Çend rêz ji bîranînên min -33-

Weşandina hin not û nivîsên xwe yên kevn didomînim. Min got bira wenda nebin. Ew jî tarîxeke. Do ez çi bû me, çi fikirî me bira were zanîn.

XXX
1986-02-10
*Piştî kar çûm mala Nîmet Aydin; ji nexweşxanê derketiye min saxtî kir. Bavê Nazê jî li wir bû. Em bîstekê li ser Federasyonê peyivîn.

*Ez çer hatim mal Mûrad Ciwan telefon kir, xwest ez û wî sibe saet di 13a da hevdu bibînin.
Ez bawer dikm li ser îstîfa min e, dixwaze ez îstîfa xwe bi paş da bigrim. Ya rast nîvpoşmaniyek bi min ra jî heye. Di jiyana min da valahiyek çê bûye.
Lê dîsa jî dudil im. Hin tiştên şaş dibin, di ciyê teng da alîkariya hevalê xwe nakin. Bêdengmayin ne rast e. Lê li alî din li vir hevalên min jî ew in.
Mame di nabêna xelîl û celîl da. Hela binêrim Mûradê sibe çi bibêje…

XXX

1987-02-10

Min û Sidîq Bozarslan li bajêr hevdu dît. Em li ser kongreya Federasyonê peyivîn. Min got hûn kanin bi Nafî Çilgin ra bipeyivin.

Xwediyê çapxanê Mîlonas Armanc anî mala me. Min û zarokan li dora 160 hebî qat kirin, kirin nava hev. Dûra Mumtaz(Nîmet Aydin)hat bir.
Min sernivîsa Mûrad Ciwan a li ser mesela Olof Palme neeciband. Ji ber ku nivîsa xwe di wextê da neda, min nexwendiye.
Xebera vê meselê jî wî nivîsîbû, roja dawî da min. Min hin tiştên wê guhert û bi vî hawî derket. Min sernivîs xwendiba minê hin beşên wê pê bida guhertin.

XXX
1988-02-10
Ji bo kongreya Federasyonê  bi Cimşîd Heyderî ra peyivîm, got ez nakevim komîteya karger. Ji Henefî Celeplî pir aciz bû, got bi wî ra xebat zor e.
Piştî Cimşîd, bi Keya Îzol ra peyivîm. Keya got ez dixwazim bixebitim lê çaxa komîteyeke baş be û endamên wê kanibin bi hev ra bixebitin.
Keya jî got Henefî bû, wî jî wek Cimşîd got bi Henefî ra naxebitim. Got dibê Henefî ne di nav Komîteya Karger da be. Keya xwe wek serok difikirî, yanî heger ew bibe serok ewê bixebite.
Kesên ji bo ku Komîteya Karger maqûl û baş didît, pêşniyar dikirin ev bûn:  Mahmûd Lewendî, Dîcle Kizil, Baran, jinek, ji Kurdistana Başûr jî Hemîd Newroz. Ji bo Ahmed Karamûs jî pozîtîf bû. Li dijî Şerefxan û Amed Tîgrîsbû. Got dibê berî kongreyê em lîsteyên organan hazir bikin.
Min got ez bi milet ra dipeyivim, hêvî dikim em lîsteyeke baş hazir bikin. Got roja îniyê(îro çarşemîye) em dîsa hevdu bibînin.
Me, KUK, KUK-SE, Ala Rizgarî li ser rewşa Federasyonê li komeleya me civînek çêkir. Ev civîna dudyaye em çêdikin. Îkram Delen wek cara berê dîsa Şerefxan ji bo Komîteya Karger pêşniyar kir. Me gişan dîtên xwe di heqê Şerefxan da got. Bêyî Îkram tu kesî Şerefxan qebûl nekir. Me got ne em tenê, di heqê Şereffxan da dîtinên kesên din jî negatîf in.
Li ser viya Îkram got, em nikanin li hev bikin, bira bimîne kongreyê, bira kongre biryarê bide.
Me li hev nekir, civîn belab bû. Kongreya Federasyonê di 13ê mehê da roja şemiyê ye.

XXX
1996-02-10

Xwedê kir Evdila Ocalan heye, heger Ocalan tunebûya ez nizanim em kurdên li Swêd em lê ser çi bipeyivîyana?

Îro jî mijara sohbeta me li ser axaftina Evdila Ocalan ya do bû. Nizanim Firat Cewerî teslîm nebû, nizaim Nacî Kutlay ji Ocalan ra li çepika nexist, nizanim kê şelafî kir...
Her tim wiha ye...

Evdila Ocalan dipeyive, rast, şaş hin tişan, hin karan dike, em jî bi rengekî pasîf li ser dipeyivin, komentar dikin, rexne dikin. Her cara em tên ba hev mijara me Evdila û PKK ye.

XXX
1999-02-10

*Ji mecbûrî  îro çûm ser tixtor. Got pişt ketiye ber te.  Bi swêdî dibêjin "Ryggskott" e. 
Heta hivdê mehê rapor da min. Lê li gel vê jî sibe ezê halê xwe bikim hal û herim kar.
Min hesab kir heftak nexweşî bi kêmasî 1200 kron dike, ew jî ji qeweta min der e, dûra ewê bibe problem.

Min telefonî şefa xwe kar kir, min got hal mesele wiha ye, lê dîsa jî ezê sibe werim. Ma ev jî jiyan e?

*Suleyman Demirel îro dîsa HADEP û Partiya Fazîletê tehdît kir, got rexnekirina leşkeran ewê muxtirayeke nuh bi xwe re bîne.
Yanî bi gotineke din got, dema hûn vê sîstemê rexne bikin, bixwazin ji bin emrê leşkeran derkevin ewê darbe çê bibe, leşker ewê dest deynin ser hukum.

Ev rezîla bûye xulamê leşkeran, her ku diçe bêheya, bêexlaq û rezîl dibe. Meriv  nikane lê guhdarî bike, nayê kişandin.
Esas mesela kurd “qûne reş û sipî “ ji hev gerand, qerekterê her kesî yê esasî derxist ortê.

Lê li alî din jî meriv gelkî li ber dikeve ku li welatekî hewqasî mezin, di nav hewqas partî da çawa dibe yek ferd jî newêre bibêje em vê zilmê, vê dîktatoriyê hew qebûl dikin.
  
Ji ber ku leşkeran ev bêziraviya wan tespît kirine, lema jî rojê emrekî nuh didin wan. Xwedê dujminê min jî nexe dewsa siyasetmedarên Tirk, gelkî pîs in, dilê meriv ji wan digere.