Eser bi rengekî pir bi qelîte, tam li gorî hêjayîya wê hatiye çapkirin. Ev esera hiranbiha dibê di mal û kitêbxaneya her kurdî da hebe. Li ser edebîyat û tarîxa edebîyata kurdî bi tevayî xebata herî mezin û berfireh e.
-Ezbenî, tu kanî ji min wek xatire tiştekî li ser vê kaxetê xêz bikî ? Ezê
bibim nîşanî zarokên xwe, neviyên xwe bidim.
Pîcasso li ser kaxetê jê ra tiştekî xêz kiriye, îmze îmze kiriye û dayê.
Garson gotiye:
-Ev ji bo min diyarîyeke pir bi qîmet e…
Pîcasso gotina wî birriye, gotiye:
-Erê, bi rastî jî wisa ye. Ew xêz tam 100 hezar dolar e.
Garson şok bûye, gotiye:
-Ezbenî, xêzkirina te du deqîqe jî neajot. Çawa kane hewqas pere bike?
Pîcasso ev bersîva xwe ya tu carî nayê jibîrkirin daye:
-Ne 2 deqîqe, 50 sal û 2 deqîqe…
XXX
Di Facebookê da nuha rastî vî fotografê muhteşem hatim.
Fotografekî ecêb xweşik e. Cî miheqeq Qerejdax e. Çimkî ev girêdan ya herêma me
ye.
Dayika xurc(tûr) li piştê şermok e, mahsûm e, li kamerayê
nanêre. Lê herdu zarokên di xurc da bi meraq li kamerayê dinêrin.
Di xurc da du zarok in, cara pêşî ye du zarokên bi hev ra li
piştê dibînim. Di normalê da zarokekî li pişta xwe dikin, vê dayika cefakar du
gedeyên xwe xistine xurc(tûr) û avêtine ji pişta xwe da. Diyar zarok cêwî ne,
mecbûr herdu li pişta xwe kirine.
Girêdana serê wê hirbiya sor û axbaniya zer e.
Çend roj berê di platforma X´ê da min ev gotina jêr parve kir:
-Bi bûçûkan ra biçûk, bi mezinan ra mezin be; lê belê tu carî danekeve mistewa
kesê nehêja, xwe biçûk nexîne.
Camêrekî bi navê Mem Siyabend ji peyva ”mistewa” aciz bû, ji bo ku min ev peyva
erebî bi kar anîbû ez rexne kirim, got:
Sê lawên bavekî hebûne. Hersê lawên xwe jî dane xwendin, hersiyan jî zanîngeh qedandine. Ji wan ra gotiye:
-Ez dixwazim hûn tahsîleke baş bigrin, bibin xwedî sinet û karên baş. Ji bo vê
yekê ez ji we tiştekî naxwazim. Lê wek sipasdarî, dema ez mirim, her yek ji we
hezar dolarî têxin tabûta min.
Hersê lawên wî jî zanîngeh qedandine, yek bûye tuxtor, yek bûye ekonomîst, yek
jî bûye siyasetmedar.
