Çend rêz ji bîranînên min -59-

Weşandina hin notên xwe yên rojane û nivîsên xwe yên kevn didomînim. Min got bira wenda nebin. Ew jî tarîxeke. Do ez çi bû me, çi fikirî me bira were zanîn.

XXX
1996-03-10

Li vî welatî gelek caran ez xwe wek girtîyekî muebetê his dikim. Çimkî ez nizanim cezayê min ewê kînga biqede. Sal bi lez derbas dibin, lê cezayê min ne kêm kêm dibe, ne jî diqede.

Muhrurî zemanîya cezayê min 30 sal e, yanî 14 salên din jî ez nikanim vegerim welatê xwe.

Jiyana min a li vir jiyaneke pir feqîr û pir monoton e. Barê min giran e, aboriya min ne baş e.

Her roj eynî kesan, eynî hevalan, eynî der û doran dibînim.
Di eynî riyan ra diherim û têm, diçim eynî Galarîanê, eynî qahwexanê û aşxaneya Yilmaz. 

Yanî wek di girtîgeheke mezin da bijîm. Fîgurê kêm qerdiyan in.

Carnan bîna min wer teng dibe, dibêjim hema herim teslîm bibim û ji vê jiyana monoton, bi ezab xelas bibim çêtir e.

Lê zarokên min ên biçûk Serhat û Rojan hustuyê min xwar dikin, min mecbûrî vî halê xerab, vê jiyana monoton dikin.

Lê li alî din cezayê li bende min jî pir giran e, muebet e, ew jî nayê kişandin. Li ciyê rehetiyê, bela sûc, bela sebeb ev ceza ket hustuyê min û mahkûmî vê rewşê bûm.

XXX
1999-03-10

 Ahmed Okçûoglû û birê xwe çûn Mûdanyayê û wekaletname girtin. Lê îro jî nehîştin Abdullah bibînin. Tew defterek nuh vekirin, gotin sal û mehek û deh roj cezayê Ahmed Okçioglu heye, lema jî nikane têkeve doza Ocalan.

Dozger bi erzûhalekê ji Sendîqa Abûqatan daxwaz kir li ser vê meselê bigihîjin biryarekê û abûqatiya wî ji destan bigrin. Qulpeke wiha ji Medenî Ayhan ra jî dîtin. îro Medenî Ayhan tewqîf kirin.

Dixwazin Ahmed jî tewqîf bikin. Li alî din jî bi vê serîlêgerandinê dixwazin wextê qezenc bikin, ji bo ku şopa îşkencê wenda bibe. Tiştê meriv fêm dike Abdullah liberxwe dide, teslîm nabe. Hevalên wan wer dibêjin. Hêvî dikim rast be.

Tirkiyê do bersîva Mahkima Mafê Mirovan a li ser rewşa Ocalan da. Tirkiye di bersîva xwe da wiha dibêje:

-Hêzên ewlwkarî yên Kenyayê li balafirxana Naîrobî bi hawakî çavgirêdayê ew teslîmî me kirin. Di oda wî da ava sar û germ heye û ciyê wî pirr rehet e. Li radyoyê guhdarî dike, kitêb û rojnaman her roj dixwîne. Abûqatên wî diçin ba wî û tên û malbata wî jî bi rehetî dihere wî dibîne.

Sipîkerê piştî ku ev xeber xwend got, a ”bi vî hawî jî me derseke baş da Ewrûpa yê, ji bo ku em çuqasî ji wan medenîtir in. Em qatilên sî hezar însanî jî di nav lukseke wiha da didin jiyandin.”

Yanî li hember derewên wiha dibê meriv kerasê xwe biçirîne. Heyhewar, agir bi derewên we ke ve!
Esas bi van gotinan henekên xwe bi Ewrûpayê dikin.

Ahmed Okçuoglu baş li ber xwe dide, lê pere nake. Çimkî tirsa Tirkiyê tuneye.

2002-03-10
XXX

Ji Osman Ozçelîk ra

Merheba ji te ra hevalo!

Ev nivîsa te ya li ser Bedrettîn Dalan pir xweş bû. Xwezî hinekan jê ra bixwenda ya jî meriv tercuma wê jê ra bişanda. Belkî hinekî pozê wî bişewitya.
Lê wer xuya ye êdî di îsota me ruhayiyan da jî tu tesîr nemeya, pozê hin bêbavan naşewitîne.

Min bîriya deng û sohbeta te kiriye...

Zinarê Xamo

XXX
2010-03-10
Ji Rûken Bagdu Keskîn ra

Merheba xwişka Rûken!
Gelek sipas ji bo bersîva te. Bi hevkarî û alîkariya Fatma Savcî ez gelkî kêfxweş bûm. Dibe ku navê wê di programê da derbas bûbe lê min nedîtibe. Lê piştî ku Fatma jî hevkara te ye wê demê pir normal e ku hûn herdu bi hev ra şaheseran bixuliqînin.
Tu zanî ez yek ji heyranên Fatma xanimê me, helbestên wê min mest dike.
Ez ji we hrduyan ra jî serkeftinê dixwazim.
Ji kerema xwe ra silavên min bigihîne wê jî
Bimînin di kêf û xweşiyê da
Zinarê Xamo