Di civînê da meriv bi telefona xwe mijûl nabe

Di civînan da, di kongreyan da hin kes ji dêlî li axaftinên tên kirin gudarî bikin, bala wan li ser axaftinan, li ser tiştên tên gotin be, telefonên wan di destên wan da ne, bi telefonên xwe mijûl in, çavên wan di telefonan da ne.

Belkî nivîskarekî tirk, rojnameyeke tirkî dixwînin, ya jî li Tîk Tokê temaşe dikin.

Ê heger hûnê di civîn kongreyan da li xelkê gudarî nekin, heger hûnê li Tîk Tokê temaşe bikin, çima hûn diherin wir?
Hema neçin çêtir e.

Bi hin kesan ra edeb û kultureke civînan tune ye, li her derê nabe meriv her tiştî bike.
Di civîn û kongreyan da meriv telefona xwe digre, bêdeng dike.
Di civînan da mijûliya bi telefonê tiştekî gelkî ne xweş e, ji raketinê xerabtiur e, min matmayî dihêle. Dibê hinek rismên van kesan belav bikin.

XXX

Her parî tê cûtin, her gotin nayê gotin. Her mange tê dotin, her gotin, her derd, her gelş nayê gotin.

Carnan can îsrehetê, tahtîlê dixwaze. Dibê meriv zêde zorê nedê, kane ji kok da xera bibe.

Vê medyaya sosyal a malwêran ruh ji me girtiye, em siheta xwe îhmal dikin, bêhemdî xwe em bûne tiryakiyên wê.

XXX

Roj dihe qeda û bela nare. Meriv sip î sax e, ji nişka ve nig dikeve ber merin, meriv kût dibe, dikeve nava nivînan. Meriv nikane gava xwe bavêje.
Yanî surprîzên jiyanê pir in, hinên wan baş in, meriv dilşa dikin, lê hinên wan jî meriv kût û kulek dikin.
Meriv nizane çi li pêşiya meriv e, kurd dibêjin Xwedê meriv ji bêtarên mezintir, xerabtir bisitirîne.