me hene. Di dîroka Cumhûriyetê da cara pêşî ye ku navekî DTP-yî(yanî kurdek)tê ser hukum. Lê di belediyê da bi salan e ku hakîmiyeta ezeriyan heye, ji sedî 99-ê karkiran azerî ne. Dibe ku ji ber vê yekê teredutek hebe.”
Wek xuyaye mêrik jî eynî tiştî difikire, lê naxwaze ya dilê xwe bide der, ji ber ku kara wan tê tuneye. Bajerekî kurdan e lê ji sedî 99-ê karkirên belediyê azerî ne. Mêrikan dema ji destê wan tê naxwazin yek kurdî jî bigrin kar.
Yanî ne Çîçek tenê, dewlet, hukûmet, sîstem li dijî kurdan in.
Herçî rexneyên Erdogan e ew jî siyaset e. Erdogan zêde tiştekî nabêje, lê nerm dike. Wî jî heta nuh gelek caran tiştên ji vê xerabtir jî gotine. Heger Erdogan bi rastî jî weke Çîçek nafikire dibê heta nuha zûda ew ji alîkariya xwe û ji berdevkiya hukûmetê avêtibûya.
Ji ber ku Çîçek heta nuha gelek carên din jî gotinên hîn girantir ji kurdan ra û ji serokên wan ra kiriye.
Lê Erdogan jî tim pûş girtiye ser. Ji ber ku Erdogan ne li dijî fikrên Cemîl Çîçek e, ew li ”dijî” şiklê gotina wî ye, wê ”rexne” dike.
Dibê kurd van herdu tiştan ji hev bigerînin.