Rojekê Xoce Nesredîn li bajêr digere, him bê pere bû, him jî birçî bû. Di ber firnakê ra derbas bû, danê êvarê bû, bîna nanê germ, nanê teze li serî xist. Çû ber ket hundur firnê, ji yê nanfiroş ra got:
- Ma ev nan giş yên te ne ?
Mêrik got:
- Erê, giş yên min in.
Xoce got:
- Ê mubarekê Xwedê, madem ev nan giş yên te ne, wê demê tu çi sekinîye, çima tu nakişî ber û ji xwe ra têr naxu!
Pûl
Xort ewê nameyên şîrketê bida postê. Nameyên xwe dan mamûrê
postê. Nameyekê giran xuya dikir. Mamûr name wezinand, got:
-Ev name giran e, dibê em du pûlên din lêxin.
Xort got:
-Keko, ma tu dibê wê demê ewê girantir nebe?
Hey ez heta vira hatime
Kerê mêrikê cilînî wenda bûbû, ew û lawê xwe lê digeriyan.
Piştî bîstek ger, lêwik ker di nav dêr da dît, deng li bavê xwe kir:
-Bavo, were vaye min ker dît.
Bavê ji ser girê hember bersîv dayê:
-Lawo, hey ez heta vira hatime, ezê herim li vê newala jêr
jî mêzim, hela bê ew tûmê hanê ne kerê boz e...
Ka bibêje...
Mêrik li ser terzî ji xwe ra qatek kinc(taximek, kostumek)
dabû dirûn, lê terzî tim roj bi rojan dida, taximê mêrik nediqedand. Dawiya
dawî, rojekê mêrik jê ra got:
-Hoste, ma ev bû goştê gê, bû çi? Xwedê dinya di şeş rojan
da xuluqand, lê ev bîst roj in tu nikanî qatek kinc biqedînî.
Hoste mizicî, got:
-Rast e. Lê ka ji min re bibêje, ma tu ji vê dinya ku Xwedê
di şeş rojan da qedand memnûn î?
Meriv çavê xwe digre
Kakirekî kurd nuh ji Stenbolê vegerîyabû gundê xwe. Hevalê
wî jê pirsî:
-Law ma Stenbol bajarekî çawa ye?
-Weleh ji qelebalixê meriv bînçikyayî dibe. Meriv çavê xwe
digre û bîna xwe digre û berdide…
-Ê dûra çi dibe?
-Dûra jî tu çavên xwe vedikî û bala xwe didê cuzdanê te ne
di bêrîka te da ye.
Li ser derîyê gorristanê nivîsîbûn:
-Em jî digeriyan wek we, dawîya dawî, hûnê jî werin vira wek
me.
Yê nivîs xwend li binî nivîsî:
-Law hela tu bala xwe bidê, mêrik mirîye, lê dîsa jî bela
xwe ji me venake.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar