Rismên mustehcen

Ji Mûradê IV(1612-1640) ra dibêjin van rojana resamekî xerîb hatiye Stenbolê, rismên pirr tazî çê dike û difroşe milet. 

Bi van rismên tazî exlaqê milet xera dike.

Mûrad dibêje:

- Zû, herin bigrin bînin ba min.

Diçin resam digrin, bi rismên wî ra derdixin huzûra Padîşê. Mûradê IV ji resam ra dibêje:

- Hela wan rismên xwe yên berradayî û bêexlaq derxe nîşanî min jî bide.

Resam ji mecbûrî risman yek bi yek rê dide.
Mûradê IV dibîne ku pîrek û peya şût û tazî li hev piçikî ne bêtir hêrs dibe, dibêje:

- Ya ya duruziyê bêexlaq! Ma tu fedî nakî van rismên zinêkariyê çê dikî û exlaqê milet jî pê xera dikî?!

Resam xwe xwaro maro dike, destên xwe di hev dide, dibêje:

-Padîşahê min, ev ne rismên zînayê ne, giş jin û mêrên hev in.

Li ser vê bersîva resam, Mûradê IV hinekî nerm dibe û dibêje:

-Hiii, ê lawê min, piştî ku wisaye, wê demê baş veke ji bo ku ez jî rind bibînim.

Bersîva pîrê

Lawê pîrê di nav hevalên xwe de komunîstekî bi nav û deng bû, ji ber xebata xwe ya çepîtî û Kurdayetiyê di hefsa Diyarbekir da girtî bû. Rojeke seredana girtiyan, pîrê rabû hin tiftar kir tûrikê xwe û çû serdana lawê xwe. Demek dirêj pa, dor hat ser pîrê. Lawê wê hat. Bîstekê li hal û demên hev pirsîn. Lawê wê got:

- Dayê, carek din dema tu hatî, ji min ra Quranekê bi xwe ra bîne.

Pîrê şaş ma, ji guhê xwe bawer nekir. Lê dû ra bi qehr got

-Xwelî li serê xwelî li ser, ku te yê Quran bixwenda, ma karê te li vir çi bû!?